Rozwój Kościoła w Missouri i przeniesienie się tam Biskupa Edwarda Partridge’a spowodowały, że w Ohio trzeba było powołać kolejnego biskupa. 4 grudnia 1831 roku Prorok Józef Smith otrzymał trzy objawienia, które znajdują się w rozdziale: Nauki i Przymierza 72. Dzięki objawieniom powołano Newela K. Whitneya jako nowego biskupa w Ohio; określiły one również część jego obowiązków i podały wytyczne odnoszące się do zgromadzenia Syjonu. W objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 73, otrzymanym w styczniu 1832 roku, Pan nakazał Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi, aby wznowili pracę nad tłumaczeniem Biblii. Objawienie zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 74 zostało otrzymane w 1830 roku przed przywróceniem Kościoła. Zawiera ono Pańskie wyjaśnienie wersetu: I List do Koryntian 7:14, który był przez niektórych ludzi wykorzystywany, by uzasadnić praktykę chrztu niemowląt.
Zapytaj uczniów, które z kościelnych powołań uważają za bardzo trudne.
Czy otrzymaliście kiedyś w Kościele powołanie lub trudne zadanie, które sprawiło, że poczuliście się przytłoczeni i myśleliście, że mu nie podołacie? Jeśli tak, jakie?
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 72:1–2 i odszukali powołanie, które musiało zostać obsadzone w Kościele. (Możesz wyjaśnić, że wyrażenie „w tej części winnicy Pańskiej” odnosiło się do Ohio).
Jakie powołanie trzeba było obsadzić w Ohio?
Aby pomóc uczniom zrozumieć, dlaczego w Ohio potrzebny był nowy biskup, poproś ich, by przypomnieli sobie, kto był pierwszym biskupem Kościoła (Edward Partridge; zob. NiP 41:9). Wyjaśnij, że z powodu rozwoju Kościoła w Missouri i przeprowadzki Biskupa Partridge’a do (oddalonego od Kirtland o niemal 1500 km) miasta Independence Pan obwieścił, że w Ohio potrzebny jest nowy biskup. Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 72:3–6. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, dlaczego święci w Ohio potrzebowali biskupa.
Dlaczego, według wersetów 3. i 5., święci w Ohio potrzebowali biskupa? (Aby mieli przed kim składać sprawozdania ze swej odpowiedzialności).
W jaki sposób przypomina to naszą odpowiedzialność przed biskupem czy prezydentem gminy?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 72:7–8. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, kto został powołany na nowego biskupa w Ohio i kto wybrał go na to powołanie.
Kto został powołany na nowego biskupa w Ohio?
Kto wybrał Newela K. Whitneya na nowego biskupa?
Jakiej doktryny możemy się nauczyć z wersetu 8. na temat powołań do służby w Kościele Pana? (Odpowiedzi uczniów powinny zawierać następującą doktrynę: Powołania do służby w Kościele Jezusa Chrystusa pochodzą od Zbawiciela).
Poproś uczniów, aby zastanowili się, jak by się czuli, gdyby otrzymali trudne powołanie w Kościele. Poproś jednego z uczniów, aby odczytał poniższą historię opowiedzianą przez wnuka Newela K. Whitneya — Starszego Orsona F. Whitneya z Kworum Dwunastu Apostołów. Niech klasa wysłucha, jak czuł się Brat Whitney, kiedy został powołany na biskupa i czego dowiedział się na temat źródła tego powołania.
Obraz
Starszy Orson F. Whitney
„Sama myśl o przyjęciu tak ważnej odpowiedzialności (urzędu biskupa) była dla niego niemal nie do zniesienia […]. Nie ufał [on] własnym umiejętnościom i [miał poczucie], że nie jest zdolny wziąć na siebie tego wielkiego, świętego zaufania. W swym zagubieniu zwrócił się do Proroka:
‘Bracie Józefie, nie widzę się w roli biskupa, ale jeśli mówisz, że taka jest wola Pana, to spróbuję’.
‘Nie musisz ufać jedynie mojemu słowu’ — odparł Prorok z dobrocią. — ‘Idź i sam zapytaj Ojca’.
Newel […] postanowił postąpić zgodnie z radą [Proroka] […]. Otrzymał odpowiedź na swoją pokorną, płynącą z serca modlitwę. Pośród nocnej ciszy, w samotności swego pokoju, usłyszał głos z niebios: ‘Twoja siła jest we mnie’. Choć krótkie i proste, to słowa te miały głębokie znaczenie. Jego wątpliwości zniknęły niczym rosa przed świtem. Natychmiast odszukał Proroka i powiedział mu, że otrzymał odpowiedź i jest gotów objąć urząd, na który został powołany” („The Aaronic Priesthood”, Contributor, styczeń 1885, str. 126).
Co pomogło Newelowi K. Whitneyowi ochoczo przyjąć powołanie do służby w roli biskupa?
Czego możemy się nauczyć z tego doświadczenia, co pomoże nam, kiedy będziemy się czuć przytłoczeni powołaniem bądź zadaniem w Kościele?
W jaki sposób zrozumienie, że powołania do służby w Kościele pochodzą od Zbawiciela, może pomóc wam je przyjmować i gorliwie starać się je wypełniać?
Możesz opowiedzieć o doświadczeniu, które wzmocniło twoje świadectwo o tym, że powołania do służby w Kościele Pana pochodzą od Niego samego.
Napisz na tablicy następującą prawdę: Biskupi i prezydenci gmin zarządzają doczesnymi i duchowymi sprawami Kościoła w swoich okręgach i gminach. (Możesz wyjaśnić, że słowo doczesny odnosi się do rzeczy związanych z życiem fizycznym. Na przykład biskupi i prezydenci gmin zarządzają nieruchomościami Kościoła, jego funduszami i wykorzystaniem towarów z biskupich spichlerzy).
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 72:9–26, wyjaśniając, że wersety te opisują niektóre z obowiązków Biskupa Whitneya. Wyjaśnij, że obowiązki biskupa wymienione przez Pana w tym objawieniu odnoszą się głównie do roli biskupa w związku z prawem poświęcenia. W tamtych czasach Kościół nie był podzielony na okręgi z biskupami, którzy przewodniczyli każdemu z nich. Wówczas było tylko dwóch biskupów: Biskup Whitney był biskupem dla świętych w Ohio, zaś Biskup Partridge dla świętych w Missouri.
Pan nakazuje Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi, aby kontynuowali tłumaczenie Biblii
Podsumuj wersety: Nauki i Przymierza 73:1–2, wyjaśniając, że Pan pouczył starszych, którzy głosili ewangelię, aby robili to nadal aż do kolejnej konferencji, która miała się odbyć za dwa tygodnie. Prorok Józef Smith i Sidney Rigdon głosili ewangelię, aby pomóc zwalczać fałszywe informacje na temat Kościoła, które rozpowszechniły się z powodu publikacji listów Ezry Bootha. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 73:3–4. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, na czym Pan nakazał się skoncentrować Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi po konferencji.
Na jakiej pracy Pan nakazał się skoncentrować Józefowi Smithowi i Sidneyowi Rigdonowi? O jakiej „[pracy] nad tłumaczeniem” mówił Pan? (O pracy nad natchnionym tłumaczeniem Biblii).
Poproś uczniów, aby wyobrazili sobie, że służą jako pełnoetatowi misjonarze Kościoła. Podczas rozmowy z małżeństwem, które interesuje się Kościołem, dowiadujecie się, że mieli oni syna, który zmarł, kiedy miał zaledwie kilka miesięcy. Przywódca religijny powiedział tej parze, że ich dziecko nie może trafić do nieba, ponieważ przed śmiercią nie zostało ochrzczone. Ci rodzice bardzo cierpią z powodu śmierci dziecka i przekonania, że utraciło ono szansę na zbawienie.
Poproś uczniów, aby zastanowili się, co by powiedzieli w tej sytuacji, i powiedz im, że w dalszej części lekcji będą mieli okazję udzielić odpowiedzi.
Wyjaśnij, że rozdział: Nauki i Przymierza 74 zawiera Pańskie wytłumaczenie wersetu: I List do Koryntian 7:14. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 74:1, który zawiera słowa Apostoła Pawła zapisane we fragmencie: I List do Koryntian 7:14. Powiedz uczniom, że ten werset z I Listu do Koryntian służył jako uzasadnienie praktyki chrztu niemowląt. (Możesz też wyjaśnić, że słowo niewierzący w wersecie 1. odnosi się do Żydów, którzy nie przyjęli ewangelii Jezusa Chrystusa. Paweł nie mówił, że ktoś może zostać zbawiony dzięki prawości swojego współmałżonka, ale że nawrócenie jednego z małżonków może mieć uświęcający wpływ na rodzinę).
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 74:2–6. Pozostali uczniowie niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, jakie problemy powstawały w czasach Apostoła Pawła, kiedy jedno z małżonków nawracało się na ewangelię Jezusa Chrystusa, zaś drugie nadal trwało przy praktykowaniu prawa Mojżeszowego.
Jakie problemy pojawiały się w tego typu małżeństwach? (Małżonkowie spierali się, czy dzieci miały być nauczane wiary i posłuszeństwa wobec ewangelii Jezusa Chrystusa czy wobec prawa Mojżeszowego [zob. werset 3.]; dzieci, które były wychowywane w posłuszeństwie wobec prawa Mojżeszowego, dorastały bez wiary w ewangelię Jezusa Chrystusa [zob. werset 4.]).
Jaki wpływ na rodzinę może mieć fakt, że małżonkowie wyznają różne przekonania religijne?
Wyjaśnij, że Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa wypełniło prawo Mojżeszowe i obrzezanie nie było już konieczne. Jednak Żydzi, którzy przestrzegali prawa Mojżesza, wierzyli, że dziecko płci męskiej bez obrzezania było nieczyste. Przekonanie to powodowało problemy w rodzinach, w których jedno z rodziców wierzyło w ewangelię Jezusa Chrystusa, a drugie wyznawało prawo Mojżeszowe. Do podobnych konfliktów na tle przekonań religijnych może dochodzić również w dzisiejszych czasach w rodzinach, w których jedno z małżonków jest członkiem Kościoła, a drugie nie.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 74:7. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, czego Pan nauczał na temat małych dzieci.
Czego Pan nauczał na temat małych dzieci? (Uczniowie mogą wyrazić to różnymi słowami, lecz powinni rozpoznać następującą zasadę: Małe dzieci są święte, gdyż są uświęcone przez Zadośćuczynienie Jezusa Chrystusa. Możesz zasugerować, aby uczniowie zaznaczyli tę doktrynę w swoich pismach świętych).
W oparciu o to, czego nauczyliście się na temat zbawienia małych dzieci z fragmentów: Nauki i Przymierza 74:7 i Moroni 8:8–12, czego nauczalibyście małżeństwo, przekonane o tym, że ich zmarłe dziecko nie może pójść do nieba?
Poproś jedną lub dwie pary uczniów, aby wyjaśniły, czego by nauczały. Na zakończenie złóż świadectwo o mocy Zadośćuczynienia Zbawiciela, by odkupić małe dzieci.
Biskup Edward Partridge został powołany jako pierwszy biskup Kościoła. Biskup Newel K. Whitney działał pod przewodnictwem Biskupa Partridge’a. Prezydent Joseph Fielding Smith wyjaśnił:
Obraz
Prezydent Joseph Fielding Smith
„Biskup w Kirtland [Newel K. Whitney] miał przekazywać biskupowi w Syjonie [Edwardowi Partridge’owi] sprawozdanie z odpowiedzialności, gdyż to tam miały być przechowywane zbiorcze rejestry. Zadanie to miał wykonywać Newel K. Whitney powołany jako biskup. Miał prowadzić spichlerz Pana w Kirtland i zbierać fundusze w tej części winnicy oraz, jak mu nakazano, prowadzić rejestr starszych, aby zaspokajać ich potrzeby, wszyscy zaś powinni w miarę swoich możliwości zapłacić za to, co otrzymali. Zebrane fundusze miały być poświęcone dla dobra Kościoła, dla ‘biednych i potrzebujących’. Jeśli znalazł się ktoś, kto nie mógł zapłacić, było to zapisywane i ‘przekazywane biskupowi w Syjonie, który miał spłacić dług z tego, co Pan mu da do rąk’” (Church History and Modern Revelation, 2 tomy [1953], 1:270). (Zob. także Doctrine and Covenants Student Manual, wyd. 2. [Podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 152–153).
Prawo poświęcenia nigdy nie było praktykowane w Ohio w całej swej pełni, obejmując całą społeczność. Poczyniono próby pośród świętych z Colesville w Thompson, w stanie Ohio, lecz nie powiodły się one z różnych przyczyn, między innymi dlatego, że Leman Copley wycofał się ze swej propozycji, by pozwolić świętym zamieszkać na jego ziemi (zob. NiP 54). Nadal starano się jednak żyć według zasad i praktyk prawa poświęcenia. Części członków przydzielono odpowiedzialności i zorganizowano spichlerz, aby pomóc troszczyć się o ubogich i potrzebujących oraz o doczesne potrzeby Kościoła. Biskup Newel K. Whitney miał nadzorować te elementy prawa poświęcenia oraz zarządzać innymi doczesnymi sprawami Kościoła w Ohio. Wiązało się to z obowiązkiem zarządzania nieruchomościami Kościoła na tym obszarze.
Jednym z głównych obowiązków Biskupa Whitneya było troszczenie się o biednych i potrzebujących. Czynił to, rozdając żywność, którą zbierali członkowie, lub organizując „spotkania postne” w celu zapewnienia pożywienia potrzebującym. Dla tego powołania Biskup Whitney poświęcał swe umiejętności biznesowe oraz przekazał na rzecz Kościoła i potrzebujących wiele ze swych doczesnych dóbr. Do końca życia — czyli niemal przez 19 lat — wiernie służył na urzędzie biskupa. W tym okresie służył również jako Przewodniczący Biskup Kościoła, zajmując pozycję, którą wcześniej dzierżył Edward Partridge.
Po listopadowej konferencji, która odbyła się w 1831 roku w Hiram w Ohio, sześciu mężczyzn zostało powołanych, by poświęcili swój czas i wysiłki na zarządzanie publikacją, drukiem i dystrybucją materiałów Kościoła, w tym pism świętych (zob. NiP 70:3–4). Grupa ta — Józef Smith, Martin Harris, Oliver Cowdery, John Whitmer, Sidney Rigdon i William W. Phelps — stała się znana jako Przedsiębiorstwo Literackie. Pan dał tym mężczyznom upoważnienie, by zgłaszali się po pomoc do biskupa (zob. NiP 72:20), z intencją, by to wydawnicze przedsięwzięcie miało z czasem przynieść wystarczający dochód, by stało się samowystarczalne. Członkowie Przedsiębiorstwa Literackiego mieli się utrzymywać z dochodów z firmy, zaś wszelkie nadwyżki miały być zwracane do spichlerza Pana (zob. NiP 70:5–8). Choć Przedsiębiorstwo Literackie istniało zaledwie kilka lat, przyniosło światu wielki pożytek, publikując Księgę Przykazań oraz jej następcę Nauki i Przymierza, jak również kościelne czasopisma, takie jak Evening and Morning Star. (Zob. Documents, tom 2.: lipiec 1831–styczeń 1833, tom 2. z serii dokumentów: The Joseph Smith Papers [2013], str. xxv–xxvi).
Starszy Richard G. Scott z Kworum Dwunastu Apostołów udzielił rad na temat radzenia sobie z tradycjami i zwyczajami, które są sprzeczne z ewangelią Jezusa Chrystusa:
Obraz
Starszy Richard G. Scott
„Poszanowanie dla etnicznego, kulturowego czy narodowego dziedzictwa może być bardzo zacne i pożyteczne, lecz może również zachęcać do praktyk, które powinien porzucić każdy oddany święty w dniach ostatnich […].
[Prezydent Howard W. Hunter powiedział]: ‘Proponuję, abyście najwyższą wagę przywiązywali do swojego członkostwa w Kościele Jezusa Chrystusa. Mierzcie wszystko — wszystko, o co jesteście proszeni przez członków rodziny czy bliskich, wszystko, czego wymaga od was dziedzictwo kulturowe czy kultywowane od dawna tradycje — miarą nauk Zbawiciela. Jeśli odkryjecie, że coś odbiega od tych nauk, porzućcie tę rzecz i się nią nie zajmujcie. Nie przyniesie wam ona szczęścia’ („Counsel to Students and Faculty”, Church College of New Zealand, 12 listopada 1990)” („Removing Barriers to Happiness”, Ensign, maj 1998, str. 85).