សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធ ៖ គឺជាសញ្ញាពិតនៃសិស្សដ៏ពិតគ្រប់រូបរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ខែ មេសា ឆ្នាំ ២០១៨

សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធ ៖ គឺជាសញ្ញាពិតនៃសិស្សដ៏ពិតគ្រប់រូបរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ដោយអែលឌើរ ម៉ាស៊ីម៉ូ ឌី ហ្វីអូ

ក្នុងពួកចិតសិបនាក់

ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទផ្ដោតសំខាន់លើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតា និងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ព្រមទាំងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះទ្រង់ និងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ។

យើងស្រឡាញ់ ហើយនឹកដល់ប្រធានម៉នសុន ហើយយើងស្រឡាញ់ និងគាំទ្រប្រធាន រ័សុល អិមណិលសុន ។ ប្រធាន ណិលសុនគឺជាមនុស្សពិសេសបំផុតចំពោះខ្ញុំ ។

កាលខ្ញុំជាឪពុកវ័យក្មេងម្នាក់ នៅថ្ងៃមួយ កូនប្រុសតូចរបស់យើងដែលមានអាយុប្រាំឆ្នាំ បានត្រឡប់មកពីសាលារៀនវិញ ហើយបានសួរម្ដាយគាត់ថា « តើការងារប្រភេទណាដែលលោកប៉ាធ្វើ ? » បន្ទាប់មកគាត់បានពន្យល់ថា មិត្តរួមថ្នាក់ថ្មីរបស់គាត់បានចាប់ផ្ដើមពិភាក្សាគ្នាអំពីកាងាររបស់ឪពុកពួកគេ ។ មានម្នាក់បាននិយាយថា ឪពុកគាត់គឺជាមេប៉ូលីសក្រុង កាលម្នាក់ទៀតបានប្រកាសទាំងមោទនភាពថា ឪពុករបស់គាត់គឺជាប្រធានក្រុមហ៊ុនធំមួយ ។

ដូច្នេះនៅពេលគេសួរអំពីឪពុករបស់គាត់ កូនប្រុសខ្ញុំបាននិយាយយ៉ាងសាមញ្ញថា « ប៉ាខ្ញុំធ្វើការនឹងកុំព្យូទ័រនៅក្នុងការិយាល័យមួយ » ។ បន្ទាប់មក ដោយសង្កេតឃើញថា ចម្លើយរបស់គាត់មិនបានធ្វើឲ្យមិត្តរបស់គាត់មានចំណាប់អារម្មណ៍ទេនោះ គាត់បាននិយាយទៀតថា « និយាយទៅ ប៉ាខ្ញុំគឺជាប្រធាននៃសាកលលោកនេះ » ។

ខ្ញុំគិតថា វាគឺជាចុងបញ្ចប់នៃកាសន្ទនានោះ ។

ខ្ញុំបានប្រាប់ភរិយារបស់ខ្ញុំថា « វាដល់ពេលហើយដែលត្រូវបង្រៀនគាត់នូវរឿងលម្អិតបន្ថែមទៀតអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ និងអ្នកដែលគ្រប់គ្រងផែនការនេះពិតប្រាកដ » ។

ប៉ុន្តែនៅពេលយើងបានបង្រៀនកូនៗរបស់យើងអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះ នោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់យើងបានរីកចម្រើនឡើង នៅពេលពួកគេបានដឹងវាគឺជាផែនការនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។ ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទផ្ដោតសំខាន់លើសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតា និងព្រះអង្គសង្គ្រោះ ព្រមទាំងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះទ្រង់ និងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ។

អែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិន បានមានប្រសាសន៍ថា « បទបញ្ញត្តិដ៏ធំបំផុតទីមួយនៃអស់ទាំងភាពអស់កល្បជានិច្ច គឺការស្រឡាញ់ព្រះឲ្យអស់ពីចិត្ត អស់ពីពលំ អស់ពីគំនិត ហើយអស់ពីកម្លាំងរបស់យើង—នោះជាបទបញ្ញត្តិដ៏ធំបំផុតទីមួយ ។ ប៉ុន្តែសេចក្ដីពិតដ៏ធំបំផុតដំបូងគេនៃអស់ទាំងភាពអស់កល្បជានិច្ចនោះគឺថា ព្រះស្រឡាញ់យើងដោយអស់ពីព្រះទ័យ ព្រះកាយ ព្រះបញ្ញាញាណ និងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់នោះគឺជាគោលការណ៍គ្រឹះនៃភាពអស់កល្បជានិច្ច ហើយវាគួរតែជាគោលការណ៍គ្រឹះនៃជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង » ។^១

ដោយមានគោលការណ៍គ្រឹះនៃជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង នោះសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធគឺជាតម្រូវការមួយសម្រាប់សិស្សពិតគ្រប់រូបរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ព្យាការី មរមនបានបង្រៀនថា « ហេតុដូច្នោះហើយ ឱបងប្អូនជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ ចូរអធិស្ឋានដល់ព្រះវរបិតាដោយអស់ពីកម្លាំងចិត្តដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានពោរពេញដោយសេចក្តីស្រឡាញ់នេះ ដែលទ្រង់បានប្រទានដល់អស់អ្នកណា ដែលជាអ្នកដើរតាមដ៏ពិតនៃព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។^២

ពិតណាស់ សេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាសញ្ញាពិតនៃសិស្សពិតគ្រប់រូបរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

សិស្សពិតស្រឡាញ់ការបម្រើ ។ ពួកគេដឹងថា ការបម្រើគឺជាការបង្ហាញមួយអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ពិត និងជាសេចក្ដីសញ្ញាមួយដែលពួកគេបានធ្វើនៅឯពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ។³ មិនថាពួកគេមានការហៅអ្វីនៅក្នុងសាសនាចក្រ ឬតួនាទីអ្វីនៅក្នុងសហគមន៍នោះទេ ពួកគេទទួលអារម្មណ៍នូវការបង្កើនបំណងប្រាថ្នាមួយដើម្បីស្រឡាញ់ ហើយបម្រើព្រះអម្ចាស់ និងបម្រើគ្នាទៅវិញទៅមក ។

សិស្សពិតចូលចិត្តអភ័យទោស ។ ពួកគេដឹងថា ដង្វាយធួនរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះគ្របដណ្ដប់រាល់អំពើបាប និងកំហុសរបស់យើងម្នាក់ៗ ។ ពួកគេដឹងថា ថ្លៃដែលទ្រង់បានបង់គឺជា« ថ្លៃសម្រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នា » ។ ពន្ធ ថ្លៃឈ្នួល ថ្លៃកម្រៃជើងសារ និងបន្ទុកទាំងឡាយខាងវិញ្ញាណដែលទាក់ទងនឹងអំពើបាប កំហុស និងអំពើខុសឆ្គងត្រូវបានទូទាត់សងទាំងអស់ ។ ជាសិស្សពិតគឺងាយនឹងអភ័យទោស ហើយឆាប់នឹងសូមការអភ័យទោស ។

បងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ បើបងប្អូនកំពុងតែពិបាកក្នុងការស្វែងរកកម្លាំងដើម្បីអភ័យទោស សូមកុំគិតអំពីអ្វីដែលមនុស្សដទៃបានធ្វើចំពោះបងប្អូន ប៉ុន្តែចូរគិតអំពីអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើសម្រាប់បងប្អូនវិញ ហើយបងប្អូននឹងរកឃើញភាពសុខសាន្តនៅក្នុងពរជ័យដ៏ប្រោសលោះនៃដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ។

សិស្សពិតចូលចិត្តចុះចូលនឹងព្រះអម្ចាស់ដោយមានភាពសុខសាន្តនៅក្នុងចិត្តរបស់ពួកគេ ។ ពួកគេមានចិត្តរាបសា ហើយចុះចូលដោយសាពួកគេស្រឡាញ់ទ្រង់ ។ ពួកគេមានសេចក្ដីជំនឿដើម្បីទទួលយកព្រះទ័យរបស់ទ្រង់យ៉ាងពេញលេញ ពុំមែនគ្រាន់តែអ្វីដែលទ្រង់ធ្វើនោះទេ ប៉ុន្តែក៏នៅក្នុងរបៀប និងពេលវេលារបស់ទ្រង់ផងដែរ ។ សិស្សពិតដឹងថា ពរជ័យពិតពុំមែនជាអ្វីដែលពួកគេចង់បានជានិច្ចនោះទេ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញវាគឺជាអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះទ័យប្រទានដល់ពួកគេ ។

សិស្សពិតស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ច្រើនជាងលោកិយ ហើយមានភាពខ្ជាប់ខ្ជួន ហើយរឹងមាំនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿរបស់ពួកគេ ។ ពួកគេបន្តរឹងមាំ ហើមោះមុតនៅក្នុងពិភពលោកមួយដែលមានការផ្លាស់ប្ដូរ និងភាពច្របូកច្របល់ ។ សិស្សពិតចូលចិត្តស្ដាប់សំឡេងនៃព្រះវិញ្ញាណ និងសំឡេងរបស់ពួកព្យាការី ហើយមិនភាន់ច្រឡំដោយសំឡេងនៃលោកិយឡើយ ។ សិស្សពិតចូលចិត្ត« ឈរនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធ »^៤ ហើយចូលចិត្តបង្កើតទីបរិសុទ្ធនៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលពួកគេនៅ ។ ទោះជាពួកគេទៅទីណាក្ដី ក៏ពួកគេនាំយកសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអម្ចាស់ និងភាពសុខសាន្តទៅកាន់ដួងចិត្តរបស់មនុស្សដទៃដែរ ។ សិស្សពិតពេញចិត្តនឹងគោរពតាមបទបញ្ញត្តិរបស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយពួកគេគោរពដោយសារពួកគេស្រឡាញ់ព្រះអម្ចាស់ ។ នៅពេលពួកគេស្រឡាញ់ ហើយរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់ពួកគេ ដួងចិត្តរបស់ពួកគេត្រូវបានរំឭកចាំជាថ្មី ហើយនិស្ស័យរបស់ពួកគេនឹងផ្លាស់ប្ដូរ ។

សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធគឺជាសញ្ញាពិតនៃសិស្សពិតគ្រប់រូបរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។

ខ្ញុំបានរៀនអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធមកពីអ្នកម្ដាយរបស់ខ្ញុំ ។ គាត់ពុំមែនជាសមាជិកសាសនាចក្រទេ ។

ច្រើនឆ្នាំកន្លងទៅ មានថ្ងៃមួយ ខ្ញុំបានទៅលេងនឹងអ្នកម្ដាយរបស់ខ្ញុំដែលមានជំងឺមហារីក ។ ខ្ញុំបានដឹងថា គាត់នឹងស្លាប់ ប៉ុន្តែខ្ញុំពិបាកចិត្ត ដែលគាត់ត្រូវរងទុក្ខ ។ ខ្ញុំមិនបាននិយាយអ្វីទាំងអស់ ប៉ុន្តែដោយស្គាល់ខ្ញុំច្បាស់ គាត់បានពោលថា « ម៉ាក់ដឹងថាកូនមានកង្វល់ » ។

បន្ទាប់មកខ្ញុំមានការភ្ញាក់ផ្អើល កាលគាត់បានសួរខ្ញុំដោយសំឡេងខ្សាវៗថា « តើកូនអាចបង្រៀនម៉ាក់អំពីរបៀបអធិស្ឋានបានទេ ? ម៉ាក់ចង់អធិស្ឋានឲ្យកូន ។ ម៉ាក់ដឹងថាកូនចាប់ផ្ដើមដោយពោលពាក្យថា ‹ ព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់ › ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកទៀតតើម៉ាក់គួរនិយាយអ្វី ? »

កាលខ្ញុំបានលុតជង្គង់ចុះនៅក្បែរគ្រែគាត់ ហើយគាត់បានអធិស្ឋានឲ្យខ្ញុំ ខ្ញុំទទួលបាននូវអារម្មណ៍នូវសេចក្ដីស្រឡាញ់មួយដែលពុំធ្លាប់មានពីមុនមក ។ វាគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សាមញ្ញ ពិតហើយសុទ្ធសាធ ។ ទោះជាគាត់ពុំបានដឹងអំពីផែនការនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះក្ដី ក៏គាត់មាននៅក្នុងដួងចិត្តរបស់គាត់នូវផែនការនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ផ្ទាល់ខ្លួន ជាផែនការនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ម្ដាយចំពោះកូនប្រុសរបស់គាត់ ។ គាត់មានការឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងស្ទើរតែគ្មានកម្លាំងដើម្បីអធិស្ឋាន ។ ខ្ញុំស្ទើរតែស្ដាប់មិនឮសំឡេងរបស់គាត់ ប៉ុន្តែខ្ញុំពិតជាទទួលអារម្មណ៍សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ ។

ខ្ញុំនៅចាំថាបានគិតអំពីសំណួរ « តើមនុស្សម្នាក់ដែលមានការឈឺចាប់ខ្លាំងបែបនេះអាចអធិស្ឋានឲ្យមនុស្សម្នាក់ទៀតបានយ៉ាងដូចម្ដេច ? គាត់គឺជាមនុស្សម្នាក់ដែលកំពុងត្រូវការជំនួយ » ។

បន្ទាប់មកចម្លើយបានផុសឡើងយ៉ាងច្បាស់ក្នុងគំនិតខ្ញុំថា គឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធ ។ គាត់ស្រឡាញ់ខ្ញុំខ្លាំងណាស់រហូតដល់គាត់ភ្លេចពីខ្លួនឯង ។ នៅក្នុងគ្រាដ៏លំបាកបំផុតរបស់គាត់ គាត់ស្រឡាញ់ខ្ញុំច្រើនជាងខ្លួនឯង ។

ឥឡូវនេះ ឱបងប្អូនប្រុសស្រីជាទីស្រឡាញ់ តើនេះពុំមែនជាអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានធ្វើទេឬអី ? ពិតណាស់ នៅក្នុងទស្សនៈវិស័យដ៏អស់កល្បជានិច្ចមួយ ហើយទូលំទូលាយជាង ។ ប៉ុន្តែនៅក្នុងការឈឺចាប់ដ៏ធំបំផុតរបស់ទ្រង់ នៅក្នុងសួនច្បារនាយប់នោះ ទ្រង់គឺជាអង្គដែលត្រូវការជំនួយ ដោយរងទុក្ខតាមវិធីមួយដែលយើងមិនអាចនឹកស្រមៃ ហើយយល់បាន ។ ប៉ុន្តែនៅទីបញ្ចប់ ទ្រង់បានបំភ្លេចខ្លួនឯង ហើយបានអធិស្ឋានឲ្យយើងរហូតទ្រង់បានបង់ថ្លៃយ៉ាងពេញលេញ ។ តើទ្រង់អាចធ្វើកិច្ចការនេះតាមរបៀបណា ? ដោយសារតែសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធរបស់ទ្រង់ចំពោះព្រះវរបិតាដែលបានចាត់ទ្រង់មក និងចំពោះយើង ។ ទ្រង់ស្រឡាញ់ព្រះវរបិតា ហើយនិងយើងច្រើនជាងខ្លួនទ្រង់ទៅទៀត ។

ទ្រង់បានបង់ថ្លៃសម្រាប់អ្វីមួយដែលទ្រង់ពុំបានធ្វើ ។ ទ្រង់បានបង់ថ្លៃសម្រាប់អំពើបាបដែលទ្រង់ពុំបានធ្វើ ។ ហេតុអ្វី ? សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធ ។ ដោយបានបង់ថ្លៃពេញលេញ នោះទ្រង់ស្ថិតនៅក្នុងតួនាទីដើម្បីប្រទានដល់យើងនូវពរជ័យនៃអ្វីដែលទ្រង់បានបង់ថ្លៃ បើយើងនឹងប្រែចិត្ត ។ ហេតុអ្វីបានជាទ្រង់ប្រទានពរជ័យនេះ ? ជាថ្មីម្តងទៀត ហើយជានិច្ចតទៅគឺសេចក្តីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធ ។

ប្រធានថូម៉ាស អេស ម៉នសុន បានមានប្រសាសន៍ថា « ឥឡូវ ចាប់ពីថ្ងៃនេះទៅ សូមឲ្យយើងចាប់ផ្ដើមបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់កូនចៅព្រះគ្រប់រូប ទោះជាពួកគេជាសមាជិកគ្រួសារយើង មិត្តភក្ដិយើង ជាអ្នកទើបស្គាល់គ្នា ឬជាមនុស្សមិនដែលស្គាល់ក្ដី ។ កាលយើងក្រោកឡើងរាល់ព្រឹក ចូរយើងតាំងចិត្តដើម្បីឆ្លើយតបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ និង ចិត្តសប្បុរសចំពោះអ្វីក៏ដោយដែលយើងនឹងជួប » ។^៥

បងប្អូនប្រុសស្រី ដំណឹងល្អនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាដំណឹងល្អនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។ បទបញ្ញត្តិដ៏ធំបំផុតគឺអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។ ចំពោះខ្ញុំ វាបង្រៀនអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតាដែលបានបូជាព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់សម្រាប់យើង ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលបានបូជាអ្វីគ្រប់យ៉ាងសម្រាប់យើង ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ម្ដាយ ឬឪពុកម្នាក់ដែលនឹងផ្ដល់អ្វីគ្រប់យ៉ាងឲ្យកូនរបស់ខ្លួន ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលបម្រើយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់ ហើយដែលយើងភាគច្រើនមិនបានដឹង ប៉ុន្តែមានតែព្រះអម្ចាស់ប៉ុណ្ណោះដែលជ្រាប ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់នៃអស់អ្នកដែលតែងតែអភ័យទោសដល់មនុស្សដទៃ ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់នៃបុគ្គលម្នាក់ដែលផ្ដល់ឲ្យច្រើនជាងអ្វីដែលពួកគេបានទទួល ។

ខ្ញុំស្រលាញ់ព្រះវរបិតារបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ព្រះអង្គសង្គ្រោះរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ដំណឹងល្អ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់សាសនាចក្រនេះ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់គ្រួសារខ្ញុំ ។ ខ្ញុំស្រឡាញ់ជីវិតដ៏ស្រស់បំព្រងនេះ ។ ចំពោះខ្ញុំ វាបង្រៀនអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ ។

សូមឲ្យថ្ងៃនៃការចងចាំដល់ការមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះក្លាយជាថ្ងៃនៃការរំឭកចាំខាងវិញ្ញាណមួយសម្រាប់យើងម្នាក់ៗ ។ សូមឲ្យថ្ងៃនេះជាការចាប់ផ្ដើមនៃជីវិតពេញលេញមួយនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ ជាគោលការណ៍គ្រឹះនៃជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើង » ។

សូមឲ្យដួងចិត្តរបស់យើងពោរពេញដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធនៃព្រះគ្រីស្ទ ជាសញ្ញាពិតនៃសិស្សដ៏ពិតគ្រប់រូបរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ នេះជាការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។