Ang Pagpamugos sa Kaubanan ug ang Pisto
Ang tagsulat nagpuyo sa Saltillo, Mexico.
Sa katapusan nakaabut gyud ko sa party uban sa akong mga higala, apan ang tanan nanag-inom.
Sa dihang 12 pa ko, ang uban sa mga batang babaye sa bag-o nakong eskwelahan midapit nako ngadto sa usa ka party sa adlawng natawhan. Mao kadto ang unang party nga ako gidapit uban niining mga higala sa eskwelahan. Sa dihang nangutana ko sa akong mga ginikanan kon makaadto ba ko, mibalibad sila tungod kay ang party gabii na kaayong nagsugod.
Pagkataud-taud, nakadawat na sab ko og laing imbitasyon. Usab nangutana ko sa akong mga ginikanan, apan miingon gihapon og dili, ug nasuko ko. Dili ba diay ko mahimong makalingaw-lingaw?
Dayon usa ka suod nakong mga higala nagplano og party. Usa ko sa una niyang gi-imbitar. Ang party nagsugod og mas sayo kay sa uban. Pribado kini ug duol ra sa akong balay. Nananghid ko sa akong mga ginikanan, ug mitugot sila! Nalipay ko.
Ang adlaw miabut. Sa dihang gihatud ko sa akong mga ginikanan didto, miingon sila nga ila kong kuhaon sa alas 10:00 p.m. Sa dihang miabut ko sa party, nakit-an nako ang akong higala nga mga babaye. Paglabay sa baynte minutos, wala pa gihapon nako makita ang nag-birthday nga babaye.
Paglabay sa pipila ka minuto, usa ka batan-ong lalaki miduol namo ug nangutana, “Nagdala ba kamo og kwarta alang sa pisto?” Misinyas siya nga nagpahibalo nako nga ang “pisto” mao ang beer. Ang akong higala nga mga babaye mihatag sa gipangayo nga kwarta. Wala koy dala nga kwarta, mao nga mihukom ko nga moadto sa uban nga mga babaye samtang kini sila mihatag sa kwarta.
Sa katapusan, ang nagsaulog sa adlawng natawhan nga babaye miabut—naulahi og usa ka oras. Mi-congratulate ko niya, ug samtang nag-istorya mi, miabut ang dakong trak. Nanganaog ang lima ka tawo ug midiskarga sa duha ka crate nga beer. Ang tanan mipundok ug misugod sa pagpanghatag sa beer. Ang akong higala nga mga babaye miadto, ug nag-inusara ko, nagtan-aw niadtong mga batan-on nga naningkamot makakuha og beer nga mainom.
Ang akong higala nga mga babaye miduol ug midalit nako og pipila. “Dili, salamat,” miingon ko nila. Miinsister sila pag-usab. Miingon na usab ko nga dili. Gikulbaan na ko, ug lain na ang akong pamati, mura og naa sa usa ka makahadlok nga salida diin ako ang bida ug natanggong sa wala mahibaloi nga dapit. Dayon nadunggan nako ang busina sa sakyanan—ang akong mga ginikanan! Migawas ko uban sa pag-ingon adto nako ug midagan ngadto sa sakyanan.
Misakay ko, nga gikutasan. Naghunahuna dayon ko kon unsa ka lisud nga bation ang ingon ana nga palibut nga akong nasinati. Nangutana si mama kon maayo ra ba ko. “Oo,” mitubag ko, “apan dunay butang nga nasurprisa ko.”
“Unsa man ang nakasurprisa nimo?” nangutana ang akong amahan.
“Ang tanan nakong mga higala nag-inom, ug naa ko didto, nahadlok, naghulat nga dunay maayong butang nga mahitabo. Nanghinaut ko og maayo nga kamong duha moabut na, ug karon naa na gyud ko dinhi.” Pagtan-aw nako sa orasan sa sakyanan, wala pay 10:00.
Miingon ang akong mama, “Ingon ana ang mga party sa kalibutan. Mao na ang rason nganong wala mi nagtugot nimo sa pag-adto sa miaging mga party.”
Nianang gabhiuna sa dihang nag-ampo ko, nagpasalamat ko sa akong Langitnong Amahan nga ang akong mga ginikanan miabut og sayo.
Kitang mga miyembro sa Simbahan anaa sa kalibutan, apan dili kita sama sa kalibutan Nakat-on ko nga kon mipadayon pa ko sa pagtambong niadtong mga party, tingali mahitabo nga makalapas ko sa Pulong sa Kaalam ug bisan ang balaud sa kaputli. Daghan sa akong mga kaila nga nadala ngadto niini, kadaghanan nila dili mga miyembro sa Simbahan, apan bisan mga miyembro sa Simbahan mismo moabut sa punto nga madala kon dili sila magpabilin nga lig-on.
Nalipay ko niana nga desisyon nga akong gihimo nga dili moinom. Abi nako og himoon ko og kataw-anan inig ka human, apan ang akong mga higala mas mirespeto nako tungod kay kahibalo sila sa akong mga sumbanan. Human niana, dili nako mahadlok sa pag-ingon og dili sa mga butang nga kahibalo ko nga makadaot nako.