Սեդրիկ. Իմ անունը Սեդրիկ Կամբեսաբուե է: Ես ապրում եմ Կոնգոյի Դեմոկրատական Հանրապետությունում։ Ես ՎՕՍ Եկեղեցու անդամ եմ:
Ես ճյուղի միսիոներ եմ Կիպուսանգա գյուղում: Ես պետք է պատրաստվեմ արտասահմանյան միսիա գնալուն: Միսիա գնալու համար ինձ անձնագիր է հարկավոր, որն արժե 250 ԱՄՆ դոլար։
Դրամ վաստակելու համար ես և հայրս ադամաթուզ ենք գնում։ Կան գյուղեր, որտեղ շատ ադամաթուզ են աճեցնում՝ Տիշաբոբոն, Լուսուկուն և Կամանդան։
Տիշաբոբոն մեզանից 9 մղոն հեռու է։ Լուսուկուն 18 մղոն հեռու է։ Կամանդան` նույնպես 18 մղոն։ Մենք գնում ենք այդ գյուղերը, գնում ենք ադամաթուզ և բերում դրանք այստեղ` վաճառելու:
Գյուղերը մենք գնում ենք հեծանիվով։ Մենք կարող ենք վերցնել ադամաթուզի չորս կամ վեց ճյուղ։
Հեծանվով մեկ ու կես ժամ է տևում յուրաքանչյուր ուղղությամբ, եթե հեծանիվը աշխատում է և ես ուժ եմ ունենում։ Կեսօրին, երբ տապ է, ես դանդաղ եմ շարժվում։
Ես կարող եմ երկու ճամփորդություն կատարել օրվա մեջ, եթե վաղ առավոտյան արթնանամ։ Դա լավ միջոց է վճարելու անձնագրիս համար։
Այսօր ես քիչ-քիչ փող եմ աշխատում, որ խնայեմ և՛ դպրոցի, և՛ միսիայի համար։ Եվ այժմ, չորս տարի աշխատելուց հետո, ես ունեմ բավական գումար իմ անձնագրի համար և խնայած 70 դոլար։
Վերադարձ 128-րդ էջ։
Քննարկեք.Ինչպե՞ս ենք մենք սովորում շարունակել այն, ինչ սկսել ենք, անգամ երբ աշխատանքը դժվար է։