« ពេលរាំ » ដើម្បីកម្លាំងនៃយុវជន ខែ កញ្ញាឆ្នាំ ២០២៣ ។
ពេលដើម្បី រាំ
យុវវ័យទាំងនេះបានរកឃើញអំណរតាមរយៈការយកឈ្នះលើការភ័យខ្លាច និងចែករំលែកទេពកោសល្យរបស់ពួកគេជាមួយអ្នកដទៃ ។
រូបថតដោយ គ្រីស្ទី ផៅវិល
ក្មេងអាយុ ១៤ ឆ្នាំ អេម៉ូអូណូ វ៉ាយ និង ចាក ស៊ី យ៉ាងហោចណាស់មានរឿងមួយដូចគ្នា ៖ពួកគេទាំងពីរបានសម្តែងរបាំនៅក្នុងកម្មវិធីផ្សេងៗនៃសន្និសីទ ដ.ក.យ.នៅក្នុងទីក្រុង ប្រូវ៉ូ រដ្ឋ យូថាហ៍ ។
ការរាំតែម្យ៉ាងនៅមុខយុវវ័យរាប់ពាន់នាក់មិនមែនជាការងាយស្រួលទេសម្រាប់ពួកគេ ។ ប៉ុន្តែនៅពេលពួកគេព្យាយាមអភិវឌ្ឍ និងចែករំលែកនូវទេពកោសល្យរបស់ពួកគេ ពួកគេបានទទួលនូវវិវរណៈ និងអាចរីកចម្រើនតាមរបៀបដែលបានជួយពួកគេ « ឲ្យប្រែកាន់តែដូចជាព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ហើយកែប្រែ [ ខ្លួនពួកគេ ] មនុស្សដទៃ និងសូម្បីតែពិភពលោកនេះឲ្យកាន់តែប្រសើរ »( ការអភិវឌ្ឍផ្ទាល់ខ្លួន ៖សៀវភៅមគ្គុទេ្ទសក៏សម្រាប់យុវវ័យ [ ២០១៩ ] ទំព័រ ១ ) ។
ការរាំបង្វិលកងជាមួយ អេម៉ូ អូណូ
អេម៉ូ អូណូ ( eh-moh-oh-no ) បានសម្រេចចិត្តចែករំលែកទេពកោសល្យរបស់នាង ក្នុងការរាំបង្វិលកងដែលជារបាំមួយនៃវប្បធម៌ជនជាតិដើមអាមេរិករបស់នាង ។ នាងនិយាយថា « មិត្តភក្តិម្នាក់របស់ខ្ញុំដែលបានទៅ ដ.ក.យ.មុនខ្ញុំបានប្រាប់ខ្ញុំថា ពួកគេមានកម្មវិធីបង្ហាញទេពកោសល្យនេះហើយថាខ្ញុំគួរតែសម្តែង » ។
« ខ្ញុំមានការភ័យខ្លាចបន្តិចបន្តួច ដូច្នេះហើយខ្ញុំបានព្យាយាមមិនផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើហ្វូងមនុស្សនោះទេ » ។ ប៉ុន្តែវាពិបាកធ្វើណាស់ ! នាងនិយាយថា « ខ្ញុំអាចឮមនុស្សគ្រប់គ្នាស្រែកហ៊ោពេញណឹង » ។ « ពួកគេស្រែកខ្លាំងពេកខ្ញុំស្ទើរតែមិនអាចស្តាប់ឮ តន្ត្រីដូច្នេះខ្ញុំស្ទើរតែរាំមិនត្រូវភ្លេង ! »
អេម៉ូ អូណូបានខិតខំប្រឹងប្រែងយ៉ាងខ្លាំងដើម្បីរាំបង្វិលកងឲ្យកាន់តែល្អ ។ នាងនិយាយថា « ខ្ញុំចំណាយពេលច្រើនដើម្បីរៀនរាំរបាំមួយនេះ » ។ ប៉ុន្តែនៅពេលនាងកាន់តែហាត់ នោះនាងកាន់តែស្គាល់សម្ថភាពខ្លួនឯង ។
ទេពកោសល្យក្នុងការនិទានរឿង
របាំកងបង្វិលគឺជាទម្រង់មួយនៃការនិទានរឿងផ្ទាល់ខ្លួនមួយ ។ « បងប្អូនចាប់ផ្តើមជាមួយកងមួយដែលវាតំណាងឲ្យការចាប់ផ្តើមរបស់បងប្អូន ហើយបន្ទាប់មកបងប្អូនដាក់បន្ថែមកងជាច្រើនទៀតដើម្បីបង្ហាញរឿងបន្ថែមទៀតអំពីជីវិតរបស់បងប្អូន ។ អេម៉ូ អូណូ និយាយថា នៅក្នុងការសម្តែងរបស់ខ្ញុំ បងប្អូនអាចមើលឃើញមេអំបៅ ឥន្ទ្រី និងក្មេងឃ្វាលគោ » ។ « នៅពេលខ្ញុំនិទានរឿងរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំកំពុងប្រាប់ពីរឿងរបស់អ្នកទាំងឡាយដែលខ្ញុំបានរៀនពី និងបទពិសោធន៍ដែលខ្ញុំធ្លាប់មាន » ។
អេម៉ូ អូណូ មកពីកុលសម្ព័ន្ធសាយអែន និង អារ៉ាប៉ាហូ នៃរដ្ឋ អូក្លាហូម៉ា ហើយក៏ជាហ្វូត ភេក ស៊ូ និង អាស៊ីននីបូអ៊ីន ផងដែរ ។ នាងនិយាយថា ៖ « ខ្ញុំធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាខុសពីមនុស្សគ្រប់គ្នា » ហើយពេលខ្លះ « វាធ្វើឲ្យខ្ញុំមិនស្រណុកចិត្តសោះ » ។ ប៉ុន្តែការរាំរបាំកងមានលក្ខណៈជាបុគ្គល ។ នាងនិយាយថា អ្នករាំម្នាក់ៗបង្កើតការរាំផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ពួកគេ ហើយ « នោះគឺជាអ្វីដែលធ្វើឲ្យវាកាន់តែពិសេស និងផ្ទាល់ខ្លួនចំពោះខ្លួនឯង » ។
ទេពកោសល្យអាចពង្រឹងបាន
អេម៉ូ អូណូ មានអារម្មណ៍ជិតព្រះពេលនាងអធិស្ឋាន អានព្រះគម្ពីរ និងខិតខំព្យាយាមធ្វើតាមព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ។ នាងក៏មានអារម្មណ៍កាន់តែជិតព្រះនៅពេលដែលនាងព្យាយាមកែលម្អទេពកោសល្យរបស់នាងផងដែរ ។ « ពេលខ្ញុំចាប់យកកងរបស់ខ្ញុំមករាំ ខ្ញុំអាចមានអារម្មណ៍នៃសេចក្ដីអំណរ » ។ នាងបានផ្តល់ការណែនាំថា ៖ « ស្វែងរកអ្វីដែលបងប្អូនស្រឡាញ់ និងស្វែងរកមនុស្សល្អៗដែលនឹងជួយបងប្អូន ដើម្បីបងប្អូនអាចប្រើទេពកោសល្យរបស់បងប្អូនដើម្បីពង្រឹងខ្លួនឯង និងអ្នកដទៃ ។ ការបម្រើអ្នកដទៃអាចជួយបងប្អូនពង្រឹងទីបន្ទាល់របស់បងប្អូនអំពីព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទបានផងដែរ » ។
របាំប្រទេសអៀរឡង់ ជាមួយ ចាក
ចាក មានការភ័យខ្លាំងណាស់ក្នុងការសម្តែងទេពកោសល្យរបស់គាត់ដែលជា របាំរបស់ប្រទេសអៀរឡង់ នៅក្នុងកម្មវិធីផ្សេងៗគ្នានៅ ដ.ក.យ. ។ « ខ្ញុំពិតជាភ័យខ្លាចខ្លាំងមែនទែន ។ គាត់និយាយថា ខ្លាចដូច នៅក្នុងរណ្តៅពស់អ៊ីចឹង » ។ « ខ្ញុំបាននិយាយការអធិស្ឋានខ្លីមួយពីមុនពេលខ្ញុំក្រោកឡើងទៅទីនោះ ។ ខ្ញុំនៅតែភ័យខ្លាច ប៉ុន្តែបន្ទាប់មកតន្ត្រីក៏បានចាប់ផ្តើម ។ ខ្ញុំធ្វើពុតថាគ្មាននរណាម្នាក់នៅទីនោះទេ ។ ហើយខ្ញុំក៏ចាប់ផ្ដើមរាំ » ។
ចាក បានលោត និងរំកិលជើងរបស់គាត់តាមរបៀបបែបប្រពៃណីប្រទេសអៀរឡង់ ។ ប៉ុន្តែដោយមើលឃើញមុខដ៏រីករាយរបស់ ចាក មនុស្សភាគច្រើនប្រហែលជាមិនបានដឹងថាមានអ្វីកើតឡើងមុនមកដល់ចំណុចនេះទេ ។
ការអភិវឌ្ឍទេពកោសល្យដើម្បីជួយគ្រប់គ្រងភាពតានតឹង
ចាកនិយាយថា ៖ « នៅឆ្នាំ ២០២០ ខ្ញុំពិតជាមានភាពតានតឹងខ្លាំងណាស់ ហើយថែមទាំងចង់ធ្វើឃាតខ្លួនឯងទៀតផង » ។ « ខ្ញុំបានចូលមន្ទីរពេទ្យសុខភាពផ្លូវចិត្តរយៈពេល១ខែ ។ ខ្ញុំបានដឹងថាខ្ញុំមានជំងឺរលាកខួរក្បាលពីកុមារ ហើយក៏បានដឹងថាខ្ញុំមានជំងឺអូទីស្សឹមដែរ ។ វាពិតជាពិបាកខ្លាំងណាស់ » ។
នៅពេល ចាក បានទទួលការព្យាបាលមួយរយៈសម្រាប់សុខភាពផ្លូវចិត្តរបស់គាត់ នោះម្តាយរបស់គាត់បានលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យស្វែងរកសកម្មភាពខាងរាងកាយដើម្បីជួយគាត់គ្រប់គ្រងភាពតានតឹងរបស់គាត់ ។ គាត់បានសម្រេចចិត្តស្វែងរកវិវរណៈផ្ទាល់ខ្លួនអំពីអ្វីដែលគាត់អាចធ្វើបាន ។
គាត់និយាយថា ៖ « ខ្ញុំបានអធិស្ឋានអំពីរឿងនេះ ហើយសុំជំនួយ » ។ « ហើយខ្ញុំចាំបានថាមីងរបស់ខ្ញុំកំពុងបង្រៀនរបាំអៀរឡង់ ។ ដូច្នេះខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមថ្នាក់នោះមុនពេលកម្មវិធីបុណ្យគ្រីស្ទម៉ាស់ដ៏ធំរបស់យើង ។ ចាក និយាយលេងសើចថា ខ្ញុំត្រូវរៀនក្បាច់រាំចំនួនប្រាំក្នុងរយៈពេលពីរសប្តាហ៍ ដូច្នេះវាសប្បាយណាស់ » ។ មិនយូរប៉ុន្មាន ការរាំរបាំអៀរឡង់បានក្លាយជាពរជ័យដ៏ធំមួយក្នុងជីវិតរបស់គាត់ ។ គាត់និយាយថា « វាពិតជាបានជួយកាត់បន្ថយកម្រិតនៃភាពតានតឹង និងអារម្មណ៍អវិជ្ជមានរបស់ខ្ញុំ » ។
ការចែកចាយទេពកោសល្យរបស់គាត់
នៅកម្មវិធី ដ.ក.យ. អ្នកមកជាមួយ ចាក បានសួរគាត់ថា តើគាត់មានទេពកោសល្យដែលគាត់អាចចែករំលែកនៅក្នុងកម្មវិធីផ្សេងៗដែរឬទេ ។ ដូច្នេះគាត់បានរាំនៅលើផ្លូវដើរឲ្យពួកគេមើល ។ នៅពេលដែលពួកគេប្រាប់គាត់ថាគាត់គួរតែសម្តែង គំនិតរបស់ចាកដំបូងគឺ « អូ៎ទេ » ។ ប៉ុន្តែគាត់បានសម្រេចចិត្តចែករំលែកទេពកោសល្យរបស់គាត់ទោះបីជាគាត់មានការភ័យខ្លាចក៏ដោយ ។
ឥឡូវ ចាក បានមើលវីដេអូរបស់ខ្លួនឯងសម្តែងនៅ ដ.ក.យ. គាត់បែរជាសើចទៅវិញ ។ គាត់និយាយថា « ដំបូងខ្ញុំធ្វើមុខយ៉ាងមាំ » ។ « ប៉ុន្តែ ពេលនោះមនុស្សចាប់ផ្ដើមស្រែកហ៊ោរ ហើយខ្ញុំក៏បានចាប់ផ្ដើមញញឹមទៅ » ។
សម្រាប់យុវវ័យដែលកំពុងជួបបញ្ហាផ្លូវចិត្ត ចាកឲ្យដំបូន្មានថា ៖« វាប្រសើរជាងក្នុងការនិយាយអំពីរឿងនេះជាមួយនរណាម្នាក់ជាងលាក់វាដូចខ្ញុំបានធ្វើ ។ ព្រះអម្ចាស់ដឹងថាបងប្អូនជានរណា ហើយទ្រង់នឹងនៅទីនោះជាមួយបងប្អូន ។ ព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ចង់ជួយដល់បងប្អូន ។
សរុបមក ចាក មានអារម្មណ៍ថាការរៀនរាំរបាំរបស់អៀរឡង់បានក្លាយជាពរជ័យមួយមកពីព្រះវរបិតាសួគ៌ ។
បងប្អូនគឺជាមនុស្សពិសេសណាស់ ។
បងប្អូនមិនដែលដឹងទេ—នៅពេលបងប្អូន ងាកទៅរកព្រះអម្ចាស់ប្រហែលជាបងប្អូនអាចនឹងត្រូវបានបំផុសគំនិតឲ្យអភិវឌ្ឍទេពកោសល្យថ្មីមួយផងដែរ ។
ដូចជា អេម៉ូអូណូ និង ចាក ដែរ ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធអាចជួយបងប្អូនឲ្យស្គាល់ទេពកោសល្យបាន ។ ពេលបងប្អូនអភិវឌ្ឍទេពកោសល្យទាំងនេះ ហើយចែករំលែកវា បងប្អូនអាចស្វែងរកជំនួយបាននៅពេលដែលបងប្អូនព្យាយាមដើម្បីប្រែក្លាយកាន់តែដូចជាព្រះអង្គសង្គ្រោះ ។
តើបងប្អូនអាចអភិវឌ្ឍ និងចែករំលែកទេពកោសល្យអ្វីបានខ្លះ ?