Նույնիսկ մենակ՝ դու դեռ ռազմիկ ես

Միլանա Մակեևա

Բալթյան միսիա

«Բավական հաճախ, երբ մենք դեմ ենք գնում ամբոխին և պաշտպանում մեր գաղափարներն ու սկզբունքները, տարբերվելով անսահման խնդիրների մեջ ընկղմված մարդկանցից, մենք կարող ենք մեզ լքված և միայնակ զգալ» (Էմմա Սմիթ):

Ես կցանկանայի կիսվել իմ մտքերով այս հայտարարության վերաբերյալ, ինչպես նաև բերել իմ վկայությունը: Մեզանից յուրաքանչյուրը գոնե մեկ անգամ իր կյանքում միայնակ է զգում «այս ամբարիշտ աշխարհում»: Երբ ես ընկնում եմ նման հոգեվիճակի մեջ, երեք կենսական սկզբունքների գիտակցումն օգնում է դուրս գալ դրանից:

• Առաջին՝ ընտանիքիս անդամները միշտ իմ կողքին են: Երբեմն մեզ կարող է թվալ, որ մեր սիրելիները մեզ չեն հասկանում, բայց նրանք են սիրում և գնահատում մեզ ցանկացած հանգամանքներում: Աստված մեզ ուղարկեց Երկիր՝ մեր ընտանիքների մոտ մի պատճառով: Նա ցանկանում է, որ մենք սիրենք, հարգենք և օգնենք միմյանց: Ընտանիքի անդամներն այն մարդիկ են, որոնց մենք կարող ենք լիովին ապավինել՝ վստահելով նրանց դժվարին իրավիճակում:

• Երկրորդ՝ Ճիշտ մարդիկ «կգտնվեն» ինքնաբերաբար։ Սա, իհարկե, մի փոքր սխալ է, քանի որ լավ մարդիկ մեր կյանքում հայտնվում են հենց Աստծո շնորհիվ։ Նրանց հետ շփման շնորհիվ մենք և այդ մարդիկ կատարելագործվում ենք, պայմանով, որ «չնվազեցնենք մեր չափանիշները», և մեր ընկերներն աջակցեն ավետարանի սկզբունքներին, որոնցով մենք ապրում ենք:

• Երրորդ՝ Տերը միշտ մեզ հետ է։ Նույնիսկ, երբ թվում է, թե Նա լքել է մեզ, Նա ներկա է մեր կյանքում։ Երբեմն Աստված օգնում է մեզ բավականին արագ՝ ուղարկելով մեզ ճիշտ մարդկանց կամ ճիշտ մտքեր: Այնուամենայնիվ, ավելի հաճախ Տերը հսկում է մեզ՝ տալով մեզ ընտրության ազատություն և զարգանալու հնարավորություն: Բոլոր փորձությունները, որոնց միջով անցնում ենք այս կյանքում, մեր դասերն են: Դրանք պատահական չեն տրվել մեզ, և որ ամենակարևորն է՝ Աստված մեզ երբեք չի տվել, չի տալիս և չի տա փորձություններ «մեր կարողություններից առավել»։

Ես վկայում եմ, որ Հիսուս Քրիստոսը մահացավ մեզ համար: Ես շատ շնորհակալ եմ դրա համար: Վարդապետություն և Ուխտեր 19.16-17 հատվածները մեզ ասում են, որ մենք պետք է ամեն օր ապաշխարենք. «Քանզի ահա, ես` Աստվածս, տառապել եմ այս բաները բոլորի համար, որպեսզի նրանք չտառապեն, եթե ապաշխարեն»։ Ես վկայում եմ, որ Հիսուսը կենդանի Քրիստոսն է։ Աստված սիրում է մեզանից յուրաքանչյուրին այնպիսին, ինչպիսին մենք կանք: Ջոզեֆ Սմիթը թարգմանեց Մորմոնի Գիրքը, որպեսզի մենք ամեն օր կարողանանք ուսումնասիրել այն անհատապես և մեր ընտանիքի անդամների հետ: Ես սիրում եմ Աստծուն և երախտապարտ եմ Նրան, որ Նա ինձ հնարավորություն է տվել ծնվել իմ ընտանիքում: Ես երախտապարտ եմ Աստծուն, որ մանկուց կարող եմ լինել Հիսուս Քրիստոսի Վերջին Օրերի Սրբերի՝ Նրա ճշմարիտ Եկեղեցու անդամը: