Ես կրակ զգացի իմ ներսում

Կլաուդիա Վիլիամս, Ֆլորիդա, ԱՄՆ

Ես մեծացել եմ, հաճախելով կիրակնօրյա դպրոց մի եկեղեցում, որը գտնվում էր Միչիգանում, ԱՄՆ, իմ մանկության տարիների մեր տան հարևանությամբ: Ես հիանալի ուսուցչուհի ունեի, որն օգնեց ինձ լցվել Հիսուս Քրիստոսի հանդեպ սիրով:

Ամեն շաբաթ նա մեզ քարտեր էր բաժանում, որոնց վրա պատկերված էին Փրկչի մահկանացու ծառայության դրվագները, ներառյալ՝ Նրա ուսուցանած սկզբունքները և Նրա կատարած հրաշքները: Ամեն շաբաթ ես փակցնում էի քարտերը հատուկ գրքի մեջ և նորից կարդում էի պատմությունները Աստվածաշնչում: Մեծանալով, ես շարունակում էի ուսումնասիրել Ավետարանները Նոր Կտակարանում:

Տարիներ անց, 1968թ. ամռանը, մեր բարեկամների տուն այցելեցին Հիսուս Քրիստոսի Վերջին Օրերի Սրբերի Եկեղեցու միսիոներները: Նա հրաժարվեց Եկեղեցու մասին սովորելու երեցների հրավերից, բայց նրանց ուղարկեց մեր տուն:

Մեր առաջին հանդիպմանը միսիոներները ինձ ուսուցանեցին այն մասին, որ «ապստամբություն» էր տեղի ունեցել այն Եկեղեցում, որը հիմնել էր Հիսուս Քրիստոսը (տես Բ Թեսաղոնիկեցիս 2.3): Նրանց ուսուցանածը համընկնում էր իմ անձնական ուսումնասիրության հետ, և երբ նրանք հարցրեցին, թե արդյոք կարող են կրկին ինձ այցելել, ես համաձայնվեցի:

Նրանց հաջորդ այցի ժամանակ, ես պատրաստել էի հարցերի մի ցուցակ: Արդյո՞ք Վերջին Օրերի Սրբերը մկրտում են ընկղմամբ: Արդյո՞ք նրանք հավատում են քահանայության իշխանությանը: Արդյո՞ք նրանք հավատում են հիվանդներին բուժելուն: Նրանց պատասխանները հաստատեցին այն, ինչ ես սովորել էի Նոր Կտակարանում: Այցի վերջում նրանք ինձ մի գիրք տվեցին, որը, նրանց խոսքերով, վկայում էր Հիսուս Քրիստոսի մասին:

Ես դրեցի գիրքը հեռուստացույցի վրա և գնացի քնելու: Սակայն գիշերվա կեսին ես արթնացա մի ուժեղ զգացումից, որը, հետագայում հասկացա, որ Սուրբ Հոգին էր: Ես զգացի, որ պետք է սկսեմ կարդալ, և անկողին վերադառնալուց առաջ մեկուկես ժամ կարդացի: Կարճ ժամանակ անց, ես նորից արթնացա՝ նույն զգացումով, և սկսեցի նորից կարդալ:

Այսպես շարունակվեց հաջորդ երկու գիշերների ընթացքում: Ինձ դուր էր գալիս այն, ինչ ես կարդում էի, և ես ընդունեցի, որ Մորմոնի Գիրքը վկայում էր Հիսուս Քրիստոսի մասին:

Ես որոշեցի աստծուց ուղղություն խնդրել: Առաջին անգամ, փոքր աղջիկ լինելուց հետո, ես ծնկի իջա՝ աղոթելու: Ես խնդրեցի Երկնային Հորը օգնել ինձ իմանալ, թե ինչ անել այն կրակի հետ, որը վառվում էր իմ ներսում: Երբ ավարտեցի աղոթքս, և հուշում զգացի՝ կրկին կարդալ Լամանացիների դարձի գալու մասին պատմությունը 3 Նեփի 9-ում: Ես կարդացի, որ նրանք «մկրտվեցին կրակով և Սուրբ Հոգով, և չիմացան դա» (հատված 20):

… արտահայտությունը խոսեց ինձ հետ: Մի միտք ունեցա. «Հիսուս Քրիստոսի Եկեղեցին իսկապես երկրի վրա է»: Ես անհամբեր սպասում էի, թե երբ պետք է խոսեի միսիոներների հետ իմ կարդացածի և իմ իմացածի մասին: Բայց երբ նրանք պատասխանեցին իմ հարցերին մկրտվելու հրավերով, ես ասացի, որ չեմ կարող: Իմ ամուսինը դա չէր հասկանա:

Շարունակելով մտածել այդ հատվածի մասին, ինչևէ, ես հասկացա, որ այն պարունակում է ինձ համար հստակ ուղղություն՝ զոհաբերել «կոտրված սիրտ և փշրված հոգի»: Ես աղոթեցի խնդրելով իմ Երկնային Հորը օգնել ինձ, ինչը և Նա արեց: Նրանից հետո, երբ ամուսինս անցավ միսիոներական զրույցները, նա տվեց իր համաձայնությունը, որ ես մկրտվեի:

Որքան երախտապարտ եմ ես սիրող Երկնային Հորը՝ այդ թանկարժեք և զորավոր փորձառության համար, որ ունեցա որպես երիտասարդ մայր՝ Մորմոնի Գիրքը կարդալիս: Այն առաջնորդեց ինձ դեպի Հիսուս Քրիստոսի վերականգնված ավետարանը: Արդյունքում, Սուրբ Հոգու ազդեցությունը, որն առաջին անգամ ես զգացի 1968թ. այդ երկու գիշերների ընթացքում, այժմ մշտական պարգև է ինձ համար՝ մի բան, որն ուղեկցում է ինձ ավելի քան 40 տարի՝ որպես Եկեղեցու անդամ: