Wprowadzenie do Księgi Almy
Dlaczego warto studiować tę księgę?
W trakcie studiowania Księgi Almy będziesz się uczyć o Jezusie Chrystusie i o tym, jak niezbędne dla planu szczęścia Ojca Niebieskiego jest Jego Zadośćuczynienie i Zmartwychwstanie. Będziesz się uczyć także o tym, że słowo Boże ma moc, by przezwyciężyć wypaczanie religii, fałszywe doktryny, grzech, nienawiść i odstępstwo oraz by prowadzić ludzi do wielkiej przemiany serca. Będziesz podbudowany, czytając o misjonarskich działaniach synów Mosjasza oraz o nawróceniu i późniejszej wierności ludu Ammona czyli Anti-Nefi-Lehitów. Ponadto, gdy będziesz studiować rozdziały opisujące wojny między Nefitami i Lamanitami, będziesz mógł poznać zasady, które przeprowadzą cię przez trudne czasy, w których żyjesz i pomogą ci wygrywać osobiste bitwy z przeciwnikiem.
Kto napisał tę księgę?
Księga Almy powstała dzięki Mormonowi, który zebrał zapisy z większych płyt Nefiego i opracował ich skróconą wersję. Księga nosi imię Almy, który był synem Almy i jest często nazywany Almą Młodszym. Gdy król Mosjasz wprowadził nad Nefitami rządy sędziów, Alma został pierwszym naczelnym sędzią, a także wyższym kapłanem nad Kościołem po swoim ojcu (zob. Mosjasz 29:42). Z czasem zrezygnował z funkcji naczelnego sędziego i „poświęcił się całkowicie służbie w wyższym kapłaństwie”, by „przekazywać słowo Boże” w całym kraju Nefitów (Alma 4:20; 5:1). By stworzyć Księgę Almy, Mormon wykorzystał zapisy o posłudze Almy (Alma 1–44) oraz zapisy jego synów: Helamana (Alma 45–62) i Sziblona (Alma 63).
Kiedy i gdzie została napisana ta księga?
Oryginalne zapisy, stanowiące tekst źródłowy Księgi Almy, powstały prawdopodobnie pomiędzy 91 r. p.n.e. a 52 r. p.n.e. Mormon opracował ich skróconą wersję w bliżej nieokreślonym momencie między 45 r. n.e. a 385 r. n.e. Nie napisał, gdzie przebywał w czasie opracowywania tego streszczenia.