Pisma święte
Doktryna i Przymierza 59


Rozdział 59

Objawienie dane za pośrednictwem Proroka Józefa Smitha w Syjonie w hrabstwie Jackson w stanie Missouri, 7 sierpnia 1831 r. Przed tym objawieniem ziemia została konsekrowana, jak zlecił Pan, i miejsce pod przyszłą świątynię zostało poświęcone. W dniu otrzymania niniejszego objawienia zmarła Polly Knight, żona Josepha Knighta sen. — pierwsza członkini Kościoła, która zmarła w Syjonie. Pierwsi święci określili niniejsze objawienie jako „pouczenie dla świętych, jak zachować sabat oraz jak pościć i modlić się”.

1–4: Wierni święci w Syjonie będą błogosławieni; 5–8: Mają oni kochać Pana i służyć Mu, i przestrzegać Jego przykazań; 9–19: Święci są błogosławieni tak docześnie, jak i duchowo przez święcenie dnia Pana; 20–24: Prawi otrzymują obietnicę pokoju na tym świecie i życia wiecznego w świecie, który nastanie.

1. Oto błogosławieni są ci, rzecze Pan, co przyszli na tę ziemię ze wzrokiem skupionym jedynie na mojej chwale, według moich przykazań.

2. Bowiem ci, którzy przeżyją, odziedziczą ziemię, a ci, którzy umrą, odpoczną od wszelkich swoich trudów, a uczynki ich pójdą za nimi; i otrzymają koronęposiadłościach mego Ojca, które dla nich przygotowałem.

3. Zaiste, błogosławieni są ci, których stopy stoją na ziemi Syjonu, którzy byli posłuszni mojej ewangelii, bowiem otrzymają w nagrodę dobre rzeczy ziemi, i rodzić ona będzie w swej sile.

4. I będą także ukoronowani błogosławieństwami z wysokości, i mnogimi przykazaniami, i objawieniami w swoim czasie — ci, którzy są wiernipilni przede mną.

5. Przeto daję im przykazanie, mówiąc tak: Kochać będziesz Pana, twego Boga, całym swoim sercem, z całej swojej mocy, umysłu i siły; i służyć mu będziesz w imię Jezusa Chrystusa.

6. Kochać będziesz bliźniego swego jak siebie samego. Nie będziesz kradł; nie będziesz popełniał cudzołóstwa ani zabijał, ani czynił niczego takiego.

7. Dziękować będziesz Panu, twemu Bogu, za wszystko.

8. Ofiarujesz Panu, twemu Bogu, ofiaręprawości, ofiarę ze złamanego serca i skruszonego ducha.

9. I abyś pełniej zachował siebie niesplamionym przez świat, udasz się do domu modlitwy i ofiarujesz swe sakramenty w moim świętym dniu;

10. Bowiem zaprawdę, jest to dzień przeznaczony tobie, abyś odpoczął od trudów i oddał cześć Najwyższemu;

11. Jednak we wszystkie dni i o każdej porze w prawości ofiarowywać będziesz swoje śluby;

12. Lecz pamiętaj, że w tym dniu, dniu Pana, będziesz ofiarowywać swe oblacje i sakramenty Najwyższemu, wyznając swe grzechy twym braciom i przed Panem.

13. I w tym dniu nie uczynisz niczego innego poza przygotowaniem jedzenia w prostocie serca, aby doskonałym był post twój, czyli innymi słowy, aby pełną była radość twoja.

14. Zaprawdę, to jest post i modlitwa, czyli innymi słowy, radowanie się i modlitwa.

15. A jeżeli czynić będziesz te rzeczy z dziękczynieniem, z radosnym sercem i obliczem, bez wielkiego śmiechu, bowiem jest to grzechem, ale z pogodnym sercem i radosnym obliczem —

16. Zaprawdę, powiadam, że jeżeli tak czynić będziesz, twoja będzie pełnia ziemi, zwierzyna polna i ptactwo w powietrzu, i to, co się wspina na drzewa, i to, co chodzi po ziemi;

17. Zaiste, i ziele, i dobre rzeczy, co pochodzą z ziemi, czy to do spożycia czy na okrycie, czy dla domów, czy dla stodół, czy dla sadów, czy dla ogrodów, czy dla winnic;

18. Zaiste, wszystkie rzeczy, co pochodzą z ziemi, w swoim okresie, uczynione są dla korzyści i użytku człowieka, aby radowały oko i cieszyły serce;

19. Do spożycia i dla okrycia, dla smaku i dla zapachu, dla wzmocnienia ciała i ożywienia duszy.

20. I podoba się Bogu, że dał człowiekowi te wszystkie rzeczy; bowiem stworzono je w tym celu, aby były używane według osądu, nie w nadmiarze ani przez przemoc.

21. I niczym człowiek nie obraża Boga i na nikogo nie rozpala się Jego gniew poza tymi, którzy nie wyznają Jego ręki we wszystkim i nie są posłuszni Jego przykazaniom.

22. Jest to według prawa i proroków; przeto nie kłopocz mnie więcej w tej sprawie.

23. Ale naucz się, że ten, kto czyni dzieła prawości, otrzyma swoją nagrodę, nagrodę pokoju w tym świecie i życia wiecznego w świecie, który nastanie.

24. Ja, Pan rzekłem to, a Duch daje świadectwo. Amen.