ស្វែងរកសេចក្ដីសុខសាន្ត
« សូមជួយខ្ញុំកុំឲ្យមានអារម្មណ៍ឯកោ » ។
ម៉ូលី បានព្យាយាមមិនយំកាលដែលនាងបាននិយាយលាគ្នាទៅ ម៉ាស៊ី ជាបងស្រីរបស់នាង ។ « ខ្ញុំស្រឡាញ់បង ! » ម៉ូលី បាននិយាយ ។ នាងបានឱប ម៉ាស៊ី យ៉ាងខ្លាំង ។
ម៉ាស៊ី បាននិយាយថា « យើងនឹងជួបគ្នានៅពីរបីខែទៀត » ។ ម៉ាស៊ី ត្រូវចាកចេញពីផ្ទះទៅសិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យហើយឥឡូវនេះ ។ បងប្រុសរបស់ ម៉ូលី ម្នាក់បានទៅសិក្សានៅមហាវិទ្យាល័យឆ្ងាយពីផ្ទះរួចទៅហើយ ។ បងប្រុសរបស់នាងម្នាក់ទៀតបាននៅបម្រើបេសកកម្ម ។ ម៉ូលី នឹករលឹកបងៗរបស់នាងខ្លាំងណាស់ !
ម៉ាក់បានចាប់ដៃរបស់ ម៉ូលី ក្តាប់ ។ ពួកគាត់បានឈរមើល ម៉ាស៊ី បើកឡានចេញទៅ ។ ម៉ាក់បាននិយាយថា « ពួកយើងច្បាស់ជានឹកគាត់ណាស់ហើយ » ។ គាត់រលីងរលោងទឹកភ្នែក ។
ម៉ូលី បានដើរចូលផ្ទះវិញ ។ នាងបានដើរចូលបន្ទប់ដេករបស់ ម៉ាស៊ី ដែលគ្មានអ្វីសោះ ហើយបានបិទទ្វារ ។ បន្ទាប់មកនាងបានអង្គុយនៅលើគ្រែរបស់ ម៉ាស៊ី ហើយក៏ចាប់ផ្តើមយំ ។
មាននរណាម្នាក់បានគោះទ្វារ ។ ម៉ាក់ និងប៉ាបានចូលមក ។ ពួកគាត់បានដើរទៅឱប ម៉ូលី ។ ពួកគាត់ទាំងអស់គ្នាបានអង្គុយនៅលើគ្រែរបស់ ម៉ាស៊ី រហូតដល់ ម៉ូលី ឈប់យំ ។
ប៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា « ប៉ាដឹងថាកូនពិបាកចិត្តកាលដែល ម៉ាស៊ី ចេញទៅ ។ ហេតុអ្វីយើងមិនធ្វើការអធិស្ឋានជាគ្រួសារ ? យើងអាចទូលសូមជំនួយរបស់ព្រះវរបិតាសួគ៌ដើម្បីជួយយើងឲ្យមានអារម្មណ៍ល្អប្រសើរវិញ ។ ម៉ូលី តើកូនអាចអធិស្ឋានបានទេកូន ? »
« ចាស ប៉ា » ។ ម៉ូលីបានឱនក្បាលរបស់នាង ។ « ឱព្រះវរបិតាដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ពួកយើងសូមអរព្រះគុណទ្រង់សម្រាប់សមាជិកនៅក្នុងគ្រួសាររបស់យើងគ្រប់គ្នា—ចំពោះ វីល, ផាកឃឺ, ម៉ាស៊ី, ខ្ញុំ និងម៉ាក់ និងប៉ា ។ ពួកយើងសូមអរព្រះគុណទ្រង់ដែលពួកយើងអាចរស់នៅជាក្រុមគ្រួសារជានិរន្តរ ។ សូមជួយពួកយើងមានអារម្មណ៍កក់ក្តៅ ។ ហើយជួយខ្ញុំកុំឲ្យមានអារម្មណ៍ឯកោឡើយ » ។
ម៉ូលី នឹកដល់ការនិយាយជាមួយ ម៉ាស៊ី នៅក្នុងបន្ទប់គេង ។ ប៉ុន្តែនាងដឹងថាព្រះវរបិតាសួគ៌ស្តាប់ឮការអធិស្ឋានរបស់នាង ។ នាងដឹងថាទ្រង់នឹងជួយនាងឲ្យមានអារម្មណ៍ល្អប្រសើរវិញ ។
នៅព្រឹកស្អែកផ្ទះរបស់ ម៉ូលី មានភាពស្ងប់ស្ងាត់ខ្លាំងណាស់ ! » នាងនឹកដល់សំណើចសើចក្អាកក្អាយជាមួយ ម៉ាស៊ី កាលដែលពួកនាងរៀបចំខ្លួនទៅសាលារៀន ។ នាងនឹកដល់ការបរិភោគអាហារពេលព្រឹក និងការនិយាយលេងជាមួយគ្នា ។ នៅពេលខ្លះ ម៉ាស៊ី បានប្រាប់នាងអំពីអ្វីដែល ម៉ាស៊ី កំពុងរៀននៅក្នុងថ្នាក់សិក្ខាសាលា ។ ម៉ូលី តែងតែមានអារម្មណ៍ថាមានសេចក្តីសុខសាន្ត នៅពេលនាងបាននិយាយអំពីដំណឹងល្អ ។
ហ្នឹងហើយ ! ម៉ូលី មានគំនិតមួយ ។
ម៉ូលី ត្រៀមរៀបចំខ្លួនទៅសាលារៀន ។ បន្ទាប់មកនាងបានជួបម៉ាក់ ។
« អរុណសួស្តីកូនសម្លាញ់ » ។ ម៉ាក់បានឱបនាង ។ « តើកូនត្រៀមខ្លួនទៅសាលារួចរាល់ហើយឬនៅកូន ?
តើយើងអាចអានសុន្ទរកថាពីសន្និសីទជាមួយគ្នាពីមុនយើងចេញដំណើរបានទេម៉ាក់ ? » ម៉ូលី បានសួរ ។ « កូនគិតថាវានឹងជួយកូនឲ្យមានអារម្មណ៍ល្អប្រសើរវិញ » ។
ម៉ាក់ បានញញឹម ។ « ឱ នោះជាគំនិតល្អណាស់ » ។
ពួកគាត់បានឆ្លាស់វេនគ្នាអានសុន្ទរកថាពីសន្និសីទទូទៅអំពីការលួងលោមចិត្ត ។ ម៉ូលី ចូលចិត្តចំណាយពេលជាមួយម៉ាក់ ។ វាមានអារម្មណ៍ល្អណាស់ដែលបានអានសុន្ទរកថាជាមួយម៉ាក់ ។
នៅពេលដែលពួកគាត់អានចប់ហើយ ម៉ូលី បានញញឹម ។ « តោះ យើងធ្វើបែបនេះម្តងទៀត ! »
នាងនឹងនឹកដល់ ម៉ាស៊ី, វីល និងផាកឃឺ ។ ប៉ុន្តែនាងមានអារម្មណ៍មិនសូវឯកោដូចមុននោះទេ ។ ការអធិស្ឋានរបស់នាងត្រូវបានឆ្លើយតប ! នាងអាចចំណាយពេលជាមួយម៉ាក់ និងប៉ារបស់នាង ។ ហើយប្រសាសន៍របស់ព្យាការីអាចជួយនាងឲ្យមានអារម្មណ៍សុខសាន្ត ។
រចនារូបភាព ដោយ លីស៍ ប្រ៊ីហ្ស៊ី