Ania Kita aron Motan-aw sa Templo

Rees Bandley, Utah, USA

Usa ka adlaw sa autumn atol sa akong turno isip worker sa Templo sa Salt Lake, miabut ang usa ka batan-ong lalaki ug ang iyang mga higala, klaro nga wala magsinina alang sa pagsimba sa templo.

“Ania kami aron motan-aw sa templo,” miingon ang batan-ong lalaki.

“Aduna ba kamoy rekomend?” Ako nangutana.

Ang batan-ong lalaki naghunahuna sa makadiyot. Dayon siya miingon, “Oo. Ang akong inahan adunay usa ka higala nga Mormon didto sa Minnesota. Mirekomendar siya nga kami motan-aw sa templo.”

Nadasig ako sa pagdala sa mga batan-on ngadto sa daplin ug nakigsulti kanila. Ang pangalan sa batan-ong lalaki mao si Lars. Akong gipasabut ngadto kaniya nga dili lamang siya makaadto sa templo pero ang Langitnong Amahan usab gusto nga siya moadto. Akong giingnan si Lars nga mangandam una siya, ug akong gipasabut unsaon.

Niadtong higayona, ako naaktibo sa Simbahan sa dili pa lang dugay. Nakaserbisyo ako og misyon pero dayon mibiya sa Simbahan human nabuang sa industriya sa kalingawan ug paggamit sa mga drugas ug alkohol. Ako nagtuo nga ang akong pamilya malipay sa akong trabaho ug bahandi, pero ang akong inahan wala manumbaling bisan asa niini. Hinoon, kanunay niyang ibutang ang akong pangalan sa prayer roll sa templo, nga nakapasuko kanako.

Ang babaye nga akong giminyoan mibiya usab sa Simbahan. Nianang higayona ang among otso anyos nga anak babaye, nga si Tori, nagsugod sa pagpangutana mahitungod ni Jesukristo, ubos na kaayo ang among pagka-espirituhanon. Bisan pa sa akong misyonaryo nga pagserbisyo, dili ako makahinumdom og bisan unsa mahitungod sa Manluluwas.

“Adunay mga tawo kinsa kwalipikado nga motudlo kanimo mahitungod ni Jesus, akong giingnan si Tori. “Nganong dili ka makigsulti kanila?”

Paglabay sa pipila ka mga adlaw, duha ka mga sister missionary nanuktok sa among pultahan. Si Tori miimbitar kanila ug misugod sa pagpaminaw sa mga panaghisgutan. Nakadungog gikan sa pikas kwarto, akong nadunggan ang mga sister nga nagtudlo sa mga doktrina nga akong nahibaloan nga tinuod.

“Gusto ka bang magpabunyag?” usa sa mga sister nangutana ni Tori human sa ikatulo nga panaghisgutan.

“Oo,” mitubag siya.

“Mobunyag ba ang imong papa kanimo?”

Wala na ako makasimba sulod sa 20 ka mga tuig, pero ako nasayud nga ang akong kinabuhi hapit na mausab. Miapil ako sa katapusang pipila ka mga panaghisgutan, nagsugod na kami sa pagsimba, ug ang akong asawa ug ako nakigkita sa bishop. Sa akong paghinulsol, ako nakahukom nga ako mobuhat gayud sa tanan nga posible aron mabawi ang mga katuigan nga akong nawala. Giusab nako ang akong trabaho, mipalambo sa akong mga calling sa Simbahan, nabugkos sa akong asawa ug anak nga babaye, ug nahimong temple worker. Mao kana kon giunsa nako sa pagkasayud nga ang kuryuso nga grupo sa mga batan-ong lalaki mahimong takus.

Sa pagkasunod nga tingpamulak, si Lars misulat kanako, nagpasalamat kanako sa pagpasabut sa tinuod nga kahulugan sa usa ka rekomend sa templo. “Ako nakakat-on og dugang mahitungod sa rekomend sa templo” siya misulat. “Sa tinuod, ako nabunyagan ug nakadawat og akong kaugalingon nga rekomend sa miaging Enero!” Nakahilak ako nga nagtan-aw sa litrato nga kaugalingon niyang gisukip nga nagsul-ob sa iyang puti nga mga sinina sa bunyag ug sa mga misyonaryo kinsa mitudlo kaniya.

Ang akong biyahe balik sa templo talagsaon, ug ang pagkahibalo sa biyahe ni Lars usa ka talagsaon nga panalangin nga mipahinumdom kanako sa unsa nga paagi kitang tanan makatandog og mga kinabuhi alang sa maayo.