ព្រះគម្ពីរ
អាលម៉ា 30


ជំពូក​ទី ៣០

កូរីហូរ​ជា​អ្នក​ទទឹង​នឹង​ព្រះ​គ្រីស្ទ សើចចំអក​ដល់​ព្រះ​គ្រីស្ទ ដល់​ដង្វាយ​ធួន និង​ដល់​វិញ្ញាណ​នៃ​ការ​ព្យាករណ៍ — វា​បង្រៀន​ថា គ្មាន​ព្រះ គ្មាន​ការ​ធ្លាក់​នៃ​មនុស្ស គ្មាន​ទោស​ចំពោះ​អំពើ​បាប ហើយ​គ្មាន​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ទេ — អាលម៉ា​ធ្វើ​បន្ទាល់​ថា ព្រះ​គ្រីស្ទ​នឹង​យាង​មក ហើយ​ថា គ្រប់​ការណ៍​ទាំង​អស់​បញ្ជាក់​ថា​មាន​ព្រះ​មែន — កូរីហូរ​ទាមទារ​រក​ទី​សម្គាល់​មួយ ហើយ​ត្រូវ​ធ្វើ​ឲ្យ​គ — អារក្ស​បាន​លេច​មក​ឲ្យ​កូរីហូរ​ឃើញ​ជា​ទេវតា​មួយ ហើយ​បង្រៀន​វា​ឲ្យ​និយាយ — មនុស្ស​ជាន់​លើ​វា ហើយ​វា​ក៏​ស្លាប់​ទៅ។ ប្រមាណ​ជា​ឆ្នាំ ៧៦–៧៤ ម.គ.ស.។

មើល​ចុះ ឥឡូវ​នេះ ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា បន្ទាប់​ពី​ប្រជាជន​អាំម៉ូន​បាន​តាំង​ទីលំនៅ​នៅ​ដែនដី​យើសុន​ហើយ មែន​ហើយ ព្រម​ទាំង​បន្ទាប់​ពី​ពួក​លេមិន​ត្រូវ​រុញច្រាន​ចេញ​ពី​ដែនដី ហើយ​សាកសព​ទាំង​ឡាយ​របស់​គេ​បាន​ត្រូវ​កប់​ដោយ​ប្រជាជន​នៅ​ក្នុង​ដែនដី​នោះ —

ឥឡូវ​នេះ សាកសព​របស់​ពួក​គេ​មិន​អាច​រាប់​បាន​ទេ ដោយ​មាន​ចំនួន​ច្រើន​ពេក ឯ​សាកសព​របស់​ពួក​សាសន៍​នីហ្វៃ ក៏​មិន​អាច​រាប់​បាន​ដែរ — ប៉ុន្តែ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា បន្ទាប់​ពី​ពួក​គេ​បាន​កប់​សាកសព​ទាំង​នោះ​ហើយ ហើយ​បន្ទាប់​ពី​បាន​តម​អាហារ​អស់​ជា​ច្រើន​ថ្ងៃ និង​កាន់ទុក្ខ និង​អធិស្ឋាន (ហើយ​គឺ​នៅ​ឆ្នាំ​ទី​ដប់​ប្រាំមួយ​ក្នុង​រជ្ជកាល​នៃ​ពួក​ចៅក្រម ទៅ​លើ​ប្រជាជន​នីហ្វៃ) នោះ​ចាប់​ផ្ដើម​មាន​សេចក្ដី​សុខសាន្ត​ត​រៀង​ទៅ​នៅ​លើ​ដែនដី​ទាំង​មូល។

មែន​ហើយ ហើយ​ប្រជាជន​បាន​ប្រតិបត្តិ​តាម​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ ហើយ​ពួក​គេ​តឹង​រឹង​ក្នុង​ការ​ប្រតិបត្តិ​តាម​ពិធី​បរិសុទ្ធ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ ស្រប​តាម​ក្រឹត្យវិន័យ​លោក​ម៉ូសេ ព្រោះ​ពួក​គេ​ត្រូវ​បាន​បង្រៀនឲ្យ​កាន់​តាម​ក្រឹត្យវិន័យ​លោក​ម៉ូសេ រហូត​ដល់​ក្រឹត្យ​នោះ​បាន​បំពេញ។

ម្ល៉ោះ​ហើយ ប្រជាជន​ពុំ​មាន​ការ​ច្របូកច្របល់ទេ ពេញ​ឆ្នាំ​ទី​ដប់​ប្រាំមួយ​ក្នុង​រជ្ជកាល​នៃ​ពួក​ចៅក្រម​ទៅ​លើ​ប្រជាជន​នីហ្វៃ។

ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា នៅ​ដើម​ឆ្នាំ​ទី​ដប់​ប្រាំពីរ​ក្នុង​រជ្ជកាល​នៃ​ពួក​ចៅក្រម ក៏​មាន​សេចក្ដី​សុខសាន្ត​ត​រៀង​មក។

ប៉ុន្តែ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា នៅ​ជិត​ទៅ​ចុង​ឆ្នាំ​ទី​ដប់​ប្រាំពីរ មាន​បុរស​ម្នាក់​បាន​ចូល​មក​ក្នុង​ដែនដី​សារ៉ាហិមឡា ហើយ​វា​ជា​អ្នក​ទទឹង​នឹង​ព្រះ​គ្រីស្ទ ព្រោះ​វា​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​បង្រៀន​ប្រជាជន​ទាស់​នឹង​ពាក្យ​ព្យាករណ៍​ទាំង​ឡាយ​ដែល​បាន​ថ្លែង​ដោយ​ពួក​ព្យាការី អំពី​ការ​យាង​មក​នៃ​ព្រះ​គ្រីស្ទ។

ឥឡូវ​នេះ គ្មាន​ច្បាប់​អ្វី​ដែល​ជំទាស់​នឹង​ជំនឿ​របស់​មនុស្ស​នោះ​ទេ ព្រោះ​ថា​បើ​មាន​ច្បាប់​ណាមួយ​ដែល​ធ្វើ​ឲ្យ​មនុស្ស​ពុំ​ស្មើ​ភាព​គ្នា​នោះ គឺជា​ទំនាស់​ដ៏​ខ្លាំង​ដល់​ព្រះ​បញ្ញត្តិ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ។

ត្បិត​បទគម្ពីរ​បាន​ចែង​ដូច្នោះ​ថា ៖ ចូរ​រើស​យក​ព្រះ​ណា ដែល​អ្នក​នឹង​បម្រើ​នៅ​ថ្ងៃ​នេះ​ចុះ។

ឥឡូវ​នេះ បើ​មនុស្ស​ចង់​បម្រើ​ព្រះ នោះ​គឺជា​សិទ្ធិ​របស់​អ្នក​នោះ ឬ​និយាយ​ម្យ៉ាង​ទៀត​ថា បើ​អ្នក​នោះ​ជឿ​ព្រះ នោះ​គឺជា​សិទ្ធិ​របស់​គេ​ក្នុង​ការ​បម្រើ​ទ្រង់ ប៉ុន្តែ​បើ​គេ​មិន​ជឿ​ទ្រង់​ទេ គឺ​គ្មាន​ច្បាប់​ឯណា​មក​ធ្វើ​ទោស​ដល់​អ្នក​នោះ​ឡើយ។

១០ប៉ុន្តែ បើ​សិន​ជា​គេ​ធ្វើ​ឃាត​មនុស្ស នោះ​គេ​ត្រូវ​ទទួល​ទោស​ដល់​ជីវិត ហើយ​បើ​សិន​ជា​គេ​ប្លន់ គេ​ក៏​ត្រូវ​ទទួល​ទោស ហើយ​បើ​សិន​ជា​គេ​លួច ក៏​ត្រូវ​ទទួល​ទោស​ដែរ ហើយ​បើ​សិន​ជា​គេ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​កំផិត ក៏​ត្រូវ​ទទួល​ទោស​ដែរ មែន​ហើយ ចំពោះ​អំពើ​ទុច្ចរិត​អស់​ទាំង​នេះ គេ​ត្រូវ​ទទួល​ទោស។

១១ព្រោះ​មាន​ច្បាប់​មួយ​ថា មនុស្ស​ត្រូវ​ទទួល​ការ​ជំនុំ​ជំរះ ទៅ​តាម​ទោស​របស់​គេ។ ទោះ​ជា​យ៉ាង​ណា​ក៏​ដោយ គង់តែ​គ្មាន​ច្បាប់​ឯណា​ដែល​ទាស់​នឹង​ជំនឿ​របស់​មនុស្ស​នោះ​ឡើយ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ មនុស្ស​ទទួល​ទុក្ខ​ទោស​ចំពោះ​តែ​ទោស​ដែល​ខ្លួន​បាន​ប្រព្រឹត្ត​តែប៉ុណ្ណោះ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ មនុស្ស​ទាំង​អស់​មាន​សិទ្ធិ​ស្មើ​គ្នា។

១២ហើយ​ជន​ដែល​ទទឹង​នឹង​ព្រះ​គ្រីស្ទ មាន​ឈ្មោះ​ថា កូរីហូរ (ហើយ​ច្បាប់​មិន​អាច​ចាប់​កំហុស​គាត់​បាន​ទេ) បាន​ចាប់​ផ្ដើម​បង្រៀន​ប្រជាជន​ថា គ្មាន​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ទេ។ ហើយ​តាម​បែប​នេះ​ហើយ​ដែល​វា​បាន​ផ្សាយ ដោយ​និយាយ​ថា ៖

១៣នែ៎ អ្នក​រាល់​គ្នា ដែល​ត្រូវ​ចងភ្ជាប់​នៅ​នឹង​សេចក្ដី​សង្ឃឹម​មួយ​ដែល​រវើរវាយ ហើយ​ឥត​ប្រយោជន៍​អើយ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​ដាក់​នឹម​មក​លើ​ខ្លួន ដោយ​ការ​រវើរវាយ​បែប​នេះ? ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​ស្វែងរក​ព្រះ​គ្រីស្ទ? ព្រោះ​គ្មាន​មនុស្ស​ណា​អាច​ដឹង​នូវ​អ្វី​ដែល​នឹង​កើត​ឡើង​នោះ​ទេ។

១៤មើល​ចុះ ការណ៍​ទាំង​នេះ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​ហៅ​ថា ពាក្យ​ព្យាករណ៍​នោះ ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​និយាយ​ថា បាន​ឲ្យ​បន្តម​ក​ដោយ​ពួក​ព្យាការី​ដ៏​បរិសុទ្ធ មើល​ចុះ នោះ​គឺជា​សណ្ដាប់​ដ៏​ឆ្កួត​លីលា​ទាំង​ឡាយ​របស់​ពួក​អយ្យកោ​អ្នក​ទេ។

១៥តើ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ធ្វើ​ដូច​ម្ដេច​នឹង​ដឹង​ការ​ពិត​ប្រាកដ នៃ​ការណ៍​ទាំង​នោះ​បាន? មើល​ចុះ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​អាច​ដឹង​នូវ​អ្វីៗ​ដែល​អ្នក​រាល់​គ្នា​មើល​មិន​ឃើញ​នោះ​ទេ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ អ្នក​រាល់​គ្នា​មិន​អាច​ដឹង​ថា នឹង​មាន​ព្រះ​គ្រីស្ទ​មួយ​អង្គ​នោះ​ឡើយ។

១៦អ្នក​ទន្ទឹង​ចាំ ហើយ​និយាយ​ថា អ្នក​រាល់​គ្នា​ឃើញ​ការ​ផ្ដាច់​បាប​ទាំង​ឡាយ​របស់​អ្នក។ ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ នោះ​គឺជា​អានុភាព​នៃ​គំនិត​ដ៏​ឆ្កួត​វង្វេង​មួយ​ប៉ុណ្ណោះ ហើយ​វិកល​ភាព​នៃ​គំនិត​របស់​អ្នក​គឺ​កើត​ឡើង ដោយ​សារ​សណ្ដាប់​ទាំង​ឡាយ​របស់​ពួក​អយ្យកោ​អ្នក ដែល​ដឹក​នាំ​អ្នក​ឲ្យ​ជឿ​នូវ​អ្វីៗ​ដែល​គ្មាន​ពិតប្រាកដ។

១៧ហើយ​រឿង​បែប​នេះ​ជា​ច្រើន​ទៀត ដែល​វា​បាន​និយាយ​ទៅ​កាន់​ប្រជាជន ដោយ​ប្រាប់​គេ​ថា ពុំ​អាច​មាន​ដង្វាយ​ធួន​ដែល​ធ្វើ​ឡើង ដើម្បី​ធ្វើ​ឲ្យ​ធួន​នឹង​អំពើ​បាប​ទាំង​ឡាយ​នៃ​មនុស្ស​ទេ ប៉ុន្តែ​មនុស្ស​គ្រប់​រូប​រស់នៅ​ក្នុង​ជីវិត​នេះ ស្រប​តាម​ការ​រៀបចំ​នៃ​ខ្លួន ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ មនុស្ស​គ្រប់​រូប​បាន​ចម្រើន​ឡើង ស្រប​តាម​ការ​ឈ្លាសវៃ​របស់​ខ្លួន ហើយ​មនុស្ស​គ្រប់​រូប​ដណ្ដើមយក ស្រប​តាម​កម្លាំង​របស់​ខ្លួន ហើយ​អ្វីៗ​ក៏​ដោយ ដែល​មនុស្ស​បាន​ប្រព្រឹត្ត គឺ​គ្មាន​ទោស​សោះ។

១៨ហើយ​វា​បាន​ផ្សាយ​បែប​នេះ​ទៅ​កាន់​ពួក​គេ ដោយ​បង្វែរ​ចិត្ត​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​ចេញ ដោយ​ធ្វើ​ឲ្យ​គេ​ងើយ​ក្បាល​នៅ​ក្នុង​អំពើ​ទុច្ចរិត មែន​ហើយ ដោយ​បង្វែរ​ស្ត្រី​ចេញ​ជា​ច្រើន និង​បុរស​ផង​ឲ្យ​ប្រព្រឹត្ត​អំពើ​សហាយស្មន់ — ដោយ​ប្រាប់​គេ​ថា កាលណា​មនុស្ស​ស្លាប់​ទៅ នោះ​គឺជា​ចុង​បំផុត​ហើយ។

១៩ឥឡូវ​នេះ បុរស​នេះ​ក៏​ទៅ​ដែនដី​យើសុន​ផង​ដែរ ដើម្បី​ទៅ​ផ្សាយ​ប្រាប់​ការណ៍​ទាំង​នេះ នៅ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​អាំម៉ូន ដែល​ពីមុន​ជា​ប្រជាជន​នៃ​ពួក​សាសន៍​លេមិន។

២០ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ពួក​គេ​ឈ្លាសវៃ​ជាង​ពួក​នីហ្វៃ​ចំនួន​ច្រើន ព្រោះ​ពួក​គេ​ចាប់​បុរស​នោះ ហើយ​ចង​វា ហើយ​នាំ​វា​ទៅ​ចំពោះ​អាំម៉ូន ដែល​ជា​សង្ឃ​ជាន់​ខ្ពស់​នៅ​លើ​ប្រជាជន​នោះ។

២១ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា អាំម៉ូន​បាន​បញ្ជា​ឲ្យ​ដេញ​វា​ចេញ​ពី​ដែនដី។ ហើយ​វា​បាន​មក​ឯ​ដែនដី​គេឌាន ហើយ​បាន​ចាប់​ផ្ដើម​ផ្សាយ​ដល់​ពួក​គេ​ផង ហើយ​នៅ​ទី​នេះ វា​ពុំ​បាន​ជោគជ័យ​ច្រើន​ទេ ព្រោះ​វា​ត្រូវ​គេ​ចាប់​វា ហើយ​ចង​វា ហើយ​នាំ​យក​ទៅ​ចំពោះ​សង្ឃ​ជាន់​ខ្ពស់ និង​ចំពោះ​មេ​ចៅក្រម​ដែល​ត្រួតត្រា​លើ​ដែនដី​នោះ។

២២ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា សង្ឃ​ជាន់​ខ្ពស់​បាន​និយាយ​ទៅ​វា​ថា ៖ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​ដើរ​បង្ខូច​ផ្លូវ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់​យ៉ាង​នេះ? ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​បង្រៀន​ប្រជាជន​នេះ​ថា ពុំ​មាន​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ទេ ធ្វើ​នេះ​ដើម្បី​បង្អាក់​ការ​អរ​រីករាយ​របស់​គេ​ឬ​អី? ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​និយាយ​ទាស់​នឹង​អស់​ទាំង​ពាក្យ​ព្យាករណ៍​នៃ​ពួក​ព្យាការី​ដ៏​បរិសុទ្ធ?

២៣ឥឡូវ​នេះ សង្ឃ​ជាន់​ខ្ពស់​មាន​ឈ្មោះ​ថា គីឌដូណា។ ហើយ​កូរីហូរ​បាន​និយាយ​ទៅ​លោក​ថា ៖ ពី​ព្រោះ​តែ​ខ្ញុំ​ពុំ​បង្រៀន​សណ្ដាប់​ដ៏​ឆ្កួត​លីលា​ទាំង​ឡាយ​របស់​ពួក​អយ្យកោ​លោក ហើយ​ពី​ព្រោះ​តែ​ខ្ញុំ​ពុំ​បង្រៀន​ប្រជាជន​នេះ ឲ្យ​ចង​ខ្លួន​គេ​ភ្ជាប់​ទៅ​នឹង​ពិធី​បរិសុទ្ធ និង​ការ​ប្រព្រឹត្ត​ដ៏​ឆ្កួត​លីលា ដែល​ចែង​មក​ដោយ​ពួក​សង្ឃ​ពី​ដើម​ដើម្បី​ដណ្ដើម​អានុភាព និង​សិទ្ធិ​អំណាច​ពី​ពួក​គេ ដើម្បី​ទុក​ពួក​គេ​នៅ​ក្នុង​ការ​ល្ងង់ខ្លៅ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​គេ​ងើប​ក្បាល​រួច តែ​ត្រូវ​សង្កត់​ចុះ​តាម​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​លោក។

២៤លោក​និយាយ​ថា ប្រជាជន​នេះ គឺជា​ប្រជាជន​សេរី។ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​និយាយ​ថា ពួក​គេ​នៅ​ក្នុង​សេវក​ភាព។ លោក​និយាយ​ថា ពាក្យ​ព្យាករណ៍​ជំនាន់​ដើម​ទាំង​នោះ​សុទ្ធ​តែ​ពិត។ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​និយាយ​ថា លោក​ពុំ​ដឹង​ថា ពាក្យ​ព្យាករណ៍​ទាំង​នោះ​ពិត​ទេ។

២៥លោក​និយាយ​ថា ប្រជាជន​នេះ គឺជា​ប្រជាជន​មួយ​ដែល​មាន​ទោស ហើយ​បាន​ធ្លាក់ ដោយ​ព្រោះ​អំពើ​រំលង​នៃ​ឪពុក​គេ​ម្នាក់។ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​និយាយ​ថា​កូន​ពុំ​មាន​ទោស​ដោយ​ព្រោះ​ឪពុក​ម្ដាយ​ខ្លួន​ទេ។

២៦ហើយ​លោក​និយាយ​ដែរ​ថា ព្រះ​គ្រីស្ទ​នឹង​យាង​មក។ ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ខ្ញុំ​និយាយ​ថា លោក​ពុំ​ដឹង​ថា​នឹង​មាន​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ទេ។ ហើយ​លោក​និយាយ​ដែរ​ថា ទ្រង់​នឹង​ត្រូវ​សុគត​ជំនួស​អំពើ​បាប​ទាំង​ឡាយ​នៃ​មនុស្ស​លោក —

២៧ម្ល៉ោះ​ហើយ លោក​នាំ​ប្រជាជន​នេះ​ឲ្យ​ដើរ​តាម​សណ្ដាប់​ដ៏​ឆ្កួត​លីលា​ទាំង​ឡាយ​របស់​ពួក​អយ្យកោ​លោក ហើយ​ទៅ​តាម​ចំណង់​ផ្ទាល់​ខ្លួន​របស់​លោក ហើយ​លោក​សង្កត់​ពួក​គេ​ចុះ បី​ដូច​ជា​នៅ​ក្នុង​សេវក​ភាព ដើម្បី​លោក​អាច​បំប៉ន​ខ្លួន​លោក​ដោយ​ផល​នៃ​ការងារ​របស់​ដៃ​គេ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​គេ​ហ៊ាន​ងើប​សម្លឹង​ដោយ​ក្លាហាន ហើយ​ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​គេ​ហ៊ាន​សប្បាយ​នៅ​ក្នុង​សិទ្ធិ និង​ឯក​សិទ្ធិ​ទាំង​ឡាយ​របស់​គេ។

២៨មែន​ហើយ ពួក​គេ​មិន​ហ៊ាន​ប្រើ​អ្វី​ដែល​ជា​របស់​គេ​ផ្ទាល់​ខ្លួន​សោះ ដោយ​ខ្លាចក្រែង​គេ​ជំទាស់​ចិត្ត​ពួក​សង្ឃ​របស់​គេ ដែល​ជា​អ្នក​ដាក់​នឹម​ទៅ​លើ​គេ​តាម​ចំណង់​របស់​ខ្លួន ហើយ​បាន​នាំ​គេ​ឲ្យ​ជឿ​ដោយ​សណ្ដាប់​ទាំង​ឡាយ​របស់​គេ និង​ការ​យល់​សប្ដិ​ទាំង​ឡាយ​របស់​គេ និង​គំនិត​រវើរវាយ​ទាំង​ឡាយ​របស់​គេ និង​ការ​និមិត្ត​ទាំង​ឡាយ​របស់​គេ និង​ការ​អាថ៌កំបាំង​ទាំង​ឡាយ​ដែល​គេ​ប្រឌិត​ឡើង ដើម្បី​ឲ្យ​ប្រជាជន​ជឿ​ថា បើ​សិន​ជា​ពួក​គេ​មិន​ធ្វើ​តាម​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​គេ​ទេ គឺ​ជំទាស់​ចិត្ត​តួអង្គ​ដ៏​ពុំ​ស្គាល់​មួយ ដែល​ពួក​គេ​និយាយ​ថា គឺជា​ព្រះ — ជា​តួអង្គ​មួយ​ដែល​គ្មាន​អ្នក​ណា​ដែល​បាន​ឃើញ ឬ​ស្គាល់ ដែល​ជា​តួអង្គ​ដែល​មិន​ដែល​មាន ឬ​មិន​មាន​នៅ​ពេល​ខាង​មុខ។

២៩ឥឡូវ​នេះ កាលដែល​សង្ឃ​ជាន់​ខ្ពស់ និង​មេ​ចៅក្រម​បាន​ឃើញ​ភាព​រឹងរូស​នៃ​ចិត្ត​របស់​វា មែន​ហើយ កាល​ពួក​គេ​បាន​ឃើញ​ថា បុរស​នោះ​បណ្ដុះ​បង្អាប់​រហូត​ដល់​ព្រះ ពួក​គេ​ពុំ​ឆ្លើយតប​នឹង​ពាក្យ​របស់​អ្នក​នោះ​ឡើយ តែ​គេ​បញ្ជា​ឲ្យ​ចង​អ្នក​នោះ​វិញ ហើយ​ពួក​គេ​បាន​ប្រគល់​វា​ទៅ​ក្នុង​ដៃ​របស់​នាយ​ទា​ហ៊ាន​ទាំង​ឡាយ ហើយ​បាន​បញ្ជូន​វា​ទៅ​ដែនដី​សារ៉ាហិមឡា ដើម្បី​គេ​អាច​នាំ​វា​ទៅ​ចំពោះ​អាលម៉ា និង​មេ​ចៅក្រម ដែល​ត្រួតត្រា​លើ​អស់​ទាំង​ដែនដី។

៣០ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា កាលដែល​វា​ត្រូវ​គេ​នាំ​ទៅ​ចំពោះ​អាលម៉ា និង​មេ​ចៅក្រម នោះ​វា​បាន​ធ្វើ​កិរិយា ដូច​ជា​វា​បាន​ធ្វើ​នៅ​ក្នុង​ដែនដី​គេឌាន​ដែរ មែន​ហើយ វា​នៅ​តែ​បន្ត​ការ​ប្រមាថ។

៣១ហើយ​វា​បាន​ដំឡើង​សំឡេង ដោយ​និយាយ​ពាក្យ​ក្រអោង​ដាក់​មុខ​អាលម៉ា ហើយ​បាន​ជេរប្រមាថ​ដល់​ពួក​សង្ឃ និង​ពួក​គ្រូ​បង្រៀន ដោយ​ចោទប្រកាន់​ពួក​គេ​ថា បាន​ដឹកនាំ​ប្រជាជន​ឲ្យ​វង្វេង​ទៅ​តាម​សណ្ដាប់​ដ៏​ល្ងឹត​ល្ងង់​ទាំង​ឡាយ នៃ​ពួក​អយ្យកោ​របស់​គេ ដោយ​សារ​ចង់​បំប៉ន​ខ្លួន​លើ​ការងារ​របស់​ប្រជាជន។

៣២ឥឡូវ​នេះ អាលម៉ា​បាន​និយាយ​ទៅ​វា​ថា ៖ តើ​អ្នក​ដឹង​ថា យើង​មិន​បាន​បំប៉ន​ខ្លួន​លើ​ការងារ​របស់​ប្រជាជន​នេះ​ទេ ត្បិត​មើល​ចុះ ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​ការ​ចាប់​តាំង​ពី​ការ​ចាប់​ផ្ដើម​រជ្ជកាល​នៃ​ពួក​ចៅក្រម រហូត​មក​ដល់​ពេល​ឥឡូវ​នេះ ធ្វើ​ការ​ដោយ​ដៃ​ខ្ញុំ​ផ្ទាល់​ដើម្បី​ចិញ្ចឹម​ខ្លួន​ខ្ញុំ ទោះ​បី​ខ្ញុំ​ត្រូវ​ធ្វើ​ដំណើរ​ពាសពេញ​ដែនដី ដើម្បី​ប្រកាស​ប្រាប់​ព្រះ​បន្ទូល​នៃ​ព្រះ​ដល់​ប្រជាជន​ខ្ញុំ​ក៏​ដោយ។

៣៣ហើយ​ទោះ​បី​កិច្ចការ​នឿយហត់​ជា​ច្រើន ដែល​ខ្ញុំ​បាន​ធ្វើ​នៅ​ក្នុង​សាសនាចក្រ​ក៏​ដោយ គង់តែ​ខ្ញុំ​មិនដែល​បាន​ទទួល ទោះ​ជា​មួយ​ស៊ីណាញ ដើម្បី​ការងារ​ខ្ញុំ​ដែរ ឯ​បង​ប្អូន​ខ្ញុំ​ក៏​មិនដែល​បាន​ទទួល​អ្វី​ដែរ លើកលែងតែ​នៅ​ក្នុង​វេទិកា​ជំនុំ​ជំរះ ហើយ​នៅ​ពេល​នោះ យើង​បាន​ទទួល​ត្រឹមតែ​ចំនួន​ដែល​ស្រប​ទៅ​តាម​ច្បាប់ សម្រាប់​តែ​ពេល​វេលា​របស់​យើង​ប៉ុណ្ណោះ។

៣៤ហើយ​ឥឡូវ​នេះ បើ​សិន​ជា​យើង​មិន​ទទួល​អ្វី​ទាំង​អស់ សម្រាប់​កម្លាំងកាយ​របស់​យើង នៅ​ក្នុង​សាសនាចក្រ​ទេ តើ​យើង​បាន​ប្រយោជន៍​អ្វី​ដែល​ធ្វើ​ការ​នៅ​ក្នុង​សាសនាចក្រ លើកលែងតែ​ប្រកាស​ប្រាប់​សេចក្ដី​ពិត ដើម្បី​យើង​អាច​បាន​អរ​រីករាយ​ក្នុង​សេចក្ដី​អំណរ​របស់​បង​ប្អូន​យើង​ប៉ុណ្ណោះ?

៣៥លំដាប់​នោះ ហេតុ​អ្វី​បាន​ជា​អ្នក​និយាយ​ថា យើង​ផ្សាយ​ប្រាប់​ប្រជាជន​នេះ ដើម្បី​រក​កម្រៃ នៅ​ពេល​ដែល​ខ្លួន​អ្នក​ផ្ទាល់​ក៏​ដឹង​ថា យើង​មិន​បាន​ទទួល​កម្រៃ​ទេ​នោះ? ហើយ​ឥឡូវ​នេះ តើ​អ្នក​ជឿ​ថា យើង​បញ្ឆោត​ប្រជាជន​នេះ ដែល​បណ្ដា​ល​ឲ្យ​មាន​សេចក្ដី​អំណរ​ក្នុង​ចិត្ត​គេ​បែប​នេះ​ឬ?

៣៦ហើយ​កូរីហូរ​បាន​ឆ្លើយតប​ទៅ​លោក​ថា បាទ។

៣៧ហើយ​លំដាប់​នោះ អាលម៉ា​បាន​និយាយ​ទៅ​វា​ថា ៖ តើ​អ្នក​ជឿ​ថា​មាន​ព្រះ​ទេ?

៣៨ហើយ​វា​ឆ្លើយ​ថា ទេ។

៣៩ឥឡូវ​នេះ អាលម៉ា​បាន​និយាយ​ទៅ​វា​ថា ៖ តើ​អ្នក​នឹង​បដិសេធ​ទៀត​ថា គ្មាន​ព្រះ ហើយ​ក៏​បដិសេធ​ផង​ដែរ​ថា គ្មាន​ព្រះ​គ្រីស្ទ​ឬ? ត្បិត​មើល​ចុះ ខ្ញុំ​ប្រាប់​អ្នក​ថា ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​មាន​ព្រះ​មួយ​អង្គ ហើយ​ក៏​ដឹង​ផង​ថា ព្រះ​គ្រីស្ទ​នឹង​យាង​មក។

៤០ហើយ​ឥឡូវ​នេះ តើ​អ្នក​មាន​ភស្តុតាង​អ្វី ដែល​ថា​គ្មាន​ព្រះ ឬ​ថា ព្រះ​គ្រីស្ទ​នឹង​ពុំ​យាង​មក​ទេ​នោះ? ខ្ញុំ​សូម​ប្រាប់​អ្នក​ថា អ្នក​គ្មាន​ភស្តុតាង​អ្វី​ទាំង​អស់ លើកលែងតែ​ពាក្យ​របស់​អ្នក​ប៉ុណ្ណោះ។

៤១ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ខ្ញុំ​មាន​គ្រប់​ការណ៍​ទាំង​អស់​ដែល​ជា​ទី​បន្ទាល់​ថា ការណ៍​ទាំង​នេះ​ពិត ហើយ​អ្នក​ក៏​មាន​គ្រប់​ការណ៍​ទាំង​អស់​ជាទី​បន្ទាល់​ដល់​អ្នក​ថា ការណ៍​ទាំង​នោះ​ពិត​ដែរ ហើយ​តើ​អ្នក​នឹង​បដិសេធ​ការណ៍​ទាំង​នោះ​ឬ? តើ​អ្នក​ជឿ​ទេ​ថា​ការណ៍​ទាំង​នេះ​ពិត?

៤២មើល​ចុះ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា អ្នក​ជឿ តែ​អ្នក​ត្រូវ​វិញ្ញាណ​ភូត​កុហក​ចូល​ក្នុង​ខ្លួន​អ្នក ហើយ​អ្នក​បាន​ច្រាន​ចោល​ព្រះ​វិញ្ញាណ​នៃ​ព្រះ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​ព្រះ​វិញ្ញាណ​មាន​កន្លែង​នៅ​ក្នុង​អ្នក ប៉ុន្តែ​អារក្ស​មាន​អំណាច​ទៅ​លើ​អ្នក ហើយ​វា​នាំ​អ្នក​ទៅ​គ្រប់​កន្លែង​ដោយ​ធ្វើ​នូវ​គ្រប់​កលល្បិច ដើម្បី​វា​អាច​បំផ្លាញ​កូន​ចៅ​នៃ​ព្រះ​ចោល។

៤៣ហើយ​ឥឡូវ​នេះ កូរីហូរ​បាន​និយាយ​ទៅ​អាលម៉ា​ថា ៖ បើ​សិន​ជា​លោក​បង្ហាញ​ខ្ញុំ​នូវ​ទី​សម្គាល់​មួយ ដើម្បី​ឲ្យ​ខ្ញុំ​អាច​បាន​បរិវត្ត​ថា មាន​ព្រះ​មួយ​អង្គ មែន​ហើយ ចូរ​បង្ហាញ​ខ្ញុំ​ថា ទ្រង់​មាន​ព្រះ​ចេស្ដា ហើយ​នៅ​ពេល​នោះ ខ្ញុំ​នឹង​ត្រូវ​បាន​បរិវត្ត​អំពី​សេចក្ដី​ពិត​នៃ​សម្ដី​របស់​លោក។

៤៤ប៉ុន្តែ អាលម៉ា​បាន​និយាយ​ទៅ​វា​ថា ៖ អ្នក​បាន​ទទួល​ទី​សម្គាល់​ល្មម​គ្រប់​គ្រាន់​ហើយ តើ​អ្នក​ចង់​សាកល្បង​ព្រះ​របស់​អ្នក​ធ្វើ​អ្វី? តើ​អ្នក​នៅ​តែ​និយាយ​ថា ចូរ​បង្ហាញ​ខ្ញុំ​នូវ​ទី​សម្គាល់​មួយ នៅ​ពេល​ដែល​អ្នក​មាន​ទី​បន្ទាល់​នៃ​បង​ប្អូន​របស់​អ្នក​អស់​ទាំង​នេះ និង​អស់​ទាំង​ពួក​ព្យាការី​ដ៏​បរិសុទ្ធ​ផង​ឬ? បទគម្ពីរ​ទាំង​ឡាយ​ត្រូវ​បាន​បើក​ត្រដាង​នៅ​ចំពោះ​អ្នក មែន​ហើយ ហើយ​គ្រប់​ការណ៍​ទាំង​អស់​បង្ហាញ​ថា មាន​ព្រះ​មួយ​អង្គ​មែន មែន​ហើយ ហើយ​សូម្បីតែ​ផែនដី និង​របស់​សព្វ​សារពើ​ដែល​នៅ​លើ​ផ្ទៃ​ផែនដី មែន​ហើយ និង​ចលនា​របស់​ផែនដី មែន​ហើយ ព្រម​ទាំង​ពិភព​ទាំង​អស់ ដែល​ធ្វើ​ចលនា​តាម​ទម្រង់​ធម្មតា​របស់​គេ ក៏​ធ្វើ​ជា​សាក្សី​ថា មាន​ព្រះ​បង្ក​បង្កើត​ដ៏​មហិមា​មួយ​អង្គ។

៤៥ហើយ​តើ​អ្នក​នៅ​តែ​ដើរ​គ្រប់​កន្លែង ដឹកនាំ​ចិត្ត​ប្រជាជន​នេះ​ឲ្យ​វង្វេង ដោយ​ធ្វើ​បន្ទាល់​ទៅ​កាន់​គេ​ថា​គ្មាន​ព្រះ​ឬ? ហើយ​តើ​អ្នក​នៅ​តែ​បដិសេធ​នឹង​សាក្សី​អស់​ទាំង​នេះ​ឬ? ហើយ​វា​និយាយ​ថា ៖ បាទ ខ្ញុំ​នឹង​បដិសេធ លើកលែងតែ​លោក​នឹង​បង្ហាញ​ទី​សម្គាល់​មួយ​ដល់​ខ្ញុំ។

៤៦ហើយ​ឥឡូវ​នេះ ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា អាលម៉ា​បាន​និយាយ​ទៅ​វា​ថា ៖ មើល​ចុះ ខ្ញុំ​ព្រួយ​ចិត្ត​ដោយ​ព្រោះ​អ្នក​មាន​ចិត្ត​រឹងរូស មែន​ហើយ ដោយ​ព្រោះ​អ្នក​នៅ​តែ​ទាស់​នឹង​វិញ្ញាណ​នៃ​ការ​ពិត ដើម្បី​ឲ្យ​ព្រលឹង​អ្នក​ត្រូវ​បំផ្លាញ​បង់។

៤៧ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ ជា​ការ​ប្រសើរ​បើ​ព្រលឹង​អ្នក​ត្រូវ​បាត់បង់ ជាជាង​ទុក​ឲ្យ​រូប​អ្នក​ធ្វើ​ជា​ផ្លូវ​នាំ​ព្រលឹង​ជា​ច្រើន​ទៅ​ក្នុង​ការ​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​ដោយ​ការ​ភូត​កុហក​របស់​អ្នក និង​ដោយ​ពាក្យ​បញ្ចើចបញ្ចើ​របស់​អ្នក ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ បើ​សិន​ជា​អ្នក​នឹង​បដិសេធ​ទៀត មើល​ចុះ ព្រះ​ទ្រង់​នឹង​វាយ​អ្នក​ដើម្បី​ឲ្យ​អ្នក​ក្លាយ​ទៅ​ជា​គ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​បើក​មាត់​អ្នក​ទៀត ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​បញ្ឆោត​ប្រជាជន​នេះ​ទៀត​ឡើយ។

៤៨ឥឡូវ​នេះ កូរីហូរ​បាន​និយាយ​ទៅ​លោ​ក​ថា ៖ ខ្ញុំ​មិន​បដិសេធ​ថា មាន​ព្រះ​រស់​នៅ​ទេ តែ​ខ្ញុំ​មិន​ជឿ​ថា មាន​ព្រះ​មួយ​អង្គ​ឡើយ ហើយ​ខ្ញុំ​ក៏​និយាយ​ផង​ថា លោក​មិន​ដឹង​ថា មាន​ព្រះ​ទេ ហើយ​លើកលែងតែ​លោក​បង្ហាញ​ទី​សម្គាល់​មួយ​ដល់​ខ្ញុំ នោះ​ខ្ញុំ​នឹង​ពុំ​ជឿ​ឡើយ។

៤៩ឥឡូវ​នេះ អាលម៉ា​បាន​និយាយ​ទៅ​វា​ថា ៖ នេះ​ខ្ញុំ​នឹង​ឲ្យ​អ្នក​ទុក​ជាទី​សម្គាល់​មួយ​ថា អ្នក​នឹង​ត្រូវ​ក្លាយ​ទៅ​ជា​គ ស្រប​តាម​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​ខ្ញុំ ហើយ​ខ្ញុំ​និយាយ​ថា​ដោយ​នូវ​ព្រះ​នាម​នៃ​ព្រះ អ្នក​នឹង​ត្រូវ​ក្លាយ​ជា​គ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​អ្នក​ចេញ​វាចា​បាន​ទៀត​ឡើយ។

៥០ឥឡូវ​នេះ កាល​អាលម៉ា​បាន​និយាយ​ពាក្យ​ទាំង​នេះ​ហើយ នោះ​កូរីហូរ​ក៏​ក្លាយ​ទៅ​ជា​គ ដើម្បី​កុំ​ឲ្យ​វា​អាច​ចេញ​វាចា​បាន​ទៀត​ឡើយ ស្រប​តាម​ពាក្យ​សម្ដី​របស់​អាលម៉ា។

៥១ហើយ​ឥឡូវ​នេះ កាល​មេ​ចៅក្រម​បាន​ឃើញ​ការណ៍​នេះ​ហើយ នោះ​លោក​ក៏​លូកដៃ​មក​សរសេរ​ឲ្យ​កូរីហូរ​មើល​ថា ៖ តើ​អ្នក​ត្រូវ​បាន​បរិវត្ត​អំពី​ព្រះ​ចេស្ដា​នៃ​ព្រះ​ហើយ​ឬ​នៅ? តើ​អ្នក​ណា​ទៅ​ដែល​អ្នក​ចង់​ឲ្យ​អាលម៉ា​បង្ហាញ​ទី​សម្គាល់​របស់​លោក? តើ​អ្នក​ចង់​ឲ្យ​លោក​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ផ្សេង​ទៀត​វេទនា ដើម្បី​បង្ហាញ​ទី​សម្គាល់​មួយ​ដល់​អ្នក​ឬ? មើល​ចុះ លោក​បាន​បង្ហាញ​ទី​សម្គាល់​មួយ​ដល់​អ្នក​ហើយ ហើយ​ឥឡូវ​នេះ តើ​អ្នក​ចង់​ប្រកែក​ទៀត​ឬ?

៥២ហើយ​កូរីហូរ​បាន​លូកដៃ​មក​សរសេរ​ថា ៖ ខ្ញុំ​ដឹង​ថា ខ្ញុំ​គ ព្រោះ​ខ្ញុំ​ពុំ​អាច​និយាយ​បាន ហើយ​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា គ្មាន​អ្វី​សោះឡើយ លើកលែងតែ​ព្រះ​ចេស្ដា​នៃ​ព្រះ​ប៉ុណ្ណោះ ដែល​អាច​នាំ​ការណ៍​នេះ​មក​លើ​ខ្ញុំ​បាន មែន​ហើយ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​ដឹង​ជា​រហូត​មក​ថា មាន​ព្រះ​មួយ​អង្គ​មែន។

៥៣ប៉ុន្តែ​មើល​ចុះ អារក្ស​បាន​បញ្ឆោត​ខ្ញុំ ព្រោះ​វា​បាន​លេច​មក​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ឃើញ​នៅ​ក្នុង​រូបរាង​ជា​ទេវតា​មួយ​រូប ហើយ​បាន​និយាយ​មក​ខ្ញុំ​ថា ៖ ចូរ​អ្នក​ទៅ​ទាមទារ​ប្រជាជន​នេះ​មក​វិញ ព្រោះ​ពួក​គេ​ទាំង​អស់​គ្នា​បាន​ដើរ​វង្វេង​តាម​ព្រះ​ដ៏​ពុំ​ស្គាល់​មួយ​អង្គ។ ហើយ​វា​បាន​ប្រាប់ ខ្ញុំ​ថា ៖ គឺ​គ្មាន​ព្រះ​ទេ មែន​ហើយ វា​បាន​បង្រៀន​ខ្ញុំ​នូវ​អ្វីៗ​ដែល​ខ្ញុំ​ត្រូវ​និយាយ។ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​បង្រៀន​ពាក្យ​ពេចន៍​របស់​វា ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​បង្រៀន​ពាក្យ​ទាំង​នោះ ព្រោះ​អី​ពាក្យ​ទាំង​នោះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ស្កប់​ស្កល់​ដល់​គំនិត​ខាង​រូប​កាយ ហើយ​ខ្ញុំ​បាន​បង្រៀន​ពាក្យ​ទាំង​នោះ រហូត​ដល់​ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ការ​ជោគជ័យ​ដ៏​ច្រើន ដរាប​ដល់​ខ្ញុំ​ជឿ​មែនទែន​ថា ពាក្យ​ទាំង​នោះ​ពិត ហើយ​ដោយ​ហេតុ​នេះ ខ្ញុំ​តទល់​នឹង​សេចក្ដី​ពិត រហូត​ដល់​ខ្ញុំ​បាន​នាំ​មក​នូវ​បណ្ដា​សា​ដ៏​ធំ​នេះ​មក​លើ​ខ្លួន។

៥៤ឥឡូវ​នេះ កាល​វា​បាន​និយាយ​យ៉ាង​នេះ​ហើយ នោះ​វា​ក៏​បាន​សុំ​អង្វរ​អាលម៉ា​ឲ្យ​អធិស្ឋាន​ដល់​ព្រះ ដើម្បី​ឲ្យ​ពាក្យ​បណ្ដា​សា​នេះ​បាន​ដក​ចេញ​ពី​វា។

៥៥តែ​អាលម៉ា​បាន​និយាយ​ទៅ​វា​ថា ៖ បើ​សិន​ជា​ពាក្យ​បណ្ដា​សា​នេះ​ត្រូវ​ដក​ចេញ​ពី​អ្នក នោះ​អ្នក​ច្បាស់​ជា​នឹង​ដឹកនាំ​ចិត្ត​ប្រជាជន​នេះ​ឲ្យ​វង្វេង​ទៀត ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ពាក្យ​បណ្ដា​សា​នេះ​ត្រូវ​ដាក់​លើ​អ្នក តាម​ព្រះ​ហឫទ័យ​នៃ​ព្រះ​ចុះ។

៥៦ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពាក្យ​បណ្ដា​សា​នេះ​ក៏​ពុំ​បាន​ដក​ចេញ​ពី​កូរីហូរ​ទេ តែ​វា​ត្រូវ​គេ​បណ្ដេញ​ចេញ ហើយ​ដើរ​ពី​ផ្ទះ​មួយ​ទៅ​ផ្ទះ​មួយ សុំទាន​រក​អាហារ​ចិញ្ចឹម​ខ្លួន។

៥៧ឥឡូវ​នេះ ដំណឹង​អំពី​អ្វីៗ​ដែល​បាន​កើត​ឡើង​ដល់​កូរីហូរ​នេះ បាន​ផ្សាយ​ភ្លាមៗ​ទូ​ទៅ​អស់​ទាំង​ដែនដី មែន​ហើយ សេចក្ដី​ប្រកាស​ត្រូវ​បាន​ផ្សាយ​ដោយ​មេ​ចៅក្រម​ទៅ​ដល់​អស់​ទាំង​ប្រជាជន​នៅ​ក្នុង​ដែនដី ដោយ​ប្រកាស​ទៅ​ដល់​ពួក​ជន​ដែល​បាន​ជឿ​ដល់​ពាក្យ​ពេចន៍​របស់​កូរីហូរ​ថា ពួក​គេ​ត្រូវ​តែ​ប្រែ​ចិត្ត​ឲ្យ​បាន​ឆាប់​រហ័ស ក្រែងលោ​សេចក្ដី​ជំនុំ​ជំរះ​ដដែល​នេះ នឹង​ធ្លាក់​មក​លើ​ពួក​គេ​ដែរ។

៥៨ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា ពួក​គេ​ទាំង​អស់​គ្នា​ត្រូវ​បាន​បរិវត្ត​អំពី​អំពើ​ទុច្ចរិត​របស់​កូរីហូរ ហេតុ​ដូច្នេះ​ហើយ ពួក​គេ​ទាំង​អស់​គ្នា​បាន​ប្រែ​ចិត្ត​ជឿ​ដល់​ព្រះ​អម្ចាស់​ទៀត ហើយ​ការណ៍​នេះ​បាន​បញ្ចប់​អំពើ​ទុច្ចរិត​តាម​របៀប​កូរីហូរ។ ហើយ​កូរីហូរ​បាន​ដើរ​ពី​ផ្ទះ​មួយ​ទៅ​ផ្ទះ​មួយ សុំទាន​អាហារ​យក​មក​ចិញ្ចឹមជីវិត។

៥៩ហើយ​ហេតុការណ៍​បាន​កើត​ឡើង​ថា នៅ​ពេល​វា​ចេញ​ទៅ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន មែន​ហើយ គឺ​ក្នុង​ចំណោម​ប្រជាជន​ដែល​បាន​បំបែក​ខ្លួន​ចេញ​ពី​ពួក​សាសន៍​នីហ្វៃ ហើយ​បាន​ហៅ​ខ្លួន​គេ​ថា ពួក​សាសន៍​សូរាំ ដែល​ត្រូវ​បាន​ដឹកនាំ ដោយ​បុរស​ម្នាក់​ឈ្មោះ សូរាំ — ហើយ​ពេល​ដែល​វា​ចេញ​ទៅ​ក្នុង​ចំណោម​ពួក​នេះ មើល​ចុះ វា​ត្រូវ​មនុស្ស​រត់​ជាន់​លើ​រហូត​ដល់​ស្លាប់។

៦០ម្ល៉ោះ​ហើយ យើង​ឃើញ​ទី​បញ្ចប់​របស់​វា ដែល​បាន​បង្ខូច​ផ្លូវ​ទាំង​ឡាយ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ ម្ល៉ោះ​ហើយ យើង​ឃើញ​ថា អារក្ស​ពុំ​ដែល​គាំទ្រ​ដល់​កូន​ចៅ​របស់​វា​ទេ​នៅ​ថ្ងៃ​ចុង​ក្រោយ​បង្អស់ តែ​វា​ទាញ​ពួក​គេ​យ៉ាង​ឆាប់​រហ័ស​ទៅ​កាន់​ស្ថាន​នរក​វិញ៕