ជំពូកទី ៦២
មរ៉ូណៃធ្វើដំណើរទៅជួយពេហូរ៉ាននៅដែនដីគេឌាន — ពួកនិយមស្ដេចដែលប្រកែកមិនព្រមការពារប្រទេសគេ ត្រូវយកទៅប្រហារជីវិតចោល — ពេហូរ៉ាន និងមរ៉ូណៃយកក្រុងនីហ្វៃហាបានមកវិញ — ពួកសាសន៍លេមិនជាច្រើន រួបរួមជាមួយនឹងប្រជាជនអាំម៉ូន — ទីអានគុមសម្លាប់អាំម៉ូរ៉ុន ហើយត្រូវគេសម្លាប់គាត់វិញ — ពួកសាសន៍លេមិនត្រូវរុញច្រានចេញពីដែនដី ហើយសន្តិភាពត្រូវបានបង្កើតឡើងវិញ — ហេលេមិនត្រឡប់ទៅធ្វើការងារបម្រើ និងស្ថាបនាសាសនាចក្រឡើង។ ប្រមាណជាឆ្នាំ ៦២–៥៧ ម.គ.ស.។
១ហើយឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលមរ៉ូណៃបានទទួលសំបុត្រនេះហើយ នោះលោកមានចិត្តក្លាហានឡើង ហើយបានពោរពេញទៅដោយសេចក្ដីអំណរដ៏ខ្លាំងពន់ប្រមាណ ដោយសារសេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់ពេហូរ៉ាន ព្រោះលោកមិនមែនជាកមនុស្សក្បត់សេរីភាព និងឧត្ដមគតិរបស់ប្រទេសលោកទេ។
២ប៉ុន្តែលោកបានកើតទុក្ខជាខ្លាំងណាស់ដែរ ដោយព្រោះសេចក្ដីទុច្ចរិតនៃពួកជនដែលបានរុញច្រានពេហូរ៉ានចេញពីវេទិកាជំនុំជំរះ មែនហើយ សរុបសេចក្ដីមក គឺមកពីពួកជនដែលបានបះបោរប្រឆាំងនឹងប្រទេសរបស់គេ និងព្រះរបស់គេផងដែរ។
៣ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មរ៉ូណៃបាននាំទ័ពមួយចំនួនតូច ស្របតាមបំណងរបស់ពេហូរ៉ាន ហើយបានប្រគល់ឲ្យលីហៃ និងទីអានគុមនូវបញ្ជាការលើទ័ព ដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មាន ហើយលោកបានធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅដែនដីគេឌាន។
៤ហើយលោកបានលើកកទង់ខឥស្សរភាពនៅទីណាក៏ដោយ ដែលលោកចូលទៅ ហើយរកបានទ័ពបន្ថែមដែលលោកអាចធ្វើបាន នៅគ្រប់ដំណើររបស់លោកឆ្ពោះទៅឯដែនដីគេឌាន។
៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មនុស្សរាប់ពាន់នាក់បាននាំគ្នាមករកទង់របស់លោក ហើយបានចាប់យកដាវរបស់គេក្នុងកិច្ចការពារសេរីភាពរបស់គេ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេអាចធ្លាក់ ទៅក្នុងសេវកភាពបានឡើយ។
៦ម្ល៉ោះហើយ កាលមរ៉ូណៃបានប្រមូលចំនួនទ័ព ដែលលោកអាចធ្វើបាននៅតាមគ្រប់ដំណើររបស់លោក នោះលោកបានមកដល់ដែនដីគេឌាន ហើយដោយបានរួបរួមកងកម្លាំងរបស់លោក ជាមួយនឹងកងកម្លាំងរបស់ពេហូរ៉ាន នោះពួកគេបានក្លាយទៅជាខ្លាំងក្លាជាអតិបរមា គឺខ្លាំងជាងទ័ពរបស់ពេគូសទៅទៀត ដែលជាកស្ដេចនៃពួកអ្នកដែលបានបែកចេញ ដែលបានបណ្ដេញខពួកសេរីចេញពីដែនដីសារ៉ាហិមឡា ហើយបានយកដែនដីនោះ។
៧ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មរ៉ូណៃ និងពេហូរ៉ាន បាននាំពលទ័ពរបស់ខ្លួន ចុះទៅដែនដីសារ៉ាហិមឡា ហើយបានទៅច្បាំងនឹងទីក្រុងនោះ ហើយបានជួបនឹងទ័ពរបស់ពេគូស ដរាបដល់ពួកគេបានចេញមកច្បាំង។
៨ហើយមើលចុះ ពេគូសបានស្លាប់ ឯទ័ពរបស់ទ្រង់ត្រូវបានចាប់ជាឈ្លើយ ហើយពេហូរ៉ានត្រូវបានប្រគល់ឡើងវិញនូវវេទិកាជំនុំជំរះរបស់លោក។
៩ហើយទ័ពរបស់ពេគូស ត្រូវបានទទួលការជំនុំជំរះតាមច្បាប់ ហើយពួកនិយមស្ដេចផង ត្រូវបានចាប់ ហើយត្រូវបានដាក់គុក ហើយពួកគេត្រូវកធ្វើទោសដល់ជីវិតតាមច្បាប់ មែនហើយ ទ័ពរបស់ពេគូសទាំងប៉ុន្មាននោះ និងពួកនិយមស្ដេច គឺអស់អ្នកណាដែលមិនព្រមកាន់អាវុធការពារប្រទេសខ្លួន តែប្រយុទ្ធតទល់នឹងប្រទេសខ្លួនវិញ ត្រូវយកទៅប្រហារជីវិតចោល។
១០ម្ល៉ោះហើយ ជាការចាំបាច់ ដែលច្បាប់នេះត្រូវបានអនុវត្តយ៉ាងតឹងរឹង ដើម្បីសន្តិសុខរបស់ប្រទេសគេ មែនហើយ ហើយអស់អ្នកណាដែលបដិសេធសេរីភាព ត្រូវបានយកទៅប្រហារជីវិតជាប្រញាប់តាមច្បាប់។
១១ម្ល៉ោះហើយ ក៏ចប់ឆ្នាំទីសាមសិបក្នុងរជ្ជកាលនៃពួកចៅក្រមទៅលើប្រជាជននីហ្វៃ មរ៉ូណៃ និងពេហូរ៉ានបានសាងសន្តិភាពឡើងវិញដល់ដែនដីសារ៉ាហិមឡានៅក្នុងចំណោមប្រជាជនគេផ្ទាល់ ដោយបានផ្ដល់សេចក្ដីស្លាប់ទៅអស់អ្នកណាដែលមិនស្មោះត្រង់នឹងឧត្ដមគតិនៃសេរីភាព។
១២ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា នៅដើមឆ្នាំទីសាមសិបមួយក្នុងរជ្ជកាលនៃពួកចៅក្រមទៅលើប្រជាជននីហ្វៃ នោះមរ៉ូណៃបានបញ្ជាភ្លាមថា ត្រូវបញ្ជូនស្បៀង ហើយព្រមទាំងទ័ពមួយកងមានចំនួនប្រាំមួយពាន់នាក់ផង ត្រូវបញ្ជូនទៅឲ្យហេលេមិនដែរ ដើម្បីជួយលោកនៅក្នុងការរក្សាភូមិនៃដែនដីនោះ។
១៣ហើយលោកក៏បានបញ្ជាដែរថា ទ័ពមួយកងចំនួនប្រាំមួយពាន់នាក់ ជាមួយនឹងស្បៀងគ្រប់គ្រាន់ ត្រូវបញ្ជូនទៅឲ្យពលទ័ពរបស់លីហៃ និងទីអានគុម។ ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ការណ៍នេះត្រូវបានធ្វើឡើងដើម្បីពង្រឹងដែនដីប្រឆាំងនឹងពួកលេមិន។
១៤ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មរ៉ូណៃ និងពេហូរ៉ាន កាលបានទុកទ័ពមួយក្រុមយ៉ាងធំនៅក្នុងដែនដីសារ៉ាហិមឡាហើយនោះ ក៏បានធ្វើដំណើរជាមួយនឹងកងទ័ពមួយក្រុមយ៉ាងធំឆ្ពោះទៅឯដែនដីនីហ្វៃហា ដោយប្ដេជ្ញាថានឹងយកជ័យជម្នះលើពួកលេមិននៅទីក្រុងនោះឲ្យបាន។
១៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា នៅពេលដែលពួកគេកំពុងតែដើរសំដៅទៅដែនដីនោះ នោះពួកគេចាប់បានទ័ពមួយក្រុមធំនៃពួកសាសន៍លេមិន ហើយបានសម្លាប់ពួកគេអស់ជាច្រើន ហើយបានយកស្បៀង និងគ្រឿងសស្ត្រាវុធពិជ័យសង្គ្រាមរបស់ពួកគេ។
១៦ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា បន្ទាប់ពីពួកគេបានចាប់ពួកវាហើយ នោះគេបានបញ្ជាឲ្យពួកវាចូលក្នុងសេចក្ដីសញ្ញាមួយថា ពួកវាឈប់កាន់គ្រឿងសស្ត្រាវុធពិជ័យសង្គ្រាម ប្រឆាំងនឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃទៀតហើយ។
១៧ហើយកាលពួកគេបានចូលក្នុងសេចក្ដីសញ្ញានេះហើយ នោះពួកគេបានបញ្ជូនពួកវាទៅនៅជាមួយនឹងប្រជាជនអាំម៉ូន ហើយពួកវាមានចំនួនប្រហែលបួនពាន់នាក់ដែលពុំបានស្លាប់។
១៨ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលពួកគេបានបញ្ជូនពួកវាទៅហើយ នោះពួកគេបានបន្តដំណើរទៅឯដែនដីនីហ្វៃហាទៀត។ ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលពួកគេបានទៅដល់ទីក្រុងនីហ្វៃហាហើយ នោះពួកគេបានបោះត្រសាលនៅក្នុងទីវាលទំនាបនៃនីហ្វៃហា ដែលនៅជិតទីក្រុងនីហ្វៃហា។
១៩ឥឡូវនេះ មរ៉ូណៃមានបំណងចង់ឲ្យពួកលេមិនចេញមកច្បាំងតតាំងនឹងពួកគេនៅលើវាលទំនាប ប៉ុន្តែពួកលេមិនបានស្គាល់នូវសេចក្ដីក្លាហានដ៏ខ្លាំងអស្ចារ្យរបស់ពួកគេ ហើយដោយបានឃើញពួកគេមានចំនួនច្រើន ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកគេពុំហ៊ានចេញមកតតាំងនឹងគេឡើយ ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកវាពុំបានចេញមកច្បាំងនៅថ្ងៃនោះទេ។
២០ហើយកាលយប់មកដល់ នោះមរ៉ូណៃបានដើរទៅក្នុងយប់ងងឹត ហើយបានទៅដល់កំផែងដើម្បីស៊ើបការណ៍ឲ្យដឹងថា តើនៅផ្នែកណាមួយនៃទីក្រុង ដែលពួកលេមិនបានបោះជំរំជាមួយនឹងកងទ័ពរបស់គេ។
២១ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកគេនៅទិសខាងកើត គឺជិតទ្វារចូល ហើយពួកវាទាំងអស់កំពុងតែដេកលក់។ ហើយឥឡូវនេះ មរ៉ូណៃបានត្រឡប់មកឯកងទ័ពលោកវិញ ហើយបានបញ្ជាថា ពួកគេត្រូវរៀបចំយ៉ាងប្រញាប់នូវខ្សែពួរដ៏មាំ និងជណ្ដើរទាំងឡាយ ទុកសម្រាប់ដាក់ចុះពីលើកំផែងទៅផ្នែកខាងក្នុងកំផែង។
២២ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មរ៉ូណៃបានបញ្ជាឲ្យទ័ពរបស់លោកដើរទៅមុខ ហើយឡើងទៅលើកំផែង ហើយចុះទៅផ្នែកនោះនៃទីក្រុង មែនហើយ គឺនៅខាងលិច ជាកន្លែងដែលពួកលេមិនពុំបានបោះជំរំជាមួយនឹងពលទ័ពរបស់ពួកគេ។
២៣ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកគេទាំងអស់គ្នា ត្រូវបានចុះទៅខាងក្នុងទីក្រុង នៅពេលយប់ដោយប្រើខ្សែពួរដ៏មាំរបស់គេ និងជណ្ដើរទាំងឡាយរបស់គេ ម្ល៉ោះហើយ កាលព្រឹកឡើង នោះពួកគេទាំងអស់គ្នាបាននៅខាងក្នុងកំផែងក្រុង។
២៤ហើយឥឡូវនេះ កាលពួកលេមិនភ្ញាក់ឡើង ហើយបានឃើញពលទ័ពរបស់មរ៉ូណៃ នៅខាងក្នុងកំផែងទាំងឡាយ ពួកគេតក់ស្លុតជាខ្លាំង ដរាបដល់ពួកគេបានរត់គេចតាមច្រកចេញ។
២៥ហើយឥឡូវនេះ កាលមរ៉ូណៃបានឃើញថា ពួកវាកំពុងតែរត់គេចចេញពីលោក នោះលោកបានបញ្ជាឲ្យទ័ពរបស់លោកដេញតាមពួកវា ហើយសម្លាប់ពួកវាជាច្រើនចោល ហើយបានព័ទ្ធជុំវិញពួកវាជាច្រើនទៀត ហើយបានចាប់ពួកវាធ្វើជាឈ្លើយ ហើយពួកវាដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មានបានរត់ទៅក្នុងដែនដីមរ៉ូណៃ គឺនៅក្នុងព្រំប្រទល់ជិតឆ្នេរសមុទ្រ។
២៦ម្ល៉ោះហើយ មរ៉ូណៃ និងពេហូរ៉ាន យកបានទីក្រុងនីហ្វៃហា ដោយពុំបាត់បង់មនុស្សម្នាក់សោះ ហើយមានពួកលេមិនជាច្រើនត្រូវស្លាប់។
២៧ឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកសាសន៍លេមិនជាច្រើនដែលជាឈ្លើយ មានបំណងចង់ចូលរួមនឹងកប្រជាជនអាំម៉ូន ហើយក្លាយទៅជាប្រជាជនសេរី។
២៨ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា អស់អ្នកណាដែលមានបំណងចង់បានដូច្នោះ ពួកគេនោះហើយដែលត្រូវបានប្រគល់ឲ្យស្របតាមបំណងរបស់គេ។
២៩ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកឈ្លើយសាសន៍លេមិនទាំងអស់ បានចូលរួមជាមួយនឹងប្រជាជនអាំម៉ូន ហើយបានចាប់ផ្ដើមធ្វើការយ៉ាងខិតខំ ភ្ជួររាស់ដី ដាំធញ្ញជាតិគ្រប់ធុន ចិញ្ចឹមហ្វូងចៀម និងហ្វូងសត្វគ្រប់មុខ ម្ល៉ោះហើយ ពួកសាសន៍នីហ្វៃបានរួចពីបន្ទុកដ៏ធ្ងន់ មែនហើយ ដរាបដល់ពួកគេបានរួចពីអស់ទាំងពួកឈ្លើយសាសន៍លេមិន។
៣០ឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មរ៉ូណៃ បន្ទាប់ពីយកបានទីក្រុងនីហ្វៃហាហើយ ដោយបានចាប់យកឈ្លើយជាច្រើន ដែលបានបន្ថយចំនួនពលទ័ពសាសន៍លេមិនជាខ្លាំង ហើយដោយបានមកវិញនូវសាសន៍នីហ្វៃជាច្រើន ដែលត្រូវបានចាប់យកទៅជាឈ្លើយ ការនេះបានបន្ថែមកម្លាំងដល់កងទ័ពរបស់មរ៉ូណៃជាខ្លាំង ហេតុដូច្នេះហើយ មរ៉ូណៃបានចេញពីដែនដីនីហ្វៃហាទៅដែនដីលីហៃ។
៣១ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលពួកលេមិនបានឃើញថាមរ៉ូណៃកំពុងតែមកវាយពួកវា នោះពួកវាកើតសេចក្ដីតក់ស្លុតជាថ្មីទៀត ហើយបានរត់គេចចេញពីកងទ័ពរបស់មរ៉ូណៃ។
៣២ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មរ៉ូណៃ និងកងទ័ពរបស់លោក បានដេញតាមពួកគេពីក្រុងមួយទៅក្រុងមួយរហូតដល់ពួកវាត្រូវបានប្រទះនឹងលីហៃ និងទីអានគុម ហើយពួកលេមិនបានរត់គេចពីលីហៃ និងពីទីអានគុម គឺចុះទៅដល់ព្រំប្រទល់ជិតឆ្នេរសមុទ្រ រហូតដល់ពួកវាទៅដល់ដែនដីមរ៉ូណៃ។
៣៣ហើយពលទ័ពសាសន៍លេមិនបានប្រមូលគ្នាមកជាក្រុមមួយនៅលើដែនដីមរ៉ូណៃ។ ឥឡូវនេះ អាំម៉ូរ៉ុន ដែលជាស្ដេចនៃពួកសាសន៍លេមិន ក៏គង់នៅជាមួយពួកវាដែរ។
៣៤ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មរ៉ូណៃ និងលីហៃ និងទីអានគុម បានបោះជំរំជាមួយនឹងពលទ័ពរបស់ខ្លួននៅជុំវិញនៅព្រំប្រទល់នៃដែនដីមរ៉ូណៃ ដរាបដល់ពួកលេមិនត្រូវព័ទ្ធជុំវិញនៅព្រំប្រទល់ជិតទីរហោស្ថានខាងត្បូង និងនៅព្រំប្រទល់ជិតទីរហោស្ថានខាងកើត។
៣៥ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេបានបោះជំរំសម្រាប់យប់នោះ។ ត្បិតមើលចុះ ពួកនីហ្វៃ និងពួកលេមិនផង មានការនឿយហត់ ដោយសារការធ្វើដំណើរដ៏ឆ្ងាយ ហេតុដូច្នេះហើយ ពួកគេពុំបានសម្រេចនឹងយកឧបាយសឹកណាមួយមកប្រើក្នុងវេលាយប់នោះទេ លើកលែងតែ ទីអានគុមមួយប៉ុណ្ណោះ ព្រោះលោកខឹងនឹងអាំម៉ូរ៉ុនជាខ្លាំង ដរាបដល់លោកចាត់ទុកថា អាំម៉ូរ៉ុន និងអាម៉ាលិកាយជាព្រះជេដ្ឋាទ្រង់ គឺកជាមូលហេតុនៃសង្គ្រាមដ៏ធំ ហើយជាយូរនេះ រវាងពួកគេនឹងពួកលេមិន ដែលជាមូលហេតុនៃសង្គ្រាម និងការខ្ចាយឈាមដ៏ច្រើន មែនហើយ និងអំណត់អត់ដ៏ច្រើន។
៣៦ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ទីអានគុម នៅក្នុងកំហឹងបានចូលទៅក្នុងជំរំរបស់ពួកលេមិន ហើយបានចុះពីលើកំផែងទីក្រុង។ ហើយលោកបានយកខ្សែពួរមួយចង្វាយទៅជាមួយផង គឺទៅពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ ដរាបដល់លោកបានរកឃើញស្ដេច ហើយលោកបានកចាក់ទ្រង់នឹងលំពែង ដែលបានទម្លុះទ្រង់ត្រង់ជិតបេះដូង។ ប៉ុន្តែមើលចុះ ស្ដេចបានធ្វើឲ្យពួកអ្នកបម្រើទ្រង់ភ្ញាក់មុនពេលទ្រង់សុគត ធ្វើឲ្យពួកគេដេញតាមទីអានគុម ហើយសម្លាប់លោក។
៣៧ឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលលីហៃ និងមរ៉ូណៃបានដឹងថា ទីអានគុមស្លាប់ទៅហើយ នោះពួកគេកើតទុក្ខជាខ្លាំង ត្បិតមើលចុះ លោកគឺជាបុរសម្នាក់ដែលធ្លាប់បានប្រយុទ្ធយ៉ាងអង់អាច ដើម្បីប្រទេសរបស់លោក មែនហើយ ជាមិត្តដ៏ស្មោះម្នាក់នៃឥស្សរភាព ហើយលោកធ្លាប់បានរងសេចក្ដីទុក្ខវេទនាដ៏ធ្ងន់ធ្ងរជាច្រើន។ ប៉ុន្តែមើលចុះ លោកបានស្លាប់ ហើយបានទៅតាមផ្លូវនៃអស់ទាំងផែនដី។
៣៨ឥឡូវនេះ ហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា មរ៉ូណៃបានធ្វើដំណើរទៅនៅថ្ងៃស្អែកឡើង ហើយបានវាយប្រហារពួកលេមិន ដរាបដល់ពួកគេបានសម្លាប់ពួកវា ក្នុងការកាប់សម្លាប់មួយដ៏ធំ ហើយពួកគេបានរុញច្រានពួកវាចេញពីដែនដី ហើយពួកវាបានរត់គេច គឺថា ពួកគេពុំបានត្រឡប់មកប្រឆាំងនឹងពួកនីហ្វៃ នៅពេលនោះឡើយ។
៣៩ម្ល៉ោះហើយ ក៏ចប់ឆ្នាំទីសាមសិបមួយក្នុងរជ្ជកាលនៃពួកចៅក្រមទៅលើប្រជាជននីហ្វៃ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេធ្លាប់មានសង្គ្រាមទាំងឡាយ និងការខ្ចាយឈាមទាំងឡាយ និងអំណត់អត់ និងសេចក្ដីទុក្ខវេទនាអស់រយៈពេលជាច្រើនឆ្នាំ។
៤០ហើយធ្លាប់មានការឃាតកម្មទាំងឡាយ និងការទាស់ទែងគ្នាទាំងឡាយ និងការបែកគ្នាទាំងឡាយ និងអស់ទាំងអំពើទុច្ចរិតគ្រប់បែបយ៉ាងនៅក្នុងចំណោមប្រជាជននីហ្វៃ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គឺដើម្បីកពួកសុចរិត មែនហើយ ដោយសារការអធិស្ឋានទាំងឡាយនៃពួកសុចរិត នោះពួកគេត្រូវបានលើកលែងជីវិតឲ្យ។
៤១ប៉ុន្តែមើលចុះ មកពីរយៈពេលដ៏យូរក្រៃលែងនៃសង្គ្រាមរវាងពួកសាសន៍នីហ្វៃ និងពួកសាសន៍លេមិន នោះមនុស្សជាច្រើនបានក្លាយទៅជារឹងទទឹង មកពីរយៈពេលដ៏យូរក្រៃលែងនៃសង្គ្រាម ហើយមនុស្សជាច្រើនមានចិត្តទន់ភ្លន់មកពីកសេចក្ដីទុក្ខវេទនាទាំងឡាយរបស់គេ ដរាបដល់ពួកគេបានបន្ទាបខ្លួននៅចំពោះព្រះ គឺនៅក្នុងជម្រៅនៃភាពទន់ទាប។
៤២ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា បន្ទាប់ពីមរ៉ូណៃបានពង្រឹងផ្នែកទាំងនោះនៃដែនដីដែលចំហដល់ពួកសាសន៍លេមិន រហូតដល់ពួកគេមានកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ហើយ លោកបានត្រឡប់ទៅឯទីក្រុងសារ៉ាហិមឡាវិញ ហើយហេលេមិនផង ក៏បានត្រឡប់ទៅឯកន្លែងកេរ្តិ៍អាកររបស់លោកដែរ ហើយសន្តិភាពត្រូវបានបង្កើតឡើងម្ដងទៀត នៅក្នុងចំណោមប្រជាជននីហ្វៃ។
៤៣ហើយមរ៉ូណៃបានប្រគល់បញ្ជារបស់ពលទ័ពលោកទៅក្នុងដៃរបស់កូនប្រុសលោក ដែលមានឈ្មោះថា មរ៉ូណៃហា ហើយលោកបានចូលនិវត្ត នៅឯផ្ទះរបស់លោកផ្ទាល់ ដើម្បីលោកអាចចំណាយពេលវេលារបស់លោក ដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មានក្នុងសន្តិភាព។
៤៤ហើយពេហូរ៉ាន បានត្រឡប់ទៅឯវេទិកាជំនុំជំរះរបស់លោកវិញ ហើយហេលេមិនបានទទួលបន្ទុកជាថ្មីនៅក្នុងការផ្សាយប្រាប់ប្រជាជននូវព្រះបន្ទូលនៃព្រះ ដោយព្រោះសង្គ្រាម និងការទាស់ទែងគ្នាជាច្រើន វាជាការចាំបាច់ថា របៀបចាត់ចែងមួយត្រូវបានធ្វើឡើងជាថ្មី នៅក្នុងសាសនាចក្រ។
៤៥ហេតុដូច្នេះហើយ ហេលេមិន និងបងប្អូនលោក ក៏បានចេញទៅ ហើយបានប្រកាសប្រាប់ព្រះបន្ទូលនៃព្រះដោយអំណាចដ៏ច្រើន ចំពោះកការបរិវត្តន៍មនុស្សជាច្រើនអំពីសេចក្ដីទុច្ចរិតរបស់គេ ដែលបានធ្វើឲ្យពួកគេប្រែចិត្តពីអំពើបាបទាំងឡាយរបស់គេ ហើយបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកថ្វាយព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់គេ។
៤៦ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកគេបានតាំងជាថ្មីនូវសាសនាចក្រនៃព្រះទូទៅអស់ទាំងដែនដី។
៤៧មែនហើយ ហើយការចាត់ចែងទាំងឡាយ ត្រូវបានធ្វើឡើងអំពីច្បាប់។ ហើយចៅក្រមទាំងឡាយរបស់ពួកគេ និងកមេចៅក្រមទាំងឡាយរបស់ពួកគេ ក៏បានរើសឡើង។
៤៨ហើយប្រជាជននីហ្វៃបានចាប់ផ្ដើមកចម្រើនឡើងទៀតនៅលើដែនដី ហើយបានចាប់ផ្ដើមកើនចំនួនឡើង និងខ្លាំងពូកែដ៏លើសលប់ទៀតនៅលើដែនដី ហើយពួកគេបានចាប់ផ្ដើមដុះដាល មានទ្រព្យច្រើនជាអតិបរមា។
៤៩ប៉ុន្តែទោះជាគេមានទ្រព្យដ៏ស្តុកស្ដម្ភ ឬមានកម្លាំង ឬមានការចម្រើនក្ដី គង់តែពួកគេពុំលើកខ្លួនឡើងក្នុងការឆ្មើងឆ្មៃនៃភ្នែករបស់គេទេ ហើយពួកគេក៏មិនកម្រនឹកឃើញដល់ព្រះអម្ចាស់ជាព្រះរបស់ពួកគេដែរ ប៉ុន្តែពួកគេបានបន្ទាបខ្លួនជាខ្លាំងនៅចំពោះទ្រង់។
៥០មែនហើយ ពួកគេបាននឹកឃើញដល់កិច្ចការដ៏អស្ចារ្យទាំងឡាយ ដែលព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានធ្វើដើម្បីពួកគេថា ទ្រង់បានដោះលែងពួកគេឲ្យរួចផុតពីសេចក្ដីស្លាប់ និងពីសេវកភាព និងពីគុក និងពីសេចក្ដីទុក្ខវេទនាគ្រប់បែបយ៉ាង ហើយទ្រង់បានដោះលែងពួកគេឲ្យរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃនៃពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់ពួកគេ។
៥១ហើយពួកគេបានអធិស្ឋានដល់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ពួកគេមិនឈប់ឈរឡើយ ដរាបដល់ព្រះអម្ចាស់ ទ្រង់បានប្រទានពរដល់ពួកគេតាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ ដើម្បីឲ្យពួកគេបានខ្លាំងពូកែ ហើយបានចម្រើនឡើងនៅលើដែនដី។
៥២ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កិច្ចការទាំងអស់នេះត្រូវបានសម្រេច។ ហើយហេលេមិនបានស្លាប់ទៅ គឺនៅឆ្នាំទីសាមសិបប្រាំក្នុងរជ្ជកាលនៃពួកចៅក្រមទៅលើប្រជាជននីហ្វៃ៕