ការនិមិត្តអំពីសេចក្ដីប្រោសលោះដល់មនុស្សស្លាប់
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការនិមិត្តដែលប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ បានទទួលគឺជាការពិត ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា បុគ្គលគ្រប់រូបអាចដឹងច្បាស់អំពីការនិមិត្តនេះថាវាពិត ។
បងប្អូនប្រុសស្រី សុន្ទរកថារបស់ខ្ញុំត្រូវបានរៀបចំពីមុនភរិយាជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំបាបារ៉ាទទួលមរណភាព ។ គ្រួសារខ្ញុំ និងខ្ញុំសូមអរគុណដល់សេចក្តីស្រឡាញ់ និងជំនួយដ៏សប្បុរសរបស់បងប្អូន ។ ខ្ញុំអធិស្ឋានសូមឲ្យព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានពរដល់ខ្ញុំ ពេលខ្ញុំថ្លែងទៅកាន់បងប្អូននាព្រឹកនេះ ។
១០០ ឆ្នាំមុន នៅក្នុងខែតុលា ឆ្នាំ ១៩១៨ ប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ បានទទួលការនិមិត្តដ៏រុងរឿងមួយ ។ បន្ទាប់ពីការបម្រើដល់ព្រះអម្ចាស់ប្រកបដោយការលះបង់អស់រយៈពេលជិត ៦៥ ឆ្នាំ នៅក្នុងសាសនាចក្រនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៃពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ ហើយនៅអំឡុងពេលពីរបីសប្តាហ៍ពីមុនមរណភាពរបស់លោកនៅថ្ងៃទី ១៩ ខែ វិច្ឆិកា ឆ្នាំ ១៩១៨ នោះលោកបានអង្គុយនៅក្នុងបន្ទប់លោក ពិចារណាអំពីពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ហើយអានការពិពណ៌នារបស់សាវកពេត្រុសស្តីពីការងារបម្រើរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះនៅក្នុងភពវិញ្ញាណ បន្ទាប់ពីការឆ្កាងរបស់ទ្រង់ ។
លោកបានកត់ត្រាថា ៖ « កាលខ្ញុំអាន នោះខ្ញុំមានចិត្តស្ញើបជាខ្លាំង ។… នៅពេលខ្ញុំកំពុងតែពិចារណាពីការណ៍ទាំងនេះ…ស្រាប់តែភ្នែកនៃយោបល់ខ្ញុំត្រូវបានបើក ហើយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់បានសណ្ឋិតលើខ្ញុំ ហើយខ្ញុំបានឃើញពួកពលបរិវារនៃមនុស្សស្លាប់ » ។១ អត្ថបទពេញនៃការនិមិត្តនេះត្រូវបានកត់ត្រាទុកនៅក្នុង គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញាកណ្ឌទី ១៣៨ ។
ខ្ញុំសូមផ្តល់ប្រវត្តិខ្លះៗ ដើម្បីឲ្យយើងអាចមានអំណរគុណយ៉ាងពេញលេញលើការរៀបចំអស់មួយជីវិតរបស់ យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ ដើម្បីទទួលវិវរណៈដ៏អស្ចារ្យនេះ ។
កាលលោកជាប្រធានសាសនាចក្រ លោកបានទៅទីក្រុងណៅវ៉ូក្នុងឆ្នាំ ១៩០៦ ហើយបានសញ្ជឹងគិតអំពីអនុស្សាវរីយ៍ដែលលោកមាន កាលលោកអាយុទើបតែបានប្រាំឆ្នាំ ។ លោកបានថ្លែងថា « នេះគឺជាកន្លែងដែលខ្ញុំបានឈរ ពេល [ យ៉ូសែបដែលជាឪពុកមាខ្ញុំ និងឪពុកខ្ញុំ ហៃរុម ] បានជិះសេះមកតាមផ្លូវនេះទៅកាន់ទីក្រុងកាតធេច ។ ដោយពុំបានចុះពីលើខ្នងសេះឡើយ ឪពុកខ្ញុំបានផ្អៀងខ្លួនគាត់នៅលើអានសេះ ហើយចាប់ខ្ញុំឡើងផុតពីដី ។ គាត់បានថើប ហើយលាខ្ញុំ រួចដាក់ខ្ញុំចុះទៅលើដីវិញ ហើយខ្ញុំបានឃើញគាត់ជិះសេះចេញបាត់ទៅ » ។២
ពេលលើកក្រោយទៀតដែល យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ បានឃើញពួកគាត់ម្តងទៀត នោះម្តាយរបស់លោកគឺ ម៉ារី ហ្វីលឌិង ស្ម៊ីធ បានលើកលោកឡើង ដើម្បីមើលសពពួកលោកដេកស្តូកស្នឹងនៅក្បែរគ្នា បន្ទាប់ពីត្រូវបានគេធ្វើឃាតយ៉ាងឃោរឃៅនៅក្នុងគុកកាតធេច នៅថ្ងៃទី ២៧ ខែ មិថុនា ឆ្នាំ ១៨៤៤ ។
ពីរឆ្នាំក្រោយមក យ៉ូសែប ហ្វីលឌិង ស៊្មីធ ជាមួយនឹងគ្រួសារលោក ព្រមទាំងម្តាយដ៏ស្មោះត្រង់លោកគឺ ម៉ារី ហ្វីលឌិង ស៊្មីធ បានចាកចេញពីផ្ទះរបស់លោកនៅក្នុងទីក្រុងណៅវូទៅ វិនធើរ ខ្វរធើរ ។ ទោះបីជាលោកមិនទាន់មានអាយុប្រាំបីឆ្នាំនៅឡើយ យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ ត្រូវបានតម្រូវឲ្យជិះគោមួយនៅក្នុងក្រុមមួយពីទីក្រុងម៉ុនត្រូស៊ី រដ្ឋអៃអូវ៉ា ទៅ វិនធើរ ខ្វរធើរ ហើយបន្ទាប់មកទៅជ្រលងភ្នំ សលត៍ លេក បានទៅដល់ទីនោះ ពេលលោកមានអាយុជិត ១០ ឆ្នាំ ។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា ក្មេងប្រុសៗ និងយុវជនកំពុងស្តាប់ ហើយនឹងដឹងពីការទទួលខុសត្រូវ និងការរំពឹងទុកដែលបានដាក់លើ យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ អំឡុងពេលលោកនៅក្មេង ។
បួនឆ្នាំក្រោយមកគឺនៅក្នុងឆ្នាំ ១៨៥២ ពេលលោកមានអាយុ ១៣ ឆ្នាំ ម្តាយជាទីស្រឡាញ់របស់លោកបានទទួលមរណភាព—ទុកឲ្យយ៉ូសែប និងបងប្អូនគាត់នៅកំព្រា ។៣
យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ ត្រូវហៅឲ្យបម្រើបេសកកម្មនៅលើកោះហាវ៉ៃក្នុងឆ្នាំ ១៨៥៤ កាលលោកអាយុ ១៥ ឆ្នាំ ។ បេសកកម្មនេះមានរយៈពេលជាងបីឆ្នាំគឺជាការចាប់ផ្តើមនៃជីវិតនៃការបម្រើក្នុងសាសនាចក្រ ។
ពេលត្រឡប់ទៅរដ្ឋយូថាហ៍វិញ យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ បានរៀបការក្នុងឆ្នាំ ១៨៥៩ ។៤ ពីរបីឆ្នាំក្រោយមក លោកមមាញឹកនឹងការងារ កាតព្វកិច្ចគ្រួសារ និងបេសកកម្មពីរបន្ថែមទៀត ។ នៅថ្ងៃទី ១ ខែ កក្កដា ឆ្នាំ ១៨៦៦ កាលលោកអាយុ ២៧ ឆ្នាំ ជីវិតរបស់ យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ បានផ្លាស់ប្តូរជារៀងរហូត ពេលលោកត្រូវបានតែងតាំងធ្វើជាសាវកមួយរូបដោយ ព្រិកហាំ យ៉ង់ ។ នៅខែតុលានាឆ្នាំបន្ទាប់មក លោកបានបំពេញមុខងារនៅក្នុងក្រុមប្រឹក្សាក្នុងពួកដប់ពីរនាក់ ។៥ លោកបានបម្រើជាទីប្រឹក្សារបស់ ព្រិកហាំ យ៉ង់, យ៉ូហាន ថេលើរ, វិលហ្វូឌ វូឌដ្រុព្វ និង ឡូរែនសូ ស្នូ ពីមុនលោកក្លាយជាប្រធានសាសនាចក្រក្នុងឆ្នាំ ១៩០១ ។៦
យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ និងភរិយាលោកជូលីណា បានស្វាគមន៍កូនដំបូងរបស់ពួកលោកមកក្នុងគ្រួសារគឺ មើស៊ី យ៉ូសែបហ្វីន ។៧ នាងរស់បានតែពីរឆ្នាំកន្លះប៉ុណ្ណោះ ហើយនាងក៏បានចែកឋានទៅ ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ បានកត់ត្រាថា « ម្សិលមិញវាគម្រប់បានមួយខែហើយចាប់តាំងពី…កូនស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំយ៉ូសែបហ្វីនបានស្លាប់ទៅ ។ ឱ ខ្ញុំចង់សង្គ្រោះនាងឲ្យបានរស់ធំឡើងពេញរូបរាង ។ ខ្ញុំនឹកនាងរៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយខ្ញុំឯកោណាស់ ។… ព្រះអភ័យទោសដល់កម្សោយរបស់ខ្ញុំ ប្រសិនបើវាខុសក្នុងការស្រឡាញ់កូនក្មេង ដោយសារខ្ញុំស្រឡាញ់ពួកគេ » ។៨
អំឡុងពេលក្នុងជីវិតលោក ប្រធានស៊្មីធបានបាត់បង់ឪពុក ម្តាយ ប្អូនប្រុសម្នាក់ ប្អូនស្រីពីរនាក់ ប្រពន្ធពីរ និងកូនដប់បីនាក់ ។ គាត់ស្គាល់យ៉ាងជាក់ច្បាស់ពីក្តីទុក្ខ និងការបាត់បង់មនុស្សជាស្រឡាញ់ ។
ពេលកូនប្រុសរបស់លោកឈ្មោះ អ័លប៊ើត ជេស៊ី បានស្លាប់ យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ បានសរសេរសំបុត្រទៅប្អូនស្រីលោកគឺ ម៉ាថា អាន ថា លោកបានទូលអង្វរព្រះអម្ចាស់ឲ្យសង្គ្រោះលោក ហើយបានសួរថា « ហេតុអ្វីរឿងនេះកើតឡើង ? ឱព្រះអើយ ហេតុអ្វីរឿងនេះកើតឡើងដូច្នេះ ? » ៩
ទោះបីលោកបានអធិស្ឋាននៅគ្រានោះក្តី យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ ពុំបានទទួលចម្លើយស្តីពីបញ្ហានេះឡើយ ។១០ លោកបានប្រាប់ ម៉ាថា អាន ថា « ស្ថានសួគ៌ [ ហាក់ដូចជា ] ពុំឆ្លើយតបមកយើង » ស្តីពីប្រធានបទនៃការស្លាប់ និងភពវិញ្ញាណឡើយ ។ ទោះជាដូច្នេះក្តី ជំនឿរបស់លោកលើការសន្យាអស់កល្បជានិច្ចរបស់ព្រះអម្ចាស់គឺរឹងប៉ឹង និងខ្ជាប់ខ្ជួន ។
នៅពេលដល់ពេលវេលារបស់ព្រះអម្ចាស់ នោះចម្លើយបន្ថែម ការលួងលោម និងការយល់ដឹងអំពីភពវិញ្ញាណដែលប្រធានស្ម៊ីធបានស្វែងរក បានកើតមានដល់លោក តាមរយៈការនិមិត្តដ៏អស្ចារ្យដែលលោកបានទទួលនៅក្នុងខែតុលា ឆ្នាំ ១៩១៨ ។
នៅឆ្នាំនោះគឺជាគ្រាដ៏ឈឺចាប់ខ្លាំងបំផុតសម្រាប់លោក ។ លោកបានកើតទុក្ខដោយសារមនុស្សជាច្រើនបានស្លាប់នៅក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទីពីរ ដែលចំនួនមនុស្សស្លាប់នោះបន្តឡើងដល់ ២០ លាននាក់ ។ បន្ថែមពីលើនោះទៀត ការផ្ទុះឡើងនូវជំងឺផ្តាសាយបានឆ្លងរាលដាលនៅជុំវិញពិភពលោក ដោយបានឆក់យកជីវិតមនុស្សអស់១០០ លាននាក់ ។
នៅអំឡុងឆ្នាំនោះប្រធានស្ម៊ីធក៏បាត់បង់សមាជិកគ្រួសារដ៏មានតម្លៃចំនួនបីនាក់ផងដែរ ។ អែលឌើរ ហៃរុម ម៉ាក ស្ម៊ីធ ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ ដែលជាកូនច្បងរបស់លោក និងជាជីតារបស់ខ្ញុំ បានស្លាប់ភ្លាមៗដោយសារការធ្លាយខ្នែងពោះវៀន ។
ប្រធានស្ម៊ីធបានសរសេរថា « ខ្ញុំនិយាយលែងចេញ—[ ស្ពឹកមុខអស់ហើយ ] ដោយក្តីទុក្ខព្រួយ ! ខ្ញុំខូចចិត្ត ហើយដូចជាគ្មានព្រលឹងនៅក្នុងខ្លួនទេ !… ឱ ! ខ្ញុំស្រឡាញ់គាត់ ! … ខ្ញុំស្រឡាញ់គាត់ខ្លាំងឡើងជារៀងរហូត ។ ហើយខ្ញុំស្រឡាញ់ និងបន្តស្រឡាញ់កូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំទាំងអស់ ប៉ុន្តែគាត់ជាកូនប្រុសច្បងរបស់ខ្ញុំ ជាកូនដំបូងដែលនាំអំណរ និងសេចក្តីសង្ឃឹមដែលគ្មានទីបញ្ចប់ មានឈ្មោះដ៏ប្រសើរនៅក្នុងចំណោមមនុស្ស ។ ដោយអស់ពីដួងព្រលឹងរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំសូមថ្លែងអំណរគុណដល់ព្រះសម្រាប់គាត់ ! ប៉ុន្តែ … មែនហើយ ! ខ្ញុំត្រូវការគាត់ ! យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការគាត់ ! គាត់មានប្រយោជន៍បំផុតសម្រាប់សាសនាចក្រ ។… ហើយឥឡូវនេះ…ឱ ! តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីបាន ! ឱ ! ព្រះអើយសូមជួយទូលបង្គំផង ! »១១
នៅខែបន្ទាប់មកទៀត កូនប្រសារប្រុសរបស់ប្រធានស្ម៊ីធឈ្មោះ អាឡុនស្សូ ខេស្លើ បានស្លាប់ក្នុងគ្រោះថ្នាក់ដ៏រន្ធត់មួយ ។១២ ប្រធានស្ម៊ីធបានកត់ត្រានៅក្នុងសៀវភៅកំណត់ហេតុលោកថា « គ្រោះថ្នាក់ដែលបាត់បង់អាយុជីវិតដ៏រន្ធត់ និងដ៏សោកនាដ្ឋកម្មបំផុតនេះ បានធ្វើឲ្យក្រុមគ្រួសារខ្ញុំទាំងមូលកើតទុក្ខជាខ្លាំង » ។១៣
ប្រាំពីរខែក្រោយមក នៅក្នុងខែកញ្ញា ឆ្នាំ ១៩១៨ កូនប្រសារស្រីរបស់ប្រធានស្ម៊ីធ ដែលជាជីដូនខ្ញុំឈ្មោះ អ៊ីដា បូវិន ស្ម៊ីធ បានស្លាប់បន្ទាប់ពីឆ្លងទន្លេកូនទីប្រាំរបស់គាត់គឺហៃរុមដែលត្រូវជាពូខ្ញុំ ។១៤
ហើយនៅថ្ងៃទី ៣ ខែ តុលា ឆ្នាំ ១៩១៨ ដោយមានបទពិសោធន៍នៃទុក្ខព្រួយដ៏ខ្លាំងទៅលើមនុស្សរាប់លាននាក់ដែលបានស្លាប់នៅក្នុងពិភពលោកដោយសារសង្គ្រាម និងជំងឺ ព្រមទាំងមរណភាពរបស់សមាជិកគ្រួសារលោកផ្ទាល់ នោះប្រធានស្ម៊ីធបានទទួលវិវរណៈពីសួគ៌ាដែលត្រូវបានស្គាល់ថា « ការនិមិត្តអំពីសេចក្ដីប្រោសលោះដល់មនុស្សស្លាប់ » ។
លោកបានថ្លែងពីវិវរណៈនោះនៅថ្ងៃបន្ទាប់នៅក្នុងសម័យប្រជុំបើកនៃសន្និសីទទូទៅខែតុលា ។ ដោយសារតែសុខភាពរបស់ប្រធានស្ម៊ីធខ្សោយ នោះលោកបានថ្លែងយ៉ាងខ្លីថា ៖ « ខ្ញុំនឹងមិន ខ្ញុំមិនហ៊ានប៉ងនឹងនិយាយអ្វីច្រើនដែលមាននៅក្នុងចិត្តខ្ញុំនាព្រឹកនេះទេ ហើយខ្ញុំនឹងពន្យារពេលទុកនិយាយវានាពេលក្រោយតាមព្រះទ័យព្រះ ខ្ញុំចង់ប្រាប់អ្នកនូវរឿងមួយចំនួនដែលមាននៅក្នុងចិត្តខ្ញុំ ដែលខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍ ។ ខ្ញុំពុំបានរស់នៅតែឯងឡើយក្នុងរយៈពេលប្រាំខែ [ កន្លង ] មកនេះ ។ ខ្ញុំបាននៅក្នុងវិញ្ញាណនៃការអធិស្ឋាន ការទូលអង្វរ សេចក្ដីជំនឿ និងការប្តេជ្ញាចិត្ត ហើយខ្ញុំបានបន្តទាក់ទងជាមួយព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះអម្ចាស់ » ។១៥
វិវរណៈដែលលោកបានទទួលនៅថ្ងៃទី ៣ ខែ តុលា បានលួងលោមចិត្តលោក ហើយផ្តល់ចម្លើយដល់សំណួរជាច្រើនរបស់លោក ។ យើងក៏អាចទទួលបានការលួងលោម ហើយរៀនកាន់តែច្រើនអំពីអនាគតផ្ទាល់របស់យើងផងដែរ ពេលយើង នឹងមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងស្លាប់ ហើយទៅភពវិញ្ញាណ តាមរយៈការសិក្សាវិវរណៈនេះ ហើយពិចារណាអំពីសារៈសំខាន់របស់វានៅក្នុងរបៀបដែលយើងរស់នៅក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង ។
ក្នុងចំណោមអ្វីៗជាច្រើនដែលប្រធានស៊្មីធបានឃើញគឺការយាងមកជួបរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះជាមួយពួកស្មោះត្រង់នៅក្នុងភពវិញ្ញាណ បន្ទាប់ពីទ្រង់សុគតលើឈើឆ្កាង ។ ខ្ញុំសូមដកស្រង់អំពីការនិមិត្តនេះ ៖
« ប៉ុន្តែមើលចុះពីចំណោមពួកសុចរិត នោះទ្រង់បានរៀបចំពលរបស់ទ្រង់ ហើយបានតាំងសារទូតទាំងឡាយគឺបំពាក់ដោយអំណាច និងសិទ្ធិអំណាច ហើយបានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគេចេញទៅ ហើយនាំពន្លឺនៃដំណឹងល្អទៅឲ្យពួកគេ ដែលនៅក្នុងសេចក្ដីងងឹត គឺទៅដល់គ្រប់អស់ទាំងវិញ្ញាណនៃមនុស្សលោក [ និងស្ត្រី ] ១៦ ហើយដំណឹងល្អត្រូវបានផ្សាយដល់ពួកអ្នកស្លាប់តាមបែបដូច្នោះហើយ ។…
ពួកគេត្រូវបានបង្រៀនឲ្យមានសេចក្ដីជំនឿជឿដល់ព្រះ ការប្រែចិត្តពីអំពើបាប បុណ្យជ្រមុជទឹកជំនួសសម្រាប់ការផ្ដាច់បាប អំណោយទានជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដោយសារការដាក់ដៃលើ
« ហើយគ្រប់ទាំងគោលការណ៍ផ្សេងៗទៀតនៃដំណឹងល្អ ដែលជាការចាំបាច់សម្រាប់ឲ្យគេដឹង ដើម្បីឲ្យខ្លួនគេមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ ប្រយោជន៍ឲ្យពួកគេអាចបានទទួលការជំនុំជម្រះ តាមមនុស្សក្នុងសាច់ឈាម ប៉ុន្តែរស់តាមព្រះក្នុងវិញ្ញាណវិញ ។…
ដ្បិតពួកអ្នកស្លាប់បានគិតថា ការបាត់វិញ្ញាណគេដ៏យូរលង់ពីរូបកាយគេ នោះជាសេវកភាព ។
ពួកអ្នកទាំងនេះហើយដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្រៀន ហើយបានប្រទានដល់ពួកគេឲ្យមានអំណាចចេញមក បន្ទាប់ដែលទ្រង់មានព្រះជន្មរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ ដើម្បីឲ្យចូលទៅក្នុងនគររបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់ គឺនៅទីនោះនឹងបានពាក់ដោយអមតភាព និងជីវិតដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ចទុកជាមកុដ
ហើយចាប់តាំងពីពេលនោះទៅនឹងបន្តការងាររបស់គេ ដែលបានសន្យាដោយព្រះអម្ចាស់ ហើយទៅជាអ្នកទទួលទាននូវគ្រប់អស់ទាំងព្រះពរដែលបានទុកសម្រាប់ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ទ្រង់ » ។១៧
នៅក្នុងការនិមិត្តនេះ ប្រធានស៊្មីធបានឃើញឪពុករបស់លោកគឺ ហៃរុម និងព្យាការី យ៉ូសែប ស៊្មីធ ។ វាអស់រយៈពេល ៧៤ ឆ្នាំហើយ តាំងពីលោកបានឃើញពួកលោកនៅគ្រាចុងក្រោយ កាលលោកនៅក្មេងនៅទីក្រុងណៅវូ ។ យើងអាចស្រមៃមើលពីអំណររបស់លោកដែលបានឃើញឪពុក និងឪពុកមាជាទីស្រឡាញ់របស់លោក ។ លោកត្រូវបានបំផុសគំនិត និងលួងលោមដើម្បីដឹងថា វិញ្ញាណទាំងអស់មើលទៅដូចជារូបរាងនៃជីវិតរមែងស្លាប់របស់ពួកគេ ហើយពួកគេកំពុងរង់ចាំយ៉ាងអន្ទះសានូវថ្ងៃនៃការស់ឡើងវិញរបស់ពួកគេដែលបានសន្យា ។ ការនិមិត្តនេះបានបើកសម្តែងនូវផែនការលម្អិតទាំងស្រុងរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ សម្រាប់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ និងសេចក្តីស្រឡាញ់នៃការប្រោសលោះរបស់ព្រះគ្រីស្ទ ព្រមទាំងព្រះចេស្តានៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ដែលពុំអាចប្រៀបផ្ទឹមបានឡើយ ។១៨
នៅក្នុងខួបលើកទី ១០០ ឆ្នាំដ៏ពិសេសនេះ ខ្ញុំសូមអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យអានវិវរណៈនេះទាំងស្រុង និងប្រកបដោយការពិចារណា ។ នៅពេលបងប្អូនធ្វើដូច្នេះ សូមឲ្យព្រះអម្ចាស់ប្រទានពរដល់បងប្អូន ដើម្បីយល់ និងអរគុណកាន់តែពេញលេញដល់សេចក្តីស្រឡាញ់របស់ព្រះ និងផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះ និងសុភមង្គលរបស់ទ្រង់សម្រាប់បុត្រាបុត្រីទ្រង់ ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ការនិមិត្តដែលប្រធាន យ៉ូសែប អេហ្វ ស្ម៊ីធ បានទទួលគឺជាការពិត ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា បុគ្គលគ្រប់រូបអាចអាន ហើយដឹងច្បាស់អំពីការនិមិត្តនេះថាវាពិត ។ អស់អ្នកដែលពុំទទួលចំណេះដឹងនេះនៅក្នុងជីវិតនេះទេ ក៏ប្រាកដជានឹងដឹងច្បាស់អំពីភាពពោរពេញនៃការនិមិត្តនេះ ពេលមនុស្សគ្រប់គ្នានឹងទៅដល់ភពវិញ្ញាណ ។ នៅទីនោះ មនុស្សទាំងអស់នឹងស្រឡាញ់ ហើយសរសើរតម្កើងព្រះ និងព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ សម្រាប់ផែនការនៃសេចក្តីសង្គ្រោះដ៏មហិមា និងពរជ័យនៃការរស់ឡើងវិញដែលបានសន្យា ជាពេលដែលរូបកាយ និងវិញ្ញាណនឹងផ្គុំចូលគ្នាជាថ្មីម្តងទៀត ហើយពុំអាចបែកគ្នាទៀតឡើយ ។១៩
ខ្ញុំមានអំណរគុណណាស់ដែលខ្ញុំដឹងអំពីទីកន្លែងដែលបាបារ៉ាជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំបានទៅ និងថាយើងនឹងរួមរស់ជាមួយគ្នាម្ដងទៀតជាមួយគ្រួសារយើងអស់កល្បជានិច្ច ។ សូមឲ្យភាពសុខសាន្តរបស់ព្រះអម្ចាស់កើតមានចំពោះយើងពេលនេះ និងរៀងរហូតតទៅ ហើយខ្ញុំតែងតែអធិស្ឋានដោយរាបសា ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះអម្ចាស់យេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ៕