Po przybyciu do Far West w Missouri w marcu 1838 roku Prorok Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 113. W objawieniu tym Pan odpowiedział na pytania dotyczące fragmentów z Księgi Izajasza. Dnia 11 kwietnia 1838 roku Józef Smith otrzymał objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 114, w którym Pan zalecił Davidowi W. Pattenowi, członkowi Kworum Dwunastu Apostołów, aby przygotował się do służby na misji.
Pan odpowiada na pytania związane z fragmentami z Księgi Izajasza
Rozpocznij lekcję od zadania uczniom następującego pytania:
Czy kiedykolwiek sprawiało wam trudność zrozumienie treści pism świętych?
Zwróć uwagę uczniów, że niektóre proroctwa zawarte w pismach świętych zawierają symbole, które są trudne do zrozumienia. Wyjaśnij, że w Far West w stanie Missouri niektórzy bracia poprosili Józefa Smitha, aby wyjaśnił treść rozdziałów 11. i 52. z Księgi Izajasza. Odpowiedzi Pana na te pytania są zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 113. Możesz wyjaśnić, że podczas pierwszej wizyty Moroniego u Józefa Smitha przytoczył on proroctwo zawarte w rozdziale: Ks. Izajasza 11. Moroni powiedział Józefowi, że proroctwo to wkrótce się wypełni (zob. Józef Smith — Historia 1:40).
Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos werset: Ks. Izajasza 11:1. Poproś pozostałych, aby śledzili tekst i odszukali cztery rzeczy, o których mowa w tym wersecie.
Jakie to rzeczy? (Uczniowie powinni wymienić: różdżka, pień, pęd, korzenie. Zwróć uwagę uczniów, że w rozdziale: Nauki i Przymierza 113 zawarte jest wyjaśnienie tych terminów).
Obraz
trzon drzewa
Wyjaśnij, że słowo pień występujące w wersecie: Ks. Izajasza 11:1 zostało przetłumaczone z hebrajskiego słowa oznaczającego trzon drzewa, które albo zostało ścięte, albo zasadzone. Poproś jednego z uczniów, aby narysował na tablicy trzon drzewa oraz niech podpisze rysunek słowem pień. Następnie poproś go, aby dodał do rysunku korzenie i niech podpisze je słowem korzenie.
Co, według wersetu: Ks. Izajasza 11:1, wyrośnie z pnia? (Różdżka, czyli innymi słowy nowa gałązka).
Poproś tego samego ucznia, aby narysował nową gałązkę wyrastającą z pnia i niech podpisze ją słowem różdżka.
Wyjaśnij, że są to symbole. Poproś uczniów, aby przeczytali po cichu fragment: Nauki i Przymierza 113:1–6 i poszukali ich znaczenia.
Kogo, według wersetów 1–2, reprezentuje pień Isajego?
Poproś jednego z uczniów, aby na tablicy napisał: Jezus Chrystus obok słowa pień.
Wyjaśnij, że Starszy Bruce R. McConkie z Kworum Dwunastu Apostołów podzielił się jedną z interpretacji znaczenia słów korzeń i różdżka, które według niego reprezentują Józefa Smitha. Niech jeden z uczniów przeczyta na głos następującą wypowiedź:
Obraz
Starszy Bruce R. McConkie
„Czy tkwimy w błędzie, mówiąc, że wspomnianym prorokiem jest Józef Smith, który otrzymał kapłaństwo i klucze królestwa, który wzniósł sztandar do zgromadzenia ludu Pana w naszej dyspensacji? I czyż nie jest on ‘[sługą] w rękach Chrystusa, który jest po części potomkiem Isajego, a po części Efraima, czyli z domu Józefa, na którego nałożono wiele mocy’ (NiP 113:4–6)? Ci, których uszy są dostrojone do podszeptów Nieskończonego, poznają znaczenie tych rzeczy” (The Millennial Messiah: The Second Coming of the Son of Man [1982], str. 339–340).
Poproś jednego z uczniów, aby na tablicy napisał: Józef Smith obok słów korzenie i różdżka.
Czego dokonał Józef Smith jako „sługa w rękach Chrystusa” (NiP 113:4)?
Jaki, zgodnie ze słowami wersetu: Nauki i Przymierza 113:6, jest cel kluczy królestwa, które zostały dane Józefowi Smithowi? (Kiedy uczniowie będą omawiać odpowiedź na to pytanie, napisz na tablicy następującą prawdę: Józef Smith otrzymał klucze królestwa do zgromadzenia Izraela w dniach ostatnich. Możesz także poprosić uczniów o przeczytanie wersetu: Nauki i Przymierza 110:11).
Wyjaśnij, że kiedy Pan objawił odpowiedzi na pytania dotyczące rozdziału: Ks. Izajasza 11, Elias Higbee zadał pytania na temat rozdziału: Ks. Izajasza 52. Poproś połowę uczniów, aby przeczytała po cichu fragment: Nauki i Przymierza 113:7–8. Poproś drugą połowę, aby przeczytała po cichu fragment: Nauki i Przymierza 113:9–10. Poproś wszystkich, aby odszukali pragnienia Pana względem ludu Syjonu.
Według tego, co jest podane w wersetach 7–8, w co mamy się przyoblec? Według tego, co podaje werset 8., jaka jest moc Syjonu? (Uczniowie powinni wyrazić następującą prawdę: Upoważnienie kapłaństwa to moc Syjonu).
Wyjaśnij, że werset 9. zawiera pytania o Syjon, który ma „otrząsnąć się […] z okowów na szyi swojej”. W tym wersecie słowo okowy odnosi się do przedmiotu używanego do przetrzymywania kogoś w niewoli.
Jakie, zgodnie z wersetem 10., jest znaczenie wyrażenia: „okowy na jego szyi”?
Na jakie sposoby upoważnienie kapłańskie pomaga nam wszystkim „oblec się w moc”?
Co możemy zrobić, aby wyzwolić się z „okowów”? Jak możemy pomagać w tym innym ludziom?
Pan nakazuje Davidowi W. Pattenowi, aby przygotował się do służby na misji
Wyjaśnij, że David W. Patten to osoba, którą Pan wybrał, by pomogła Syjonowi „[przyoblec] się w moc”. Niech jeden z uczniów przeczyta na głos następujący opis:
David W. Patten przystąpił do Kościoła 15 czerwca 1832 roku. Został ustanowiony Apostołem w 1835 roku. Był nieustraszony, stając w obronie wiary i Proroka Józefa Smitha. Broniąc świętych przed motłochem w Missouri, David W. Patten był znany jako „Nieustraszony dowódca”. (Zob. Lycurgus A. Wilson, Life of David W. Patten: The First Apostolic Martyr [1900], str. 5, 32, 52, 62).
Wyjaśnij, że Starszy Patten poprosił Józefa Smitha, aby uzyskał objawienie w jego imieniu. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 114:1. Poproś pozostałych o odnalezienie, co Pan chciał, aby Starszy Patten uczynił.
Co Pan chciał, aby uczynił Starszy Patten?
Według tego, co podaje werset 1., ile osób było powołanych przez Pana do służby na misji? (Dwunastu. Werset ten dotyczy Kworum Dwunastu Apostołów oraz ich zbliżającej się misji w Anglii).
Kiedy Starszy Patten miał udać się na misję? Przejrzyj wstęp do rozdziału i zwróć uwagę na datę otrzymania tego objawienia. Ile czasu David miał przed wyjazdem? (Około roku).
Powiedz uczniom, że sześć miesięcy po tym objawieniu w życiu Davida Pattena wydarzyła się tragedia. Poproś jednego z nich o przeczytanie na głos zapisu dokumentującego bitwę nad rzeką Crooked:
Jesienią 1838 roku wrogość i prześladowania wobec świętych w Missouri ponownie się nasiliły. Dnia 24 października motłoch uprowadził trzech świętych z zamiarem pozbawienia ich życia tego wieczoru. Usłyszawszy o tym lokalny sędzia Elias Higbee, członek Kościoła, nakazał podpułkownikowi George’owi M. Hinkle’owi z milicji stanowej, także członkowi Kościoła, zorganizowanie grupy mężczyzn, którzy mieli rozproszyć motłoch i uratować więźniów. O północy zgromadziło się siedemdziesięciu pięciu mężczyzn z Davidem W. Pattenem na czele. Starszy Patten miał nadzieję, że bez rozlewu krwi uda mu się zaskoczyć motłoch i uratować więźniów, ale kiedy grupa ratowników zbliżała się do rzeki Crooked, jeden z ukrytych napastników oddał strzał. Zginął wówczas Patrick O’Banion, milicjant, który był członkiem Kościoła. Dowódca Patten, który przykazał, aby 15 mężczyzn oddaliło się od grupy, usłyszał strzał i zawrócił do miejsca, z którego dobiegł ten odgłos. Wywiązała się walka, podczas której kilku mężczyzn odniosło rany. Gideon Carter zginął na miejscu, a Patrick O’Banion umarł wieczorem. Starszy Patten był także pośród rannych.
Zmarł kilka godzin po zakończeniu tej bitwy. Jego wiara w przywróconą ewangelię była tak wielka, że kiedyś zadeklarował Prorokowi Józefowi Smithowi gotowość oddania życia w jej obronie. „Prorok, wielce poruszony, powiedział do Davida z niezwykłą troską, ‘że kiedy mężczyzna posiadający [jego] wiarę prosi Pana o cokolwiek, wtedy zazwyczaj Pan mu to daje’” (Church History in the Fulness of Times Student Manual, wyd. 2. [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2003], str. 200; cytat wypowiedzi Józefa Smitha w: Life of David W. Patten, str. 53). Tuż przed uroczystościami pogrzebowymi Starszego Pattena, które odbyły się w Far West, Józef Smith wskazał na ciało Davida Pattena i powiedział: „Oto człowiek, który czynił to, co mówił — poświęcił swe życie w obronie przyjaciół” (w: History of the Church, str. 3:175).
Zwróć uwagę uczniów na to, że Starszy Patten przygotowywał się z wiarą do służby na misji przed śmiercią. Poproś uczniów, by usiedli w parach i omówili następujące pytania:
Jaki, waszym zdaniem, wpływ na Starszego Pattena miało przykazanie Pana, aby przygotować się na misję? W jakim sensie ten nakaz był błogosławieństwem dla Starszego Pattena, nawet jeśli nigdy nie wypełnił misji, do której został powołany?
Jakich zasad możemy się nauczyć z tej historii? (Uczniowie mogą podzielić się różnymi przemyśleniami i prawdami, jak też następującą zasadą: Jeśli zważamy na wskazówki od Pana, będziemy przygotowani na to, co On dla nas zaplanował).
Kiedy postąpiliście według rady Pana i przekonaliście się, że to przygotowało was na coś, czego się nie spodziewaliście?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 114:2. Poproś pozostałych uczniów, aby odszukali, co Pan powiedział, że stanie się, kiedy ludzie nie będą wypełniać swoich powołań. (Możesz wyjaśnić, że w tym wersecie termin rada biskupa dotyczy obowiązków danej osoby, a nie biskupa i jego doradców. Zob. Ks. Psalmów 109:8; Dzieje Apostolskie 1:20).
Czego możemy się nauczyć z wersetu 2. o tym, co stanie się, jeśli nie jesteśmy wierni w wykonywaniu naszych powołań? (Ktoś inny zostanie powołany do wypełniania tych obowiązków).
Wyjaśnij, że kiedy Starszy David W. Patten był bliski śmierci, przemówił do kilku świętych, w tym do członków Kworum Dwunastu Apostołów, którzy nie byli wierni. Wykrzyknął: „Och, gdyby tylko byli na moim miejscu! Czuję bowiem, że wytrwałem w wierze, osiągnąłem moje przeznaczenie i czeka mnie odtąd korona, którą otrzymam z rąk Pana, Sędzi sprawiedliwego”. Do żony skierował następujące słowa: „Bez względu na to, co uczynisz, nie wyrzekaj się wiary” (cytowane przez Hebera C. Kimballa, w: Life of David W. Patten, str. 69).
Aby uczniowie mogli odczuć, jak ważne jest, by już dziś wybrać bycie wiernym, poproś ich o zapisanie w notatnikach lub w dziennikach do studiowania, co zrobią, aby podążać za radą Pana i wypełnić to, czego On od nich oczekuje.
Symbole w pismach świętych mogą mieć wiele znaczeń. Na przykład natchniona interpretacja wersetów: Izajasz 11:1, 10, która znajduje się we fragmencie: Nauki i Przymierza 113:1–6, przedstawia wypełnienie się tego proroctwa w dniach ostatnich (zob. Józef Smith — Historia 1:40). Jednak fragment: Ks. Izajasza 11:1, 10 może być także zinterpretowany następująco: pień i korzeń Isajego mogą reprezentować dom Dawida, a różdżka i pęd mogą odnosić się do Jezusa Chrystusa.
W objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 114 Pan przemówił do świętych w dniach ostatnich, którzy wyprą się Jego imienia. Jednym z nich był Oliver Cowdery, który odstąpił od Kościoła i został ekskomunikowany w 1838 roku w Far West w stanie Missouri. A ponieważ Oliver Cowdery był Apostołem, jego odstępstwo oznaczało, że porzucił swoje ważne i święte powołanie i już dłużej nie był szczególnym świadkiem imienia Chrystusa. Prezydent Wilford Woodruff przemówił później na temat Olivera Cowdery’ego, jako o przykładzie tego, który zaniechał trwania w wierze:
Obraz
Prezydent Wilford Woodruff
„Jeśli Prezydent Kościoła lub jeden z jego doradców czy apostołów bądź ktokolwiek inny czuje w sercu, że Bóg nie poradzi sobie bez niego i że jest niezwykle ważny w kontynuowaniu dzieła Pana, ta osoba stoi wtedy na niepewnym gruncie. Słyszałem, jak Józef Smith mówił, że Oliver Cowdery, który był drugim Apostołem Kościoła, powiedział mu: ‘Jeśli odejdę od Kościoła, to będzie jego upadek’.
Józef odpowiedział: ‘Olivierze, spróbuj, a się przekonasz’. Oliver odszedł. To był jego upadek, ale królestwo Boga nie upadło. Znałem innych apostołów w ciągu swego życia, którzy czuli, że Pan bez nich sobie nie poradzi. Pan jednak kontynuował swe dzieło bez ich udziału.
Widziałem Olivera Cowdery’ego, gdy zdawało się, że ziemia drży mu pod stopami. Nigdy nie słyszałem, by ktoś składał mocniejsze świadectwo niż on, gdy był pod wpływem Ducha. Jednak w chwili, gdy opuścił królestwo Boże, jego siła znikła […]. Został jej pozbawiony, jak Samson na kolanach Dalili. Utracił moc i świadectwo, które posiadał, i nigdy go w pełni nie odzyskał podczas życia doczesnego, chociaż umarł, będąc [członkiem] Kościoła” (Teachings Presidents Of the Church: Wilford Woodruff [2004], str. 104–105).