« មេរៀនចំនួនបីមកពី យ៉ូសែប ស្មីធ កាលវ័យជំទង់ » ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ខែ កញ្ញា ឆ្នាំ ២០២៣ ។
មេរៀនចំនួនបី មកពី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ កាលវ័យជំទង់
សូមមើលអ្វីដែលប្អូនអាចរៀនបានមកពីបទពិសោធន៍របស់ព្យាការីកាលពី ២០០ ឆ្នាំមុន ។
តើប្អូនធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាវាពិបាកក្នុងការយល់អំពីមនុស្សនៅក្នុងអតីតកាលដែរឬទេ ? ពួកគេបានរស់នៅយូរណាស់មកហើយ—តើពួកគេពិតជាអាចបង្រៀនប្អូនអំពីជីវិតរបស់ប្អូនដែរឬទេ ? បាទពិតណាស់ ! យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ គឺជាគំរូដ៏ល្អមួយ ។ នៅពេលលោកមានអាយុ ១៨ ឆ្នាំ លោកបានរៀនរឿងមួយចំនួនអំពីការទទួលបានចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋាន និងទំនាក់ទំនងរបស់លោកជាមួយព្រះវរបិតាសួគ៌ ។ មេរៀនទាំងនោះអាចជួយប្អូននៅសព្វថ្ងៃនេះបាន ។
មេរៀន #១ ៖ ពេលខ្លះវាត្រូវការពេលដើម្បីទទួលបានចម្លើយ ។
ចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានមិនមែនតែងតែកើតឡើងភ្លាមៗនោះទេ ។ ការរង់ចាំមិនងាយស្រួលនោះទេ—ជាពិសេសនៅពេលដែលចម្លើយភ្លាមៗមាននៅលើអ៊ីនធឺណិតស្ទើរតែគ្រប់សំណួរទាំងអស់នោះ ។
ប្រសិនបើប្អូនមានអារម្មណ៍ថាវាចំណាយពេលយូរ សម្រាប់ព្រះឆ្លើយតបមកប្អូនវិញ នោះមិនមែនមានតែប្អូនម្នាក់ទេដែលមានអារម្មណ៍បែបនោះ ។ យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ មានអាយុ ១២ ឆ្នាំ នៅពេលដែលលោកបានចាប់ផ្តើមគិតអំពី « កង្វល់សំខាន់ៗចំពោះសុខុមាលភាពនៃព្រលឹងអមតៈ [ របស់លោក ] » ។១ លោកបានពុះពារជាមួយនឹងសំណួរទាំងឡាយអំពីភាពសក្តិសមផ្ទាល់ខ្លួនរបស់លោក និងអំពើទុច្ចរិតរបស់លោកិយ រយៈពេលពីរឆ្នាំ ។ វាចំណាយពេលពីរឆ្នាំក្នុងការពិចារណា សិក្សាព្រះគម្ពីរ និងដោះស្រាយចំងល់ចំពោះសំណួរទាំងនោះពីមុនពេលព្រះ និងព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានបង្ហាញកាយឲ្យលោកឃើញនៅក្នុងព្រៃដ៏ពិសិដ្ឋ ។
វាក៏ដូចគ្នាជាមួយនឹងយើងផងដែរ ។ នៅពេលយើងមានសំណួរមួយ វាប្រហែលជាត្រូវចំណាយពេលជាច្រើន ថ្ងៃ ខែ ឬសូម្បីដល់ឆ្នាំពីមុនពេលដែលយើងទទួលបានចម្លើយ ។ ប៉ុន្តែវាមិនជាថ្វីនោះទេ ! កិច្ចការដែលយើងធ្វើខណៈពេលកំពុងរង់ចាំគឺចាំបាច់ណាស់ ។ សូមចាំពីអ្វីដែលអែលឌើរ ជែហ្វ្រី អ័រ ហូឡិនក្នុងកូរ៉ុមនៃពួកសាវកទាំងដប់ពីរនាក់បានបង្រៀនថា ៖ « គ្រាប់ពូជត្រូវតែចិញ្ចឹមបីបាច់ ហើយយើងត្រូវតែរង់ចាំវាឲ្យលូតលាស់ធំល្អសិន » ។២
មេរៀន #២ ៖ ព្រះទ្រង់ស្គាល់ឈ្មោះយើងម្នាក់ៗយ៉ាងច្បាស់ ។
មុនពេលលោកមានអាយុ ១៨ ឆ្នាំ យ៉ូសែប បានជួបព្រះវរបិតា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ និងទេវតាមរ៉ូណៃ ។ ការណ៍ទាំងនោះពិតជាអស្ចារ្យណាស់ ! ហើយព្រះដ៏ទេវភាពទាំងនេះសុទ្ធតែបានស្គាល់ឈ្មោះរបស់ យ៉ូសែប ។ ពួកទ្រង់ស្គាល់លោកដោយផ្ទាល់ !
ព្រះក៏ស្គាល់ប្អូនៗដោយផ្ទាល់ផងដែរ ។ ប្អូនគឺជាបុត្ររបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់ស្គាល់ឈ្មោះរបស់ប្អូន ។ ព្រះបានបង្រៀនសេចក្ដីពិតនេះអំពីការបង្កបង្កើតរបស់ទ្រង់ថា ៖ « គ្រប់ការណ៍ទាំងអស់សុទ្ធតែបានរាប់ចំពោះយើង ត្បិតរបស់ទាំងនោះជារបស់ផងយើង ហើយយើងស្គាល់របស់ទាំងនោះ » ( ម៉ូសេ ១:៣៥ ) ។
ផ្នែកមួយនៃមូលហេតុដែល យ៉ូសែប មានទំនុកចិត្តក្នុងការធ្វើអ្វីដែលលោកបានសុំឲ្យធ្វើនោះ គឺមកពីលោកដឹងថាលោកគឺជាបុត្ររបស់ព្រះ ទ្រង់ស្គាល់លោកដោយផ្ទាល់ ។
មេរៀន #៣ ៖ នៅពេលយើងប្រែចិត្ត នោះយើងបើកដួងចិត្តសម្រាប់បទពិសោធន៍ខាងវិញ្ញាណ ។
ការជំរុញដ៏ចម្បងមួយរបស់ យ៉ូសែប ដើម្បីទៅព្រៃពិសិដ្ឋគឺដើម្បីប្រែចិត្ដពីអំពើបាបរបស់លោក ។ នោះគឺជាមូលហេតុដូចគ្នាដែលលោកបានអធិស្ឋាននៅយប់ដែលទេវតា មរ៉ូណៃ បានលេចឡើងចំពោះលោក ៖ « សូមក្ដីអភ័យទោសចំពោះអស់ទាំងអំពើបាប និងអំពើឆ្កួតលីលា [ របស់លោក ] » ( យ៉ូសែបស្ម៊ីធ—ប្រវត្ដិ ១:២៩ ) ។ ការណ៍នេះបង្រៀនយើងចំណុចពីរយ៉ាង ៖
ទីមួយ បើយើងបានធ្វើខុសឆ្គង នោះយើងមិនគួរគិតថាយើងមិនសក្កិសមនឹងអធិស្ឋាននោះទេ ។ យ៉ូសែប បានប្រព្រឹត្ត« អំពើបាប និងអំពើឆ្កួតលីលា » ប៉ុន្តែលោកនៅតែដឹងថាលោកអាចអធិស្ឋាន ហើយទទួលបានការអភ័យទោស ។
ទីពីរ នៅពេលយើងប្រែចិត្ដ យើងអាចមានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណកាន់តែខ្លាំងឡើងៗ ។ ដូចអែលឌើរ ជ័គ ក្លេប៊ីនហ្គាត នៃពួកចិតសិបនាក់បានពន្យល់ថា « ទំនុកចិត្តខាងវិញ្ញាណកើនឡើង ពេលបងប្អូនប្រែចិត្តពីអំពើបាប ទោះតូច ឬធំ ដោយស្ម័គ្រចិត្ត និងពេញដោយក្ដីអំណរ » ។៣
ប្រធានរ័សុល អិម ណិលសុនបានបង្រៀនថា ការប្រែចិត្តជួយយើងឲ្យក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្រ្គោះ ។ នៅពេលយើងប្រែចិត្ត យើងនឹងមានឱកាសទទួលឥទ្ធិពលមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌របស់យើង ។ « យើងជ្រើសរើសរីកចម្រើនខាងវិញ្ញាណ ហើយទទួលបានអំណរ—ជាអំណរនៃការប្រោសលោះនៅក្នុងទ្រង់ » ។៤
ដូច្នេះប្រសិនបើប្អូនត្រូវការការប្រែចិត្ដពីអ្វីមួយ សូមធ្វើវាទៅ ! វាមិនត្រឹមតែនឹងនាំឲ្យប្អូនមានសេចក្ដីសុខសាន្ត និងជួយប្អូនឲ្យកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែវាក៏នឹងជួយប្អូនឲ្យមានអារម្មណ៍ពីព្រះវិញ្ញាណកាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយទទួលបានចម្លើយចំពោះការអធិស្ឋានផងដែរ ។
យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ប្រហែលជាបានរស់នៅជាយូរមកហើយ ប៉ុន្តែមេរៀនដែលលោកបានរៀនកាលពីវ័យជំទង់នោះ នៅតែអាចជួយប្អូនបាននៅថ្ងៃនេះផងដែរ ។ វាគ្រាន់តែជាហេតុផលមួយទៀតដែលត្រូវមានអំណរគុណចំពោះព្យាការី យ៉ូសែប ស្ម៊ីធ ។