មនុស្សទាំងអស់ត្រូវយកព្រះនាមដែលបានប្រទានមកពីព្រះវរបិតាមកដាក់លើខ្លួន
ព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះចេស្ដាអស្ចារ្យប្លែក និង ចាំបាច់ ។ នេះជាព្រះនាមតែមួយគត់ ដែលនាំឲ្យមានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។
ពីរបីសប្ដាហ៍មុន ខ្ញុំបានចូលរួមពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់កុមារអាយុប្រាំបីឆ្នាំប្រហែលបួនប្រាំនាក់ ។ ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមរៀនដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទពីឪពុកម្ដាយ និងគ្រូបង្រៀនរបស់ពួកគេ ។ គ្រាប់ពូជនៃសេចក្ដីជំនឿលើទ្រង់បានលូតលាស់ឡើង ។ ហើយឥឡូវនេះ ពួកគេចង់ធ្វើតាមទ្រង់ចុះទៅក្នុងទឹកនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជ ដើម្បីក្លាយជាសមាជិកក្នុងសាសនាចក្រដែលបានស្ដារឡើងវិញ ។ ពេលខ្ញុំឃើញភាពក្លៀវក្លារបស់ពួកគេ ខ្ញុំបានឆ្ងល់ថា តើពួកគេបានយល់ដល់កម្រិតណាអំពីទិដ្ឋភាពដ៏សំខាន់មួយនៃសេចក្ដីសញ្ញាបុណ្យជ្រមុជទឹករបស់ពួកគេ ៖ ដែលជាការតាំងចិត្តលើកដាក់មកលើខ្លួនគេនូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
តាំងពីដំបូងរៀងមក ព្រះបានប្រកាសអំពីសារៈសំខាន់នៃព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទក្នុងផែនការទ្រង់សម្រាប់យើង ។ ទេវតាមួយអង្គបានបង្រៀនឪពុកដំបូងយើង លោកអ័ដាមថា « អ្នកនឹងត្រូវធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដែលអ្នកធ្វើ ដោយនូវព្រះនាមនៃព្រះរាជបុត្រា ហើយអ្នកត្រូវប្រែចិត្ត ហើយអំពាវនាវដល់ព្រះ ដោយនូវព្រះនាមនៃព្រះរាជបុត្រាជារៀងដរាបរហូតតទៅ » ។១
ព្យាការីព្រះគម្ពីរមរមនគឺស្ដេចបេនយ៉ាមីនបានបង្រៀនប្រជាជនទ្រង់ថា « ពុំមាននាមណាមួយ ឬផ្លូវ ឬក៏មធ្យោបាយឯណាទៀតឡើយ ដែលអាចនាំសេចក្ដីសង្គ្រោះ » ។២
ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលម្ដងទៀតទៅដល់ព្យាការីទ្រង់គឺ យ៉ូសែប ស៊្មីធ ថា « មើលចុះ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជានាម ដែលបានប្រទានមកពីព្រះវរបិតា ហើយគ្មាននាមណាទៀត ដែលមនុស្សអាចបានសង្គ្រោះនោះឡើយ » ។៣
នៅជំនាន់របស់យើង ប្រធាន ដាល្លិន អេក អូក បានបង្រៀនថា « អ្នកទាំងឡាយដែលអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿលើព្រះនាមដ៏ពិសិដ្ឋរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ … រួចចុះសេចក្ដីសញ្ញា … អាចទទួលបានពលិកម្មធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។៤
ព្រះវរបិតាសួគ៌យើងសព្វព្រះទ័យឲ្យយើងយល់យ៉ាងច្បាស់ថា ព្រះនាមព្រះរាជបុត្រាទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ពុំមែនជានាមមួយក្នុងចំណោមនាមព្រះជាច្រើនទេ ។ ព្រះនាមរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះមានព្រះចេស្ដាអស្ចារ្យប្លែក និង ចាំបាច់ ។ នេះជាព្រះនាមតែមួយគត់ ដែលនាំឲ្យមានសេចក្ដីសង្គ្រោះ ។ ដោយសង្កត់ធ្ងន់ទៅលើសេចក្ដីពិតនេះក្នុងគ្រប់គ្រាកាន់កាប់ត្រួតត្រា នោះព្រះវរបិតាពេញដោយក្ដីស្រឡាញ់ អះអាងដល់បុត្រាបុត្រីទ្រង់ថា មានមាគ៌ាមួយត្រឡប់ទៅរកទ្រង់វិញ ។ ប៉ុន្តែការមានមាគ៌ាដ៏ពិតមួយពុំមានន័យថា យើងត្រូវបានធានាថានឹងបានត្រឡប់ទៅវិញដោយស្វ័យប្រវត្តិឡើយ ។ ព្រះមានបន្ទូលប្រាប់យើងថា សកម្មភាពរបស់យើងគឺតម្រូវឲ្យមាន ៖ « ហេតុដូច្នោះហើយ មនុស្សទាំងអស់ [ ទាំងប្រុសទាំងស្រី ] ត្រូវ យក ព្រះនាម ដែលបានប្រទានមកពីព្រះវរបិតា មកដាក់លើខ្លួន » ។៥
ដើម្បីបានព្រះចេស្ដាសង្គ្រោះដែលកើតមានតែតាមរយៈព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ យើងត្រូវតែ « បន្ទាបខ្លួន [ យើង ] នៅចំពោះព្រះ … ហើយមកដោយមានចិត្តសង្រេង និងវិញ្ញាណទន់ទាប … ហើយ [ យល់ ] ព្រម លើកដាក់មកលើខ្លួន [ យើង ]នូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ដើម្បីឲ្យយើងអាចស័ក្ដិសមដូចមិត្តអាយុប្រាំបីឆ្នាំរបស់ខ្ញុំ « ទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកចូលសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ » ។៦
អ្នកទាំងឡាយដែលមានបំណងលើកដាក់មកលើខ្លួនពួកគេនូវព្រះនាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ ត្រូវតែមានភាពស័ក្ដិសម ហើយទទួលពិធីបរិសុទ្ធនៃបុណ្យជ្រមុជទឹក ទុកជាសាក្សីខាងរូបកាយដល់ព្រះអំពីការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេ ។៧ ប៉ុន្តែពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកគ្រាន់តែជាការចាប់ផ្តើមប៉ុណ្ណោះ ។
ពាក្យ លើកដាក់ មិនមែនអកម្មនោះទេ ។ វាគឺពាក្យសកម្មដែលមាននិយមន័យច្រើន ។៨ ដូចគ្នានេះដែរ ការតាំងចិត្តរបស់យើងដើម្បីលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ តម្រូវឲ្យមានសកម្មភាព និងមានធាតុជាច្រើន ។
ឧទាហរណ៍ អត្ថន័យមួយនៃពាក្យ លើកដាក់ គឺជាការទទួលទាន ឬទទួលយកទៅក្នុងរូបកាយរបស់បុគ្គលម្នាក់ ដូចជាពេលយើង ទទួលទាន ភេសជ្ជៈ ។ ដោយការលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ យើងតាំងចិត្តដើម្បី ទទួលយក ការបង្រៀន លក្ខណៈសម្បត្តិរបស់ទ្រង់ និងទីបំផុតសេចក្ដីស្រឡាញ់ទ្រង់ចូលយ៉ាងជ្រៅទៅក្នុងខ្លួនយើង ដើម្បីឲ្យធាតុទាំងនោះក្លាយជាចំណែកនៃខ្លួនយើង ។ ដូច្នេះ សារៈសំខាន់នៃការអញ្ជើញរបស់ប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុនដល់យុវមជ្ឈិមវ័យឲ្យ « [ ព្យាយាម ] យល់ដឹងប្រកបដោយការអធិស្ឋាន និងក្លៀវក្លា អំពីងារ និងព្រះនាមផ្សេងៗគ្នា [ របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ] មានន័យយ៉ាងផ្ទាល់ខ្លួន សម្រាប់ [ ពួកគេ ] » ៩ ជាការទទួលទានព្រះបន្ទូលនៃព្រះគ្រីស្ទនៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ជាពិសេសព្រះគម្ពីរមរមន ។១០
អត្ថន័យមួយទៀតនៃពាក្យ លើកដាក់ គឺការទទួលយកបុគ្គលម្នាក់ក្នុងតួនាទីមួយជាក់លាក់ ឬឱបក្រសោបយកសេចក្ដីពិតនៃគំនិត ឬគោលការណ៍មួយ ។ នៅពេលយើងលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ យើងទទួលយកទ្រង់ជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងបន្តឱបក្រសោបយកការបង្រៀនរបស់ទ្រង់ទុកជាមគ្គុទេសក៍សម្រាប់ជីវិតយើង ។ ក្នុងគ្រប់ការសម្រេចចិត្តដ៏មានខ្លឹមសាររបស់យើង យើងអាច ទទួលយក ដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ថា ជាការពិត ហើយរស់នៅតាមដោយការគោរពប្រតិបត្តិអស់ពីចិត្ត ពលំ គំនិត និងកម្លាំង ។
ពាក្យ លើកដាក់ ក៏អាចមានន័យថា ការភ្ជាប់បុគ្គលម្នាក់ទៅនឹងនាម ឬបុព្វហេតុមួយដែរ ។ យើងភាគច្រើនមានបទពិសោធន៍នៃ ការលើកដាក់ ករណីយកិច្ចនៅកន្លែងធ្វើការ ឬ ការលើកឡើង ពីបុព្វហេតុ ឬចលនាមួយ ។ ពេលយើងលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទ នោះយើងលើកដាក់ករណីយកិច្ចនៃសិស្សដ៏ពិត យើងគាំទ្របុព្វហេតុរបស់ទ្រង់ ហើយយើង « ឈរជាសាក្សីដល់ [ ទ្រង់ ] នៅគ្រប់ពេល និងគ្រប់សេចក្ដី និងគ្រប់ទីកន្លែង ដែល [ យើង ] អាចនៅ » ។១១ ប្រធានណិលសុនបានអំពាវនាវឲ្យ « យុវនារីគ្រប់រូប និងយុវជន គ្រប់រូប …ចូលបម្រើក្នុងកងទ័ពយុវវ័យរបស់ព្រះអម្ចាស់ដើម្បីជួយប្រមូលវង្សអ៊ីស្រាអែល » ។១២ ហើយយើងទាំងអស់គ្នាមានអំណរគុណដើម្បីទទួលយកការអំពាវនាវរបស់ព្យាការីដែលប្រាប់ឲ្យយើងហៅឈ្មោះជាផ្លូវការរបស់សាសនាចក្រដែលបានស្ដារឡើងវិញរបស់ទ្រង់ ដូចបានបើកសម្ដែងដោយព្រះអង្គសង្គ្រោះផ្ទាល់ថាជា ៖ សាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ។១៣
នៅក្នុងដំណើរការនៃការលើកដាក់ព្រះនាមទ្រង់មកលើខ្លួនយើង យើងត្រូវតែយល់ថា បុព្វហេតុរបស់ព្រះគ្រីស្ទ និងសាសនាចក្រទ្រង់គឺតែមួយ និងដូចគ្នា ។ ការណ៍នោះពុំអាចបែកគ្នាបានឡើយ ។ ស្រដៀងគ្នានេះដែរ ភាពជាសិស្សផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងចំពោះព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងសមាជិកភាពដ៏សកម្មនៅក្នុងសាសនាចក្រទ្រង់ក៏មិនអាចបំបែកគ្នាបានដែរ ។ បើយើងរារែកក្នុងការតាំងចិត្តចំពោះអ្វីមួយ នោះការតាំងចិត្តយើងចំពោះអ្វីផ្សេងទៀតនឹងថយចុះ ហើយប្រាកដជារលាយអស់ទៅ ។
មនុស្សខ្លះស្ទាក់ស្ទើរក្នុងការលើកដាក់ព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងបុព្វហេតុរបស់ទ្រង់ ព្រោះពួកគេចាត់ទុកថាជាការដាក់កំហិតគ្មានហេតុផល ដាក់កម្រិត និងកំណត់ព្រំដែន ។ ការពិតទៅ ការលើកដាក់ព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទគឺធ្វើឲ្យមានសេរីភាពផង និង ពង្រីកដែនកំណត់ផង ។ វាដាស់បំណងប្រាថ្នាដែលយើងធ្លាប់មានកាលពីយើងបានទទួលផែនការរបស់ព្រះ តាមរយៈសេចក្ដីជំនឿលើព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ ដោយមានបំណងប្រាថ្នាដ៏សប្បុរសនេះនៅក្នុងដួងចិត្ត យើងអាចរកឃើញគោលបំណងពិតប្រាកដនៃអំណោយទាន និងទេពកោសល្យដែលបានប្រទានមកពីព្រះ ដកពិសោធន៍ក្ដីស្រឡាញ់ដ៏មានអានុភាព ហើយធ្វើឲ្យយើងខ្វាយខ្វល់ពីសុខុមាលភាពនៃមនុស្សដទៃកាន់តែច្រើន ។ ពេលយើងលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ យើងពិតជាទទួលយកអ្វីគ្រប់យ៉ាង ហើយក្លាយដូចទ្រង់ ។១៤
វាសំខាន់ដែលត្រូវចងចាំថា ការលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមព្រះអង្គសង្គ្រោះ គឺជាការតាំងចិត្តខាងសេចក្ដីសញ្ញា—ដោយចាប់ផ្ដើមជាមួយសេចក្ដីសញ្ញាដែលយើងធ្វើនៅពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ ប្រធានណិលសុនបានបង្រៀនថា « ការតាំងចិត្ត [ របស់យើង ] ដើម្បីធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរយៈការចុះសេចក្តីសញ្ញាជាមួយទ្រង់ ហើយបន្ទាប់មករក្សាសេចក្តីសញ្ញាទាំងនោះ នឹងបើកទ្វារឆ្ពោះទៅរកឯកសិទ្ធិដែលមាន » ។១៥ អភ័យឯកសិទ្ធដ៏ខ្ពស់បំផុតមួយនៃការលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមព្រះអង្គសង្គ្រោះតាមរយៈពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក គឺជាការបើកផ្លូវដែលវាផ្ដល់ឲ្យទៅដល់ពិធីបរិសុទ្ធបន្ទាប់នៅលើមាគ៌ានៃសេចក្ដីសញ្ញា ដែលជាពិធីបញ្ជាក់របស់យើង ។ ពេលខ្ញុំសួរក្មេងស្រីអាយុប្រាំបីឆ្នាំម្នាក់អំពីខ្លឹមសារនៃការលើកដាក់ព្រះនាមនៃព្រះគ្រីស្ទចំពោះនាង នាងបានឆ្លើយយ៉ាងសាមញ្ញថា « វាមានន័យថា ខ្ញុំអាចមានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ » ។ នាងនិយាយត្រូវណាស់ ។
អំណោយទានជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចទទួលបានដោយពិធីបញ្ជាក់ បន្ទាប់ពីយើងទទួលបានពិធីបរិសុទ្ធនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។ អំណោយទាននេះគឺជាសិទ្ធិ និងឱកាសទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធជាដៃគូជាប់លាប់មួយ ។ បើយើងស្ដាប់ ហើយធ្វើតាមសំឡេងតូចរហៀងទ្រង់ ទ្រង់នឹងរក្សាយើងនៅលើមាគ៌ានៃសេចក្ដីសញ្ញាដែលយើងបានចូលតាមរយៈពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ព្រមានយើងនៅពេលយើងត្រូវបានល្បួងឲ្យចេញពីមាគ៌ានោះ ហើយលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យប្រែចិត្ត និងកែប្រែតាមការចាំបាច់ ។ ការផ្ដោតអារម្មណ៍របស់យើងបន្ទាប់ពីបុណ្យជ្រមុជទឹកគឺ ត្រូវរក្សាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឲ្យគង់ជាមួយយើង ដើម្បីយើងអាចបន្តរីកចម្រើននៅតាមមាគ៌ានៃសេចក្ដីសញ្ញា ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចគង់ជាមួយយើងតែនៅពេលយើងរក្សាជីវិតយើងបានស្អាត និងគ្មានអំពើបាបប៉ុណ្ណោះ ។
ដោយមូលហេតុនេះហើយ ទើបព្រះអម្ចាស់បានប្រទានមធ្យោបាយឲ្យយើងបន្តការងារបន្សុទ្ធនៃពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹកតាមរយៈពិធីបរិសុទ្ធមួយទៀត—គឺពិធីសាក្រាម៉ង់ ។ រាល់សប្ដាហ៍ យើងអាច « ធ្វើបន្ទាល់ … ថា [ ពួកយើង ] នឹង ព្រមលើកដាក់មកលើ [ ខ្លួនយើង ] នូវព្រះនាម [ នៃ ] ព្រះរាជបុត្រារបស់ព្រះអង្គ » ១៦ ជាថ្មីម្ដងទៀត ដោយការលូកដៃ ហើយ យក និមិត្តរូបនៃព្រះកាយ និងព្រះលោហិតរបស់ព្រះអម្ចាស់—ដែលជានំប៉័ង និង ទឹក—និងការទទួល ទានចូលទៅក្នុងព្រលឹងរបស់យើង ។ ជាការតបស្នងវិញ ព្រះអង្គសង្គ្រោះសម្ដែងអព្ភូតហេតុនៃការសម្អាតរបស់ទ្រង់ម្ដងទៀត ហើយធ្វើឲ្យយើងស័ក្ដិសមនឹងបានឥទ្ធិពលពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធឥតឈប់ឈរ ។ តើនេះមិនមែនជាភស្ដុតាងបង្ហាញឲ្យឃើញពីសេចក្ដីមេត្តាករុណាដ៏និរន្តរ៍ ដែលមានតែតាមរយៈព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទេឬ ? គឺដូចជាយើងលើកដាក់ព្រះនាមទ្រង់មកលើខ្លួន យើង នោះ ទ្រង់ លើកដាក់អំពើបាប និងទុក្ខព្រួយរបស់យើងទៅលើ អង្គទ្រង់ រីឯ « ព្រះហស្តទ្រង់ចេះតែលូកមកទៀត » ១៧ ដើម្បីឱបក្រសោបយើងក្នុងរង្វង់ព្រះហស្ដនៃក្ដីស្រឡាញ់ទ្រង់ ។១៨
ពិធីសាក្រាម៉ង់គឺជាអ្នករំឭកប្រចាំសប្ដាហ៍ថា ការលើកដាក់ មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាការតាំងចិត្តដ៏សកម្ម និងឥតឈប់ឈរមួយ មិនមែនជាព្រឹត្តិការណ៍តែមួយដែលកើតឡើងតែម្ដងនៅថ្ងៃបុណ្យជ្រមុជទឹកឡើយ ។១៩ យើងអាចបន្តីរីករាយឥតឈប់ឈរ និងរីករាយម្ដងហើយម្ដងទៀតអំពី « ដង្វាយដ៏ពិសិដ្ឋនោះដែលមនុស្សមិនអាចយល់ ដើម្បីលោះលាងបាបនៃយើង ហើយទទួលសាច់ និងឈាម » ។២០ វាជារឿងអច្ឆរិយនៅគ្រប់ពេលដែលបុត្រាបុត្រីនៃព្រះយល់អំពីពរជ័យដ៏មានអានុភាព និងខាងវិញ្ញាណ ដែលអាចកើតមកពីការលើកដាក់មកលើខ្លួនពួកគេនូវព្រះនាមព្រះគ្រីស្ទ នោះអារម្មណ៍របស់ពួកគេតែងតែមានអំណរជានិច្ច ហើយបំណងប្រាថ្នាពួកគេតែងតែចូលក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាជាមួយព្រះជានិច្ច ។២១
នៅពេលយើងដើរតាមមាគ៌ានៃសេចក្ដីសញ្ញាដែលបានរៀបចំដោយព្រះ នោះការតាំងចិត្ត និងកិច្ចខិតខំរបស់យើងដើម្បីលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នឹងផ្ដល់ភាពរឹងមាំដល់យើង « ដើម្បីរក្សាព្រះនាម [ ទ្រង់ ] ដោយចារិកនៅក្នុងដួងចិត្ត [ របស់យើង ] ជានិច្ច » ។២២ យើងនឹងស្រឡាញ់ព្រះ និងអ្នកជិតខាងយើង ហើយមានបំណងប្រាថ្នាធ្វើការងារបម្រើដល់ពួកគេ ។ យើងនឹងគោរពព្រះបញ្ញត្តិរបស់ទ្រង់ ហើយចង់ខិតកាន់តែជិតទ្រង់តាមរយៈការចុះសេចក្ដីសញ្ញាបន្ថែមជាមួយទ្រង់ ។ ហើយពេលយើងឃើញថា ខ្លួនយើងទន់ខ្សោយ និងមិនអាចធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នាសុចរិតយើងបានទេ យើងនឹងទូលអង្វរសូមភាពរឹងមាំដែលកើតចេញតែតាមរយៈព្រះនាមទ្រង់ ហើយទ្រង់នឹងប្រទានជំនួយដល់យើង ។ ពេលយើងកាន់ខ្ជាប់ក្នុងភាពស្មោះត្រង់ ថ្ងៃនោះនឹងមកដល់ដែលយើងនឹងឃើញ ហើយរស់នៅជាមួយទ្រង់ ហើយយើងនឹងឃើញថា យើងបានក្លាយដូចទ្រង់ ដូច្នេះការណ៍នោះធ្វើឲ្យយើងស័ក្ដិសមត្រឡប់ទៅឯវត្តមានព្រះវរបិតាវិញ ។
ដ្បិតបន្ទូលសន្យារបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគឺពិត ៖ អ្នកទាំងឡាយដែល « ជឿដល់ព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយថ្វាយបង្គំដល់ព្រះវរបិតាដោយនូវព្រះនាមរបស់ទ្រង់ ហើយកាន់ខ្ជាប់នៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ព្រះនាមរបស់ទ្រង់ដរាបដល់ចុងបំផុត » ២៣ នឹងត្រូវបានសង្គ្រោះនៅក្នុងនគរព្រះ ។ ខ្ញុំសូមអរសប្បាយជាមួយបងប្អូន ដែលពរជ័យគ្មានអ្វីប្រៀបផ្ទឹមបាននេះអាចមានដោយសារតែការលើកដាក់មកលើខ្លួនយើងនូវព្រះនាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ជាអង្គ និងជាព្រះនាមដែលខ្ញុំថ្លែងទីបន្ទាល់ អាម៉ែន ។