ព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់នឹងគង់នៅជាមួយអ្នក
ខ្ញុំសូមអធិស្ឋានអស់ពីដួងចិត្តខ្ញុំថា បងប្អូននឹងស្ដាប់តាមសំឡេងនៃព្រះវិញ្ញាណដែលបានចាត់ឲ្យទៅបងប្អូនដោយសេចក្ដីសប្បុរស ។
បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានអំណរគុណចំពោះឱកាសនៅថ្ងៃនេះដើម្បីនិយាយទៅកាន់បងប្អូននៅថ្ងៃឈប់សម្រាករបស់ព្រះអម្ចាស់ នៅក្នុងសន្និសីទទូទៅនៃសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់នៅរដូវកាលបុណ្យអ៊ីស្ទើរនេះ ។ ខ្ញុំសូមអំណរគុណចំពោះព្រះវរបិតាសួគ៌សម្រាប់អំណោយទាននៃព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ញារបស់ទ្រង់ ដែលបានយាងមកផែនដីដោយស្ម័គ្រព្រះទ័យដើម្បីធ្វើជាព្រះដ៏ប្រោសលោះរបស់យើង ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណដោយដឹងថា ទ្រង់បានធ្វើដង្វាយធួនសម្រាប់អំពើបាបរបស់យើង ហើយមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ។ រាល់ថ្ងៃខ្ញុំមានពរដោយដឹងថា ដោយសារតែដង្វាយធួនរបស់ទ្រង់ ខ្ញុំអាចរស់ឡើងវិញដើម្បីរស់នៅជារៀងរហូតនៅថ្ងៃណាមួយនៅក្នុងគ្រួសារជាទីស្រឡាញ់មួយ ។
ខ្ញុំដឹងរឿងទាំងនោះតាមរយៈវិធីតែមួយគត់ដែលយើងគ្រប់គ្នាអាចដឹង ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានមានបន្ទូលមកកាន់គំនិត និងដួងចិត្តខ្ញុំថា វាគឺជារឿងពិត—ពុំមែនតែម្ដងឡើយ ប៉ុន្តែជារឿយៗ ។ ខ្ញុំត្រូវការការលួងលោមចិត្តជាបន្តបន្ទាប់នោះ ។ យើងទាំងអស់គ្នាដកពិសោធន៍រឿងសោកនាដកម្មដែលយើងចាំបាច់ត្រូវការការបញ្ជាក់ជាថ្មីមកពីព្រះវិញ្ញាណ ។ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍នេះនៅថ្ងៃមួយ ពេលខ្ញុំបានឈរជាមួយនឹងឪពុករបស់ខ្ញុំក្នុងមន្ទីរពេទ្យមួយ ។ យើងបានមើលអ្នកម្ដាយខ្ញុំដង្ហើមចុងក្រោយ—រួចហើយគាត់ក៏បានចែកឋានទៅ ។ នៅពេលយើងសម្លឹងមើលមុខរបស់គាត់ គាត់បានញញឹមកាលការឈឺចាប់បានរសាយបាត់ទៅ ។ បន្ទាប់ពីគ្រាដ៏ស្ងប់ស្ងាត់មួយមក លោកឪពុកខ្ញុំបាននិយាយមុនគេ ។ គាត់ពោលថា « ក្មេងស្រីតូចម្នាក់បានត្រឡប់ទៅផ្ទះវិញហើយ » ។
គាត់បានពោលពាក្យនេះយ៉ាងទន់ភ្លន់ ។ គាត់ទំនងជាមានភាពសុខសាន្ត ។ គាត់កំពុងប្រាប់អ្វីមួយដែលគាត់បានដឹងថាជាការពិត ។ គាត់បានចាប់ផ្ដើមប្រមូលឥវ៉ាន់ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ អ្នកម្ដាយខ្ញុំដោយស្ងៀមស្ងាត់ ។ គាត់បានចេញទៅផ្លូវដើរក្នុងមន្ទីរពេទ្យដើម្បីថ្លែងអំណរគុណដល់គិលានុបដ្ឋាយិកា និងវេជ្ជបណ្ឌិតម្នាក់ៗដែលបានជួយម្ដាយខ្ញុំអស់ជាច្រើនថ្ងៃ ។
លោកឪពុកខ្ញុំមានភាពជាដៃគូនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនៅគ្រានោះដើម្បីមានអារម្មណ៍ ដើម្បីដឹងនិងដើម្បីធ្វើអ្វីដែលគាត់បានធ្វើនៅថ្ងៃនោះ ។ គាត់បានទទួលការសន្យាដូចដែលមនុស្សជាច្រើនបានទទួលដែរថា « ឲ្យពួកគេអាចបានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងពួកគេ »( គ. និង ស. ២០:៧៩ ) ។
នៅថ្ងៃនេះខ្ញុំសង្ឃឹមនឹងបង្កើនបំណងប្រាថ្នា និងលទ្ធភាពរបស់បងប្អូនដើម្បីទទួលបានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ចូរចងចាំថា ទ្រង់គឺជាសមាជិកទីបីនៃក្រុមព្រះ ។ ព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាគឺជាអង្គដែលបានមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធគឺជាតួអង្គវិញ្ញាណ ។ ( សូមមើល គ. និង ស. ១៣០:២ ) ។ វាគឺជាការជ្រើសរើសរបស់បងប្អូនដើម្បីទទួលយកទ្រង់ ហើយស្វាគមន៍ទ្រង់ចូលមកក្នុងដួងចិត្ត និងគំនិតរបស់បងប្អូន ។
លក្ខខណ្ឌដែលយើងអាចទទួលបានពរជ័យដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់បំផុតនោះត្រូវបានបញ្ជាក់យ៉ាងច្បាស់នៅក្នុងពាក្យពេចន៍ដែលត្រូវបានពោលឡើងរៀងរាល់សប្ដាហ៍ ប៉ុន្តែប្រហែលជាមិនបានជ្រាបចូលទៅក្នុងដួងចិត្ត និងគំនិតរបស់យើងជានិច្ចនោះទេ ។ ដើម្បីមានព្រះវិញ្ញាណដែលបានចាត់មកឲ្យយើង នោះយើងត្រូវតែ« ចងចាំ [ ព្រះអង្គសង្គ្រោះ ] ជានិច្ច » ហើយ« កាន់តាមព្រះបញ្ញត្តិទាំងឡាយរបស់ទ្រង់ »( គ. និង ស. ២០:៧៧ ) ។
រដូវកាលនេះជួយយើងឲ្យចងចាំពលិកម្មរបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងការក្រោកចេញពីផ្នូររបស់ទ្រង់ ជាអង្គដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ។ ពួកយើងជាច្រើនបានចងចាំពីទិដ្ឋភាពនោះនៅក្នុងការចងចាំរបស់យើង ។ នៅពេលមួយ ខ្ញុំបានឈរជាមួយនឹងភរិយារបស់ខ្ញុំនៅមុខផ្នូរក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម ។ មានមនុស្សជាច្រើនជឿថា នោះគឺជាផ្នូររបស់ព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលត្រូវបានគេឆ្កាងបានលេចឡើងជាព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ និងព្រះដ៏មានព្រះជន្មរស់ ។
អ្នកនាំផ្លូវដែលគួរឲ្យគោរពនៅថ្ងៃនោះបានបក់ដៃរបស់គាត់ ហើយនិយាយមកកាន់យើងថា « សូមអញ្ជើញមកមើលផ្នូរទទេស្អាតមួយ » ។
យើងបានឈានជើងចូលទៅ ។ យើងបានឃើញកៅអីវែងថ្មមួយនៅក្បែរជញ្ជាំង ។ ប៉ុន្តែរូបភាព មួយទៀតបានផុសមកក្នុងគំនិតរបស់យើង ដូចជាយើងបានឃើញថ្ងៃនោះយ៉ាងពិតប្រាកដ ។ វាគឺជារូបភាពរបស់ម៉ារាដែលត្រូវពួកសាវកទុកឲ្យនៅម្នាក់ឯងនៅឯផ្នូរនោះ ។ នោះគឺជាអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំមើលឃើញ ហើយស្ដាប់ឮក្នុងគំនិតរបស់ខ្ញុំ ច្បាស់ដូចជាខ្ញុំបាននៅក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នោះដែរ ។
« ឯម៉ារា នាងឈរយំពីខាងក្រៅផ្នូរ ហើយកំពុងដែលនាងយំ នោះក៏ឱនខ្លួនមើលទៅក្នុងផ្នូរ
ឃើញទេវតាពីរអង្គ ស្លៀកពាក់ស អង្គុយមួយខាងក្បាល មួយចុងជើងត្រង់កន្លែងដែលបានផ្តេកព្រះសពព្រះយេស៊ូវ ។
ទេវតានោះសួរថា នាងអើយ ហេតុអ្វីបានជាយំ ? នាងឆ្លើយថា ពីព្រោះគេបានយកព្រះអម្ចាស់ខ្ញុំទៅបាត់ ហើយខ្ញុំមិនដឹងជាគេទុកទ្រង់នៅឯណាទេ ។
នាងនិយាយដូច្នោះ រួចបែរខ្លួនទៅក្រោយ ឃើញព្រះយេស៊ូវទ្រង់ឈរ តែមិនដឹងជាព្រះយេស៊ូវទេ ។
ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលថា នាងអើយ ហេតុអ្វីបានជាយំ នាងរកអ្នកណា ? នាងស្មានថាទ្រង់គឺជាអ្នកថែច្បារទើបនិយាយទៅថា លោកនាយអើយ បើលោកបានយកព្រះសពចេញទៅឯណា នោះសូមប្រាប់ខ្ញុំ ឲ្យដឹងកន្លែងដែលបានទុកផង ខ្ញុំនឹងទៅនាំយកទៅ ។
ព្រះយេស៊ូវមានបន្ទូលទៅនាងថា ម៉ារាអើយ ។ នោះនាងបែរខ្លួនទៅទូលទ្រង់ ជាភាសាហេព្រើរថា រ៉ាបូនី ដែលស្រាយថា លោកគ្រូអើយ ។
ព្រះយេស៊ូវមានព្រះបន្ទូលទៅនាងថា កុំពាល់ខ្ញុំ ព្រោះខ្ញុំមិនទាន់ឡើងទៅឯព្រះវរបិតាខ្ញុំនៅឡើយ ចូរនាងទៅឯពួកបងប្អូនខ្ញុំប្រាប់គេថា ខ្ញុំឡើងទៅឯព្រះវរបិតាខ្ញុំ ជាព្រះវរបិតានៃអ្នករាល់គ្នា គឺជាព្រះនៃខ្ញុំ ហើយជាព្រះនៃអ្នករាល់គ្នាដែរ » ( យ៉ូហាន ២០:១១–១៧ ) ។
ខ្ញុំបានអធិស្ឋានដើម្បីដឹងអំពីអារម្មណ៍ដែលម៉ារាមាននៅឯផ្នូរនោះ និងអារម្មណ៍នៃពួកសិស្សពីរនាក់ផ្សេងទៀតនៅតាមផ្លូវទៅភូមិ អេម៉ោស នៅពេលពួកគេបានដើរជាមួយនឹងព្រះអង្គសង្គ្រោះដែលមានព្រះជន្មរស់ឡើងវិញ ដោយគិតថាទ្រង់គឺជាអ្នកដំណើរម្នាក់ទៅកាន់ក្រុងយេរូសាឡិម ។
« តែគេឃាត់ទ្រង់ដោយពាក្យថា សូមនៅជាមួយនឹងយើងខ្ញុំសិន ពីព្រោះល្ងាចថ្ងៃទាបណាស់ហើយ ។ ដូច្នេះទ្រង់ក៏យាងចូលទៅគង់ជាមួយនឹងគេ ។
« កាលគង់នៅតុជាមួយគ្នា នោះទ្រង់យកនំបុ័ងមកប្រទានពរ រួចកាច់ប្រទានទៅឲ្យគេ ។
នោះភ្នែកគេបានបើកភ្លឺឡើង ហើយគេបានស្គាល់ទ្រង់ តែទ្រង់បាត់ពីមុខគេទៅភ្លាម ។
នោះគេនិយាយគ្នាថា តើយើងមិនមានសេចក្តីខ្មួលខ្មាញ់នៅក្នុងចិត្ត ក្នុងពេលដែលទ្រង់កំពុងតែមានព្រះបន្ទូលនឹងយើង ហើយសម្ដែងពីគម្ពីរតាមផ្លូវនោះទេឬអី ? » ( លូកា ២៤:២៩–៣២ ) ។
ពាក្យទាំងនោះមួយចំនួនត្រូវបានលើកឡើងជាថ្មីនៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់មួយដែលខ្ញុំបានចូលរួមកាលពីជាង ៧០ ឆ្នាំមុន ។ នៅជំនាន់នោះ ការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ធ្វើឡើងនៅពេលល្ងាច ។ នៅខាងក្រៅងងឹតខ្លាំងណាស់ ។ ក្រុមជំនុំបានច្រៀងពាក្យស្រដៀងគ្នានេះ ។ ខ្ញុំបានស្ដាប់ឮវាជាច្រើនដង ។ ប៉ុន្តែការចងចាំចុងក្រោយបំផុតរបស់ខ្ញុំគឺអំពីអារម្មណ៍មួយនៅយប់ជាក់លាក់មួយ ។ វាបាននាំខ្ញុំឲ្យខិតទៅជិតព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។ បើខ្ញុំសូត្រពាក្យទាំងនោះឡើងវិញ ប្រហែលជាវានឹងធ្វើឲ្យយើងនឹកឃើញម្ដងទៀត ៖
សូមគង់នឹងខ្ញុំយប់យន់រាត្រី ។
ពេលថ្ងៃកន្លងហួសទៅ
ស្រមោលងងឹតក៏ខិតមកជិត
យប់យន់ក៏ចូលមកដល់ ។
សូមគង់នៅក្នុងចិត្តខ្ញុំជាភ្ញៀវ
សូមគង់នៅក្នុងផ្ទះខ្ញុំ ។
សូមគង់នឹងខ្ញុំយប់យន់រាត្រី ។
ខ្ញុំបានដើរជាមួយទ្រង់
ធ្វើឲ្យចិត្តខ្ញុំជ្រួតជ្រាបពេកពន់
ដែលបានប្រាស្រ័យនឹងទ្រង់
ព្រះបន្ទូលបំពេញព្រលឹងខ្ញុំ
ធ្វើឲ្យខ្ញុំនៅជិតទ្រង់ ។
ឱ! ព្រះអង្គគង់នឹងខ្ញុំយប់នេះ
មើលហ្ន៎ យប់យន់ដល់ហើយ ។
ឱ! ព្រះអង្គគង់នឹងខ្ញុំយប់នេះ
មើលហ្ន៎ យប់យន់ដល់ហើយ ។១
អ្វីដែលមានតម្លៃលើសពីការចងចាំអំពីព្រឹត្តិការណ៍នោះគឺជាការចងចាំដល់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធដែលដក់ក្នុងដួងចិត្តយើង និងការបញ្ជាក់របស់ទ្រង់ជាបន្តបន្ទាប់អំពីសេចក្ដីពិត ។ អ្វីដែលមានតម្លៃលើសពីការមើលឃើញនឹងភ្នែករបស់យើង ឬការចងចាំពាក្យដែលបាននិយាយ និងបានអានគឺជាការនឹកចាំអំពីអារម្មណ៍ដែលមានជាមួយនឹងសំឡេងដ៏ស្ងៀមស្ងាត់របស់ព្រះវិញ្ញាណ ។ ខ្ញុំកម្រទទួលបានអារម្មណ៍ដូចដែលពួកអ្នកដំណើរនៅលើផ្លូវទៅភូមិ អេម៉ោស បានទទួលណាស់—ជាអារម្មណ៍ស្រទន់ ប៉ុន្តែដ៏កក់ក្ដៅមួយនៅក្នុងដួងចិត្ត ។ ជានិច្ចកាល វាគឺជាអារម្មណ៍នៃពន្លឺ និងការអះអាងដ៏ស្ងាត់ស្ងៀម ។
យើងមានការសន្យាដែលមិនអាចកាត់ថ្លៃបានថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងធ្វើជាដៃគូ ដរាបណាយើងមានការដឹកនាំពិតអំពីរបៀបទទួលបានអំណោយទាននោះ ។ ពាក្យទាំងនោះត្រូវបានលើកឡើងដោយអ្នកបម្រើដែលមានសិទ្ធិអំណាចរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដែលបានដាក់ដៃនៅលើក្បាលរបស់យើង ហើយពោលថា « ទទួលព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចុះ » ។ នៅគ្រានោះ បងប្អូន និងខ្ញុំមានការអះអាងថា ទ្រង់នឹងបានចាត់មក ។ ប៉ុន្តែកាតព្វកិច្ចរបស់យើងគឺត្រូវបើកដួងចិត្តរបស់យើងដើម្បីទទួលការបម្រើពីព្រះវិញ្ញាណពេញមួយជីវិត ។
បទពិសោធន៍របស់ព្យាការីយ៉ូសែប ស្ម៊ីធផ្ដល់នូវការណែនាំមួយ ។ លោកបានចាប់ផ្ដើម ហើយបានបន្តការងារបម្រើរបស់លោកជាមួយការសម្រេចចិត្តថា ប្រាជ្ញារបស់លោកមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ ដើម្បីដឹងអំពីផ្លូវដែលលោកគួរដើរនោះ ។ លោកបានជ្រើសមានចិត្តរាបសានៅចំពោះព្រះ ។
បន្ទាប់មក យ៉ូសែបបានជ្រើសរើសសូមដល់ព្រះ ។ លោកបានអធិស្ឋានដោយសេចក្ដីជំនឿថា ព្រះនឹងឆ្លើយតប ។ ចម្លើយនោះបានកើតឡើង នៅពេលលោកនៅជាក្មេងប្រុសម្នាក់ ។ សារលិខិតទាំងនោះបានកើតឡើង នៅពេលលោកចាំបាច់ត្រូវដឹងអំពីរបៀបដែលព្រះនឹងស្ថាបនាសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ ។ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធបានលួងលោមចិត្ត ហើយបានដឹកនាំលោកពេញមួយជីវិតរបស់លោក ។
លោកបានគោរពតាមការបំផុសគំនិតនៅពេលវាមានការលំបាក ។ ឧទាហរណ៍ លោកបានទទួលការដឹកនាំឲ្យបញ្ជូនពួកដប់ពីរនាក់ទៅប្រទេសអង់គ្លេស នៅពេលលោកត្រូវការពួកគេចាំបាច់បំផុត ។ លោកបានចាត់ពួកគេឲ្យទៅ ។
លោកបានទទួលយកការកែតម្រូវ និងការលួងលោមចិត្តមកពីព្រះវិញ្ញាណ នៅពេលលោកជាប់ឃុំឃាំង ហើយពួកបរិសុទ្ធបានទទួលរងការជិះជាន់ដ៏គួរឲ្យភ័យខ្លាច ។ ហើយលោកបានគោរពតាម នៅពេលលោកបានធ្វើដំណើរទៅគុកកាតធេច ទោះជាលោកបានដឹងថា លោកជួបនឹងគ្រោះថ្នាក់នៃជីវិតរមែងស្លាប់ក្ដី ។
ព្យាការី យ៉ូសែបបានបង្ហាញគំរូមួយដល់យើងអំពីរបៀបទទួលការដឹកនាំ និងការលួងលោមខាងវិញ្ញាណជាបន្តបន្ទាប់តាមរយៈព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។
ការជ្រើសរើសទីមួយដែលលោកបានធ្វើគឺមានចិត្តរាបសានៅចំពោះព្រះ ។
ទីពីរគឺការអធិស្ឋានដោយសេចក្ដីជំនឿលើព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ទីបីគឺការគោរពតាមយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ ។ ការគោរពប្រតិបត្តិអាចមានន័យថា ធ្វើឲ្យលឿន ។ វាប្រហែលជាមានន័យថា រៀបចំខ្លួន ។ ឬប្រហែលជាមានន័យថា រង់ចាំដោយអត់ធ្មត់សម្រាប់ការបំផុសគំនិតបន្ថែមទៀត ។
ហើយទីបួនគឺការអធិស្ឋានដើម្បីដឹងអំពីសេចក្ដីត្រូវការ និងដួងចិត្តរបស់មនុស្សដទៃ ព្រមទាំងរបៀបជួយពួកគេជំនួសព្រះអម្ចាស់ផងដែរ ។ យ៉ូសែបបានអធិស្ឋានឲ្យពួកបរិសុទ្ធដែលមានទុក្ខព្រួយ នៅពេលស្ថិតនៅក្នុងគុក ។ ខ្ញុំមានឱកាសដើម្បីសង្កេតមើលពួកព្យាការីរបស់ព្រះ នៅពេលពួកលោកអធិស្ឋាន ទូលសូមការបំផុសគំនិត ទទួលការដឹកនាំ និងធ្វើតាមវា ។
ជារឿយៗ ខ្ញុំបានឃើញថា ការអធិស្ឋានរបស់ពួកលោកគឺសម្រាប់មនុស្សដែលពួកលោកស្រឡាញ់ ហើយបម្រើ ។ កង្វល់របស់ពួកលោកចំពោះមនុស្សដទៃទំនងដូចជាបើកដួងចិត្តរបស់ពួកលោកដើម្បីទទួលបានការបំផុសគំនិត ។ រឿងនោះអាចកើតមានចំពោះបងប្អូនផងដែរ ។
ការបំផុសគំនិតនឹងជួយយើងឲ្យបម្រើដល់មនុស្សដទៃជំនួសព្រះអម្ចាស់ ។ បងប្អូនធ្លាប់ឃើញរឿងនោះនៅក្នុងបទពិសោធន៍របស់បងប្អូន ដូចជាខ្ញុំដែរ ។ មានពេលមួយ ប៊ីស្សពរបស់ខ្ញុំបានពោលមកខ្ញុំ—ជាគ្រាមួយដែលភរិយារបស់ខ្ញុំស្ថិតនៅក្រោមភាពតានតឹងដ៏ធំនៅក្នុងជីវិតរបស់គាត់—ដោយពោលថា« រាល់ពេលដែលខ្ញុំឮមនុស្សម្នាក់នៅក្នុងវួដដែលត្រូវការជំនួយ កាលខ្ញុំទៅដល់ទីនោះដើម្បីជួយ ខ្ញុំរកឃើញថា ភរិយារបស់លោកទៅដល់ទីនោះពីមុនខ្ញុំ ។ តើនាងធ្វើកិច្ចការនោះតាមរបៀបណា ?
នាងគឺប្រៀបបាននឹងពួកអ្នកបម្រើដ៏អស្ចារ្យនៅក្នុងនគរព្រះ ។ វាទំនងជាមានរឿងពីរយ៉ាងដែលពួកគេធ្វើ ។ ពួកអ្នកបម្រើដ៏អស្ចារ្យមានភាពសក្ដិសមនឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធធ្វើជាដៃគូខ្ជាប់ខ្ជួនមួយ ។ ហើយពួកគេសក្ដិសមនឹងអំណោយទាយនៃសេចក្ដីសប្បុរសដែលជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏សុទ្ធសាធនៃព្រះគ្រីស្ទ ។ អំណោយទានទាំងនោះបានចម្រើនឡើងនៅក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ នៅពេលពួកគេបានប្រើវានៅក្នុងការបម្រើចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ជំនួសព្រះអម្ចាស់ ។
វិធីដែលការអធិស្ឋាន ការបំផុសគំនិត និងសេចក្ដីស្រឡាញ់នៃព្រះអម្ចាស់ធ្វើការរួមគ្នានៅក្នុងការបម្រើរបស់យើង ត្រូវបានរៀបរាប់ចំពោះខ្ញុំយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះក្នុងពាក្យទាំងនេះថា ៖
« បើអ្នករាល់គ្នានឹងសូមអ្វីដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ នោះខ្ញុំសម្រេចឲ្យ ។
« បើអ្នករាល់គ្នាស្រឡាញ់ខ្ញុំ ចូរកាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំចុះ ។
« នោះខ្ញុំនឹងទូលសូមដល់ព្រះវរបិតា ហើយទ្រង់នឹងប្រទានព្រះដ៏ជាជំនួយមួយអង្គទៀត មកអ្នករាល់គ្នា ឲ្យបានគង់នៅជាមួយនៅអស់កល្បរៀងទៅ ។
« គឺជាព្រះវិញ្ញាណនៃសេចក្ដីពិតដែលលោកិយទទួលពុំបាន ព្រោះមិនឃើញ ហើយមិនស្គាល់ទ្រង់សោះ តែអ្នករាល់គ្នាស្គាល់ទ្រង់ ដ្បិតទ្រង់គង់ជាមួយ ក៏នឹងសណ្ឋិតនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នាដែរ ។
« ខ្ញុំមិនចោលអ្នករាល់គ្នាឲ្យនៅកំព្រាទេ ខ្ញុំនឹងមកឯអ្នករាល់គ្នា ។
« បន្ដិចទៀត លោកិយនឹងលែងឃើញខ្ញុំ តែអ្នករាល់គ្នានឹងឃើញខ្ញុំវិញ ហើយដោយព្រោះខ្ញុំរស់ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងរស់ដែរ ។
« នៅថ្ងៃនោះ អ្នករាល់គ្នានឹងដឹងថា ខ្ញុំនៅក្នុងព្រះវរបិតាខ្ញុំ អ្នករាល់គ្នាក៏នៅក្នុងខ្ញុំ ហើយខ្ញុំនៅក្នុងអ្នករាល់គ្នាដែរ ។
« អ្នកណាដែលមានបញ្ញត្តិរបស់ខ្ញុំ ហើយកាន់តាម គឺអ្នកនោះហើយដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំ ឯអ្នកណាដែលស្រឡាញ់ខ្ញុំ នោះជាទីស្រឡាញ់នៃព្រះវរបិតាខ្ញុំហើយ ខ្ញុំនឹងស្រឡាញ់អ្នកនោះដែរ ក៏នឹងសម្ដែងខ្លួនឲ្យអ្នកនោះស្គាល់ផង » ( យ៉ូហាន ១៤:១៤–២១ ) ។
ខ្ញុំសូមថ្លែងសាក្សីផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំថា ព្រះវរបិតាស្គាល់បងប្អូន ជ្រាបពីអារម្មណ៍របស់បងប្អូន ព្រមទាំងសេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណ និងខាងសាច់ឈាមរបស់មនុស្សនៅជុំវិញខ្លួនបងប្អូននាពេលនេះ ។ ខ្ញុំសូមថ្លែងទីបន្ទាល់ថា ព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាកំពុងចាត់ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទៅកាន់អស់អ្នកដែលមានអំណោយទាននោះ អ្នកដែលសូមពរជ័យនោះ ហើយខិតខំដើម្បីមានភាពសក្ដិសម ។ ទាំងព្រះវរបិតា ព្រះរាជបុត្រា និងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធពុំបានបង្ខំអង្គទ្រង់ឲ្យចូលទៅក្នុងជីវិតរបស់យើងឡើយ ។ យើងមានសេរីភាពដើម្បីជ្រើសរើស ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅកាន់មនុស្សទាំងអស់ថា ៖
« មើល យើងឈរនៅមាត់ទ្វារទាំងគោះ បើអ្នកណាឮសំឡេងយើង ហើយបើកទ្វារឲ្យនោះ យើងនឹងចូលទៅឯអ្នកនោះ យើងនឹងបរិភោគជាមួយនឹងអ្នកនោះ ហើយអ្នកនោះជាមួយនឹងយើងដែរ ។
ឯអ្នកណាដែលឈ្នះ នោះយើងនឹងឲ្យអង្គុយលើបល្ល័ង្កជាមួយនឹងយើង ដូចជាយើងបានឈ្នះ ហើយបានអង្គុយជាមួយនឹងព្រះវរបិតាលើបល្ល័ង្កទ្រង់ដែរ ។
អ្នកណាដែលមានត្រចៀក ឲ្យអ្នកនោះស្ដាប់សេចក្ដីដែលព្រះវិញ្ញាណមានបន្ទូលដល់ពួកជំនុំទាំងប៉ុន្មានចុះ » ( វិវរណៈ ៣:២០–២២ ) ។
ខ្ញុំសូមអធិស្ឋានអស់ពីដួងចិត្តខ្ញុំថា បងប្អូននឹងស្ដាប់តាមសំឡេងនៃព្រះវិញ្ញាណដែលបានចាត់ឲ្យទៅបងប្អូនដោយសេចក្ដីសប្បុរស ។ ហើយខ្ញុំសូមអធិស្ឋានថា បងប្អូននឹងបើកចិត្តបងប្អូនជានិច្ចដើម្បីទទួលយកទ្រង់ ។ បើបងប្អូនទូលសូមការបំផុសគំនិតដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត និងដោយមានសេចក្ដីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ នោះបងប្អូននឹងទទួលបានវាតាមរបៀបរបស់ព្រះអម្ចាស់ និងតាមពេលវេលារបស់ទ្រង់ ។ ព្រះបានធ្វើកិច្ចការនោះដល់ក្មេងប្រុសយ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។ ទ្រង់ធ្វើកិច្ចការនោះនាសព្វថ្ងៃនេះដល់ព្យាការីបច្ចុប្បន្នរបស់យើងគឺប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន ។ ទ្រង់បានដាក់បងប្អូននៅក្នុងជីវិតនៃកូនចៅផ្សេងទៀតរបស់ព្រះដើម្បីឲ្យបងប្អូនបម្រើពួកគេជំនួសទ្រង់ ។ ខ្ញុំដឹងរឿងនោះពុំមែនតែតាមរយៈអ្វីដែលខ្ញុំបានឃើញនឹងភ្នែករបស់ខ្ញុំប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាកាន់តែមានអនុភាពតាមរយៈអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណបានខ្សឹបប្រាប់ដល់ដួងចិត្តរបស់ខ្ញុំ ។
ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍នូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះវរបិតា និងព្រះរាជបុត្រាស្ងួនភ្ញារបស់ទ្រង់សម្រាប់កូនចៅទាំងអស់របស់ព្រះនៅក្នុងពិភពលោកនេះ និងចំពោះកូនចៅរបស់ទ្រង់នៅពិភពវិញ្ញាណ ។ ខ្ញុំបានទទួលអារម្មណ៍នូវការលួងលោមចិត្ត និងការដឹកនាំមកពីព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ។ ខ្ញុំសូមអធិស្ឋានថា សូមឲ្យបងប្អូនមានអំណរក្នុងការមានព្រះវិញ្ញាណធ្វើជាដៃគូរបស់បងប្អូន ។ នៅក្នុងព្រះនាមនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ អាម៉ែន ។