បានដឹកនាំដោយសុវត្ថិភាពទៅដល់កន្លែងដែលយើងត្រូវទៅ

ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០២៤

« បានដឹកនាំដោយសុវត្ថិភាពទៅដល់កន្លែងដែលយើងត្រូវទៅ » លីអាហូណា ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០២៤ ។

ចូរមកតាមខ្ញុំ

នីហ្វៃទី២ ២៥–៣២

បានដឹកនាំដោយសុវត្ថិភាព ទៅដល់កន្លែងដែលយើងត្រូវទៅ

ដោយអែលឌើរ បេនយ៉ាមីន អិម ហ្ស៊ី តៃ

នៃពួកចិតសិបនាក់

រូបភាព

អែលឌើរ បេនយ៉ាមីន អិម ហ្ស៊ី តៃ

ព្រះអង្គសង្គ្រោះនឹងជួយយើងយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួននៅក្នុងដំណើររបស់យើងតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យទាំងឡាយ ។

រូបភាព

ជើងដើរលើព្រិលទឹកកក

នៅពេលខ្ញុំមានអាយុ ១២ ឆ្នាំ គ្រួសាររបស់ខ្ញុំបានផ្លាស់ប្ដូរពីហុងកុងតំបន់ត្រូពិច ទៅកន្លែងមួយដែលមានរដូវរងារត្រជាក់ដែលមិនធ្លាប់ជួប ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ខ្ញុំត្រូវបានគេអញ្ជើញឲ្យឡើងភ្នំនៅរដូវរងារដំបូងរបស់ខ្ញុំជាមួយយុវជននៅក្នុងវួដរបស់ខ្ញុំ ។

នៅថ្ងៃឡើងភ្នំរបស់យើង ខ្ញុំស្លៀកពាក់យ៉ាងកក់ក្តៅតាមដែលខ្ញុំបានដឹង ។ នៅពេលយើងឡើងតាមផ្លូវបត់បែននៅលើភ្នំ ខ្ញុំមានចិត្តរំភើបដែលបានឃើញព្រិលធ្លាក់ពាសពេញដី ។ ប៉ុន្ដែខ្ញុំស្លៀកពាក់មិនត្រូវនឹងភូមិសាស្ត្រ និងអាកាសធាតុទេ ហើយមានការលំបាកក្នុងការដើរតាមក្រុមរបស់ខ្ញុំទៀត ។ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេឲ្យទៅមុន ហើយខ្ញុំនឹងចូលរួមជាមួយអ្នកដែលខ្ញុំជឿថាកំពុងដើរតាមពីក្រោយយើង ។

នៅពេលខ្ញុំបន្តទៅតាមល្បឿនរបស់ខ្ញុំ នោះស្បែកជើង និងសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្ញុំបានទទឹកជោគ ហើយដៃជើង និងមុខរបស់ខ្ញុំចាប់ផ្តើមឡើងស្ពឹក ។ បន្ទាប់មក វាបានចាប់ផ្ដើមធ្លាក់ព្រិលយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់ខ្ញុំមិនអាចមើលឃើញផ្លូវនោះទៀតទេ ។ ក្រោយដើរវង្វេងអស់មួយរយៈមក ខ្ញុំបានដឹងថា ខ្ញុំបានវង្វេងតែម្នាក់ឯង ហើយមិនច្បាស់ថាមាននរណាម្នាក់ដឹងថាបាត់ខ្ញុំដែរឬអត់ទេ ។

នៅពេលខ្លះនៅក្នុងដំណើរជីវិត យើងនឹងមានអារម្មណ៍ថាមិនបានត្រៀមខ្លួន វង្វេង ឬត្រូវគេទុកចោល ។ យើងអាចបាត់បង់អារម្មណ៍នៃការដឹងទិសដៅរបស់យើង និងការមើលឃើញផ្លូវនៅចំពោះមុខយើង ។ វាហាក់ដូចជា យើងព្យាយាមឆ្ពោះទៅមុខកាន់តែខ្លាំងឡើងប៉ុនណា នោះក៏យើងហាក់កាន់តែទៅឆ្ងាយពីគោលដៅរបស់យើងប៉ុណ្ណោះដែរ ។ ការខកចិត្តអាចជ្រៀតចូល ហើយការល្បួងឲ្យបោះបង់ចោលចាប់ផ្តើមទាក់ទាញ ។

ដោយមកពីបុព្វទេព ព្រះអង្គសង្គ្រោះព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទមានអំណាចក្នុងការដឹកនាំផ្លូវរបស់យើង លើកយើងឡើងពេលយើងជំពប់ដួល ( សូមមើល ទំនុកដំកើង ៣៧:២៣–២៤ ) ហើយនាំយើងឲ្យបានការសម្រាក ( សូមមើល ម៉ាថាយ ១១:២៨ ) ការព្យាបាល ( សូមមើល អេសាយ ៥៣:៥; អាលម៉ា ១៥:៨; គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ៤២:៤៨ ) ទំនុកចិត្ត ( សូមមើល គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១២១:៤៥ ) និងសេចក្តីសុខសាន្ត ( សូមមើល ម៉ូសាយ ៤:៣; អាលម៉ា ៣៨:៨; គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ១៩:២៣ ) ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា « ចូរចូលមកជិតយើង នោះយើងនឹងចូលទៅជិតអ្នក ចូរព្យាយាមស្វែងរកយើង នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានជួបយើង » ( គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ៨៨:៦៣ ) ។ ផ្លូវនៅពេលនេះប្រហែលជាមិនច្បាស់ជានិច្ចនោះទេ ប៉ុន្តែយើងអាចធ្វើតាមព្រះអង្គសង្គ្រោះដោយសេចក្ដីជំនឿថា ដំណើររបស់យើងនឹងបញ្ចប់ដោយស្រស់ស្អាត និងដោយជ័យជម្នះ ដោយសារទ្រង់នឹងដឹកនាំយើងដោយសុវត្ថិភាពទៅដល់កន្លែងដែលយើងត្រូវទៅ ។

យើងតែងតែអាចមើលទៅព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានជានិច្ច ដោយសារព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺ « ជាផ្លូវ ជាសេចក្តីពិត ហើយជាជីវិត » ( យ៉ូហាន ១៤:៦ ) ។

ផ្លូវដែលត្រឹមត្រូវសម្រាប់ដំណើររបស់យើង

នៅក្នុងការសិក្សារបស់យើងអំពីព្រះគម្ពីរមរមននាឆ្នាំនេះ យើងបានដើរតាមលីហៃ និងគ្រួសាររបស់លោកនៅពេលធ្វើដំណើរទៅកាន់ដែនដីសន្យា ។ សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលគ្រួសាររបស់លីហៃបានស៊ូទ្រាំ ខណៈពេលពួកលោកកំពុងធ្វើដំណើរ ៖

ត្រូវគេចំអកដែលជឿលើ និងធ្វើតាមពួកព្យាការី
ប្តូរការលួងលោមដែលធ្លាប់ស្គាល់ជាមួយនឹងទីរហោស្ថានដែលមិនស្គាល់
ការធ្វើដំណើរដោយមិនមានភាពច្បាស់លាស់អំពីចម្ងាយ ទិសដៅ ឬរយៈពេល
ភាពអត់ឃ្លាន ទុក្ខព្រួយ ជំងឺ និងការស្លាប់
កិច្ចការលំបាកៗ ពេលខ្លះដោយមិនយល់អំពីមូលហេតុសម្រាប់កិច្ចការទាំងនោះ ឬរបៀបដើម្បីសម្រេចកិច្ចការទាំងនោះ
បរាជ័យ ការពន្យារពេល ការមិនចុះសម្រុង និងការខកចិត្ត
កាលៈទេសៈលំបាកៗសម្រាប់ចិញ្ចឹមគ្រួសារវ័យក្មេង

នៅតាមផ្លូវ យើងក៏បានសង្កេតឃើញអំពីរបៀបដែលព្រះអម្ចាស់បានជួយពួកគេយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនផងដែរ ។ ទ្រង់បានប្រទាននូវ ៖

ការដឹកនាំដ៏ព្យាករណ៍ និងវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួន
ព្រះគម្ពីរដែលមានព្រះពរ និងសេចក្តីសញ្ញាទាំងឡាយដែលបានសន្យា
កំណត់ត្រាពង្សាវលី និងពង្សប្រវត្តិ
ឧបករណ៍ និងវិធីសាស្ត្រថ្មីៗដើម្បីផ្គត់ផ្គង់តម្រូវការរបស់ពួកគេ
បង្កើនសមត្ថភាពក្នុងការស៊ូទ្រាំនឹងការលំបាក
ប្រាជ្ញា និងការណែនាំដើម្បីសម្រេចកិច្ចការដែលមិនធ្លាប់ស្គាល់
លីអាហូណា ( ជាឧបករណ៍ដើម្បីជួយពួកគេក្នុងការរុករកការធ្វើដំណើររបស់ពួកគេ ) និង
សុវត្ថិភាព និងការការពារសម្រាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគេ ។

ដូចគ្រួសាររបស់លីហៃដែរ ការធ្វើដំណើររបស់យើងនឹងមានឧបសគ្គ និងការលះបង់ ។ ព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយយើងយ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួនតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យទាំងឡាយ ។ នីហ្វៃបានបង្រៀន ៖ « ផ្លូវត្រឹមត្រូវ គឺជឿដល់ព្រះគ្រីស្ទ … ឲ្យអស់ពីសមត្ថភាព អស់ពីគំនិត អស់ពីកម្លាំង » ( នីហ្វៃទី២ ២៥:២៩ ) ។ ប្រសិនបើយើងជ្រើសរើសសេចក្តីជំនឿលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទទួលយកព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដោយរាបសា ហើយមានភាពក្លាហានក្នុងការធ្វើសកម្មភាព នោះយើងនឹងរកឃើញនូវអំណរ និងពរជ័យនៅក្នុងចំណោមទុក្ខលំបាកដែលយើងជួបប្រទះ ។ នៅតាមផ្លូវ យើងអាចមានទំនុកចិត្តថា យើងអាចសម្រេចនូវអ្វីដែលទ្រង់ចង់ឲ្យយើងធ្វើ ( សូមមើល នីហ្វៃទី១ ៣:៧ ) ។

ខាងក្រោមនេះគឺជាវិធីមួយចំនួនដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះបន្តជួយយើងជាបន្តបន្ទាប់ ។

រូបភាព

រូបភាពរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ

The Dawning of a Brighter Day ( ព្រឹកព្រលឹមនៃថ្ងៃដ៏ភ្លឺចែងចាំង ) ដោយ ស៊ីម៉ូន ឌូវី

ទ្រង់ប្រទានឲ្យយើងនូវគោលលទ្ធិរបស់ទ្រង់

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជ្រាប « ពីដើមដំបូងមកចុងបំផុត » ( អ័ប្រាហាំ ២:៨ ) ។ ទ្រង់ក៏ « បានគូសដាន ហើយដឹកនាំផ្លូវ » ។^១ គោលលទ្ធិរបស់ទ្រង់ដែលត្រូវបានគេស្គាល់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរថាជាគោលលទ្ធិនៃព្រះគ្រីស្ទ គឺជាផ្លូវដែលយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវតែធ្វើតាមដើម្បីបានស្រោចស្រង់ និងសង្គ្រោះ ។

យើងត្រូវតែអនុវត្តសេចក្ដីជំនឿជាបន្តបន្ទាប់នៅលើព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ការប្រែចិត្តជាទៀងទាត់ ទទួលពិធីបុណ្យជ្រមុជទឹក ទទួលអំណោយនៃព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ចុះសេចក្ដីសញ្ញា ហើយព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីស៊ូទ្រាំ ។ ជាលទ្ធផល យើងត្រូវបានសន្យាថានឹងទទួលបានការអភ័យទោសសេចក្ដីសង្ឃឹម និងជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច ។ ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ៣១:២–២០ ) ។

នៅក្នុងពិភពដែលមានផ្លូវខ្វាត់ខ្វែង និងវិធីដែលទាស់ទែងគ្នាជាច្រើន គោលលទ្ធិរបស់ព្រះគ្រីស្ទផ្ដល់នូវការដឹកនាំដ៏ច្បាស់លាស់ និងអាចធ្វើបាន ដែលយើងអាចធ្វើតាមបាន ដើម្បីរក្សាយើងឲ្យដើរឆ្ពោះទៅរកផ្លូវត្រឹមត្រូវ ( សូមមើល នីហ្វៃទី២ ៣១:២១ ) ។

ទ្រង់នាំមកនូវការលួងលោមដល់យើង

តាមរយៈពលិកម្មដ៏ធួនរបស់ទ្រង់ ព្រះអង្គសង្គ្រោះដឹងថា ភាពឯកោ និងការត្រូវគេបោះបង់ចោលមានអារម្មណ៍បែបណា ។ ទ្រង់ក៏ដឹងយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះអំពីរបៀបនាំយើងឲ្យមានភាពធូរស្បើយផងដែរ ។ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា « កុំឲ្យចិត្តអ្នករាល់គ្នាថប់បារម្ភឡើយ » ( យ៉ូហាន ១៤:១ ) ហើយ « ខ្ញុំមិនចោលអ្នករាល់គ្នាឲ្យនៅកំព្រាទេ ខ្ញុំនឹងមកឯអ្នករាល់គ្នាវិញ » ( យ៉ូហាន ១៤:១៨ ) ។

ព្រះអង្គសង្គ្រោះបានសន្យាថានឹងប្រទានអំណោយនៃព្រះដ៏ជាជំនួយដែលជាព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធទៅដល់អស់អ្នកដែលជឿលើទ្រង់ ។ ព្រះយេស៊ូវបានមានបន្ទូលថា ព្រះដ៏ជាជំនួយ « នឹងបង្រៀនអ្នករាល់គ្នា ពីគ្រប់សេចក្តីទាំងអស់ ក៏នឹងរំឭកពីគ្រប់ទាំងសេចក្តី » ផងដែរ ( យ៉ូហាន ១៤:២៦ ) ។

ទ្រង់ប្រទានព្រះបន្ទូលនៃព្រះឲ្យយើង

តាមរយៈការស្ដារដំណឹងល្អរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទនៅសម័យរបស់យើងឡើងវិញ ព្រះអម្ចាស់បានប្រទានឲ្យយើងនូវព្រះគម្ពីរបុរាណ និងថ្ងៃចុងក្រោយដែលមានព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្រៀនថា « ហើយអស់អ្នកណាដែលប្រុងស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ហើយតោងជាប់តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះ … នោះនឹងមិនត្រូវវិនាសឡើយ » ( នីហ្វៃទី១ ១៥:២៤ ) ។

ការទទួលទានព្រះបន្ទូលនៃព្រះរៀងរាល់ថ្ងៃនាំមកនូវការការពារ ហើយនាំយើងឲ្យមានបទពិសោធន៍នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះកាន់តែបរិបូរណ៍ ។ ព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់បំភ្លឺផ្លូវរបស់យើង ( សូមមើល ទំនុកតម្កើង ១១៩:១០៥ ) ហើយ « នឹងប្រាប់ [ យើង ] នូវគ្រប់រឿងទាំងអស់ដែល [ យើង ] គួរធ្វើ » ( នីហ្វៃទី២ ៣២:៣ ) ។

ទ្រង់ដឹកនាំយើងតាមរយៈពួកអ្នកបម្រើរបស់ទ្រង់—ព្យាការី និងពួកសាវក

ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានហៅព្យាការី និងពួកសាវកឲ្យជួយដល់យើង ។ ដំបូន្មាន និងការបង្រៀនរបស់ពួកលោកគឺសម្រាប់យើង និងសម្រាប់ជំនាន់របស់យើង ។ ប្រសិនបើបងប្អូនវង្វេង ឬលែងស្គាល់ទិសដៅនៅក្នុងដំណើររបស់បងប្អូន នោះបងប្អូនអាចរកឃើញថា វាមានប្រយោជន៍ក្នុងការពិចារណាពីសំណួរទាំងបីខាងក្រោមនេះ ៖

តើព្រះអម្ចាស់បានរៀបចំខ្ញុំតាមរយៈពាក្យសម្ដីរបស់ព្យាការី និងពួកសាវកសម្រាប់ការសាកល្បងដែលខ្ញុំបានជួបប្រទះយ៉ាងដូចម្ដេច ?
តើព្យាការី និងពួកសាវកកំពុងអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យធ្វើអ្វីខ្លះនៅថ្ងៃនេះ ដើម្បីត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ឧបសគ្គនានាដែលនៅខាងមុខ ?
តើខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វីខ្លះ ឥឡូវនេះ ដើម្បីធ្វើសកម្មភាពតាមការអញ្ជើញរបស់ព្យាការី ?

ដោយពិចារណាពីសំណួរទាំងនេះ យើងអាចស្គាល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការណែនាំរបស់ព្យាការី និងពួកសាវក ។ យើងអាចស្តាប់សំឡេងរបស់ព្រះអម្ចាស់បានកាន់តែប្រសើរឡើង ហើយកត់សម្គាល់អំពីរបៀបដែលទ្រង់តែងតែជួយដល់យើងជានិច្ច ។ ប្រសិនបើយើងជ្រើសរើស នោះយើងអាចស្ដាប់ព្យាការី និងពួកសាវក ហើយស្វែងរកការណែនាំ សេចក្ដីចម្រុងចម្រើន និងការការពារនៅតាមផ្លូវដែលនាំយើងត្រឡប់ទៅកាន់ព្រះវរបិតាសួគ៌ និងព្រះរាជបុត្រារបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទវិញ ។

រូបភាព

អែលឌើរ តៃ នៅលើកំពូលភ្នំ

អែលឌើរ តៃ នៅលើជួរភ្នំសៀរ៉ា ណេវ៉ាដា នៃរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ាប្រហែលឆ្នាំ ១៩៨៨ ។ ដំណើររឿងដែលលោកចែកចាយបានកើតឡើងនៅលើភ្នំបាដិន ផូវែល នៅជួរភ្នំសាន ហ្គាព្រីយ៉ែល នៃរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ា នៅក្នុងឆ្នាំ ១៩៨៤ ។

អ្នកនិពន្ធផ្តល់សិទ្ធិឲ្យប្រើប្រាស់រូបថត

សេចក្តីជំនឿក្នុងការឆ្ពោះទៅមុខ

វង្វេង ត្រជាក់ ហើយឯកោ នៅលើភ្នំដែលមានព្រិលធ្លាក់ជាច្រើនឆ្នាំមុន ខ្ញុំមានការអស់សង្ឃឹម ។ ដោយមិនដឹងថាត្រូវធ្វើអ្វីផ្សេងទៀត នោះខ្ញុំបានលុតជង្គង់នៅក្នុងព្រិលដែលទើបតែធ្លាក់ថ្មីៗ ហើយបានអធិស្ឋានទៅព្រះវរបិតាសួគ៌របស់ខ្ញុំដើម្បីសូមជំនួយ ។ ខ្ញុំបានទូលពីស្ថានភាព និងការភ័យខ្លាចរបស់ខ្ញុំទៅទ្រង់ ហើយបានសូមអង្វរឲ្យគេរកឃើញខ្ញុំ និងបានជួយសង្គ្រោះខ្ញុំ ។

ពេលខ្ញុំក្រោកពីការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ព្រិលបានធ្លាក់មកជុំវិញខ្ញុំ ហើយភាពស្ងៀមស្ងាត់ដ៏ស្រស់ស្អាត និងស្ងប់ស្ងាត់បានមាននៅក្នុងព្រៃនោះ ។ ភាពស្ងប់ស្ងាត់នេះត្រូវបានរំខាន នៅពេលខ្ញុំបានឮសំឡេងក្រុះក្រាកនៅក្នុងគុម្ពោតព្រៃក្បែរនោះ ។ ក្មេងប្រុសធំៗពីរនាក់បានលេចចេញឡើង ។ ពួកគេបានឡើងទៅដល់កំពូលភ្នំរួចហើយ ហើយជំនួសឲ្យចុះតាមផ្លូវជម្រាលភ្នំ ពួកគេបានសម្រេចចិត្តរំអិលចុះពីលើភ្នំវិញ ។ នៅក្នុងចំណោមកន្លែងទាំងអស់ ពួកគេរំអិលទៅកន្លែងដែលខ្ញុំនៅនោះ !

នៅពេលពួកគេសួរខ្ញុំថា ខ្ញុំកំពុងធ្វើអ្វីនៅទីនោះ ខ្ញុំបានប្រាប់ពួកគេថាខ្ញុំបានវង្វេងផ្លូវ ។ ពួកគេបានអញ្ជើញខ្ញុំឲ្យចូលរួមជាមួយពួកគេ ហើយយើងបានរំអិលចុះទៅលើដើមផ្លូវដោយសុវត្ថិភាពនៅចង្កេះភ្នំ ។ នៅទីបំផុត យើងបានជួបជុំជាថ្មីជាមួយក្រុមរបស់យើងទាំងប៉ុន្មានទៀត ។

នៅពេលយើងឈានទៅមុខក្នុងដំណើរផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើងដោយមានសេចក្ដីជំនឿ ការលះបង់ និងការស៊ូទ្រាំ នោះយើងអាចស្គាល់អំពីរបៀបដែលព្រះអង្គសង្គ្រោះដើរជាមួយយើង ហើយជួយយើងយ៉ាងសកម្ម ។ ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទគឺជាផ្លូវ ជាសេចក្តីពិត ហើយជាជីវិត ។ សូមឲ្យសេចក្ដីជំនឿរបស់យើងនៅលើទ្រង់នាំមកនូវសេចក្ដីសុខសាន្តដល់គំនិតរបស់យើង ហើយមានអំណរនៅក្នុងដំណើររបស់យើង ។