« ខ្ញុំមានមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួន ប៉ុន្តែនៅតែមានអារម្មណ៍ឯកោ » លីអាហូណា ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០២៤ ។
យុវមជ្ឈិមវ័យ
ខ្ញុំមានមនុស្សនៅជុំវិញខ្លួន ប៉ុន្តែនៅតែមានអារម្មណ៍ឯកោ
ពេលខ្ញុំបានផ្លាស់ទីឆ្ងាយពីផ្ទះ ទំនាក់ទំនងរបស់ខ្ញុំទៅកាន់ស្ថានសួគ៌បានជួយខ្ញុំឲ្យយកឈ្នះលើភាពឯកោ ។
តើបងប្អូនស្គាល់អារម្មណ៍នោះដែលបងប្អូននៅក្បែរមនុស្សជាច្រើន ប៉ុន្តែនៅតែមានអារម្មណ៍ឯកោយ៉ាងខ្លាំងដែរឬទេ ?
ចាប់តាំងពីចាកចេញពី អ៊ូហ្គង់ដា ប្រទេសកំណើតរបស់ខ្ញុំ ហើយផ្លាស់លំនៅទៅប្រទេស ឌូបៃ ដើម្បីធ្វើការ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ឯកោស្ទើរតែឥតឈប់ឈរ ។ នៅក្នុងភូមិអ្នកជិតខាងរបស់ខ្ញុំ មនុស្សម្នាបានស្វាគមន៍គ្នាទៅវិញទៅមកនៅតាមផ្លូវ ។ យើងស្គាល់គ្នាទៅវិញទៅមក ។ យើងគាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ។ ខ្ញុំមានមិត្តភក្តិ និងគ្រួសារជាច្រើនដែលមានជំនឿដូចខ្ញុំ ។
ប៉ុន្តែវាមិនដូចគ្នាទេនៅទីនេះ ។ ខ្ញុំរស់នៅក្នុងវប្បធម៌មួយផ្សេងគ្នាយ៉ាងខ្លាំង នៅក្នុងទីក្រុងធំមួយ ហើយមានមនុស្សជាច្រើនដែលរវល់ក្នុងការងារ ។ ហើយទោះបីជាខ្ញុំចូលរួមក្នុងវួដរបស់ខ្ញុំក្តី ហើយបានព្យាយាមស្គាល់យុវមជ្ឈិមវ័យ និងសមាជិកវួដផ្សេងទៀតក៏ដោយ ក៏កាលវិភាគការងាររបស់យើងធ្វើឲ្យយើងស្ទើរតែមិនអាចជួបគ្នាបានច្រើនជាងពីរបីម៉ោងដែលយើងនៅព្រះវិហារជារៀងរាល់សប្តាហ៍ដែរ ។
ប្រទេសឌូបៃធំ ហើយអស្ចារ្យណាស់ ខ្ញុំមានអំណរគុណដែលបានមកនៅទីនេះ ។ ប៉ុន្តែវាអាចមានអារម្មណ៍លើសលុបខ្លាំង ជាពិសេសនៅពេលដែលបងប្អូនមានអារម្មណ៍ឯកោ ។ មនុស្សមានខ្លាំងណាស់នៅទីនេះ ហើយហាក់ដូចជាបានដឹងថាត្រូវធ្វើយ៉ាងម៉េចនឹងជីវិតរបស់ពួកគេ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលខ្ញុំកំពុងរស់នៅក្នុងចំណោមរបស់របរដ៏ឡូយឆាយទាំងអស់នេះ និងអគារដ៏ស្រស់ស្អាតទាំងនេះ នៅពេលខ្លះខ្ញុំឆ្ងល់ ៖
តើខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វីខ្លះក្នុងជីវិតខ្ញុំ ? តើនេះជាកន្លែងត្រឹមត្រូវសម្រាប់ខ្ញុំដែរឬទេ ?
ការរកឃើញការមានចំណែកម្តងទៀត
អែលឌើរ ឌី ថត គ្រីស្តូហ្វឺសិន ក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកដប់ពីរនាក់ បានពន្យល់ថា « អារម្មណ៍នៃការមានចំណែកមានសារៈសំខាន់ចំពោះសុខុមាលភាពផ្លូវកាយ ផ្លូវចិត្ត និងវិញ្ញាណរបស់យើង » ។១ ខ្ញុំមិនបានដឹងថា អារម្មណ៍នៃការមានចំណែកនោះមានសារៈសំខាន់ប៉ុណ្ណានោះទេ រហូតដល់ខ្ញុំលែងមានអារម្មណ៍នោះទៀត—មិនមាននៅព្រះវិហារ ហើយមិនមាននៅទីណានោះទេ ។
តើខ្ញុំនឹងរកឃើញវាយ៉ាងដូចម្តេចឥឡូវនេះ ឆ្ងាយពីមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលខ្ញុំស្រឡាញ់ ?
យូរៗទៅ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមទទួលស្គាល់ « ចំណុចសំខាន់បំផុតនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទចំពោះការមានចំណែក » ។២
ដូចដែលខ្ញុំនៅតែនឹកមិត្តភក្តិ និងគ្រួសារខ្ញុំខ្លាំងប៉ុនណា ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមើលឃើញថា ខ្ញុំមិនបានបែកចេញពីមនុស្សគ្រប់គ្នាក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ នៅពេលដែលខ្ញុំរើទៅនោះទេ—ខ្ញុំនៅតែមានព្រះអង្គសង្គ្រោះ និងព្រះវរបិតាសួគ៌ជាទីស្រឡាញ់ដែលតែងតែចង់គង់នៅជាប់នឹងខ្ញុំជានិច្ច ។
ដូច្នេះ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមធ្វើអ្វីដែលខ្ញុំអាចធ្វើបាន ដើម្បីភ្ជាប់ជាមួយនឹងទ្រង់ទាំងទ្វេឲ្យបានប្រសើរឡើងជារៀងរាល់ថ្ងៃ ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមស្តាប់ការចាក់ផ្សាយការសិក្សាសៀវភៅ ចូរមកតាមខ្ញុំ ពេលខ្ញុំរត់ហាត់ប្រាណ ។ ខ្ញុំដាក់កាសត្រចៀករបស់ខ្ញុំនៅកន្លែងធ្វើការ ហើយស្តាប់ព្រះគម្ពីរខណៈពេលដែលខ្ញុំកំពុងបំពេញកិច្ចការ ។
សំខាន់បំផុត ខ្ញុំបានរៀនអំពីអំណោយដ៏អស្ចារ្យមួយគឺការដែលអាចអធិស្ឋានដោយផ្ទាល់ទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌បាន ។ ខ្ញុំទូលទៅកាន់ទ្រង់ញឹកញាប់ និងគិតច្រើនជាងមុន ។ នៅពេលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ឯកោ ខ្ញុំអធិស្ឋាន ហើយមានអារម្មណ៍លួងលោមចិត្តរបស់ទ្រង់ ។ នៅពេលដែលខ្ញុំកំពុងវាយអ៊ីម៉ែល ហើយព្យាយាមរក្សាភាពអត់ធ្មត់ជាមួយមិត្តរួមការងាររបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំអធិស្ឋាន ហើយទូលសូមជំនួយពីទ្រង់ ។
ខ្ញុំស្រឡាញ់អ្វីដែលប្រធាន ថូម៉ាស អេស ម៉នសុន ( ឆ្នាំ ១៩២៧–២០១៨ ) បានមានប្រសាសន៍អំពីការអធិស្ឋាន ៖ « ចំពោះអស់អ្នកដែល … កំពុងពុះពារជាមួយនឹងឧបសគ្គ និងការលំបាកធំក្តី និងតូចក្តី ការអធិស្ឋានគឺជាអ្នកផ្គត់ផ្គង់កម្លាំងខាងវិញ្ញាណ វាគឺជាលិខិតឆ្លងដែនទៅកាន់សេចក្តីសុខសាន្ត ។ ការអធិស្ឋានគឺជាមធ្យោបាយដែលយើងចូលទៅជិតព្រះវរបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ដែលស្រឡាញ់យើង ។ ចូរទូលទៅកាន់ទ្រង់ក្នុងការអធិស្ឋាន ហើយបន្ទាប់មកស្តាប់នូវចម្លើយ ។ អព្ភូតហេតុកើតឡើងតាមរយៈការអធិស្ឋាន » ។៣
ដោយការទុកពេលឲ្យវាមានក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ជាពិសេសតាមរយៈការអធិស្ឋានដ៏ស្មោះត្រង់ នោះខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមមើលឃើញថា ទោះជាខ្ញុំមិនត្រូវបានហ៊ុមព័ទ្ធដោយប្រជាជនរបស់ខ្ញុំ និងវប្បធម៌ផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញុំក៏ដោយ ក៏ខ្ញុំនៅតែអាចហ៊ុមព័ទ្ធដោយព្រះវិញ្ញាណ ហើយមានអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះបានដែរ ។
យើងអាចភ្ជាប់ទំនាក់ទំនងបានជានិច្ច
អ្វីៗនៅតែពិបាក ប៉ុន្តែខ្ញុំមានសេចក្តីសង្ឃឹមសម្រាប់អនាគត ។ ហើយខ្ញុំបានជឿលើអ្វីដែលបងប្រុស មៀលធិន ខាម៉ាហ្គូ ជាទីប្រឹក្សាទីមួយក្នុងគណៈប្រធានទូទៅនៃសាលាថ្ងៃអាទិត្យបានបង្រៀន ៖ « ព្រះអម្ចាស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានព្រះជន្មរស់នៅសព្វថ្ងៃនេះ ។ ទ្រង់អាចមានវត្តមានយ៉ាងសកម្មប្រចាំថ្ងៃក្នុងជីវិតយើង ។ ទ្រង់ជាដំណោះស្រាយចំពោះបញ្ហាយើង ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែបើកភ្នែក ហើយផ្ដោតមើលទៅទ្រង់ » ។៤
ជួនកាលខ្ញុំនៅតែមានអារម្មណ៍ឯកោ ប៉ុន្តែខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំនឹងតែងតែអាចអធិស្ឋានទៅព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ខ្ញុំបាន ជានិច្ច ហើយមានសិទ្ធិទទួលដង្វាយធួនរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។
ទោះឈរ ឬលុតជង្គង់ ទោះម្នាក់ឯង ឬនៅក្នុងក្រុមក្ដី ខ្ញុំអាចអធិស្ឋានបាន ។
ខ្ញុំអាចអំពាវនាវទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
ខ្ញុំអាចថ្លែងអំណរគុណបាន ។
ខ្ញុំអាចទូលសូមការណែនាំ និងការការពារបាន ។
ហើយតាមរយៈការភ្ជាប់នៃសេចក្ដីសញ្ញារបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំដឹងថា ខ្ញុំជាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដ៏ជាទីស្រឡាញ់ នឹងតែងតែមានចំណែកចំពោះទ្រង់ជានិច្ច ។ តាមរយៈការណែនាំរបស់ទ្រង់ ខ្ញុំអាចមានអារម្មណ៍ជឿជាក់ថា ខ្ញុំស្ថិតនៅកន្លែងត្រឹមត្រូវ ធ្វើអ្វីដែលទ្រង់ចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើ ។