Ouderling D. Todd Christofferson
van het Quorum der Twaalf Apostelen
Van iedereen kunnen we iets leren’, zegt ouderling David Todd Christofferson, die pas is geroepen en voorgesteld als lid van het Quorum der Twaalf Apostelen. ‘Ik heb nog nooit iemand — binnen of buiten de kerk — ontmoet, van wie ik niet iets kon leren.’
Leren van het beste wat anderen te bieden hebben, is iets wat ouderling Christofferson zijn hele leven heeft gedaan, te beginnen met zijn ouders.
Hij is op 24 januari 1945 geboren, als zoon van Paul Vickery Christofferson en Jeanne Swenson Christofferson. Hij is in Pleasant Grove en Lindon (Utah) opgegroeid. Hij zegt dat hij en zijn vier jongere broers een ‘idyllische’ en ‘gezonde’ jeugd hebben gehad.
‘We hadden een veilig en gelukkig gezinsleven’, herinnert hij zich. ‘Onze ouders lieten ons zien hoe we volgens het model van het evangelie moeten leven.’
Toen hij op de middelbare school zat, verhuisde het gezin naar Somerset (New Jersey). Daar vond hij nieuwe plekjes, nieuwe mensen en nieuwe kansen.
‘Ik sloot vriendschap met verschillende mensen, die allerlei godsdienstige opvattingen hadden’, zegt hij ‘Maar we gingen goed met elkaar om.’
Na de middelbare school studeerde ouderling Christofferson nog een jaar aan de Brigham Young University voordat hij naar Argentinië op zending vertrok. Daar heeft hij van ‘twee uitzonderlijke zendingspresidenten’ geleerd, president Ronald V. Stone gedurende de eerste maanden van zijn zending en president Richard G. Scott (nu ouderling Scott, ook lid van het Quorum der Twaalf Apostelen) voor de rest van zijn zending.
Van ouderling Scott herinnert hij zich: ‘We leerden van hem dat we veel van onszelf moesten eisen, net als hij. Hij richtte zich altijd op de hoogste mogelijkheden om te groeien en veel te bereiken. Daardoor kregen wij ook een beter beeld van onszelf, het werk en wat er te bereiken viel.’
Toen hij uit Argentinië terugkwam, ging ouderling Christofferson opnieuw naar de BYU. Daar studeerde hij Engels, was hij lid van de studentenraad en deed hij aan atletiek. Hij ontmoette en trouwde met zijn vrouw, Katherine (Kathy) Thelma Jacob. Ze trouwden nog tijdens hun studietijd op 28 mei 1968 in de Salt Laketempel. Ze hebben vijf kinderen en acht kleinkinderen.
Ouderling Christofferson studeerde in 1969 af aan de BYU met een bachelorsgraad en ging toen rechten studeren aan de Duke University. Toen hij daar in 1972 afstudeerde, werd hij aangenomen als juridisch medewerker van rechter John J. Sirica, die toen aan de Watergate-affaire werkte.
‘Dat was een spannende ervaring voor een eerste baan’, zegt ouderling Christofferson. ‘Ik zag toen voorbeelden van het beste en het slechtste in de juridische wereld. Maar door die ervaring leerde ik wat goed juridisch werk tot stand kan brengen, en dat gaf me vertrouwen en ambitie.’
Ouderling Christofferson werkte gedurende zijn carrière eerst voor een advocatenkantoor en vervolgens als jurist voor banken en andere instellingen, voornamelijk in het oosten van de Verenigde Staten. Waar hij in die jaren het meest van genoot, was volgens hem de ‘omgang met goede mensen uit verschillende milieus en met verschillende godsdienstige overtuigingen. Ik heb gemerkt dat veel mensen graag anderen willen helpen en dat ook werkelijk doen.’
In 1993 is ouderling Christofferson geroepen als lid van het Eerste Quorum der Zeventig, een periode die hij beschrijft als ‘bijzonder vormend’. In die periode is hij onder andere in de gebieden Noord-Amerika-Zuidwest en Mexico-Zuid werkzaam geweest.
Ouderling Christofferson herinnert zich nog met vreugde de gesprekken die hij heeft gevoerd toen een bepaalde ring in Mexico werd gereorganiseerd. ‘Een van de mensen waarmee we spraken was een bijzonder nederige man, klein van postuur. We hadden een goed gesprek en ik gaf hem een abrazo [ik omhelsde hem]. Toen hij naar buiten liep, zei hij tegen de ringpresident: “La autoridad me abrazó.” [“De autoriteit heeft me omhelsd.”] Dat bleef hij herhalen. Daardoor kreeg ik meer waardering voor de kleine dingen die mensen doen. Ik leerde ook dat we altijd iets voor anderen kunnen doen zodat zij zich als zoon of dochter van God gewaardeerd voelen.’
‘We kunnen van iedereen wel iets goeds leren’, voegt hij daaraan toe. ‘Hopelijk leren anderen ook wat van ons.’
In 1998 is ouderling Christofferson geroepen als lid van het Presidium der Zeventig, waar hij werkzaam was tot hij als lid van het Quorum der Twaalf Apostelen werd geroepen. Hij zegt dat toen hij door president Thomas S. Monson werd geroepen, het aanvankelijk ‘onmogelijk leek’.
‘De verantwoordelijkheid lijkt overweldigend als ik erover nadenk. Maar ik heb de afgelopen vijftien jaar veel geleerd in het Quorum der Zeventig en van de leden van het Quorum der Twaalf Apostelen. En ik heb de verzekering dat de Heer me altijd nabij is. In iedere crisis, bij iedere verandering en in al mijn behoeften, is Hij door middel van het gebed altijd toegankelijk. Ik heb op Hem vertrouwd en ben nooit teleurgesteld. Uiteraard zijn zijn beloften nog steeds van kracht. Ik weet dat Hij me ook nu de hulp zal geven die ik nodig heb.’