‘Wat het betekent dat God me liefheeft’, Liahona, september 2023.
Jongvolwassenen
Wat het betekent dat God me liefheeft
Ik was vergeten hoe krachtig het is om mijn goddelijke identiteit te kennen.
Illustratie, Alecia Schubert
Toen ik jong was, verhuisde ons gezin van Hongarije naar Duitsland. Ik keek ernaar uit om te verhuizen, maar het werden de moeilijkste negen jaar van mijn leven.
Ik had moeite met de Duitse taal en ik ben altijd al vrij gevoelig geweest, waardoor ik veel werd gepest. Mijn gevoel van eigenwaarde liep een enorme deuk op. Na verloop van tijd had ik het gevoel dat ik niet geliefd was, en ik had weinig hoop op de toekomst. Ik vroeg me af of de wereld zonder mij beter af zou zijn en dacht soms zelfs aan zelfmoord.
Maar op de een of andere manier wist ik in al dat lijden dat er een reden was dat ik op aarde was, ook al begreep ik niet helemaal waarom. Ik wist dat ik het licht van de Heiland zelfs in de meest duistere tijden kon zien (zie Ether 12:4). Toen de wereld zich tegen mij leek te keren, wist ik waar ik Hem kon vinden en wat Hij voor mij kon doen, als ik Hem zocht in de Schriften, in gebed en door mijn best te doen om zijn discipel te zijn. Het kwam werkelijk door het naleven van zijn evangelie dat ik enige gemoedsrust ontving en in deze verschrikkelijke tijd kon doorgaan.
Een waarheid die ik was vergeten
Uiteindelijk verhuisden we met ons gezin terug naar Hongarije. Ik was klaar met de middelbare school en hoewel ik niet meer werd gepest, had ik nog steeds geen groot gevoel van eigenwaarde. De gevolgen van die slechte behandeling waren groot, en ik twijfel soms nog steeds aan mijn eigenwaarde.
En nu ik jongvolwassene was, wilde ik graag vol zelfvertrouwen grote beslissingen nemen en bepalen wat ik in het leven wilde bereiken.
Terwijl ik het moeilijk had, kreeg ik de ingeving om een conferentie voor jonge alleenstaanden in Oost-Europa bij te wonen. Ik had geestelijke leiding nodig om mijn gevoel van eigenwaarde te vergroten en bad om daar antwoorden te ontvangen.
Op een avond tijdens de conferentie kreeg ik kippenvel op mijn armen toen de spreker van de haardvuuravond begon te vertellen hoe hij als kind was gepest. Hij vertelde hoe hij zich ooit waardeloos en onzichtbaar voelde. Ik begon meteen te huilen.
Hij beschreef precies wat ik had meegemaakt.
De spreker ging verder en vertelde waar hij tijdens zijn beproeving aan vasthield – een waarheid die ik was vergeten:
‘Ik ben een kind van God.’
Mijn goddelijke identiteit omarmen
Aan het einde van de haardvuuravond stroomden er nog steeds tranen over mijn wangen. De spreker zag dit, kwam naar me toe en sloeg zijn arm om me heen. Hij zei dat hij meestal niet persoonlijk langskwam om op een haardvuuravond te spreken, maar dat hij de ingeving had gekregen dat er iemand was die zijn boodschap rechtstreeks van hem moest horen.
Dat was ik.
Door deze ervaring weet ik dat onze hemelse Vader zich volledig van zijn kinderen bewust is en dat Hij precies weet hoe Hij ons moet bereiken, zodat we zelfs maar een sprankje van zijn volmaakte ouderlijke liefde kunnen voelen. Hij wist dat ik de boodschap van deze spreker moest horen en had me op het juiste moment naar de juiste plek geleid.
Ik ken de zin ‘Ik ben een kind van God’ al mijn hele leven, maar de waarheid ervan kwam op dat moment pas echt mijn ziel binnen. Ik besefte echt wat het betekent om een kind van een volmaakte God te zijn, die zoveel van ons houdt dat Hij bereid was om zijn eigen Zoon op te offeren zodat wij weer kunnen leven en van onze zonden kunnen worden verlost. Die me zo liefheeft dat Hij, hoewel Hij me niet altijd tegen pijn kan beschermen, me er wel doorheen helpt zodat ik erboven uit kan stijgen, erdoor kan groeien en bij Hem terug kan keren.
Hij houdt nu van mij, en Hij hield oneindig veel van mij toen ik werd gepest en ik het gevoel had dat niemand anders van me hield. Ik weet nu dat ik ervoor koos om door te gaan omdat ik deze waarheid diep vanbinnen kende.
President Russell M. Nelson heeft onlangs over de macht van kennis van onze goddelijke identiteit gesproken. Hij zei: ‘Mijn lieve vrienden en vriendinnen, jullie zijn letterlijk geestkinderen van God. […] Maar is die eeuwige waarheid in je hart gegrift? […]
‘Vergis je niet: je potentieel is goddelijk van oorsprong. Als je je er ijverig op instelt, zal God je af en toe een vluchtige blik vergunnen op wie je kunt worden.’1
Als ik nu twijfel aan wat ik waard ben, herinner ik mezelf er altijd aan dat ik een kind van God ben en dat mijn leven een geschenk van Hem is.
Onthoud dat je een kind van God bent. En vergeet nooit de ondersteunende, levensveranderende en buitengewone geestelijke kracht die uit het omhelzen van die waarheid voortkomt.
De auteur woont in Szeged (Hongarije).