16 i 17 grudnia 1833 roku Prorok Józef Smith otrzymał objawienie dotyczące świętych w Missouri, którzy musieli opuścić swoje domy z powodu prześladowań. Wielu z tych świętych zostało zmuszonych do porzucenia całego dobytku. Objawienie, które otrzymał Prorok, zapisane w rozdziale: Nauki i Przymierza 101, omówione jest w tym podręczniku w trzech lekcjach. Trzecia lekcja zawiera przypowieść o szlachcicu i drzewach oliwnych, przy pomocy której Pan naucza Swej woli odnośnie do odkupienia Syjonu. W lekcji tej Pan poucza także świętych, aby nadal się gromadzili (wspominając przypowieść o pszenicy i kąkolu) i aby ubiegali się o rekompensatę za popełnione przeciwko nim zbrodnie (nawiązując do przypowieści o niewieście i niesprawiedliwym sędzim).
Pan przytacza przypowieść o szlachcicu i drzewach oliwnych
Napisz na tablicy: Przypowieść o…
Wyjaśnij, że przypowieść to „prosta opowieść, która ilustruje i naucza duchowych prawd lub zasad. Zwykłe przedmioty i wydarzenia w przypowieściach symbolizują różne prawdy” (Guide to the Scriptures, „Parable”, strona internetowa: scriptures.lds.org).
Poproś uczniów, aby wymienili kilka przypowieści, których Zbawiciel nauczał podczas swojej doczesnej służby. Uczniowie mogą na przykład wymienić przypowieść o dobrym Samarytaninie lub o dziesięciu pannach.
Wyjaśnij, że podczas dzisiejszej lekcji będziecie omawiać przypowieść, którą Pan dał za pośrednictwem Józefa Smitha. Uzupełnij zdanie na tablicy w następujący sposób: Przypowieść o szlachcicu i drzewach oliwnych.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 101:43. Poproś pozostałych, by śledzili tekst w swoich pismach i odszukali przesłanie, które Pan chciał przekazać przy pomocy tej przypowieści. (Chciał, aby ludzie zrozumieli Jego „wolę co do odkupienia Syjonu”). Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał wersety: Nauki i Przymierza 101:44–45, a reszta klasy niech śledzi tekst w swoich pismach, pilnie zwracając uwagę na szczegóły przypowieści. Aby upewnić się, że uczniowie zrozumieli przypowieść, zadaj im następujące pytania:
Co szlachcic kazał uczynić swoim sługom?
Dlaczego szlachcic chciał postawić stróżów wokół winnicy? Dlaczego chciał, żeby na wieży był strażnik?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 101:46. Pozostałych zaś, aby śledzili tekst w swoich pismach i wyszukali, czy słudzy dobrze wypełnili polecenia szlachcica.
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 101:47-50 i wyszukali, czy słudzy dobrze wypełnili polecenia szlachcica.
Czy słudzy dobrze wypełnili polecenia? (Możesz wyjaśnić, że zwrot „swarzyli się ze sobą” w wersecie 50. oznacza, że słudzy się ze sobą spierali).
Dlaczego sługom nie udało się zbudować wieży?
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos werset: Nauki i Przymierza 101:51. Pozostali niech posłuchają, co się stało w konsekwencji tego, że słudzy nie zbudowali wieży. Poproś, aby opowiedzieli, co znaleźli.
Przeczytaj uczniom fragment: Nauki i Przymierza 101:52–54. Poproś ich, aby śledzili tekst w swoich pismach i odszukali, co szlachcic powiedział swoim sługom.
Dlaczego, wedle tego, co zapisano w wersecie 54., szlachcic był niezadowolony z faktu, że słudzy nie zbudowali wieży?
Jaki związek mają wydarzenia opisane w tej przypowieści z tym, co spotkało świętych w Missouri?
W trakcie dyskusji możesz przypomnieć uczniom, że w objawieniu danym w lipcu 1833 roku Pan wyznaczył miejsce na budowę świątyni w Independence w Missouri (zob. NiP 57). 3 sierpnia 1831 roku Józef Smith poświęcił teren pod budowę świątyni w Independence. Jednakże święci nie uczynili niczego, aby ją zbudować. 2 sierpnia 1833 roku Pan ponownie nakazał świętym w Missouri, aby zbudowali świątynię (zob. NiP 97).
W jaki sposób wieża z przypowieści przypomina świątynię, której nie wybudowali święci?
Jakie zasady z tej przypowieści możemy zastosować w naszym życiu? (Przypowieści mogą mieć wiele znaczeń, więc uczniowie mogą zaproponować kilka zasad, na przykład: Kiedy jesteśmy posłuszni przykazaniom Pana, otrzymujemy siłę, by oprzeć się duchowym i fizycznym wrogom. Prorocy to strażnicy na wieży, którzy ostrzegają nas przed nadchodzącymi niebezpieczeństwami. Poprzez pracę świątynną przygotowujemy się, by oprzeć się przeciwnikowi).
Poproś kilkoro uczniów, aby po kolei czytali na głos fragment: Nauki i Przymierza 101:55–62. Pozostali niech śledzą tekst w swoich pismach i odszukają, co gospodarz kazał uczynić swojemu słudze.
Co gospodarz kazał uczynić swojemu słudze? (Zebrać wojowników i odkupić winnicę).
Wyjaśnij, że sługa, o którym mowa w wersecie 55., symbolizuje Józefa Smitha (zob. NiP 103:21). Józef Smith był posłuszny przykazaniu Pana i zorganizował grupę zwaną Obozem Syjonu, aby odkupić jego ziemię. O Obozie Syjonu będzie mowa w lekcjach 108. i 110.
Wyjaśnij, że mimo iż święci w hrabstwie Jackson w Missouri zostali wypędzeni z domów, Pan nakazał im dalej budować Swoje królestwo. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos wersety: Nauki i Przymierza 101:63–64, a pozostałych, aby wyszukali, co Pan miał nadal czynić, zgodnie z tym, co powiedział. Niech uczniowie opowiedzą o tym, co znajdą.
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali wersety: Nauki i Przymierza 101:65–66, szukając przypowieści, o której wspomniał Zbawiciel.
Co symbolizują pszenica i kąkol w tej przypowieści? (Pszenica to wierni członkowie Kościoła, a kąkol to niegodziwi ludzie świata. Możesz wyjaśnić, że kąkol to chwast, który w pierwszej fazie wzrostu wygląda jak pszenica).
Aby przybliżyć uczniom przypowieść, wyjaśnij, że w dawnych czasach pszenicę zbierano i przechowywano w spichrzach. Odnosząc się do tej przypowieści i do innych nauk w pismach świętych, Starszy David A. Bednar powiedział: „Spichlerze to świątynie” („W szacunku mieć imię i pozycję”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 97). Napisz na tablicy: spichlerze = świątynie.
Jakie błogosławieństwa otrzymamy, zgodnie z tą przypowieścią, kiedy będziemy gromadzić się i służyć w świątyni? (Uczniowie mogą różnie to ująć, ale powinni rozpoznać następującą zasadę: Kiedy gromadzimy się w świątyni, zyskujemy ochronę i przygotowujemy się na życie wieczne).
Jak uważacie, w jaki sposób obrzędy i przymierza świątynne mogą nas chronić i przygotować na życie wieczne?
Poproś kilkoro uczniów, aby opowiedzieli, w jaki sposób świątynia jest źródłem ochrony i przygotowania dla nich i dla ich rodzin. Możesz również złożyć własne świadectwo o tej zasadzie.
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 101:67–75, wyjaśniając, że chociaż święci zostali siłą wypędzeni z hrabstwa Jackson w Missouri, Pan nadal kazał im nabywać ziemię tam i w okolicznych hrabstwach.
Pan radzi świętym, aby nie ustawali w staraniach o powrót do swych domostw w Missouri
Wyjaśnij, że poza nakazaniem świętym, by kupowali ziemię, Pan powiedział im, żeby „nastawali o naprawienie krzywd”, jakich doświadczyli z rąk prześladowców (zob. NiP 101:76). Innymi słowy, Pan nakazał im domagać się sprawiedliwości w rządzie, wykorzystując w tym celu zapisy prawa.
Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 101:76–80. Reszta niech śledzi tekst w swoich pismach i wyszuka, jaki kodeks prawny miał umożliwić świętym zwrócenie się o pomoc do przywódców rządowych.
Zgodnie z informacją zawartą w tych wersetach, Pan wiele lat wcześniej pokierował wydarzeniami związanymi z ustanowieniem Konstytucji Stanów Zjednoczonych. Dlaczego Pan chce, aby ta konstytucja była podtrzymana?
Pan powiedział, że jednym z celów posiadania przez nas „wolnej woli” jest to, że będziemy „[odpowiedzialni] za swe własne grzechy” (NiP 101:78). Dlaczego odpowiedzialność za nasze czyny jest ważną częścią wolnej woli? Co powiedzielibyście osobie, która twierdzi, że może robić, co jej się podoba?
Pan powiedział, że nikt nie powinien być w niewoli u innych ludzi. Jak myślicie, dlaczego ważne jest, żeby ludzie nie byli w niewoli?
Podczas dyskusji napisz na tablicy: Bóg dał nam wolną wolę — wolność wyboru — ale…
Poproś uczniów, aby dokończyli to zdanie na podstawie wersetu: Nauki i Przymierza 101:78. (Kiedy uczniowie rozpoznają zasadę, dokończ zdanie na tablicy: Bóg dał nam wolną wolę — wolność wyboru — ale uczynił nas odpowiedzialnymi za wybory, których dokonujemy).
Wyjaśnij, że Pan użył przypowieści, aby zachęcić świętych do zwrócenia się o pomoc do przywódców rządowych. Poproś jednego z uczniów o przeczytanie przypowieści znajdującej się we fragmencie: Nauki i Przymierza 101:81–84 (zob. także Ew. Łukasza 18:1–8). Reszta uczniów niech śledzi tekst w swoich pismach i zastanowi się, jaki związek ma ta przypowieść ze świętymi w Missouri. Poproś jednego z uczniów, aby przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 101:85–88. Resztę uczniów poproś, aby przysłuchała się, w jaki sposób Pan odniósł tę przypowieść do tych świętych.
Kogo mogła symbolizować wdowa w tym okresie historii Kościoła? (Członków Kościoła). Kogo symbolizował sędzia? (Sędzia mógł symbolizować sędziów i przywódców rządowych, do których święci mieli zwrócić się o pomoc. Sędzia może również symbolizować Ojca Niebieskiego, do którego święci mieli się nadal modlić).
Co konkretnie Pan nakazał uczynić świętym za pośrednictwem tej przypowieści?
Wyjaśnij, że święci odwołali się do sędziów w miejscowych sądach, ale nie otrzymali spodziewanego wsparcia. O pomoc w powrocie do domów i w odzyskaniu własności oraz o zapewnienie ochrony zwrócili się do Daniela Dunklina, gubernatora stanu Missouri, i do Andrew Jacksona, prezydenta Stanów Zjednoczonych. Obaj przywódcy odmówili pomocy. Święci złożyli również petycję przed sądem stanowym w Missouri, ale została odrzucona.
Wskaż napisaną na tablicy zasadę. Poproś jednego z uczniów, by przeczytał na głos fragment: Nauki i Przymierza 101:89–91. Poproś pozostałych, aby wyszukali, w jaki sposób przywódcy rządowi zostaną pociągnięci do odpowiedzialności za to, że odmówili pomocy świętym. Niech opowiedzą o tym, co znaleźli.
Poproś uczniów, aby po cichu przeczytali fragment: Nauki i Przymierza 101:92–95 i zobaczyli, co Pan nakazał świętym uczynić dla ich przywódców rządowych.
Czego uczymy się o Panu z wersetu 92.? (Pan nie chce karać ludzi. Pragnie, żeby wszyscy ludzie odpokutowali, aby mógł okazać im miłosierdzie).
Podsumuj fragment: Nauki i Przymierza 101:96–101, wyjaśniając, że Pan pouczył świętych, aby zachowali swoją własność w hrabstwie Jackson, mimo że nie wolno było im tam mieszkać. Obiecał, że jeśli będą prowadzić godne życie, to kiedyś tam zamieszkają.
Na zakończenie podziel się świadectwem na temat zasad, o których dyskutowali uczniowie.
Poniżej znajduje się jedna z interpretacji przypowieści o szlachcicu i drzewach oliwnych:
„Wygląda na to, że przypowieść tę należy interpretować w następujący sposób: szlachcic to Pan, a Jego wyborna ziemia w winnicy to Syjon w Missouri. Miejsca, w których święci mieszkają w Syjonie, to drzewa oliwne. Słudzy to osadnicy, którzy są świętymi w dniach ostatnich, a stróże to urzędnicy w Kościele. Jeszcze w trakcie wznoszenia Syjonu, zaczynają swarzyć się ze sobą i nie budują wieży, czyli świątyni, pod którą teren został poświęcony już 3 sierpnia 1831 roku. Gdyby ją wybudowali zgodnie z poleceniem, stałaby się dla nich duchowym schronieniem, gdyż to z niej strażnicy mogliby dzięki objawieniu dostrzec z daleka ruchy wroga. Ta wiedza ocaliłaby ich i ich ciężką pracę podczas ataku wroga.
Jednakże święci w Missouri byli opieszali, niedbali i uśpieni. Wróg nadciągnął, a wynikiem tego były prześladowania w Missouri. Lud Pana został rozproszony, a znaczna część pracy poszła na marne. Jak już widzieliśmy, Wszechmocny upomniał Swój lud, ale przykazał jednemu ze Swych sług (w. 55.), Józefowi Smithowi (103:21), zebrać ‘siłę z [Jego] domu’ i uratować Jego ziemie i własność zebraną przeciwko niemu.
W wyniku tego Prorok i jego bracia w słynnym Obozie Syjonu udali się w 1834 roku do Missouri, starając się wypełnić warunki przypowieści. Zanim wyruszyli w podróż, dane zostało dodatkowe objawienie (zob.103:21–28) dotyczące odkupienia Syjonu. Braciom nakazano spróbować kupić ziemię w Missouri i nie używać siły; a jeśli wrogowie wyszliby przeciwko nim, mieli ich przekląć. Syjon nie został wówczas odkupiony, ale możemy oczekiwać go w niedalekiej przyszłości […]. Zostanie odkupiony, kiedy taka będzie wola Pana” (Sidney B. Sperry, Doctrine and Covenants Compendium [1960], str. 521–522; cytowane w: Doctrine and Covenants Student Manual [podręcznik Kościelnego Systemu Edukacji, 2001], str. 243).
Starszy D. Todd Christofferson z Kworum Dwunastu Apostołów nauczał, dlaczego wolimy używać zwrotu wolna wola niż wolność wyboru:
Obraz
Starszy D. Todd Christofferson
„W przeszłości na ogół używaliśmy zwrotu wolność wyboru. Nie jest to błędne, ale ostatnio zwróciliśmy uwagę na to, że wolność wyboru nie jest wyrażeniem, które pojawia się w pismach świętych. Mówią one o ‘posiadaniu wyboru’ i byciu ‘wolnym do działania’ i o naszym obowiązku działania z naszej własnej ‘nieprzymuszonej woli’. Ale słowo wola pojawia się samotnie albo, tak jak w 78. wersecie 101. rozdziału Nauk i Przymierzy, z przymiotnikiem wolna: ‘Aby każdy mógł postępować zgodnie z nauką i zasadą […] według wolnej woli, którą mu [dano], aby każdy mógł być odpowiedzialny za swe własne grzechy w dniu sądu’ (kursywa dodana). Gdy używamy zwrotu wolna wola, we właściwy sposób podkreślamy odpowiedzialność, która jest niezbędną częścią boskiego daru woli. Jesteśmy istotami, które kierują się własną wolą, możemy dokonywać wyborów, ale jesteśmy również za nie odpowiedzialni” („Moral Agency” [przemówienie podczas uroczystego spotkania na Uniwersytecie Brighama Younga, 31 stycznia 2006], str. 1, speeches.byu.edu).
Prezydent J. Reuben Clark z Pierwszego Prezydium powiedział:
Obraz
Prezydent J. Reuben Clark
„Dla mnie, moi bracia i siostry, to zdanie, w którym Pan powiedział: ‘Ustanowiłem Konstytucję tego kraju’, stawia Konstytucję Stanów Zjednoczonych na takiej pozycji, jakby była ona zapisana w samej księdze Nauk i Przymierzy. Znaczy to, że Konstytucja jest dla nas słowem Pana. To, że nie została przez Niego wypowiedziana, ale powstała dzięki działaniu Jego zamysłu i ducha na umysły ludzkie, dając im natchnienie, by nakreślili ten wspaniały dokument traktujący o rządach człowieka, nie zmienia jej wagi” (w: Conference Report, kwiecień 1935, str. 93).
Prezydent Brigham Young przemawiał o ludziach, którzy byli narzędziami w rękach Boga w ustanowieniu Konstytucji Stanów Zjednoczonych:
Obraz
Prezydent Brigham Young
„Wierzymy, że Pan czynił przygotowania ku temu, że kiedy ujawni Swoje dzieło, kiedy w pełni nadejdzie wyznaczony czas, żeby na podnóżku Jego stóp istniało miejsce, gdzie panować będzie wystarczająco dużo wolności sumienia, że Jego święci będą mogli mieszkać w pokoju chronieni mocnym pancerzem konstytucyjnego prawa i równouprawnienia. W związku z powyższym uważamy, że w trakcie Rewolucji ludzie pod natchnieniem Wszechmocnego zrzucili kajdany macierzystego rządu wraz z ustanowioną przez niego religią. To dlatego Adams, Jefferson, Franklin, Waszyngton i cała rzesza innych byli natchnieni, by oprzeć się ustawom króla Wielkiej Brytanii […] i tym samym ustanowić nowy rząd na zasadach większej wolności, na podstawie samorządności, zezwalając na swobodne korzystanie z wolności religijnej.
To głos Pana natchnął tych wszystkich godnych ludzi, którzy w tych trudnych czasach dzierżyli władzę, nie tylko, by ruszyć do walki, ale także do zachowania mądrości w naradach, męstwa, odwagi i wytrwałości zarówno na polu pokrytym namiotami, jak i później, aby stworzyć i przyjąć te mądre i skuteczne zasady, które zapewniły im i przyszłym pokoleniom błogosławieństwa wolnego i niezawisłego rządu” (Discourses of Brigham Young, wybr. John A. Widtsoe [1954], str. 359–360).
W objawieniu zapisanym w rozdziale: Nauki i Przymierza 101 Pan powtórzył przypowieść o niewieście, która znużyła sędziego, aż przychylił się do jej prośby (zob. Ew. Łukasza 18:1–8). Porównał on tę przypowieść do sytuacji, w której znajdowali się święci siłą wypędzeni ze swoich domów w Missouri. Mieli oni udać się do przywódców rządowych, aby szukać sprawiedliwości i ochrony, poczynając od sędziego, a jeśli zajdzie taka potrzeba, udając się do gubernatora stanu Missouri i do prezydenta Stanów Zjednoczonych. Jeśli apele świętych nie zostałyby wysłuchane, Pan powiedział, że powstanie w gniewie i wymierzy sprawiedliwość tym, którzy wysiedlili świętych, gdyż wszyscy ludzie „pozostali bez wymówki” (NiP 101:93). Prezydent Joseph Fielding Smith wyjaśnił:
Obraz
Prezydent Joseph Fielding Smith
„Święci mieli również ponieść swoje skargi przed właściwe trybunały i ubiegać się o naprawienie wyrządzonych im krzywd. Był to bardzo konieczny krok i kiedy święci to uczynili i odmówiono im ich cywilnych i religijnych praw, urzędnicy ci pozostali bez wymówki i sądy Najwyższego, które później spadły na nich podczas Wojny Domowej, zostały usprawiedliwione […].
Jako że istnieje sprawiedliwe prawo kary, które jest tak niezmienne i wieczne jak inne prawa Wszechmocnego [zob. II List do Koryntian 9:6; NiP 6:33], musi nadejść dzień, w którym dokona się rozstrzygnięcie przed Sprawiedliwym Trybunałem, co nie zlęknie się pogróżek tłumów” (Church History and Modern Revelation, 2 tomy [1953], 1:462, str. 469).