Internationale Dag van het Samenleven in Vrede in Almere
‘Op de dag dat mensen begrijpen dat er achter de immense diversiteit van culturen, tradities, filosofieën en religies een gemeenschappelijke oorsprong ligt en dat deze geworteld is in het hart van ieder van ons, dan zal echte vrede beginnen!’
16 mei is in 2017 door de Verenigde Naties uitgeroepen tot de ‘Internationale dag van het Samenleven in Vrede’. Deze dag werd dit jaar gevierd met onder andere een netwerkdag in Almere.
Onze kerk was uitgenodigd tot het bijwonen van deze bijeenkomst door het bureau Gelijke Behandeling van de provincie Flevoland en het Huis van Vrede. Ik kreeg de kans om onze kerk te vertegenwoordigen op deze netwerkdag. Het gezelschap bestond uit vertegenwoordigers van de provincie Flevoland, de gemeente Almere en organisaties die zich inzetten voor de vrede, zoals het Huis van Vrede in Almere. Het viel mij op dat ik de enige was die een religieuze organisatie vertegenwoordigde. En dat maakte deze bijeenkomst ook wel bijzonder voor mij in dit gezelschap.
Tijdens de bijeenkomst vonden diverse activiteiten plaats. Tijdens een korte ceremonie werd ds. Harcourt Klinefelder geïnstalleerd als ambassadeur van deze VN-dag. Harcourt Klinefelder, ook wel Harky genoemd, was in 1965 de persofficier en mediadirecteur voor dr. Martin Luther King. Hij zorgde ervoor, door opnames te maken met zijn draagbare bandrecorder, dat de toespraken van King over de hele wereld werden uitgezonden op de radio. Vooral zijn toespraak ‘I have a dream’ is nog steeds een groot voorbeeld onder de voorvechters van wereldwijde vrede. Na het overlijden van Martin Luther King bleef Harky zich zijn hele leven tot de dag van vandaag inzetten voor vrede en geweldloosheid in de wereld. Daarom wordt hij internationaal ook wel de ‘vredesapostel’ genoemd.
In zijn toespraak ging hij dieper in op die bijzondere toespraak van Martin Luther King, waarin King zei dat alle mensen gelijk geschapen zijn en dat hij hoopte dat ooit alle mensen als zusters en broeders gelijkwaardig met elkaar om zouden gaan. En dat zaken als geweld, racisme en discriminatie veranderen in acceptatie, respect, vrede en geweldloosheid.
Harky benadrukte het grote belang van het daadwerkelijk onderwijzen van vrede aan onze jongere generaties. Het was dan ook geen toeval dat deze netwerkbijeenkomst werd gehouden in het gebouw van de ‘School voor Vrede’. Dit is een unieke basisschool in Nederland die in de lesstof het omgaan met en het toepassen van vrede extra aandacht geeft. Hoe dat dan gaat, lieten een aantal kinderen van deze school via een samenspel ons zien. Ze toonden hoe je een alledaagse ruzie tussen kinderen thuis over wie welk televisieprogramma mag zien, kunt oplossen. Zo zijn zij vredestichters.
Harky voegde eraan toe dat het juist in deze tijd van groot belang is om actieve stappen te zetten om een cultuur te creëren waar vrede begint bij jezelf in de geest van liefde. Als we dat actief aan iedereen onderwijzen, kunnen we door ons voorbeeld een wereld creëren van gelijkheid als broeders en zusters, en is het niet meer nodig te (ver)oordelen op grond van ras, huidskleur, waar we vandaan komen, of wie we willen zijn. Laten wij iedereen onderwijzen dat samen in vrede leven een werkwoord is. Laten we onze jongere generaties onderwijzen om te leven in harmonie met elkaar en leren wat vrede echt inhoudt.
Na zijn toespraak was ik aan het denken gezet en kwamen er bij mij voorbeelden op van de oorlog in Oekraïne, de regelmatige geweldsuitbarstingen in het Midden-Oosten en de onverdraagzaamheid in ons eigen land. Allemaal voorbeelden waarbij de harmonie en liefde wordt verlaten en het principe van ‘mijn mening is de belangrijkste’ voorop wordt gesteld.
Ook gingen mijn gedachten naar onze wekelijkse kerkbijeenkomsten waarin wij samen toch zoveel moeite doen om eensgezind en in harmonie de principes van onze Vredesvorst, Jezus Christus, te onderwijzen door elkaar via onze programma’s eigenschappen aan te leren van naastenliefde, goede muziek, geduld en anderen dienen. En toch lukt het ons ook niet om altijd die liefdevolle harmonie te bewaren. Het deed mij ook denken aan de volken in het Boek van Mormon die de wapens neerlegden en geweldloos wilden leven, maar toch door andere volken werden aangevallen. Het versterkte mijn mening dat, ondanks dat mijn generatie in Nederland al heel lang vrede en voorspoed kent, het toch niet iets is dat we maar als vanzelfsprekend moeten nemen. Het maakte me weer bewust van het belang van vrede en naastenliefde actief verspreiden onder de mensen en onze jongere generaties onderwijzen wat het betekent om in vrede te mogen leven.
Aan het eind van de bijeenkomst werd er op het schoolplein een mooie boom geplant. Een ginkgo biloba, beter bekend als de Japanse notenboom. Dit is een zeer oude en bedreigde boomsoort die symbool staat voor onveranderlijkheid, hoop, liefde, tijdloosheid en een lang leven. De boom staat symbool voor de cultuur van vrede die ons uitnodigt om de diversiteit van de mensen te zien als verschillende vertakkingen van eenzelfde boom.
Ik vond het bijzonder om de kans te krijgen om in gesprek te gaan met bijzondere mensen, zoals ‘vredesapostel’ Harky en zijn vrouw, maar ook met de andere aanwezigen en zo vanuit mijn christelijk geloof een bijdrage te leveren, en te vertellen hoe belangrijk wij vrede en naastenliefde vinden. Ik neem mij voor om wat vaker aan dit soort netwerk- of maatschappelijke bijeenkomsten deel te nemen.