Wiosną 1834 roku Kościół doświadczał problemów finansowych, a próby zebrania funduszy, by mu pomóc, nie powiodły się. W marcu 1832 roku przywódcy Kościoła w Ohio założyli organizację o nazwie Zjednoczone Przedsiębiorstwo, która miała zarządzać komercyjnymi, handlowymi i biznesowymi sprawami Kościoła w taki sposób, który pomógłby ustanowić Syjon i zapewnić opiekę biednym (zob. NiP 78). W kwietniu 1832 roku Józef Smith spotkał się wraz z innymi osobami z przywódcami Kościoła w Missouri i zorganizował oddział Zjednoczonego Przedsiębiorstwa w hrabstwie Jackson (zob. NiP 82). Te dwa oddziały — jeden w Ohio, a drugi w Missouri — prowadziły działalność przez dwa lata. Podczas spotkania, które miało miejsce 10 kwietnia 1834 roku, członkowie przedsiębiorstwa podjęli decyzję o jego rozwiązaniu. Niemal dwa tygodnie później Józef Smith otrzymał jednak objawienie, „że przedsiębiorstwo powinno być raczej zreorganizowane” i że „jego własność należy rozdzielić pomiędzy jego członków” (wprowadzenie do rozdziału: NiP 104). Pod kierownictwem Józefa Smitha nazwa „Zjednoczone Przedsiębiorstwo” została później zastąpiona w tym objawieniu terminem „Zjednoczone Braterstwo”. Pan pouczył także przywódców Kościoła odnośnie do ich długów i poinstruował wszystkich członków Kościoła, w jaki sposób powinni troszczyć się o biednych.
Pan daje wskazówki dotyczące Zjednoczonego Braterstwa
Z przodu sali umieść ciężki przedmiot (na przykład ciężką książkę lub kamień). Poproś jednego z uczniów, aby spróbował go podnieść jednym palcem. Powinno to być trudne lub wręcz niemożliwe do wykonania, ale daj mu spróbować. Następnie pozwól mu poprosić innych uczniów o pomoc. Muszą oni obiecać, że będą pomagać dopóty, dopóki przedmiot nie zostanie podniesiony. Każdy z nich może używać do tego zadania tylko jednego palca. Niech pierwszy uczeń kolejno zaprasza do pomocy innych, aż będą w stanie unieść przedmiot w górę.
Co było potrzebne, żeby podnieść ciężki przedmiot? (Przykładowe odpowiedzi to: praca zespołowa, jedność i inne rzeczy).
Wyjaśnij, że we wczesnym okresie swego istnienia Kościół doświadczał poważnych problemów finansowych. W marcu i kwietniu 1832 roku Pan pouczył przywódców Kościoła, żeby zorganizowali Zjednoczone Przedsiębiorstwo, którego członkowie zawarli przymierze, że będą wspólnie pracować i będą odpowiedzialni za zarządzanie sprawami handlowymi oraz publikacjami Kościoła, aby zredukować jego zadłużenie, oraz będą zapewniać opiekę biednym i posuwać naprzód dzieło Pana. Instytucja ta została pierwotnie nazwana Zjednoczonym Przedsiębiorstwem (zob. wprowadzenie do rozdziałów: 78, 82 oraz 104 w wydaniu Nauk i Przymierzy z roku 2013 w wersji angielskiej). Poziom zadłużenia wiosną 1834 roku spowodował, że przywódcy Kościoła zaczęli rozważać rozwiązanie przedsiębiorstwa. 23 kwietnia 1834 roku Prorok Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 104, w którym Pan objawił, co należy uczynić ze Zjednoczonym Przedsiębiorstwem i jego majątkiem.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wprowadzenie do rozdziału: Nauki i Przymierza 104. Poproś resztę klasy, aby śledziła tekst w swoich pismach i wyszukała, co Pan chciał, żeby przywódcy Kościoła zrobili ze Zjednoczonym Przedsiębiorstwem. (Zanim uczniowie zaczną czytać, wyjaśnij, że Józef Smith nakazał później, żeby zwrot „Zjednoczone Przedsiębiorstwo” został w wydrukowanym objawieniu zastąpiony sformułowaniem „Zjednoczone Braterstwo”). Poproś ich, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 104:1–4. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukali jedną z przyczyn kłopotów Zjednoczonego Braterstwa. Możesz wyjaśnić, że w wersecie 4. słowo chciwość oznacza egoistyczne pragnienie posiadania jakiejś rzeczy, zwykle czegoś, co należy do innej osoby.
Co złamali niektórzy z braci przez chciwość?
Przypomnij uczniom demonstrację z początku lekcji. Poproś ich, aby zastanowili się, co by się stało, gdyby kilkoro uczniów, którzy obiecali pomóc, zmieniło zdanie i zdecydowało się odejść, kiedy reszta starała się podnieść przedmiot.
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 104:5–10, wyjaśniając, iż Pan oświadczył, że konsekwencje złamania przymierza związanego ze Zjednoczonym Braterstwem to, między innymi, bycie przeklętym i odsunięcie od Kościoła (zob. także NiP 78:11–12; 82:11–21).
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 104:11–13 i wyszukali, co Pan powiedział o tym, co otrzyma każdy z członków Zjednoczonego Braterstwa. Poproś uczniów, aby opowiedzieli o tym, co znaleźli. Możesz wyjaśnić, że gospodarz to osoba, której powierzono odpowiedzialność za majątek, który należy do innej osoby.
Dlaczego, według wersetów 12–13, Pan wyznaczył odpowiedzialność każdemu z członków Zjednoczonego Braterstwa?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 104:14. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukali, do kogo należał majątek związany ze Zjednoczonym Braterstwem.
Kto był właścicielem majątku powierzonego członkom Zjednoczonego Braterstwa? (Kiedy uczniowie udzielą odpowiedzi, zapisz na tablicy następującą prawdę: Pan stworzył ziemię i wszystko, co się na niej znajduje, należy do Niego).
Jaki wpływ ta prawda może mieć na to, w jaki sposób postrzegacie i używacie tego, co znajduje się w waszym posiadaniu?
Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 104:15–18. Poproś ich, aby odszukali, w jaki sposób Pan nakazał gospodarzom używać bogactw ziemi.
W jaki sposób mają być zaspokojone potrzeby świętych wedle zamysłu Pana?
Jak sądzicie, co to znaczy, że „biedni [mają zostać] wywyższeni, przez to, że bogacze są umniejszeni”?
Aby pomóc uczniom zrozumieć to stwierdzenie, poproś jednego z nich, aby przeczytał następujące wyjaśnienie Starszego Josepha B. Wirthlina z Kworum Dwunastu Apostołów:
Obraz
Starszy Joseph B. Wirthlin
„Pomaganie na Pański sposób polega na tym, żeby ludzie pomagali sami sobie. Biedni są wyniesieni, ponieważ pracują na doczesną pomoc, którą otrzymują, uczą się poprawnych zasad i są w stanie podnieść się z ubóstwa ku samowystarczalności. Bogacze są umniejszeni, ponieważ korzą się, hojnie udzielając swych środków osobom znajdującym się w potrzebie” („Inspired Church Welfare”, Ensign, maj 1999, str. 77).
Jakich zasad dotyczących naszego obowiązku pomagania bliźnim uczymy się z wersetów 17–18? (Uczniowie mogą rozpoznać wiele zasad, w tym także tę: Mamy obowiązek udzielać majątku, który dał nam Pan, aby pomagać bliźnim. Zapisz tę zasadę na tablicy).
Zwróć uwagę uczniów na to, aby za „biednych i potrzebujących” uważali nie tylko tych, którzy potrzebują pomocy finansowej, ale także osoby, które potrzebują duchowego, emocjonalnego, psychicznego i osobistego wsparcia. Tym samym nasza obfitość to nie tylko pieniądze i dobra materialne. Składają się na nią również czas, talenty, wiedza, świadectwo i umiejętności.
Jak myślicie, dlaczego ważne jest, by udzielać z naszej obfitości ludziom znajdującym się w potrzebie?
Jak możemy pomagać bliźnim na Pański sposób?
Poproś uczniów, aby zastanowili się nad tym, w jaki sposób pomagają biednym i potrzebującym. Poproś ich, aby zapisali sobie cel, w którym opiszą, w jaki sposób będą używać tego, co Pan im dał na rzecz pomocy potrzebującym.
Pan udziela wskazówek dotyczących Zjednoczonego Braterstwa, obowiązków i skarbca
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 104:19–53, wyjaśniając, że Pan przekazał konkretne wytyczne na temat obowiązków wyznaczonych członkom Zjednoczonego Braterstwa. Zapisz na tablicy następujące odnośniki: Nauki i Przymierza 104:23, 25, 31, 33, 35, 38, 42, 46. Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali te wersety i odszukali wzorzec, jakiego Pan użył, dając obietnice każdemu z członków braterstwa. Poproś uczniów, aby podzielili się tym, co odnaleźli.
Zapytaj uczniów, jakie słowa i zwroty powtarzają się w tych wersetach. Zwróć ich uwagę na to, że słowo „jeżeli” można zastąpić zwrotem „na tyle, na ile”, lub „w takim zakresie, jak”.
Czego te wyrażenia uczą nas o tym, w jaki sposób nasze posłuszeństwo wpływa na błogosławieństwa, jakie otrzymujemy?
Napisz na tablicy: Na tyle, na ile będziemy pokorni i wierni, Pan…
Zapytaj uczniów, w jaki sposób można dokończyć tę zasadę. (Używając ich słów, dokończ niepełną zasadę na tablicy. Na przykład: Na tyle, na ile będziemy pokorni i wierni, Pan pomnoży nasze błogosławieństwa).
W jakiej sytuacji widzieliście, że ktoś został pobłogosławiony za wierność w wypełnianiu swoich obowiązków względem Pana?
Zachęć uczniów, aby zastanowili się, w jaki sposób mogą być wierni w wypełnianiu obowiązków, które Pan im powierzył.
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 104:54–77, wyjaśniając, że Pan przekazał w nim wytyczne dotyczące ustanowienia skarbca, w którym chronione będą fundusze przeznaczone na rzecz Kościoła, na przykład na publikację pism świętych.
Pan poucza przywódców Kościoła odnośnie do zadłużenia Zjednoczonego Braterstwa
Poproś uczniów, aby zastanowili się, czy kiedyś poproszono ich o zrobienie czegoś niemożliwego. Niech kilkoro z nich opowie o swoich doświadczeniach.
Wyjaśnij, że starając się przestrzegać nakazów Pana, Zjednoczone Braterstwo popadło w znaczne długi. Zbieg wielu różnych wydarzeń spowodował, że braterstwo nie było w stanie spłacić zaciągniętych pożyczek. Na przykład: zniszczenie drukarni przez tłum w hrabstwie Jackson w Missouri przyczyniło się do trudności ekonomicznych, a wrogo nastawione grupy powstrzymywały świętych przed korzystaniem ze spichlerza w Independence.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 104:78. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają instrukcje, jakich Pan udzielił odnośnie do zadłużenia Kościoła.
Co Pan nakazał uczynić członkom Zjednoczonego Braterstwa?
Zwróć uwagę uczniów na to, że spłata zadłużenia mogła wydawać się świętym niemożliwa do wykonania, ale Pan dał im pomocne wskazówki. Podziel tablicę na dwie kolumny i oznacz je słowami: JEŚLI i TO. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 104:80–82. Poproś jedną połowę klasy, aby śledziła tekst w swoich pismach i wyszukała, co Pan nakazał uczynić członkom braterstwa, by mogli otrzymać pomoc w spłacie swoich długów. Drugą połowę klasy poproś, aby śledziła tekst i wyszukała, co Pan obiecał, że uczyni, aby pomóc świętym, kiedy będą spłacać swoje długi. Niech pierwsza grupa zapisze swoje odpowiedzi na tablicy w kolumnie zatytułowanej „JEŚLI”, a druga w kolumnie pod tytułem „TO”.
Jakich zasad możemy się nauczyć z fragmentu: Nauki i Przymierza 104:80–82? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli będziemy pokorni i wierni, a także będziemy wzywać imienia Pana, to pomoże On nam dokonać tego, o co nas prosi).
O co Pan prosi członków Kościoła w dzisiejszych czasach, co może być uważane za wyzwanie? Jak myślicie, jaką rolę odgrywa pokora, wierność i modlitwa, kiedy staramy się dokonać tego, o co prosi nas Pan?
Kto w pismach świętych jest dobrym przykładem, jeśli chodzi o wypełnienie zasady, którą rozpoznaliśmy w wersetach 80–82? Jaka znajoma wam osoba jest przykładem tej zasady w waszym życiu?
Poproś uczniów, aby zapisali w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania, w jaki sposób mogą być bardziej pokorni, wierni i oddani w modlitwie, aby Pan mógł pomóc im dokonać tego, o co ich prosi.
Prezydent Marion G. Romney z Pierwszego Prezydium mówił o błogosławieństwach, jakie otrzymujemy, kiedy opiekujemy się biednymi i potrzebującymi:
Obraz
Prezydent Marion G. Romney
„Panu łatwo byłoby objawić [Prezydentowi Kościoła], gdzie znajdują się złoża ropy i cenne rudy metalu. Moglibyśmy wtedy wynająć kogoś, by je wydobył i opływać w bogactwa — opływalibyśmy w nie, aż dopłynęlibyśmy do bram Hadesu. Nie, Pan tak naprawdę nie potrzebuje nas, żeby mógł zaopiekować się biednymi, ale to my potrzebujemy tego doświadczenia; gdyż jedynie dzięki wiedzy zdobytej w trakcie opiekowania się sobą nawzajem rozwijamy w sobie Chrystusową miłość i zdolność potrzebną nam, by powrócić to Jego obecności” („Living Welfare Principles”, Ensign, listopad 1981, str. 92).
Prezydent Dieter F. Uchtdorf z Pierwszego Prezydium nauczał o tym, w jaki sposób Pan zaopatruje świętych:
Obraz
Prezydent Dieter F. Uchtdorf
„Jest wielu dobrych ludzi i organizacji na świecie, które próbują zaspokoić niecierpiące zwłoki potrzeby biednych i potrzebujących na całej ziemi. Jesteśmy wdzięczni za ich wysiłki, lecz Pański sposób troszczenia się o potrzebujących różni się od sposobów działania świata. Pan powiedział: ‘Musi to być zrobione na mój własny sposób’ [NiP 104:16]. On nie jest zainteresowany jedynie naszymi najpilniejszymi potrzebami; On troszczy się także o nasz wieczny postęp. Z tego powodu Pański sposób zawsze obejmował samowystarczalność i służbę naszym bliźnim wraz z troską o biednych” („Zaopatrywanie w Pański sposób”, Ensign lub Liahona, listopad 2011, str. 54).
Obraz
Prezydent Marion G. Romney
Prezydent Marion G. Romney z Pierwszego Prezydium nauczał także o wyższym celu zaopatrywania w Pański sposób: „Podstawowym obowiązkiem, zgodnie z którym Kościół pomaga biednym, nie jest zaspokojenie ich doczesnych potrzeb, ale zbawienie ich dusz” („The Role of Bishops in Welfare Services”, Ensign, listopad 1977, str. 81).