Podczas konferencji Kościoła zorganizowanej 25 stycznia 1832 roku Prorok Józef Smith otrzymał dwa objawienia. Oba znajdują się w rozdziale: Nauki i Przymierza 75. Pierwsze objawienie, zapisane w wersetach 1–22, zostało dane dla grupy mężczyzn, którzy wyrazili gotowość do służby misyjnej. Pan pouczył tych starszych na temat ich obowiązków jako misjonarzy oraz wyznaczył im towarzyszy misyjnych. Drugie objawienie, zapisane w wersetach 23–36, zostało dane dla drugiej grupy starszych, którzy pragnęli poznać wolę Pana wobec nich. Pan pouczył tych starszych, aby zapewnili swe rodziny, że będą miały środki na swe utrzymanie, a sami przyjęli powołanie, by głosić ewangelię.
Pan zwraca się do tych, którzy pragną głosić ewangelię
Kilka dni przed tą lekcją poproś ucznia, który otrzymał powołanie na misję, ucznia, który może niedługo złożyć dokumenty, by służyć na misji, lub kogoś, kto niedawno powrócił z misji, aby pomógł ci nauczać na temat głoszenia ewangelii. Daj tej osobie egzemplarz planu nauczania i poproś ją, aby przestudiowała fragment: Nauki i Przymierza 75:1–4 i przygotowała się, by poprowadzić tę część lekcji.
Po hymnie i modlitwie przekaż głos temu uczniowi lub byłemu misjonarzowi, aby nauczał tego, co przygotował.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 75:1–2. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, do kogo Pan zwraca się w tych wersetach.
Zapytaj: Do kogo Pan zwraca się w tych wersetach? (Do starszych, którzy przedstawili gotowość do służby misjonarskiej).
Powiedz klasie, że w rozdziale: Nauki i Przymierza 75 znajdują się dwa połączone objawienia, które zostały dane podczas konferencji Kościoła. Pierwsze objawienie zostało dane dla grupy misjonarzy i wyjaśnia, co mogą robić, aby skuteczniej pomagać ludziom zrozumieć ich przesłanie.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 75:3–4. Pozostałych poproś, aby odszukali, co Pan radził czynić starszym, kiedy będą głosić ewangelię. Możesz zachęcić uczniów do zaznaczenia w ich pismach tego, co znaleźli.
Zapytaj: Co, zgodnie z wersetami 3–4, Pan nakazał czynić starszym, kiedy będą głosić ewangelię?
Poproś kilkoro uczniów, by wyjaśnili, co ich zdaniem oznaczają wyrażenia: „poszli, nie zwlekając”, „nie leniąc się” i „pracując z całej siły”.
Kiedy uczniowie się wypowiedzą, wyjaśnij, dlaczego uważasz, że osoby powołane do głoszenia ewangelii muszą znać objawienia i przykazania, które dał nam Pan i ich nauczać (zob. werset 4.).
Zapytaj: Jak uważacie, dlaczego ważne jest, aby misjonarze Pana służyli Mu w taki właśnie sposób?
Opowiedz klasie, co robisz (lub co robiłeś, jeśli już służyłeś na misji), aby przygotować się do głoszenia ewangelii w sposób opisany przez Pana w wersetach: Nauki i Przymierza 75:3–4. Na zakończenie podziel się swoimi przemyśleniami na temat tego, co uczniowie mogą robić, aby już teraz głosić ewangelię w taki sposób.
Kiedy uczeń lub były misjonarz skończy nauczać, napisz na tablicy niedokończone zdanie: Jeśli będziemy wiernie głosić ewangelię, Pan…
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali werset: Nauki i Przymierza 75:5 i odnaleźli obietnice, jakie Pan dał tym misjonarzom.
Co Pan obiecał tym, którzy będą wiernie głosić Jego ewangelię?
Możesz wyjaśnić, że słowo snopy oznacza kłosy zboża, które pocięto i powiązano w wiązki. Posiadanie „[licznych snopów]” oznacza obfite plony.
Jak myślicie, jakie „snopy” mogą otrzymywać misjonarze, którzy wiernie głoszą ewangelię? (Snopami mogą być ludzie, którzy przyjmują ich przesłanie [osoby nawrócone] oraz wieczne błogosławieństwa wymienione w wersecie 5.).
Poproś uczniów, aby podsumowali obietnice zawarte w wersecie: Nauki i Przymierza 75:5, uzupełniając zasadę na tablicy. Oto przykład, jak uczniowie mogą sformułować tę zasadę: Jeśli będziemy wiernie głosić ewangelię, Pan pobłogosławi nas czcią, chwałą i życiem wiecznym.
Jak sądzicie, dlaczego ci, którzy wiernie głoszą ewangelię, otrzymają tak wielkie wieczne błogosławieństwa?
Wyjaśnij, że kiedy Pan pouczył starszych udających się na misję i złożył im obietnice, podzielił ich na pary i każdej z nich udzielił szczegółowych instrukcji.
Podziel uczniów na pary. Niech pierwszy uczeń przeczyta po cichu wersety: Nauki i Przymierza 75:6–12, a drugi: wersety 13–14. Poproś, aby podczas czytania odszukali odpowiedzi na poniższe pytania:
Do kogo zwracał się Pan?
Jakie błogosławieństwa obiecał im Pan, jeśli będą wiernie głosić ewangelię?
Kiedy uczniowie przeczytają przydzielone im wersety, niech opowiedzą koledze z pary, jakie znaleźli odpowiedzi.
Jakiej dodatkowej rady udzielił Pan Williamowi E. McLellinowi i Luke‘owi Johnsonowi w wersetach 8–11, dzięki której możemy skuteczniej głosić ewangelię? (Mamy modlić się o Pocieszyciela — Ducha Świętego — aby nas nauczał oraz o siłę, abyśmy pozostali wierni).
Jaką obietnicę powtórzył Pan każdej z par misjonarzy w wersecie 11., 13. i 14.? (Że z nimi pozostanie. Możesz zaproponować, aby uczniowie zaznaczyli tę powtarzającą się obietnicę).
Poproś uczniów, aby sformułowali zasadę, której możemy nauczyć się z tych wersetów. Choć mogą użyć innych słów, powinni rozpoznać następującą zasadę: Jeśli będziemy wiernie głosić ewangelię, Pan będzie z nami.
Jakie doświadczenia — wasze własne lub kogoś, kogo znacie — są dla was potwierdzeniem tego, że Pan będzie z tymi, którzy będą wiernie dzielić się Jego ewangelią z innymi ludźmi?
Poproś uczniów, aby zastanowili się, co by powiedzieli przyjacielowi lub krewnemu, który zmaga się z trudnościami podczas służby na pełnoetatowej misji. Niech w oparciu o zasady poznane podczas dzisiejszej lekcji napiszą w swoich notatnikach lub dziennikach do studiowania krótki, dodający otuchy list do takiego misjonarza. Zachęć ich, aby napisali w tym liście, co misjonarze mogą robić, aby z większym zaangażowaniem głosić ewangelię i jakie błogosławieństwa czekają tych, którzy będą to czynić.
Po zakończeniu pisania listów poproś kilkoro z uczniów o podzielenie się tym, co napisali.
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 75:15–22, wyjaśniając, że Pan pouczył misjonarzy, by błogosławili domy tych, którzy ich przyjmują. Nauczał ich również, co mają robić, kiedy zostaną odrzuceni przez osoby, z którymi dzielili się ewangelią. (Możesz wyjaśnić, że otrząsanie kurzu ze stóp na znak świadectwa przeciwko tym, którzy odrzucili misjonarzy, jest wykonywane niezwykle rzadko i tylko na wyraźny rozkaz Pana).
Pan wyjaśnia, w jaki sposób powinny być utrzymywane rodziny tych, których powołał do służby na misji
Wyjaśnij, że drugie objawienie zawarte w rozdziale: Nauki i Przymierza 75 zostało dane dla innej grupy starszych. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie na głos wersetu: Nauki i Przymierza 75:23, a pozostałych, aby odszukali, czego ci starsi pragnęli się dowiedzieć.
Wyjaśnij, że na początku istnienia Kościoła wielu mężczyzn, którzy byli powoływani na misję, miało żony i dzieci, które pozostawały na ich utrzymaniu. Przyjęcie powołania na misję oznaczało wielkie poświęcenie dla całej rodziny. Naturalnym przedmiotem troski wielu starszych było to, co stanie się z ich rodzinami, gdy przyjmą powołanie, by głosić ewangelię z dala od domu.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 75:24–28. Pozostali uczniowie niech odszukają wskazówki Pana dla starszych, którzy byli potrzebni, by głosić ewangelię, lecz mieli na swym utrzymaniu rodziny.
Co werset 24. mówi o tym, kto powinien pomóc utrzymywać rodzinę męża i ojca, który służy na pełnoetatowej misji?
Co Pan nakazuje uczynić starszym w wersecie 26., jeśli uda im się znaleźć miejsce, w którym ich rodziny dostaną utrzymanie?
Co Pan powiedział w wersecie 28. starszym, których sytuacja nie pozwoliła na opuszczenie rodzin, by głosić ewangelię?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 75:29. Niech reszta klasy wysłucha, jakiej rady Pan udzielił wszystkim tym mężczyznom. Być może warto wytłumaczyć, że człowiek leniwy to ktoś, kto nie ma chęci do pracy.
Którego wyrażenia z wersetu 29. użylibyście, aby podsumować radę Pana dla starszych, którzy mogli wyjechać na misję i tych, którzy musieli pozostać w domu, by troszczyć się o swoje rodziny? („Niechaj każdy będzie pilny we wszystkim”. Upewnij się, że uczniowie rozumieją, że to zdanie odnosi się do nas wszystkich oraz że Pan nakazuje nam, abyśmy byli pilni we wszystkim).
Co to znaczy „[być pilnym] we wszystkim”? (Być niestrudzonym, wytrwałym, sumiennym i pracowitym).
Pan wyznacza starszych, aby służyli razem na misji
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 75:30–36, wyjaśniając, że na zakończenie tego objawienia Pan podzielił więcej starszych na pary misyjne.
Na zakończenie poproś uczniów, aby napisali, co już teraz mogą robić, aby byli bardziej pilni w swojej służbie dla Pana. Zachęć jednego lub dwóch uczniów, aby podzielili się swoimi przemyśleniami i świadectwami na temat zasad omawianych podczas dzisiejszej lekcji.
29 października 1831 roku William E. McLellin otrzymał powołanie, by służyć na wschodzie Stanów Zjednoczonych, zaś jego towarzyszem miał być Samuel H. Smith (zob. NiP 66:5–8). Na początku William McLellin wypełniał swoje powołanie, lecz zakończył swą misję wcześniej i powrócił do Kirtland pod koniec grudnia 1831 roku.
Jak zapisano we fragmencie: Nauki i Przymierza 75:6–12, Pan zganił Williama E. McLellina za szemranie, odwołał jego powołanie do służby we wschodnich stanach oraz powołał Orsona Hyde’a, aby zastąpił go jako towarzysz Samuela Smitha. Pan okazał też jednak miłosierdzie, ponownie powołując Williama, by głosił ewangelię na terenie południowych Stanów Zjednoczonych, mając za towarzysza Luke’a Johnsona. Brat McLellin przyjął powołanie do służby, lecz nie pozostał w niej wierny. Niedługo później ogłosił, że jest zbyt chory, by móc kontynuować misję. Po opuszczeniu misji udał się do Hiram w stanie Ohio i poślubił Emiline Miller.
Po odbyciu kilku misji i służeniu przez jakiś czas w Kworum Dwunastu Apostołów 11 maja 1838 roku William E. McLellin został ekskomunikowany po tym, jak przyznał, że przestał się modlić i przestrzegać przykazań.
Akt otrząśnięcia czy oczyszczenia kurzu ze stóp to świadectwo przeciwko tym, którzy odmawiają przyjęcia ewangelii (zob. NiP 24:15; 60:15; 84:92; 99:4). Prezydent Joseph Fielding Smith wyjaśnił:
Obraz
Prezydent Joseph Fielding Smith
„Kiedy nasz Pan posyłał Swych uczniów, by głosili przesłanie Ewangelii, pouczał ich, aby otrząsali kurz ze swych stóp na świadectwo przeciwko tym, którzy ich odrzucali. Podobnie […] pouczył tych starszych, mówiąc, że mają ten sam przywilej […]. Oczyszczenie stóp poprzez ich obmycie lub otrząśnięcie z kurzu miało zostać zapisane w niebie jako świadectwo przeciwko niegodziwym. Aktu tego starsi nie mieli jednak dokonywać w obecności winowajców, ‘[aby] ich nie sprowokowali, ale w tajemnicy; i [mieli obmyć] swe stopy jako świadectwo przeciwko nim w dniu sądu’ [NiP 60:15]. Misjonarze Kościoła, którzy wiernie wykonują swe obowiązki, są zobligowani, by pozostawić swoje świadectwo ze wszystkimi, z którymi mają styczność w swej pracy. Świadectwo to będzie na sądzie dowodem przeciwko tym, którzy odrzucą ich przesłanie” (Church History and Modern Revelation, 2 tomy [1953], 1:223; zob. także Komentarz i tło historyczne do wersetu: NiP 24:15 w lekcji 31.).
Otrząśnięcie kurzu ze stóp jest świadectwem przeciwko tym, którzy całkowicie odrzucają upoważnione sługi Pana. Wykonywane jest ono niezwykle rzadko i tylko na wyraźny rozkaz Pana. Akt ten stanowi również dowód odrzucenia przez te osoby ewangelii i jest znakiem, że ci, którzy głosili im ewangelię, nie są już za nich odpowiedzialni przed Panem.