ការរស់នៅតាម បទដ្ឋានរបស់ខ្ញុំ
ដោយ បែកឃី ក្រាវីន
ទីប្រឹក្សាទីពីរក្នុងគណៈប្រធានយុវនារីទូទៅ
« ឈរជាសាក្សីដល់ព្រះនៅគ្រប់ពេល » ( ម៉ូសាយ ១៨:៩ ) ។
ឪពុករបស់ខ្ញុំបាននៅក្នុងជួរកងទ័ព ដូច្នេះយើងបានប្តូរទីលំនៅច្រើនដង កាលខ្ញុំនៅក្មេង ។ រឿងមួយដ៏លំបាកបំផុតអំពីការប្តូរទីលំនៅនោះគឺ ការចេញពីមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំ ។ ខ្ញុំមានការលំបាកក្នុងការរាប់អានមិត្តភក្តិថ្មី ដោយសារខ្ញុំអៀនខ្មាស ។ ដោយអំណរគុណ មនុស្សមានភាពរួសរាយជានិច្ចទាំងនៅសាលារៀន និងនៅថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។ នៅព្រះវិហារវាមិនជាបញ្ហាអ្វីនោះទេ ទោះបីយើងមានភាពខុសប្លែកគ្នាប៉ុណ្ណាក្តី ។ យើងទាំងអស់គ្នាគឺជាមិត្តភក្តិនឹងគ្នា ។
របៀបមួយដែលខ្ញុំយកឈ្នះលើភាពអៀនខ្មាសរបស់ខ្ញុំគឺជួយកិច្ចការនៅព្រះវិហារ ។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្តើមជាមួយថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ។ ខ្ញុំបានចែកចាយខគម្ពីរមួយនៅម៉ោងពេលវេលាចែកចាយ ។ ខ្ញុំបានអានខគម្ពីរនោះឭៗនៅក្នុងថ្នាក់ ។ បន្តិចម្តងៗ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា មានទំនុកចិត្តកាន់តែច្រើន ។ វាបានជួយខ្ញុំឈររឹងប៉ឹងចំពោះជំនឿរបស់ខ្ញុំ ។
កាលខ្ញុំរៀនថ្នាក់ទីបួន ឬទីប្រាំ គ្រួសារខ្ញុំបានរស់នៅរដ្ឋម៉ារីលែន ស.រ.អា. ។ គ្មានសមាជិកសាសនាចក្រច្រើននៅសាលាខ្ញុំទេ ។ ខ្ញុំមានមិត្តភក្តិដែលជាសមាជិកសាសនាចក្រ និងមិនមែនជាសមាជិកសាសនាចក្រ ។
កាលនៅវ័យជំទង់ មិត្តភក្ដិមួយចំនួនរបស់ខ្ញុំបានធ្វើរឿងដែលផ្ទុយពីបទដ្ឋានរបស់ខ្ញុំ ។ ប៉ុន្តែពួកគេពុំបានព្យាយាមឲ្យខ្ញុំធ្វើរឿងទាំងនោះទេ ។ ខ្ញុំមានអំណរគុណដែលមិត្តភក្តិរបស់ខ្ញុំបានគោរពសេចក្តីជំនឿរបស់ខ្ញុំ ។ ជួនកាលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាឯកោ ដោយសារខ្ញុំពុំអាចធ្វើអ្វីគ្រប់យ៉ាង ដែលមិត្តភក្តិនៅសាលារបស់ខ្ញុំធ្វើបានទេ ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ល្អពីការធ្វើតាមបទដ្ឋានរបស់ខ្ញុំជានិច្ច ។ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថា ខ្ញុំចង់រស់នៅតាមដំណឹងល្អ មិនថាមានអ្វីកើតឡើងនោះទេ ។ ទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំបានរឹងមាំឡើងនៅក្នុងថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា និងរាត្រីជួបជុំក្រុមគ្រួសារ ។ ខ្ញុំបានដឹងច្បាស់ថា ខ្ញុំជាកូនរបស់ព្រះ ។
ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ខ្ញុំបានដឹងថា មិត្តភក្ដិពីរនាក់នៅសាលារៀនរបស់ខ្ញុំបានចូលជាសមាជិកសាសនាចក្រ ។ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ ! ពួកគេបានប្រាប់ខ្ញុំថា ការមើលខ្ញុំរស់នៅតាមដំណឹងល្អ កាលពីពួកគេនៅតូចបានជួយពួកគេសម្រេចចិត្តស្តាប់ពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយសាសនា ។
មិត្តវ័យក្មេងជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំអើយ ក្មួយៗគឺជាបុត្រាបុត្រីរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ។ ពេលក្មួយៗចងចាំអំពីសេចក្តីពិតដ៏សំខាន់នេះ រៀងរាល់ថ្ងៃ នោះការរស់នៅតាមដំណឹងល្អរបស់ក្មួយៗនឹងកាន់តែងាយស្រួល ។