ជំពូកទី ២
អាំលីសៃស្វែងរកធ្វើជាស្ដេច ហើយត្រូវបានបដិសេធសំឡេងនៃប្រជាជន — ពួកអ្នកដើរតាមលោក គេលើកលោកឲ្យធ្វើជាស្ដេច — ពួកសាសន៍អាំលីសៃធ្វើសង្គ្រាមជាមួយនឹងពួកនីហ្វៃ តែត្រូវបរាជ័យ — ពួកសាសន៍លេមិន និងពួកសាសន៍អាំលីសៃបង្រួមទ័ពគ្នា តែត្រូវបរាជ័យ — អាលម៉ាប្រហារ អាំលីសៃចោល។ ប្រមាណជាឆ្នាំ ៨៧ ម.គ.ស.។
១ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា នៅដើមឆ្នាំទីប្រាំក្នុងរជ្ជកាលរបស់គេ នោះចាប់ផ្ដើមមានការទាស់ទែងគ្នាមួយនៅក្នុងចំណោមប្រជាជន ត្បិតមានបុរសម្នាក់ ដែលហៅថា អាំលីសៃ គាត់ជាមនុស្សប្រកបដោយកលល្បិច មែនហើយ ជាមនុស្សមានប្រាជ្ញា ស្របតាមប្រាជ្ញានៃលោកិយ គាត់ធ្វើតាមរបៀបបុរសដែលបានសម្លាប់កគេឌានដោយដាវ ជាអ្នកដែលត្រូវប្រហារជីវិតចោលតាមច្បាប់ —
២ឥឡូវនេះ ឈ្មោះអាំលីសៃនេះ ដោយកលល្បិចរបស់គាត់ បានទាក់ទាញមនុស្សជាច្រើនឲ្យទៅតាមគាត់ រហូតដល់ពួកគេបានចាប់ផ្ដើមមានកម្លាំងដ៏ខ្លាំង ហើយពួកគេបានចាប់ផ្ដើមខិតខំលើកអាំលីសៃឲ្យធ្វើជាស្ដេចលើប្រជាជន។
៣ឥឡូវនេះ ការណ៍នេះធ្វើឲ្យភិតភ័យដល់ប្រជាជននៃសាសនាចក្រ ព្រមទាំងដល់អស់អ្នកណាដែលពុំបានទាក់ទាញ តាមការបញ្ចុះបញ្ចូលទាំងឡាយរបស់អាំលីសៃ ត្បិតពួកគេដឹងតាមច្បាប់របស់គេថា ការណ៍បែបនេះត្រូវតែបានធ្វើឡើងដោយកសំឡេងនៃប្រជាជន។
៤ហេតុដូច្នេះហើយ ប្រសិនបើអាំលីសៃដែលជាមនុស្សទុច្ចរិត អាចបានទទួលសំឡេងរបស់ប្រជាជន នោះនឹងធ្វើឲ្យកបាត់បង់សិទ្ធិទាំងឡាយរបស់គេ និងឯកសិទ្ធទាំងឡាយរបស់សាសនាចក្រ ព្រោះគាត់មានបំណងចង់បំផ្លាញសាសនាចក្រនៃព្រះចោល។
៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ប្រជាជនបានប្រជុំគ្នាទូទៅអស់ទាំងដែនដី គឺមនុស្សគ្រប់រូបស្របតាមគំនិតរបស់ខ្លួនថា តើគេគាំទ្រ ឬជំទាស់នឹងអាំលីសៃ តាមក្រុមដោយឡែកៗ ដោយមានការជជែកគ្នាជាខ្លាំង និងកការទាស់ទែងគ្នាដ៏អស្ចារ្យ។
៦ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេបានប្រជុំគ្នា ដើម្បីបោះសំឡេងគេអំពីរឿងនេះ ហើយពួកគេបានយកពាក្យទៅលាតត្រដាងខាងមុខពួកចៅក្រម។
៧ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា សំឡេងរបស់ប្រជាជនទាស់នឹងអាំលីសៃថា គាត់មិនត្រូវធ្វើជាស្ដេចលើប្រជាជនទេ។
៨ឥឡូវនេះ ការណ៍នេះបានធ្វើឲ្យមានសេចក្ដីអំណរជាខ្លាំង នៅក្នុងចិត្តនៃពួកអ្នកដែលទាស់នឹងគាត់ ប៉ុន្តែអាំលីសៃបានចាក់រុកពួកអ្នកដែលគាំទ្រគាត់ ឲ្យខឹងនឹងអស់អ្នកណាដែលមិនគាំទ្រគាត់។
៩ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកគេបានប្រជុំគ្នា ហើយបានញែកអាំលីសៃឲ្យធ្វើជាស្ដេចរបស់គេវិញ។
១០ឥឡូវនេះ កាលអាំលីសៃបានធ្វើជាស្ដេចលើពួកគេហើយ នោះទ្រង់បានបញ្ជាពួកគេ ឲ្យលើកអាវុធប្រឆាំងនឹងបងប្អូនខ្លួន ហើយទ្រង់ធ្វើយ៉ាងនេះ ដើម្បីទ្រង់អាចដាក់ពួកគេឲ្យនៅក្រោមអំណាចទ្រង់។
១១ឥឡូវនេះ ប្រជាជនអាំលីសៃ ត្រូវបានស្គាល់តាមឈ្មោះអាំលីសៃ ដោយបានហៅថា កពួកសាសន៍អាំលីសៃ ហើយប្រជាជនដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មាន ត្រូវបានហៅថា ខពួកសាសន៍នីហ្វៃ ឬរាស្ត្រនៃព្រះ។
១២ហេតុដូច្នេះហើយ ប្រជាជននៃសាសន៍នីហ្វៃបានដឹងបំណងរបស់ពួកសាសន៍អាំលីសៃ ម្ល៉ោះហើយ ពួកគេបានរៀបចំដើម្បីតទល់នឹងពួកគេ មែនហើយ ពួកគេបានប្រដាប់ខ្លួនដោយដាវ និងកាំបិត និងធ្នូ និងព្រួញ និងក្រួស និងខ្សែដង្ហក់ និងអស់ទាំងកគ្រឿងសស្ត្រាវុធពិជ័យសង្គ្រាមគ្រប់បែបយ៉ាង។
១៣ហើយពួកគេបានរៀបចំខ្លួនយ៉ាងដូច្នោះហើយ ដើម្បីតទល់នឹងពួកសាសន៍អាំលីសៃ នៅពេលពួកនោះនឹងមកដល់។ ហើយបានតែងតាំងមេទ័ព និងមេទ័ពជាន់ខ្ពស់ និងមេទ័ពឯកទាំងឡាយ ស្របតាមចំនួនទ័ព។
១៤ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា អាំលីសៃបានប្រដាប់អាវុធដល់ប្រជាជនទ្រង់ ដោយអស់ទាំងគ្រឿងសស្ត្រាវុធពិជ័យសង្គ្រាមគ្រប់បែបយ៉ាង ហើយទ្រង់បានតែងតាំងមេត្រួតត្រា និងមេដឹកនាំលើប្រជាជនទ្រង់ ដើម្បីនាំគេទៅធ្វើសង្គ្រាមនឹងបងប្អូនរួម ជាតិរបស់ខ្លួន។
១៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកសាសន៍អាំលីសៃបានមកលើភ្នំអាំណៃហ៊ូ នៅខាងកើតកទន្លេស៊ីដូន ដែលហូរបណ្ដោយតាមខដែនដីសារ៉ាហិមឡា ហើយនៅទីនោះហើយដែលពួកគេបានចាប់ផ្ដើមធ្វើសង្គ្រាមជាមួយនឹងពួកសាសន៍នីហ្វៃ។
១៦ឥឡូវនេះ អាលម៉ា ជាកមេចៅក្រម ហើយជាអ្នកអភិបាលលើប្រជាជននីហ្វៃ ហេតុដូច្នេះហើយ លោកបានឡើងទៅជាមួយនឹងប្រជាជនរបស់លោក មែនហើយ ជាមួយនឹងមេទ័ព និងមេទ័ពឯកទាំងឡាយរបស់លោក មែនហើយ លោកបានដើរខាងមុខពលទ័ពរបស់លោក ទៅច្បាំងនឹងពួកសាសន៍អាំលីសៃ។
១៧ហើយពួកគេបានចាប់ផ្ដើមសម្លាប់ពួកសាសន៍អាំលីសៃនៅលើភ្នំខាងកើតស៊ីដូន។ ហើយពួកសាសន៍អាំលីសៃបានតតាំងជាមួយនឹងពួកនីហ្វៃដោយកម្លាំងដ៏ខ្លាំង ដរាបដល់មានពួកនីហ្វៃជាច្រើនបានដួលចុះនៅចំពោះពួកសាសន៍អាំលីសៃ។
១៨ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គង់តែព្រះអម្ចាស់ទ្រង់បានចម្រើនកម្លាំងដល់ដៃរបស់ពួកនីហ្វៃដែរ រហូតដល់ពួកគេបានសម្លាប់ពួកសាសន៍អាំលីសៃដោយការកាប់សម្លាប់ដ៏ធំ ដែលពួកគេបានចាប់ផ្ដើមរត់គេចចេញទៅ។
១៩ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកនីហ្វៃបានដេញតាមពួកអាំលីសៃអស់ពេញមួយថ្ងៃ ហើយបានសម្លាប់ពួកគេដោយការកាប់កសម្លាប់ដ៏ច្រើន ដរាបដល់ចំនួនពួកអាំលីសៃដែលត្រូវស្លាប់ឡើងដល់មួយម៉ឺនពីរពាន់ប្រាំរយសាមសិបពីរនាក់ ហើយពួកនីហ្វៃដែលត្រូវបានស្លាប់មានចំនួនប្រាំមួយពាន់ប្រាំរយហុកសិបពីរនាក់។
២០ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលដែលអាលម៉ាមិនអាចដេញតាមពួកអាំលីសៃតទៅទៀតទេ នោះលោកបានបញ្ជាឲ្យទ័ពលោកបោះត្រសាលនៅក្នុងកច្រកភ្នំគេឌាន គឺច្រកភ្នំដែលហៅតាមឈ្មោះគេឌាន ដែលត្រូវខនីហូរសម្លាប់ដោយដាវនោះ ហើយនៅក្នុងច្រកភ្នំនេះហើយដែលពួកនីហ្វៃបានបោះត្រសាលក្នុងយប់នោះ។
២១ហើយអាលម៉ាបានចាត់ឲ្យអ្នកស៊ើបការណ៍ទៅតាមពួកអាំលីសៃ ដែលនៅសល់ទាំងប៉ុន្មាន ដើម្បីលោកអាចដឹងនូវផែនការទាំងឡាយរបស់ពួកគេ និងគម្រោងការណ៍ទាំងឡាយរបស់ពួកគេ ដើម្បីលោកអាចការពារខ្លួនតទល់នឹងពួកគេ ហើយដើម្បីលោកអាចរក្សាប្រជាជនលោកកុំឲ្យត្រូវបំផ្លាញបង់។
២២ឥឡូវនេះ ពួកអ្នកដែលលោកបានចាត់ឲ្យទៅលបមើលទីតាំងរបស់ពួកសាសន៍អាំលីសៃ នោះមានឈ្មោះថា ស៊ីរាំ និងអាំណូរ និងម៉ាន់តៃ និងលិមហើរ ពួកគេនេះហើយដែលបានចេញទៅជាមួយទ័ពរបស់គេដើម្បីទៅលបមើលជំរំរបស់ពួកអាំលីសៃ។
២៣ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា លុះដល់ស្អែកឡើង ពួកគេបានត្រឡប់មកដល់ជំរំរបស់ពួកនីហ្វៃវិញដោយប្រញាប់ប្រញាល់ជាខ្លាំង ដោយមានការតក់ស្លុតហួសប្រមាណ ព្រមទាំងពោរពេញទៅដោយការភិតភ័យ ក៏និយាយថា ៖
២៤មើលចុះ ពួកយើងបានទៅតាមលបមើលជំរំរបស់កពួកសាសន៍អាំលីសៃ ហើយយើងមានការតក់ស្លុតយ៉ាងខ្លាំងនៅក្នុងដែនដី ម៉ៃណុន នៅខាងលើដែនដីសារ៉ាហិមឡា ខាងទិសដែនដីខនីហ្វៃ យើងបានឃើញពួកពលរបស់ពួកលេមិនយ៉ាងច្រើនកុះករ ហើយ មើលចុះ ពួកអាំលីសៃបានចូលរួមជាមួយនឹងពួកគេទៅហើយ
២៥ហើយពួកគេបានវាយមកលើបងប្អូនយើងដែលនៅលើដែនដីនោះ ហើយបងប្អូនយើងកំពុងតែរត់គេចចេញពីពួកគេជាមួយនឹងហ្វូងចៀមរបស់គេ និងប្រពន្ធរបស់គេ និងកូនចៅរបស់គេ ឆ្ពោះមកកាន់ទីក្រុងរបស់យើង ហើយលើកលែងតែយើងទៅដោយរួសរាន់ នោះពួកគេនឹងវាយយកទីក្រុងរបស់យើង ហើយឪពុកយើង និងប្រពន្ធយើង និងកូនចៅយើងនឹងត្រូវពួកគេសម្លាប់ចោលជាមិនខានឡើយ។
២៦ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ប្រជាជននីហ្វៃបានរើត្រសាលរបស់ខ្លួន ហើយចាកចេញពីច្រកភ្នំគេឌានឆ្ពោះទៅកាន់ទីក្រុងរបស់ខ្លួន គឺជាទីក្រុងកសារ៉ាហិមឡាវិញ។
២៧ហើយមើលចុះ នៅពេលពួកគេកំពុងតែឆ្លងទន្លេស៊ីដូននៅឡើយ នោះពួកលេមិន និងពួកអាំលីសៃ ដែលមានគ្នាកច្រើនដូចជាខ្សាច់នៅមាត់សមុទ្រ បានវាយមកលើគេដើម្បីបំផ្លាញពួកគេចោល។
២៨ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ គង់តែពួកនីហ្វៃបានទទួលកកម្លាំងពីព្រះហស្តនៃព្រះអម្ចាស់ដែរ ដោយបានអធិស្ឋានអស់ពីសមត្ថភាពទៅទ្រង់ សូមឲ្យទ្រង់ដោះពួកគេឲ្យរួចផុតពីកណ្ដាប់ដៃនៃពួកខ្មាំងសត្រូវរបស់ពួកគេ ហេតុដូច្នេះហើយ ព្រះអម្ចាស់បានឮសម្រែករបស់ពួកគេ ហើយបានចម្រើនកម្លាំងពួកគេ ឯពួកលេមិន និងពួកអាំលីសៃ ក៏ត្រូវដួលចុះចំពោះមុខគេទៅ។
២៩ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា អាលម៉ាបានប្រយុទ្ធជាមួយនឹងអាំលីសៃដោយដាវ ប្រទល់មុខ ហើយគេបានប្រយុទ្ធគ្នាទៅវិញទៅមកយ៉ាងខ្លាំង។
៣០ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា អាលម៉ា ជាអ្នកសំណប់នៃព្រះ ដោយបានអនុវត្តកស្ដេចក្ដីជំនឿដ៏ច្រើនបានស្រែកអំពាវនាវថា ៖ ឱព្រះអម្ចាស់អើយ សូមទ្រង់មានសេចក្ដីមេត្តាករុណា ហើយប្រោសប្រណីដល់ជីវិតទូលបង្គំផង ដើម្បីឲ្យទូលបង្គំអាចបានទៅជាឧបករណ៍មួយនៅក្នុងព្រះហស្តទ្រង់ ដើម្បីជួយសង្គ្រោះ ហើយថែរក្សាប្រជាជននេះ។
៣១ឥឡូវនេះ កាលអាលម៉ាបាននិយាយពាក្យទាំងនោះហើយ នោះលោកបានប្រយុទ្ធនឹងអាំលីសៃទៀត ហើយលោកបានទទួលកម្លាំងដ៏ច្រើន ដរាបដល់លោកបានសម្លាប់អាំលីសៃដោយដាវផ្ទាល់។
៣២ហើយលោកក៏បានប្រយុទ្ធនឹងស្ដេចនៃពួកលេមិនដែរ ប៉ុន្តែស្ដេចរបស់ពួកលេមិនបានរត់ថយចេញពីអាលម៉ា ហើយបានបញ្ជាឲ្យពួកទាហានទ្រង់ប្រយុទ្ធជាមួយនឹងអាលម៉ាវិញ។
៣៣ប៉ុន្តែ អាលម៉ាជាមួយនឹងពួកទាហានយាមរបស់លោកបានប្រយុទ្ធជាមួយនឹងពួកទាហានយាមរបស់ស្ដេចនៃពួកលេមិន រហូតដល់លោកបានសម្លាប់ ហើយរុញច្រានពួកគេថយក្រោយវិញ។
៣៤ម្ល៉ោះហើយ លោកបានរំលីងទីសមរភូមិ ឬនិយាយឲ្យចំ គឺជាទីនៅខាងលិចទន្លេស៊ីដូន ដោយបានបោះសាកសពពួកលេមិន ដែលត្រូវបានស្លាប់ទៅក្នុងទឹកទន្លេស៊ីដូន ដើម្បីឲ្យទ័ពរបស់លោកមានកន្លែងឆ្លង ហើយប្រយុទ្ធនឹងពួកលេមិន និងពួកអាំលីសៃនៅត្រើយខាងលិចទន្លេស៊ីដូន។
៣៥ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា កាលពួកគេបានឆ្លងទន្លេស៊ីដូនអស់ហើយ នោះពួកលេមិន និងពួកអាំលីសៃបានចាប់ផ្ដើមរត់គេចពីពួកគេ ទោះជាពួកគេមានគ្នាច្រើនឥតគណនា ដែលមិនអាចរាប់បានក៏ដោយ។
៣៦ហើយពួកគេបានរត់គេចចេញពីពួកនីហ្វៃឆ្ពោះទៅទីរហោស្ថាន ដែលនៅខាងលិច និងខាងជើង ឆ្ងាយផុតពីព្រំប្រទល់នៃដែនដី ហើយពួកនីហ្វៃបានដេញតាមពួកគេដោយសមត្ថភាពរបស់ខ្លួន ហើយបានសម្លាប់ពួកគេចោលទៅ។
៣៧មែនហើយ ពួកគេត្រូវបានវាយពីគ្រប់ទិសទី ហើយត្រូវបានស្លាប់ និងត្រូវបានរុញច្រាន រហូតដល់ពួកគេត្រូវបែកខ្ញែកទៅខាងលិច និងទៅខាងជើង រហូតដល់ពួកគេបានទៅដល់ទីរហោស្ថាន ដែលហៅថា ហើម៉ោនត៍ ហើយគឺជាផ្នែកនៃទីរហោស្ថាន ដែលរស់នៅដោយពួកសត្វព្រៃសាហាវៗ។
៣៨ហើយហេតុការណ៍បានកើតឡើងថា ពួកគេជាច្រើនត្រូវស្លាប់នៅក្នុងទីរហោស្ថាននោះ ដោយព្រោះមានរបួស ហើយត្រូវពួកសត្វទាំងនោះ ព្រមទាំងពួកសត្វត្មាត ដែលហើរនៅលើអាកាស ខាំហែកស៊ីផង ឯឆ្អឹងពួកគេ ក៏ឃើញគរចោលនៅពាសពេញលើដី៕