ការជំរុញទឹកចិត្តជំនាន់កំពុងពេញវ័យ
អ្នកនិពន្ធរស់នៅរដ្ឋយូថាហ៍ ស.រ.អា. ។
នេះជារបៀបបួនយ៉ាងដើម្បីជួយកូនៗរបស់បងប្អូនឲ្យដាក់ និងសម្រេចគោលដៅដ៏មានអត្ថន័យ ដើម្បីរីកលូតលាស់ដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរីកលូតលាស់ ។
រចនារូបភាពដោយ ដេវីឌ ហ្គ្រីន
ក្នុងនាមជាឪពុកម្ដាយ និងជាថ្នាក់ដឹកនាំ យើងចង់ជួយដល់កូនៗជាកុមារ និងយុវវ័យឲ្យក្លាយជាសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទអស់មួយជីវិត ដែលត្រូវបានជំរុញចេញពីខាងក្នុងចិត្តដើម្បីបម្រើព្រះអម្ចាស់ និងបំពេញបេសកកម្មផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ។
កម្មវិធី កុមារ និងយុវវ័យ គឺសាមញ្ញប៉ុន្តែជាធនធានដ៏មានអានុភាព ដើម្បីជួយកុមារ និងយុវវ័យឲ្យរីកលូតលាស់ខាងវិញ្ញាណ ខាងសង្គម ខាងរាងកាយ និងខាងបញ្ញា ដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះបានរីកលូតលាស់ដែរ ( សូមមើល លូកា ២:៥២ ) ។ វាអាចកើតឡើងបាន នៅពេលពួកគេរៀន ហើយរស់នៅតាមដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ចូលរួមនៅក្នុងការបម្រើ និងសកម្មភាពនានាដ៏មានអត្ថន័យ និងរំភើប ព្រមទាំងដាក់ និងសម្រេចគោលដៅផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ។ ដូចជាឪពុកម្ដាយនៅក្នុងរឿងខាងក្រោមនេះ ទោះយ៉ាងណា យើងអាចមានអារម្មណ៍ថាមានបន្ទុកហួសកម្រិតរួចទៅហើយ ដោយមិនបាច់បន្ថែមគោលដៅរបស់អ្នកផ្សេងទៀតដល់បញ្ជីរបស់យើងនោះទេ ។ ឬយើងអាចបារម្ភថាកូនៗរបស់យើងនឹងមិនរីកចម្រើនទេ លើកលែងតែមានអ្នកជំរុញ ។
ការសន្ទនាពីការដាក់គោលដៅ ឧទាហរណ៍ទី ១ ៖
អាឡាណា អាយុ ១៥ ឆ្នាំ បានអង្គុយជាមួយម៉ាក់នាង រ៉ាឆែល ពិនិត្យមើលបញ្ជីមួយដែលពួកគេបានធ្វើអំពីគោលដៅដែលមានសក្តានុពល ដែលអាឡាណាអាចបំពេញ ។ ប៉ារបស់អាឡាណា ជេហ្វ បានដើរកាត់ ។ « តើកូនគួរធ្វើមួយណាទៅ ប៉ា ? » អាឡាណាបានសួរ ៖
ជេហ្វបានមើលនាឡិកាគាត់ ញាក់មុខបន្តិច ហើយក្រឡេកមើលបញ្ជីនោះមួយភ្លែត ។ « អឺ មួយនេះមើលទៅងាយស្រួល ។ ‹ ទន្ទេញទំនុកតម្កើងមួយបទ › ទៅយ៉ាងម៉េចដែរ ? កូនអាចធ្វើវាហើយបានយ៉ាងឆាប់ ។ តើមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលងាយស្រួល ? »
រ៉ាឆែលបាននិយាយកាត់ ដោយចាំថាអាឡាណាស្ទាក់ស្ទើរយ៉ាងណាក្នុងការសាកល្បងចូលក្រុមរត់ប្រណាំងនៅសាលា ។ « តាមពិតទៅ កូនប្រហែលជាត្រូវសាកល្បងអ្វីមួយដែលពិបាកហើយ ! ធ្វើអ្វីមួយទាក់ទងនឹងការហាត់ប្រាណទៅយ៉ាងម៉េចដែរ ? » គាត់បានផ្ដល់យោបល់ ។
អាឡាណាបាននិយាយរងូវៗទាំងឈោងដៃទៅយកទូរសព្ទរបស់នាង « អូ៎យ! ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំឈប់ហើយ » ។
តើឪពុកម្ដាយ និងថ្នាក់ដឹកនាំអាចជួយដោយរបៀបណា ?
ឪពុកម្ដាយ និងថ្នាក់ដឹកនាំអាចធ្វើអ្វីៗជាច្រើនដើម្បីជួយកុមារ និងយុវវ័យ ឲ្យមានការជំរុញចេញពីក្នុងចិត្តដើម្បីសម្របយកគុណតម្លៃល្អៗ ធ្វើការជ្រើសរើសល្អៗ និងរីករាយនឹងការរីកចម្រើន និងសមិទ្ធិផលរបស់ពួកគេ ។
សូមគិតពីពេលដែលបងប្អូនត្រូវបានជំរុញចិត្តយ៉ាងខ្លាំងឲ្យធ្វើកិច្ចការឆ្ពោះទៅកាន់គោលដៅមួយ ។ តើអ្វីដែលជំរុញចិត្តបងប្អូន ? នៅក្នុងគ្រាជាច្រើនគឺបងប្អូនបានឃើញឱកាស ឬជំនាញដែលបងប្អូនពិតជាចង់បាន ឬបញ្ហាដែលបងប្អូនត្រូវដោះស្រាយ ។ គំរូ និងការគាំទ្ររបស់អ្នកដទៃទៀតបំផុសបងប្អូនឲ្យសាកល្បង ។
ដូចគ្នានោះដែរ កុមារ និងយុវវ័យនឹងមានការជំរុញចេញពីក្នុងចិត្តនៅពេលពួកគេ (១) សម្រេចចិត្តប្រកបដោយការអធិស្ឋានពីអ្វីដែលពួកគេចង់បាន ( មិនមែនគ្រាន់តែជាអ្វីដែលអ្នកផ្សេងចង់បានសម្រាប់ពួកគេនោះទេ ) (២) បង្កើតផែនការមួយដើម្បីសម្រេចវា (៣) មិនត្រូវទទួលឥទ្ធិពលពីរង្វាន់ ឬការដាក់ទោសខ្លាំងហួសហេតុពេក និង (៤) មានអារម្មណ៍ថាឪពុកម្ដាយ និងថ្នាក់ដឹកនាំឈរនៅខាងខ្លួន ។
១. ជួយយុវវ័យរកមើលអ្វីដែលពួកគេចង់បានបំផុត
គ្រប់គ្នាចង់បានអ្វីមួយ ៖ ដើម្បីចូលក្នុងក្រុម ដេកឲ្យបានច្រើនជាងមុន មានអារម្មណ៍ឯកោកាន់តែតិច កាន់តែខិតជិតព្រះ ។ ព្រះអម្ចាស់ និងរាជទូតរបស់ទ្រង់សួរមនុស្សជាញឹកញាប់ថា « តើអ្នកចង់បានអ្វី ? » ( សូមមើល ម៉ាកុស ១១:២៤, នីហ្វៃទី១ ១១:១–២, អាលម៉ា ១៨:១៥, នីហ្វៃទី៣ ២៧:១–២, អេធើរ ២:២៣–២៥ ) ។ ប៉ុន្តែការដឹងពីអ្វីដែលយើងចង់បានបំផុត មិនមែនអ្វីដែលយើងចង់បានឥឡូវនេះ ត្រូវការបទពិសោធន៍ និងការសញ្ជឹងគិតផ្ទាល់ខ្លួន ។
ពេលបងប្អូនគិតអំពីកុមារ ឬយុវវ័យម្នាក់ដែលបងប្អូនចង់ជួយ នោះសូមសួរខ្លួនឯងថា ៖
-
តើខ្ញុំអាចណែនាំពួកគេនូវបទពិសោធន៍ គុណតម្លៃ និងគំនិតថ្មីៗ ក្នុងបរិបទនៃទំនាក់ទំនងវិជ្ជមាន និងសប្បាយៗដោយរបៀបណា ?
-
តើខ្ញុំអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេដកពិសោធន៍លទ្ធផលនៃការជ្រើសរើសមិនល្អដើម្បីឲ្យពួកគេធ្វើការជ្រើសរើសដែលល្អប្រសើរជាងមុនដែរឬទេ ?
-
តើពេលណាដែលខ្ញុំអាចសួរពួកគេអំពីអ្វីដែលគេជឿ និងឲ្យតម្លៃ ? ( សូមមើលបញ្ជីដែលភ្ជាប់មកជាមួយ « សំណួរស្វែងរកដ៏មានប្រយោជន៍ » )
-
តើខ្ញុំអាចចង្អុលបង្ហាញពីភាពខ្លាំងរបស់ពួកគេយ៉ាងដូចម្ដេច ? ( សាកល្បង ៖ « ខ្ញុំឃើញថាអ្នកពិតជាពូកែខាង_________ ។ តើអ្នកអាចប្រើប្រាស់វាដើម្បីបម្រើដល់ព្រះអម្ចាស់ដោយរបៀបណា ? » )
២. ជួយយុវវ័យឲ្យបង្កើតផែនការ
នៅពេលពួកគេដាក់ផែនការមួយហើយ ជាញឹកញាប់យុវវ័យអាចរកឃើញផែនការមួយបានល្អណាស់ ។ កុមារតូចៗអាចនឹងត្រូវការគំនិតច្រើន ។ បន្ថែមយោបល់របស់បងប្អូនតែនៅពេលដែលពួកគេគិតមិនចេញប៉ុណ្ណោះ ។ ប៉ុន្តែសូមមានចិត្តរំភើប មិនមែនការពារគំនិតបងប្អូនទេ ប្រសិនបើពួកគេចូលចិត្តគំនិតខ្លួនគេជាងគំនិតរបស់បងប្អូន !
ដើម្បីជួយអ្នកផ្សេងទៀតបង្កើតផែនការមួយ បងប្អូនអាចសួរ ៖
-
តើអ្វីជាគោលដៅរបស់អ្នក ? ( គោលដៅអរូបីដូចជា « ចិត្តល្អជាងមុន » គឺពិបាកនឹងកំណត់ លើកលែងតែពួកគេបញ្ចូលនូវសកម្មភាពជាក់លាក់ដូចជា « សរសើរនរណាម្នាក់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ » ឬ « សូមទោសពេលខ្ញុំខឹង » ) ។
-
ហេតុអ្វីគោលដៅនេះសំខាន់ចំពោះអ្នក ? ( តើវានឹងជួយពួកគេឲ្យរស់នៅតាមគុណតម្លៃរបស់ពួកគេ ហើយប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយរបៀបណា ? )
-
តើនេះជាពេលល្អដើម្បីធ្វើគោលដៅនេះឬទេ ? ( ហេតុអ្វីវាជាពេលល្អ ឬ ហេតុអ្វីវាជាពេលមិនល្អ ? )
-
តើអ្វីជាជំហានតូចងាយស្រួលដែលអាចធ្វើដើម្បីចាប់ផ្ដើមវា ? ( រំឭកពួកគេថាសកម្មភាពបង្កើតការជំរុញចិត្ត ។ ជួយពួកគេឲ្យចាប់ផ្ដើម ឬចាប់ផ្ដើមម្ដងទៀត ជាមួយនឹងអ្វីមួយដែលតូច និងសាមញ្ញ ) ។
-
តើអ្នកអាចរៀបចំអ្វីៗដើម្បីគាំទ្រផែនការរបស់បងប្អូនយ៉ាងដូចម្តេច ? ( ពិចារណាពីការដាក់ការរំឭក សរសេរពាក្យលើកទឹកចិត្ត ធ្វើតារាង ឬតារាងពេលវេលាដើម្បីតាមដានការរីកចម្រើន យកការល្បួងចេញ ប្រើឧបករណ៍ត្រឹមត្រូវ ឬការស្នើសុំជំនួយ ) ។
-
តើមានឧបសគ្គអ្វីដែលដែលអាចរារាំងផ្លូវរបស់អ្នក ? តើអ្នកអាចចដោះស្រាយវាដោយរបៀបណា ? ( ជួយពួកគេឲ្យចងចាំពីផែនការរបស់ពួកគេ មានចិត្តចង់ដឹងចង់ឮពីអ្វីដែលខុស អនុវត្តផ្នែកដែលលំបាកបន្ថែមទៀត សាកល្បងយុទ្ធសាស្ត្រថ្មី ឬកែសម្រួលគោលដៅ ) ។
ដើម្បីជួយអ្នកផ្សេងទៀតឆ្លងកាត់ឧបសគ្គទាំងឡាយ បងប្អូនអាចចែកចាយបទពិសោធន៍ពីជីវិតរបស់បងប្អូន ឬរបស់គ្រួសារអំពីមនុស្សដែលជួបការលំបាក ហើយមានចិត្តអត់ធន់ ។ ព្យាយាមសួរផងដែរ ៖
-
តើអ្នកបានសាកល្បងអ្វីខ្លះ ? តើអ្នកអាចសាកល្បងអ្វីខ្លះទៀត ?
-
តើនរណាខ្លះអាចជួយបាន ? តើខ្ញុំអាចជួយបានយ៉ាងដូចម្ដេច ?
-
តើគំនិតអ្វីខ្លះដែលអ្នកគិតឃើញ ពេលអ្នកអធិស្ឋានអំពីវា ?
៣. សូមមានការប្រុងប្រយ័ត្នជាមួយនឹងរង្វាន់ ឬការដាក់ទោស
រង្វាន់តូចៗអាចជួយមនុស្សឲ្យសាកល្បងអ្វីដែលថ្មី ធ្វើឲ្យកិច្ចការលំបាកមានភាពរីករាយ ឬអបអរនឹងជោគជ័យ ។ ទោះយ៉ាងណា ពេលដែលរង្វាន់ត្រូវបានផ្ដល់ឲ្យច្រើនហួស នោះអាចធ្វើឲ្យការជំរុញចិត្តចុះខ្សោយវិញ ។ មនុស្សដែលរីករាយនឹងកិច្ចការមួយរួចហើយ ជាញឹកញាប់នឹងធ្វើវាតិចជាងមុន មិនមែនច្រើនជាងមុនទេ បើពួកគេត្រូវបានបង់ឲ្យធ្វើវានោះ ដោយសន្មត់ថាវាមិនសមតម្លៃនឹងធ្វើវាគ្រាន់តែដើម្បីបានរង្វាន់នោះ ។ ហើយខណៈដែលកុមារត្រូវការដកពិសោធន៍នូវលទ្ធផលនៃការជ្រើសរើសមិនល្អ នោះពួកគេរៀនមានចិត្តភ័យខ្លាច ហើយចៀសវាងពីមនុស្សដែលដាក់ទោសពួកគេជាជាងការរៀនដើម្បីអភិវឌ្ឍគុណតម្លៃល្អៗ ។
ពិតណាស់ មនុស្សរំពឹងឲ្យគេបង់ប្រាក់ឲ្យពេលធ្វើការ ជាកន្លែងដែលប្រាក់រង្វាន់ ឬការទទួលស្គាល់អាចផ្ដល់នូវការតបស្នងដ៏មានប្រយោជន៍ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលនិយាយពីការរស់នៅតាមដំណឹងល្អ និងការសម្រេចគោលដៅផ្ទាល់ខ្លួន នោះរង្វាន់ដែលចេញពីខាងក្នុងគឺជារង្វាន់ដែលជំរុញចិត្តបំផុតក្នុងរយៈពេលយូរ ។ រង្វាន់ដែលចេញពីខាងក្នុង ៖
-
ការទទួលអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណ ។
-
ការមានអារម្មណ៍ថាមានទំនាក់ទំនងជាមួយឪពុកម្ដាយ ថ្នាក់ដឹកនាំ និងមិត្តភក្ដិ ។
-
ការរស់នៅតាមគុណតម្លៃរបស់ពួកគេ ។
-
ការរៀនសូត្រ ការសាកល្បងអ្វីដែលថ្មីៗ និងការដោះស្រាយបញ្ហា ។
-
ការមានភាពសប្បាយរីករាយ ។
-
ធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរសម្រាប់សេចក្ដីល្អ ។
ជួយយុវវ័យឲ្យទទួលស្គាល់ និងផ្ដល់តម្លៃដល់រង្វាន់ដែលចេញមកពីខាងក្នុង ។ ហើយម្ដងម្កាលប្រគល់រង្វាន់ទាក់ទងដ៏តូចមួយដើម្បីអបអរកិច្ចការល្អ !
៤. ជួយយុវវ័យឲ្យមានអារម្មណ៍នៃក្ដីស្រឡាញ់
ទំនាក់ទំនងដ៏ពោរពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់គឺជារបៀបដ៏សំខាន់បំផុតមួយដើម្បីជះឥទ្ធិពលដល់គុណតម្លៃ គោលដៅ និងការជំរុញចិត្តអ្នកដទៃផ្សេងៗទៀត ។ តើមនុស្សបានទំនាក់ទំនងនឹងបងប្អូនដោយរបៀបណាដែលថាពួកគេពិតជាស្រឡាញ់បងប្អូននោះ ? តើបងប្អូនសម្រេចចិត្តដោយរបៀបណា ថានរណាដែលមានសុវត្ថិភាពដើម្បីនិយាយដោយត្រង់ជាមួយ អំពីកំហុស និងការលំបាករបស់បងប្អូននោះ ? ប្រសិនបើបងប្អូនពុំសូវមានអារម្មណ៍នៃក្ដីស្រឡាញ់នៅផ្ទះទេ តើបងប្អូនគិតថាបងប្អូនត្រូវការអ្វីដែលបងប្អូនមិនមាននោះ ?
ចម្លើយរបស់បងប្អូនអាចជួយបងប្អូនឲ្យដឹងពីរបៀបដើម្បីទាក់ទងទៅយុវវ័យ ថាបងប្អូនស្រឡាញ់ពួកគេ ហើយថាពួកគេមានសុវត្ថិភាពជាមួយនឹងបងប្អូន ។
ជាមួយនឹងការអនុវត្ត និងជំនួយពីស្ថានសួគ៌ យើងអាចជួយជំរុញចិត្ត និងជះឥទ្ធិពលដល់ជំនាន់កំពុងពេញវ័យ ។
ការសន្ទនាពីការដាក់គោលដៅ ឧទាហរណ៍ទី ២ ៖
អាឡាណា អាយុ ១៥ ឆ្នាំ បានអង្គុយជាមួយម៉ាក់នាង រ៉ាឆែល ពិនិត្យមើលបញ្ជីនៃគោលដៅ ដែលអាឡាណាអាចធ្វើ ខណៈដែលប៉ារបស់អាឡាណា ជេហ្វ បានដើរកាត់ ។ « តើកូនគួរធ្វើមួយណាទៅ ប៉ា ? » អាឡាណាបានសួរ ។
ជេហ្វបានមើលនាឡិកាគាត់ ញាក់មុខបន្តិច ហើយក្រឡេកមើលបញ្ជីនោះមួយភ្លែត ។ « អឺ មួយនេះមើលទៅងាយស្រួល ។ ‹ ទន្ទេញទំនុកតម្កើងមួយបទ › ទៅយ៉ាងម៉េចដែរ ? កូនអាចធ្វើវាហើយបានយ៉ាងឆាប់ ។ តើមានអ្វីផ្សេងទៀតដែលងាយស្រួល ? »
ជេហ្វ បានឈប់មួយសន្ទុះ ។ មានអ្វីមួយមានអារម្មណ៍ថាមិនត្រឹមត្រូវ ដូច្នេះគាត់បានចំណាយពេលគិតថាវាជាអ្វី ។
គាត់បានគិតថា ខ្ញុំយឺតហើយ ។ ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់បញ្ចប់រឿងនេះប៉ុណ្ណោះ ។ ខ្ញុំមិនពូកែខាងការចិញ្ចឹមកូននេះទេ ។ ហ្ហឺ ។គាត់បានសម្លឹងទៅកូនស្រីគាត់ ហើយពេលនោះគាត់បានដឹងថា គាត់បានមានអារម្មណ៍ផ្សេងទៀតផងដែរ ។ ក្ដីសង្ឃឹម ។ ក្ដីរីករាយ ។ នេះមិនគ្រាន់តែជាការធ្វើឲ្យហើយនោះទេ ។ នេះគឺអំពីការរីកចម្រើនរបស់នាង ។ ហើយនេះជាឱកាសដើម្បីភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងនឹងនាង ។ គាត់ញញឹមពព្រាយ ។
គាត់បាននិយាយថា « តោះ យើងផ្អាកបន្តិច ហើយគិតពីវា ។ ចុះបើយើងម្នាក់ៗកត់ត្រានូវអ្វីដែលយើងមានអារម្មណ៍បំផុសឲ្យធ្វើនៅពេលក្រោយ តើយ៉ាងម៉េចដែរ ? »
អាឡាណាបាននិយាយថា « អូ យល់ព្រម » ។ រ៉ាឆែលបានរកខ្មៅដៃ និងក្រដាស ហើយពួកគេបានចំណាយពេលពីរបីនាទីគិត ហើយសរសេរ ។
រ៉ាឆែលបានថ្លែងថា « មែនហើយ ឥឡូវយើងធ្វើអ្វីទៀត ? »
អាឡាណាបានចាំថា « ខ្ញុំគិតថា យើងត្រូវអធិស្ឋានអំពីវាសិន ហើយបន្ទាប់មកជ្រើសរើសគោលដៅមួយ ហើយដាក់ផែនការ ។ ប៉ុន្តែ ប៉ា តើប៉ាពិតជាគិតថាព្រះវរបិតាសួគ៌ពិតជាខ្វល់អំពីគោលដៅអ្វីដែលខ្ញុំជ្រើសរើសឬ ? »
ជេហ្វបានសញ្ជឹងគិត ។ « កូនមានគំនិតល្អៗច្រើន ប្រហែលព្រះវរបិតាសួគ៌គ្រាន់តែមានព្រះទ័យចង់ឲ្យកូនជ្រើសរើសមួយដើម្បីចាប់ផ្ដើម ។ ប៉ុន្តែ ប៉ាពិតជាដឹងរឿងមួយយ៉ាងពិតប្រាកដ ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌ខ្វល់ខ្វាយពីកូនមែន » ។
រ៉ាឆែលបានបន្ថែមថា « ម៉ាក់ដឹងថាកូនចង់ប្រើប្រាស់អំណោយទានរបស់កូនដើម្បីធ្វើឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរមួយ ដូច្នេះបើគោលដៅមួយក្នុងចំណោមគោលដៅទាំងនេះសំខាន់ជាង នោះម៉ាក់ប្រាកដថា ព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងជួយកូនឲ្យទទួលអារម្មណ៍នោះ » ។
អាឡាណាញញឹម ហើយបានចាំថា « ប្រធាន ណិលសុន បានស្នើសុំឲ្យយុវវ័យធ្វើការវាយតម្លៃឲ្យបានហ្មត់ចត់ពីជីវិតរបស់យើង ។ តើកូនអាចទៅយកអ្វីដែលកូនបានសរសេរបានទេ ? »
ជេហ្វបានតបទាំងញញឹមថា « ប្រាកដជាបាន ! » គាត់បានសម្លឹងមើលនាឡិកាគាត់ម្ដងទៀត ។ « អូ ប៉ាត្រូវប្រញាប់ទៅហើយ ។ រកអ្វីដែលកូនបានសរសេរ ហើយយើងនឹងនិយាយនៅពេលអាហារល្ងាច យ៉ាងម៉េចដែរ ? ប៉ាមានសំណួរខ្លះៗដែលនឹងអាចជួយ » ។
អាឡាណាបាននិយាយទាំងញញឹមថា « អស្ចារ្យណាស់ ! ប៉ា ? ម៉ាក់ ? អរគុណ » ។