Bisan si Kinsa pa Ikaw
Ang tagsulat nagpuyo sa Utah, USA.
“Ah dili mahimo,” naghunahuna si Andi. “Unsay mahitabo nga wala man ko ma-seal sa akong pamilya?”
“Ako anak sa Dios, gipadala dinhi” (Songbook sa mga Bata, 2).
“Angayan gyud ko,” naghunahuna si Andi dihang midalikyat siya sa pagpanamin. Nagsul-ob siya sa paborito niyang pula nga sinina. Kanunay siyang gusto nga pinakanindot siyang tan-awon kada Dominggo. Midagan siyang nanaog para sa pamahaw.
Hapit na mahurot ni Andi ang katapusan niyang pan dihang ang sakyanan sa pamilyang Reeder misirbato na gikan sa karsada. “Babay, Ma! Babay, Pa!” Miingon si Andi, nga mihalok kanila samtang midagan siya gawas sa pultahan.
Bisan og ang iyang Papa ug Mama dili mga miyembro sa Simbahan, giawhag nila si Andi nga mosimba matag semana. Pasakyon siya sa pamilyang Reeder hapit matag Dominggo sukad nabunyagan siya ug nakumpirmahan. Ganahan si Andi sa paagi nga ilang gibuhat nga mobati siya nga gihangop ug gihigugma.
Human sa miting sa sakrament oras na sa Primary. Ganahan si Andi nga moadto sa klase sa Valiant nila ni Brother ug Sister Long. Mga buotan sila, ug ang ilang mga leksyon kanunay maoy pinakamaayo.
“Karon atong hisgutan ang mahitungod sa mga templo,” miingon si Sister Long. “Unsa ang pipila ka butang nga atong nahibaloan mahitungod sa mga templo?”
May nahibaloang usa ka tubag si Andi: “Makahimo kita og mga pagbunyag sa templo.” Naghinam-hinam siya niini tungod kay matag tuig ang mga batan-ong babaye sa iyang ward mobiyahe ngadto sa templo aron sa paghimo og mga bunyag. Sa dili madugay si Andi makaadto na usab!
“Maayo kaayo, Andi. Unsa pay lain natong nahibaloan?”
“Mahimo kang magminyo sulod sa templo,” miingon si Allison nga higala ni Andi.
“Maayo kaayo,” miingon si Sister Long. Duna pa bay lain?”
“Ang mga pamilya mahimong magkauban sa hangtud kon sila na-seal [nabugkos] sa templo,” dugang pa ni Allison.
“Apan ang akong pamilya dili,” naghunahuna si Andi. “Si Mama ug si Papa wala ma-seal sa templo!” Sa kalit nanginit ang iyang nawong, ug nagsugod paglugmaw ang iyang mga luha.
“OK ra ka, Andi?” nangutana si Sister Long.
“Oo,” mihingos si Andi, naningkamot nga mapugngan ang iyang mga luha. Apan gibati niya ang butok-butok sa iyang dughan hangtud nahuman ang leksyon.
Pagkahuman sa klase, gitaparan ni Sister Long si Andi ug gigakos kini. “Unsay nahitabo?” nangutana siya.
“Si mama ug si papa dili nako ikauban sa hangtud,” miingon si Andi. “Wala sila makasal sa templo. Asa man ko masakop human ko mamatay? Gihigugma ba gihapon ko sa Langitnong Amahan bisan og ang akong mga ginikanan dili mga miyembro?”
Gitutukan ni Sister Long ang mga mata ni Andi. “Bisan si kinsa pa ikaw ug bisan ang imong pamilya nakaadto sa templo o wala, ikaw kabahin gihapon sa pamilya sa Langitnong Amahan. Ikaw mahimong magpaduol Kaniya ug mamahimong ehemplo sa uban. Kanunay Siya nga mohigugma nimo, mogiya, ug manalipod, bisan unsay mahitabo. Gusto Siya nga mapanalanginan ka ug ang imong pamilya. Ikaw anak sa Dios, Andi.”
Niana ang kasingkasing ni Andi wala na magtagubtob ug ang pagbutok-butok mihunong. Karon ang kainit misulod sa iyang kasingkasing. Nahibalo siya nga ang gisulti sa iyang teacher tinuod.