Wprowadzenie do Księgi Helamana
Dlaczego warto studiować tę księgę?
W trakcie studiowania Księgi Helamana będziesz się uczyć z przykładów i nauk wspaniałych mężczyzn, takich jak Helaman, Nefi, Lehi i Lamanita Samuel, którzy z odwagą okazywali posłuszeństwo Panu i świadczyli o Jezusie Chrystusie. Posługa tych mężczyzn ukazuje, że Bóg daje Swą moc, aby pomóc sługom w wykonywaniu Jego woli i że wysiłki podejmowane przez prawe osoby mogą błogosławić tysiące ludzi. Dowiesz się także o konsekwencjach dumy, niegodziwości i tajnych sprzysiężeń.
Kto napisał tę księgę?
Mormon opracował i streścił zapisy z większych płyt Nefiego, aby stworzyć Księgę Helamana. Księga ta została nazwana imieniem Helamana, syna Helamana i wnuka Almy Młodszego. Helaman otrzymał zapisy od Sziblona, swego wuja, i służył jako prawy naczelny sędzia nad Nefitami. Nauczał swych synów Nefiego i Lehiego, aby pamiętali o swym Odkupicielu, Jezusie Chrystusie (zob. Helaman 5:9–14). Nauki te później zainspirowały Nefiego do rezygnacji z urzędu naczelnego sędziego, aby głosić pokutę Nefitom i Lamanitom. Gdy nawróciło się tysiące Lamanitów, lamanicki prorok Samuel pod natchnieniem głosił pokutę i prorokował pośród Nefitów w tym samym czasie co Nefi. Księga Helamana składa się z zapisów prowadzonych za panowania i posługi Helamana (Helaman 1–3) i Nefiego (Helaman 4–16). Zapisy Nefiego zawierają proroctwa i nauki Lamanity Samuela.
Kiedy i gdzie została napisana ta księga?
Oryginalne kroniki, na podstawie których powstała księga Helamana, zostały najprawdopodobniej napisane w okresie od 52 r. p.n.e. do 1 r. p.n.e. Mormon streścił te zapisy mniej więcej w okresie między 345 a 385 r. n.e. Mormon nie zapisał, kiedy i gdzie dokonał opracowania tej księgi.