Բաժին 7
Հայտնություն՝ տրված Ջոզեֆ Սմիթ Մարգարեին և Օլիվեր Քաուդերիին, Հարմոնիում, Պենսիլվանիա, 1829թ. ապրիլին, այն ժամանակ, երբ նրանք Ուրիմի ու Թումիմի միջոցով հարցրեցին, թե արդյոք Հովհաննեսը՝ սիրեցյալ աշակերտը, մնաց մարմնում, թե մահացավ: Հայտնությունը՝ Հովհաննեսի կողմից մագաղաթի վրա գրված և նրա կողմից թաքցված հիշատակարանի թարգմանված տարբերակն է (History of the Church, 1.35–36):
1–3՝ Հովհաննեսը՝ Սիրեցյալը, ապրելու է մինչև Տիրոջ գալուստը. 4–8՝ Պետրոսը, Հակոբոսը և Հովհաննեսը կրում են ավետարանի բանալիները:
1 Եվ Տերն ասաց ինձ. Հովհաննե՛ս, իմ ասիրեցյա՛լ, ի՞նչ ես բցանկանում դու: Քանզի, եթե դու խնդրես այն, ինչ կամենում ես՝ պիտի շնորհվի քեզ:
2 Եվ ես նրան ասացի. Տեր, տուր ինձ զորություն՝ ամահվան վրա, որ կարողանամ ապրել և հոգիներ բերել քեզ մոտ:
3 Եվ Տերն ասաց ինձ. Ճշմարիտ, ճշմարիտ ասում եմ քեզ, որ քանի որ դու փափագում ես, դու պիտի ամնաս, մինչև ես գամ իմ բփառքով, և պիտի գմարգարեանաս ազգերի, ցեղերի, լեզուների և ժողովուրդների առաջ:
4 Եվ դրա համար Տերն ասաց Պետրոսին. Եթե ես կամենում եմ, որ նա մնա, մինչև ես գամ, քե՞զ ինչ: Քանզի նա ինձանից ցանկացավ, որ կարողանա հոգիներ բերել ինձ մոտ, բայց դու ցանկացար, որ կարողանաս շուտով գալ ինձ մոտ՝ իմ աարքայություն:
5 Ասում եմ քեզ, Պետրո՛ս, դա բարի ցանկություն է. սակայն իմ սիրեցյալը ցանկացավ, որ կարողանա մարդկանց մեջ կատարել ավելին, կամ դեռ ավելի մեծ գործ, քան կատարել էր մինչ այդ:
6 Այո՛, նա հանձն է առել ավելի մեծ գործ. ուստի ես կդարձնեմ նրան, ինչպես բոցավառ կրակ և ասպասավոր հրեշտակ. նա պիտի ծառայի նրանց, ովքեր փրկության բժառանգներ կլինեն, ովքեր բնակվում են գերկրի վրա:
7 Եվ ես կդարձնեմ քեզ սպասավոր՝ նրա համար և քո եղբայր Հակոբոսի համար. և ձեզ՝ երեքիդ, ես կտամ այս զորությունն ու այս ծառայության աբանալիները, մինչև որ ես գամ:
8 Ճշմարիտ ասում եմ ձեզ՝ դուք երկուսդ էլ պիտի ստանաք ձեր ցանկությունների համաձայն, քանզի դուք երկուսդ էլ աուրախանում եք նրանով, ինչ ցանկացել եք: