Mensahe sa Unang Kapangulohan
Magmatinud-anon sa Tinuohan sa Atong mga Katigulangan
Ni Presidente Thomas S. Monson
Pioneer Family Kneeing in Snow, ni Michael T. Malm
Si John Linford nag-edad og 43 sa dihang siya ug ang iyang asawa, nga si Maria, ug ilang tulo ka anak nga mga lalaki nakahukom sa pagbiya sa ilang panimalay sa Gravely, England, aron mobiyahe og liboan ka mga milya aron moapil sa mga Santos didto sa Walog sa Great Salt Lake. Ilang gibiyaan ang ilang ikaupat nga anak nga lalaki, kinsa nagmisyon, mibaligya sa ilang mga kabtangan, ug miadto sa Liverpool sakay sa barko nga Thornton.
Ang biyahe sa dagat ngadto sa Siyudad sa New York, ug dayon sa yuta ngadto sa Iowa, dili sayon. Ang mga kalisud nagsugod, hinoon, human ang mga Linfords ug ubang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw misakay sa Thornton mibiya sa Siyudad sa Iowa niadtong Hulyo 15, 1856, isip kabahin sa walay palad nga pundok sa kariton ni James G. Willie.
Ang dili maayong kahimtang sa panahon ug lisud nga biyahe maoy nakaingon sa daghang sakit ug kamatayon sa pundok, lakip ni John. Nasakit siya ug naluya nga siya kinahanglang isakay sa kariton. Sa dihang ang pundok miabut sa Wyoming, ang iyang kondisyon migrabe pag-ayo. Ang grupo sa mga moluwas gikan sa Siyudad sa Salt Lake miabut niadtong Oktubre 21, pipila ka oras human mamatay si John. Namatay siyag sayo nianang buntaga duol sa daplin sa Suba sa Sweetwater.
Nagmahay ba si John nga iyang gibaylo ang kahayahay ug kasayon alang sa mga pakigbisog, kawad-on, ug kalisud sa pagdala sa iyang pamilya ngadto sa Zion?
“Wala, Maria,” iyang giingnan ang iyang asawa sa wala pa siya mamatay. “Nalipay ko nga mianhi ta. Dili na ko makaabut pa sa Salt Lake, apan ikaw ug ang mga bata makaabut, ug wala ko magbasol sa tanan natong giagian kon ang atong mga anak motubo ug mopadako sa ilang mga pamilya didto sa Zion.”1
Si Maria ug ang iyang anak nga mga lalaki nakahuman sa ilang biyahe. Sa dihang si Maria namatay paglabay sa dul-an sa 30 ka tuig, siya ug si John mibilin og kabilin sa hugot nga pagtuo, sa serbisyo, sa debosyon, ug sa sakripisyo.
Ang pagkahimong Santos sa Ulahing mga Adlaw mao ang pagkahimong usa ka pioneer, alang sa kahulugan sa pioneer kini mao ang “usa ka tawo nga nag-una aron sa pag-andam o pagbukas og agianan aron mosunod ang uban.”2 Ug aron mahimong usa ka pioneer mao ang pagsinati og sakripisyo. Bisan og ang mga miyembro sa Simbahan wala na hangyoa sa pagbiya sa ilang mga panimalay aron mobiyahe ngadto sa Zion, kinahanglan ilang biyaan ang karaan nga mga kinaiya, dugay na nga mga kustombre, ug suod nga mga higala. Ang uban naghimo og sakit nga desisyon sa pagbiya sa ilang mga sakop sa pamilya kinsa supak sa ilang pagkamiyembro sa Simbahan. Ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw mopadayon, hinoon, mag-ampo nianang bililhong mga tawo nga sila makasabut ug makadawat.
Ang dalan sa usa ka pioneer dili sayon, apan kita nagsunod sa lakang sa bantugang Pioneer—bisan ang Manluluwas—kinsa nag-una, nagpakita nato sa agianan nga sundon.
“Umanhi ka ug sumunod kanako,”3 Midapit Siya.
“Ako mao ang dalan, ug ang kamatuoran, ug ang kinabuhi”4 Mipahayag Siya.
“Umari kanako,”5 Mitawag Siya.
Ang dalan mahimong malisud. Ang uban naglisud sa pagbarug sa pagbugal-bugal ug dili maayong mga sinultihan sa dautang mga tawo kinsa mobiay-biay sa kaputli, kamatinuoron, ug kamasulundon sa mga sugo sa Dios. Ang kalibutan kanunayng mitamay sa pagsunod sa baruganan. Sa dihang si Noe gisugo sa pagbuhat og arka, ang dautang mga tawo mitan-aw sa hayag nga kalangitan ug dayon miyubit ug mitamay—hangtud miabut ang ulan.
Sa kayutaan sa Amerika sa dugay nang panahon, ang mga tawo nagduha-duha, naglalis, ug nagmasinupakon hangtud ang kalayo misunog sa Zarahemla, ang yuta mitabon sa Moronihah, ug ang tubig milunop sa Moroni. Pagtamay, pagbiay-biay, pagkalaw-ay, ug pagkamakasasala nawala na. Gipulihan kini sa mangiub nga kahilom, baga nga kangitngit. Ang pailub sa Dios natapos na, ang Iyang panahon natuman na.
Si Maria Linford wala gayud mawad-i sa pagtuo bisan pa sa pagpanggukod didto sa England, ang mga kalisud sa iyang biyahe ngadto sa “dapit nga giandam sa … Dios,”6 ug sa misunod nga pagsulay nga gilahutay sa iyang pamilya ug sa Simbahan.
Sa seremonya sa lubong niadtong 1937 nga gipahinungod sa handuman ni Maria, si Elder George Albert Smith (1870–1951) nangutana sa iyang kaliwatan: “Magmatinud-anon ba kamo sa Tinuohan sa Atong mga Katigulangan? … Paningkamot nga mahimong takus sa tanang mga sakripisyo nga [ilang] nahimo alang kaninyo.”7
Samtang kita maningkamot sa pagtukod sa Zion diha sa atong mga kasingkasing, sa atong mga panimalay, sa atong mga komunidad, ug sa atong mga nasud, hinaut nga atong hinumduman ang tinuod nga kaisug ug malungtarong pagtuo niadtong kinsa mihatag sa tanan aron kita makatagamtam sa mga panalangin sa gipahiuli nga ebanghelyo, uban sa paglaum ug saad pinaagi sa Pag-ula ni Jesukristo.