« វិវរណៈសម្រាប់អិមម៉ា » ដំណើររឿងព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ( ឆ្នាំ២០២៤ )
« វិវរណៈសម្រាប់អិមម៉ា » ដំណើររឿងព្រះគម្ពីរគោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា
ខែកក្កដា ឆ្នាំ១៨៣០
វិវរណៈសម្រាប់អិមម៉ា
ត្រូវបានជ្រើសរើសដោយព្រះអម្ចាស់ដើម្បីដឹកនាំកិច្ចការរបស់ទ្រង់
ជីវិតបានផ្លាស់ប្តូរយ៉ាងឆាប់រហ័សសម្រាប់អិមម៉ា និងយ៉ូសែប ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលប្រាប់យ៉ូសែបថា លោកគួរតែឈប់ផ្ដោតលើការធ្វើស្រែចម្ការ ។ ផ្ទុយទៅវិញ យ៉ូសែបគួរចំណាយពេលបង្រៀនមនុស្សអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងជួយសាសនាចក្ររបស់ព្រះអម្ចាស់ឲ្យរីកចម្រើន ។
គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ២៤:៧–៩; Saints ១:៩៦
អិមម៉ាមានសំណួរជាច្រើនអំពីការផ្លាស់ប្តូរនេះ ។ នាងមិនដឹងថានាងគួរធ្វើយ៉ាងណា ពេលយ៉ូសែបកំពុងបម្រើព្រះអម្ចាស់ ។ តើនាងនឹងជួយព្រះអម្ចាស់ និងសាសនាចក្ររបស់ទ្រង់ដែរឬទេ ?
Saints ១:៩៦
ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលទៅកាន់អិមម៉ា តាមរយៈវិវរណៈមួយដែលបានប្រទានដល់យ៉ូសែប ។ ទ្រង់បានហៅនាងថា « អិមម៉ា ស៊្មីធជាបុត្រីរបស់យើងអើយ » ។ ទ្រង់បានប្រាប់អិមម៉ាថាទ្រង់បានជ្រើសរើសនាង ហើយបានហៅនាងឲ្យធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់ ។ នាងជាស្ត្រីពិសេស ហើយទ្រង់មានកិច្ចការដ៏អស្ចារ្យសម្រាប់នាងធ្វើ ។
គោលលទ្ធិ និងសេចក្ដីសញ្ញា ២៥:១–៣
ព្រះអម្ចាស់បានសុំអិមម៉ា ឲ្យធ្វើដំណើរជាមួយយ៉ូសែប ។ ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា អិមម៉ានឹងពន្យល់ពីបទគម្ពីរ ហើយបង្រៀនសមាជិកសាសនាចក្រ ។ ទ្រង់បានប្រាប់អិមម៉ាឲ្យលើកដាក់ទ្រង់ជាចម្បងក្នុងជីវិតរបស់នាង ហើយរក្សាសេចក្ដីសញ្ញារបស់នាង ។ ទ្រង់បានសន្យាជាមួយអិមម៉ាថានាងនឹងមានព្រះវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ ។ ទ្រង់ចង់ឲ្យនាងរៀន រីកចម្រើន និងទទួលបានពរជ័យរបស់ទ្រង់ ។
គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ២៥:២ , ៦–១០, ១៥
ព្រះអម្ចាស់ក៏បានប្រាប់អិមម៉ាថាទ្រង់ចូលចិត្តស្តាប់បុត្រាបុត្រីរបស់ទ្រង់ច្រៀងផងដែរ ។ ទ្រង់បានមានព្រះបន្ទូលថា បទចម្រៀងរបស់ពួកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់គឺដូចជាការអធិស្ឋានដល់ទ្រង់ដូច្នោះ ។ ទ្រង់បានសុំឲ្យអិមម៉ាធ្វើសៀវភៅទំនុកតម្កើងមួយដែលពួកបរិសុទ្ធអាចច្រៀងជាមួយគ្នា ។ អិមម៉ាបានរកឃើញបទចម្រៀងពិរោះៗជាច្រើនអំពីព្រះអម្ចាស់ និងដំណឹងល្អរបស់ទ្រង់ ហើយដាក់បទចម្រៀងចូលទៅក្នុងសៀវភៅទំនុកតម្កើង ។
គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ២៥:១១–១២; Saints ១:២២១–២២២
ជីវិតរបស់អិមម៉ា និងយ៉ូសែបបានបន្តផ្លាស់ប្តូរ ប៉ុន្តែអិមម៉ាដឹងថាព្រះអម្ចាស់ស្រឡាញ់នាង ហើយមានគោលបំណងមួយសម្រាប់នាង ។ នាងបានបម្រើព្រះអម្ចាស់ និងមនុស្សជុំវិញនាង ។ នាងបានជួយសាសនាចក្ររបស់ព្រះយេស៊ូវឲ្យរីកចម្រើន ។
គោលលទ្ធិ និងសេចក្តីសញ្ញា ២៥:១៣–១៥; Saints ១:២២១–២២៣