ខ្ញុំគិតថា ជួនកាលវាងាយស្រួលសម្រាប់យុវមជ្ឈិមវ័យក្នុងការជឿថា ការប្រែចិត្តគឺជារឿងមួយគួរឲ្យខ្លាច ។ វាពិតថា វាអាចអាចជារឿងគួរឲ្យខ្លាច ក្នុងការសារភាពពីអ្វីដែលយើងបានធ្វើ យើងភ័យខ្លាចថាវាមានន័យថាជាការបាត់បង់សេចក្ដីស្រឡាញ់ពីមនុស្សដែលយើងខ្វល់ខ្វាយ ឬពីព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ។ ជាមួយនឹងទស្សនវិស័យនៃការប្រែចិត្តនោះ យើងអាចនឹងត្រូវល្បួងឲ្យសារភាព « ត្រឹមល្មមគ្រប់គ្រាន់ » ដើម្បីឲ្យឆ្លងផុតនូវអ្វីដែលយើងមានអារម្មណ៍ថាជាការប្រឡងមួយ ដើម្បីឆ្លងទៅកម្រិតបន្ទាប់ទៀត ។ ទោះយ៉ាងណា ខ្ញុំបានរៀនតាមរយៈបទពិសោធន៍របស់ខ្ញុំថា នោះមិនមែនជាអ្វីដែលជាការប្រែចិត្តពិតនោះទេ ។ ការប្រែចិត្តមិនមែនតែងតែជារឿងងាយស្រួលនោះទេ ប៉ុន្តែបើយើងយល់ថា ព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់យើង ហើយមានព្រះទ័យចង់ជួយយើង នោះការភ័យខ្លាចនោះរសាយទៅ ពេលយើងអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងលើសមត្ថភាពរបស់ទ្រង់ដើម្បីធ្វើឲ្យយើងបានស្អាតឡើងវិញ ។ ខ្ញុំបានរៀនថា ពេលខ្ញុំអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្ញុំលើព្រះគ្រីស្ទតាមរយៈការប្រែចិត្ត នោះកំហុសពីអតីតកាលរបស់ខ្ញុំមិនកំណត់ពីបច្ចុប្បន្នភាព ឬអនាគតរបស់ខ្ញុំនោះទេ ( សូមអានបន្ថែមទៀតនៅក្នុងអត្ថបទរបស់ខ្ញុំនៅទំព័រ ៤៤ ) ។
នៅក្នុងអត្ថបទដែលមានតែឌីជីថល អ៊ីវីតាចង្អុលបង្ហាញថា ការប្រែចិត្តដ៏ពិតនាំយើងឲ្យមានការដឹងគុណចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ហើយផ្ដល់កម្លាំងដល់យើងដើម្បីទប់ទល់នឹងការល្បួងពេលអនាគត ។ លេអា បន្ថែមថា យើងពុំទាំងចាំបាច់ត្រូវចាំដល់សាក្រាម៉ង់នៅថ្ងៃអាទិត្យផង—ការបែទៅរកព្រះអម្ចាស់តាមរយៈការប្រែចិត្តជារៀងរាល់ថ្ងៃផ្ដល់អំណាចដល់យើងដើម្បីបំបែកទម្លាប់តូចៗដែលទាញយើងចេញពីទ្រង់ ។ ហើយប្រសិនបើយើងធ្វើកំហុសធ្ងន់ធ្ងរ នោះជួរី ចែកចាយថា ដំណើរការនៃការប្រែចិត្តអាចបង្រៀនយើងអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ។
ការប្រែចិត្តជាអំណោយទានមួយដែលខ្ញុំមានអំណរគុណដែលមានក្នុងជីវិតខ្ញុំ ។ ព្រះត្រាស់ដឹងថាយើងជាមនុស្សលោក ហើយថាយើងធ្វើការជ្រើសរើសល្ងង់ខ្លៅពេលខ្លះ ។ ទោះយើងមិនល្អឥតខ្ចោះ មានសេចក្ដីសង្ឃឹមសម្រាប់យើង ។ បើយើងដាក់ការទុកចិត្តរបស់យើងលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ នោះទ្រង់នឹងយាងដើរជាមួយយើងនៅលើផ្លូវត្រឡប់ទៅព្រះវរបិតារបស់យើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌វិញ—មិនថាវាយូរប៉ុណ្ណានោះទេ ។
សំណាងល្អ
រីឆាត ម៉នសុន