Ang Akong Pribelihiyo nga Makaserbisyo
Sa wala pa ang mga pultahan sa Templo sa Recife Brazil maabli alang sa lain nga adlaw sa pagpangalagad sa makaluwas nga mga ordinansa, ang 70 anyos nga si María José de Araújo mibangon aron sa pagpangandam sa lain nga adlaw sa dili hinakog nga pagserbisyo.
Aron makaadto sa templo, si María kinahanglan nga mobiyahe og usa ka oras ug tunga sa upat ka lain-lain nga bus gikan sa iyang balay sa Cabo de Santo Agostinho, habagatang bahin sa Recife, sa amihanang silangang baybayon sa Brazil. Apan sa dili pa siya mobiya, iyang andamon ang pagkaon ug uban pang mga kinahanglanon alang sa iyang buta nga ig-agaw nga iyang giatiman sa iyang balay.
“Si María usa ka maayo nga ehemplo sa pagserbisyo ngadto sa uban,” miingon si Cleto P. Oliveira, ang temple recorder. “Sukad sa pagpahinungod sa templo niadtong Disyembre 2000, siya miboluntaryo nga moserbisyo dinhi kada adlaw sukad nga ang templo giablihan. Siya moadto bisan og holiday.”
Gikan sa alas 7:00 sa buntag hangtud sa alas 3:00 sa hapon kada Martes hangtud sa Sabado, si María nagtrabaho sa kan-anan sa templo, manghugas sa mga kinan-an ug maghimo og mga salad. Siya ganahan unta nga motrabaho og mas dugay, siya miingon, apan tungod sa taas nga pagbiyahe sa bus padulong uli sa balay, kinahanglan niya nga mobiya og sayo, igo nga dili siya maabtan og gabii.
Si Brother Oliveira misulti kang María nga dili na niya kinahanglan nga kada adlaw moadto sa templo, apan siya miangkon nga siya nagkinahanglan og duha ka tawo aron ipuli kaniya. “Siya mopahiyom lamang ug moingon nga iya nang gipahinungod ang iyang kinabuhi ngadto sa Dios,” siya miingon.
Para kang María, ang pagserbisyo sa templo matag adlaw usa ka dako nga pribelihiyo.
“Ang akong Amahan sa Langit mipanalangin kanako og maayo nga panglawas, ug ang akong tumong mao ang pagpadayon sa pag-adto matag adlaw kutob sa itugot sa iyang panglawas,” siya miingon. “Ako naghimo og usa ka pakigsaad sa pagpahinungod sa tanan nakong mga talento ug mga abilidad sa paserbisyo sa Ginoo. Kon ako moabut na sa balay human sa pagserbisyo sa templo, ako dili mobati og kakapoy. Ang Ginoo mipanalangin kanako niini nga paagi.”
Sa una, samtang nagserbisyo og unom ka tuig sa iyang ward sa family history center, si Maria nangita sa iyang mga kaliwat. Dayon, sa daghang mga buntag sa Sabado sa dili pa moadto sa kan-anan sa templo aron sa pagtrabaho, siya makakompleto sa pagpuli [proxy] nga mga buhat sa templo sa upat ka henerasyon sa iyang mga babaye nga mga kaliwat. Siya usab nakakompleto sa buluhaton sa templo alang sa iyang upat ka mga henerasyon nga mga lalaki nga kaliwat.
Sa dihang siya nagsugod sa pagsiksik sa iyang family history, si María mibati nga ang buluhaton imposible—ilabi na sa dihang dili niya matino ang duha ka pangalan sa iyang mga apohan sa tuhod. Apan usa ka gabii ang ilang kompleto nga mga pangalan gipadayag ngadto kaniya sa usa ka damgo. Sa sinugdanan siya naghunahuna kon ang mga pangalan ba husto, og sa iyang pagsiksik diha sa mga rekord sa iyang mama, iyang nakit-an ang mga pangalan ug nakahimo sa mga koneksyon nga nakapahunong kaniya. Siya nagtuo nga ang damgo miabut isip usa ka panalangin sa iyang mga paningkamot sa pagserbisyo sa Ginoo ug sa Iyang mga anak.
“Ang templo mao ang akong kinabuhi,” miingon si Maria. “Ang mga tawo kinsa dili moadto sa templo mawad-an sa dako nga oportunidad ug panalangin. Pinaagi sa pagserbisyo sa templo, kita mahimong makasabut sa tinuod nga kahulugan ug gahum sa templo.”
“Ang mga tawo kinsa dili moadto sa templo mawad-an sa dako nga oportunidad ug panalangin,” miingon si María José de Araújo.
Si María José de Araújo, kinsa kada adlaw nga miboluntaryo sa Templo sa Recife Brazil, “usa ka maayo nga ehemplo sa pagserbisyo ngadto sa uban,” miingon ang temple recorder nga si Cleto P. Oliveira, gilitratohan naa sa tuo uban ni María.
Mga litrato pinaagi ni Michael R. Morris, gawas kon gipahibalo; litrato sa Templo sa Recife Brazil ni R. Val Johnson