« កាមេរ៉ុន ជាអ្នកលេងព្យាណូ » ប្រិយមិត្ត ខែ ឧសភា ឆ្នាំ ២០២៣ ទំព័រ ៤០–៤១ ។
កាមេរ៉ុន ជាអ្នកលេងព្យាណូ
កាមេរ៉ុន មិនចេះលេងទេប៉ុន្តែគាត់ចង់ជួយ ។
ដំណើររឿងនេះបានកើតឡើងនៅ ស.រ.អា. ។
កាមេរ៉ុន បានច្រៀងជាមួយកុមារអង្គការបឋមសិក្សាផ្សេងទៀតនូវបទ « ខ្ញុំជាកូនរបស់ព្រះ » ។ កាមេរ៉ុន ស្តាប់មិនសូវឮ ប៉ុន្តែគាត់ចូលចិត្តច្រៀង ។ ហើយមិនយូរប៉ុន្មានពួកគេនឹងច្រៀងនៅក្នុងកម្មវិធីអង្គការបឋមសិក្សា ។ ទើបតែមួយខែមុនប៉ុណ្ណោះ !
នៅពេលម៉ោងច្រៀងចប់ ស៊ីស្ទើរ ចូនស៍បានធ្វើការប្រកាសមួយ ។ « អ្នកលេងព្យាណូនៅអង្គការបឋមសិក្សារបស់យើងនឹងប្តូរលំនៅឆាប់ៗនេះហើយ ។ ពួកយើងចង់ឲ្យប្អូនៗខ្លះលេងព្យាណូសម្រាប់កម្មវិធីអង្គការបឋមសិក្សា ។ តើមានប្អូនៗណាចង់លេងមួយបទ ឬពីរបទទេ ? »
កាមេរ៉ុន បានលើកដៃ ។ គាត់ចង់ជួយនៅក្នុងកម្មវិធីនេះ ។
ស៊ីស្ទើរ ចូនស៍ បានសរសេរឈ្មោះរបស់កុមារដែលចង់ជួយ ។ « អិមម៉ា ។ ប៊ីន ។ ហើយ កាមេរ៉ុន ! ខ្ញុំមិនដឹងថាប្អូនចេះលេងទេ » ។ នាងបានញញឹម ។
កាមេរ៉ុន មិនដែលធ្លាប់រៀនពីមុនមកទេ ប៉ុន្តែគាត់ចូលចិត្តបង្កើតបទចម្រៀងនៅលើព្យាណូនៅផ្ទះជីដូនរបស់គាត់ ។
គាត់បាននិយាយថា « ខ្ញុំលេងពុំទាន់ល្អនៅឡើយទេ » ។ « ប៉ុន្តែខ្ញុំគិតថា ខ្ញុំអាចធ្វើវាបាន បើខ្ញុំបានហាត់នោះ ! »
ស៊ីស្ទើរ ចូនស៍ បានមានប្រសាសន៍ថា « អរគុណដែលមានចិត្តចង់ជួយ » ។ គាត់បានឲ្យកុមារម្នាក់ៗលេងចម្រៀងពីរបទ ។
កាមេរ៉ុន មានអារម្មណ៍សប្បាយចិត្តណាស់ ។ គាត់តែងតែចង់រៀនជានិច្ច ហើយឥឡូវនេះគាត់នឹងបានរៀនហើយ !
« កូនមើលទៅដូចជារំភើបណាស់ ! តើមានអ្វីកើតឡើងនៅអង្គការបឋមសិក្សា ? » ម៉ាក់បានសួរនៅពេលពួកគេចូលក្នុងឡានបន្ទាប់ពីព្រះវិហារ ។
កាមេរ៉ុន បានញញឹម ។ « កូននឹងលេងភ្លេងឲ្យកម្មវិធីអង្គការបឋមសិក្សា ! »
ម៉ាក់បាននិយាយថា « ម៉ាក់ពេញចិត្តណាស់ដែលកូនចង់ជួយ » ។ « ប៉ុន្តែកូនពុំចេះលេងព្យាណូស្ទាត់នៅឡើយទេ » ។
កាមេរ៉ុន បានអង្គុយត្រង់ខ្លួន ។ « កូនអាចរៀនបាន ។ កូននឹងខំរៀនឲ្យខ្លាំង ! កូនអាចប្រើព្យាណូរបស់លោកយាយ » ។
« យើងគួរតែចាប់ផ្តើមអ៊ីចឹង ! » ម៉ាក់បាននិយាយ ។
ម៉ាក់បានជួយ កាមេរ៉ុន រកគ្រូបង្រៀនព្យាណូ ។ គ្រូបង្រៀនបានបង្ហាញគាត់ ពីរបៀបស្រួលៗលេងព្យាណូនូវបទ « ខ្ញុំចូលចិត្តមើលព្រះវិហារបរិសុទ្ធ » និងបទ « សាសនាចក្រព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ » ។
កាមេរ៉ុន បានហាត់នៅផ្ទះរបស់ជីដូនញឹកញាប់តាមដែលគាត់អាចធ្វើបាន ។ គាត់បានហាត់ឃ្លានីមួយៗនៃបទចម្រៀងនេះម្តងហើយម្តងទៀត ។ គាត់បានធ្វើខុសច្រើនដង ប៉ុន្តែគាត់បន្តព្យាយាម ហើយបន្តលេង ។ នៅទីបំផុតគាត់អាចលេងទាំងពីរបទបាន ។
មិនយូរប៉ុន្មានដល់ពេលត្រូវលេងសម្រាប់កម្មវិធីអង្គការបឋមសិក្សា ។ « តើកូនមានអារម្មណ៍បែបណា ? » ម៉ាក់បានសួរ ។
កាមេរ៉ុន បានឱបសៀវភៅព្យាណូរបស់គាត់ជាប់ទៅនឹងដើមទ្រូងរបស់គាត់ ។ « ភ័យ ។ ប៉ុន្តែក៏រំភើបដែរ » ។
នៅពេលដល់វេនគាត់លេង ដៃរបស់កាមេរ៉ុនបានញ័របន្តិច ។ គាត់បានអធិស្ឋានក្នុងចិត្តថា ព្រះវរបិតាសួគ៌ សូមជួយទូលបង្គំផង ។ គាត់បានដកដង្ហើមវែងៗ ។ បន្ទាប់មក គាត់ខំលេងអស់ពីលទ្ធភាពរបស់គាត់ ។ កុមារផ្សេងទៀតច្រៀងជាមួយ ។
នៅចុងបញ្ចប់នៃបទចម្រៀងនេះ គាត់បានញញឹម ។ វាសប្បាយណាស់ ! គាត់បានដឹងថា ព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធកំពុងជួយគាត់ ។
ឥឡូវដោយសារគាត់បានលេងចម្រៀងមួយបទរួចទៅហើយ កាមេរ៉ុនមានអារម្មណ៍ កាន់តែមានទំនុកចិត្ត ។ គាត់បានចាប់ផ្តើមបទទីពីរ ។ ម្រាមដៃរបស់គាត់បានលេងលើខ្ទង់ព្យាណូដូចជាគាត់បានហាត់អ៊ីចឹង ។
បទចម្រៀងនេះគឺជាបទដែលកាមេរ៉ុន ចូលចិត្ត ។ គាត់បានគិតអំពីពាក្យនីមួយៗនៅពេលគាត់លេង ។ « និងជឿលើអង្គសង្គ្រោះយេស៊ូវគ្រីស្ទខ្ញុំ ។ តម្កើងនាមនៃទ្រង់ » ។ កាមេរ៉ុន បានខិតខំធ្វើការដើម្បីរៀនបទចម្រៀងសម្រាប់កម្មវិធីនេះ ។
កាមេរ៉ុន បានគិតថា ប្រហែលជាការលេងព្យាណូគឺជារបៀបមួយនៃការចែកចាយទីបន្ទាល់របស់ខ្ញុំ ។
បន្ទាប់ពីកម្មវិធីនេះ ម៉ាក់បានឱប កាមេរ៉ុន យ៉ាងណែន ។
គាត់បានសួរថា « កូនមានអារម្មណ៍មិចដែរ ? »
« កូនភ័យពីដំបូង ប៉ុន្តែវាសប្បាយណាស់ ! » កាមេរ៉ុន បាននិយាយ ។ គាត់ចង់បន្តហាត់ ហើយរៀនបទចម្រៀងជាច្រើនទៀត ។
រចនារូបភាពដោយ អ័ដាម កូហ្វ័ដ