Kapitulo 3

Kalisdanan—Usa ka Bahin sa Plano sa Dios alang sa Atong Mahangturon nga Kauswagan

“Kon ang [mga kalisdanan sa mortalidad] maghimo natong mapaubsanon ug mohapsay ug motudlo ug mopanalangin kanato, kini mahimong talagsaong mga instrumento sa mga kamot sa Dios sa paghimo natong mas maayong mga tawo.”

Gikan sa Kinabuhi ni Howard W. Hunter

Sa kinatibuk-ang komperensya sa Abril 1980, si Elder Howard W. Hunter, nga kaniadto sakop sa Korum sa Napulog Duha ka mga Apostoles, misulti bahin sa pag-apil uban sa daghang tawo nga mitan-aw sa lumba sa tag-as nga sakayan sa Samoa. “Dili mahimutang ang mga tawo,” miingon siya, “hapit tanang panan-aw gitumong ngadto sa dagat, nagbantay sa pag-abut sa [mga sakayan]. Sa kalit naninggit ang mga tawo dihang sa layo makita na ang mga sakayan. Ang matag usa niini dunay 50 ka kusgan nga tigbugsay nga nagdungan sa pagbugsay nga mitadlas sa mga balud ug mibula-bula nga tubig—kanindot nga talan-awon.

“Ang mga sakayan ug ang mga sakay nagkaklaro dihang nagkaduol na sila sa dauganan. Bisan og kining kusgan nga mga tawo mibugsay sa ilang kinakusgan, ang gibug-aton sa sakayan sakay ang singkwenta ka tawo misugat sa kusog nga pwersa—ang pagpugong sa tubig.

“Ang miabiba nga mga tawo misamot kalanog dihang ang unang taas nga sakayan milatas sa linya nga dauganan.”

Human sa lumba, si Elder Hunter miduol sa gidunggoan sa mga sakayan ug nakigsulti sa usa sa tigbugsay, kinsa mipasabut nga ang atubangan sa taas nga sakayan “gidisenyo nga mopikas sa tubig aron dili mapugngan ang gikusgon sa sakayan. Mipasabut pa siya nga ang pagbira sa mga bugsay batok sa pagpugong sa tubig nagmugna og pwersa nga makapadagan sa sakayan. Ang pagpugong makahimo sa pagpaatras ug pag-abante.”¹

Gigamit ni Elder Hunter ang lumba sa sakayan sa Samoa para sa iyang pakigpulong mahitungod sa mga katuyoan sa kalisdanan. Atol sa iyang pangalagad isip Apostol, gihisgutan niya sa daghang higayon ang bahin sa kalisdanan, mihatag og mga tambag, paglaum, ug pag-awhag. Namulong siya gikan sa personal nga kasinatian, isip usa nga nakalahutay sa makamatay nga balatian ug ubang pagsulay. Mipamatuod siya uban sa lig-ong pagtuo nga sa mga panahon sa problema, “si Jesukristo adunay gahum sa pagpasayon ug pagpagaan sa atong mga palas-anon.”²

Sa atong mga pagsulay, ang Manluluwas midapit sa matag usa kanato sama sa pagdapit nga Iyang gihimo ngadto sa tawo sa tuburan sa Betsata: “Buot ka bang maayo?” (Juan 5:6).

Mga Pagtulun-an ni Howard W. Hunter

Ang kalisdananan usa ka bahin sa plano sa Dios alang sa atong mahangturong kauswagan.

Akong namatikdan nga ang kinabuhi—ang matag kinabuhi—dunay kinatibuk-ang bahin sa mga kaharuhay ug kalisud. Gani, makakita kita og daghang kalipay ug kasub-anan sa kalibutan, daghang nausab nga mga plano ug bag-ong mga direksyon, daghang panalangin nga kon tan-awon ingon og dili mga panalangin, ug daghan nga nakahimo natong mapainubsanon ug mipalambo sa atong kamapailubon ug sa atong pagtuo. Tanan kita duna niana nga kasinatian matag karon ug unya, ug nagtuo kong masinati nato kini kanunay. …

… Si Presidente Spencer W. Kimball, kinsa nahibalo kaayo mahitungod sa pag-antus, kasagmuyo, ug mga kahimtang nga lapas sa iyang pagkontrolar, kausa misulat:

“Tungod kay tawhanon kita, atong gusto nga tangtangon gikan sa atong kinabuhi ang pisikal nga kasakit ug mental nga pag-antus ug siguroon sa atong kaugalingon ang padayon nga kasayon ug kaharuhay, apan kon atong sirhan ang mga pultahan alang sa mga kasub-anan ug kasakit, basin masirhan sab nato og apil ang atong mga higala ug mga tawo nga makatabang nato. Ang pag-antus makahimong santos sa mga tawo kon sila makat-on sa pagpailub, pag-antus, ug pagkontrolar sa kaugalingon” [Faith Precedes the Miracle (1972), 98].

Niana nga pahayag, gipasabut ni Presidente Kimball ang pagdumili sa piho nga mga kasinatian sa kinabuhi. … Adunay pagsira kanunay sa mga pultahan sa atong kinabuhi, ug pipila niana nga mga pagsira momugna og tinuoray nga kasakit ug kahapdos. Apan ako mituo gayud nga kon ang usa ka pultahan masirado, dunay lain nga maabli (ug tingali sobra pa sa usa), uban sa paglaum ug mga panalangin sa ubang mga dapit sa atong kinabuhi nga tingali dili unta nato madiskubre.

… Pipila ka tuig ang milabay, [si Presidente Marion G. Romney] miingon nga ang tanang tawo, lakip ang pinakamatinud-anon ug maunungon, makasugat og kalisdanan ug mga kasakit sa ilang kinabuhi kay, sa mga pulong ni Joseph Smith, “Ang katawhan kinahanglang mag-antus aron sila makatungas sa Bukid sa Zion ug mahimong mapasidunggan ibabaw sa mga langit” [Mga Pagtulun-an sa mga Presidente sa Simbahan: Joseph Smith (2007), 230; tan-awa sa Conference Report, Okt. 1969, 57].

Si Presidente Romney dayon miingon:

“Wala kini magpasabut nga nangandoy ta nga mag-antus. Naningkamot tang malikay kutob sa mahimo. Hinuon, karon nahibalo na ta, ug tanan kita nahibalo dihang mipili kita nga moanhi sa mortalidad, nga kita dinhi pagasulayan pinaagi sa mga kalisdanan ug balatian. …

“[Dugang pa,] sa plano sa Amahan bahin sa pagsulay [ug paghapsay] sa iyang mga anak walay makalikay bisan sa Manluluwas mismo. Ang pag-antus nga iyang gisulayan sa paglahutay, ug nga iya gyud nga nalahutay, katimbang kon ipunon ang pag-antus sa tanang lalaki [ug babaye bisan asa. Nagkurog ug nagkadugo ug nanghinaot nga tangtangon ang kopa, siya miingon,] ‘Ako nakaambit ug nakahuman sa akong mga pagpangandam alang sa mga katawhan’ (D&P 19:18–19)” (sa Conference Report, Okt. 1969, p. 57).

Tanan kita kinahanglang mohuman sa atong “pagpangandam alang sa mga katawhan” [D&P 19:19]. Ang pagpangandam ni Kristo ingon og lahi kay sa atoa, apan tanan kita dunay pagpangandam nga buhaton, pultahan nga pagaablihan. Ang paghimo niining importante nga mga pagpangandam sagad nagkinahanglan og kasakit, pipila ka wala damha nga mga kausaban sa dalan sa kinabuhi, ug pipila ka mga pagtugyan, “bisan ingon sa usa ka bata nga motugyan sa iyang kaugalingon ngadto sa iyang amahan” [Mosiah 3:19]. Ang paghuman sa balaanong pagpangandam ug pag-abli sa celestial nga mga pultahan modala nato—sa pagkatinuod, walay duda modala kanato—ngadto gayud sa katapusang mga gutlo sa atong mortal nga kinabuhi.³

Mianhi kita sa mortal nga kinabuhi aron mabatukan ang mga pagpugong. Kabahin kini sa plano alang sa atong mahangturong kauswagan. Kon walay tintasyon, kasakit, kapait, ug kasubo, wala sab ang pagkamaayo, hiyas, pagdayeg sa kamaayo, o kalipay. … Kita kinahanglang mahinumdom nga ang samang mga nagpugong nga pwersa sa atong kauswagan mao sab ang makatabang nato sa paglatas.⁴

Ang atong mortal nga mga kalisdanan alang sa atong kalamboan ug kasinatian.

Kon ang [mga kalisdanan sa mortalidad] maghimo natong mapaubsanon ug mohapsay kanato ug motudlo ug mopanalangin kanato, impluwensyal kini nga mga himan sa mga kamot sa Dios aron mahimo kitang mas maayong mga tawo, aron mas magmapasalamaton kita, mas mahigugmaon, ug mas masinabtanon sa ubang tawo sa ilang mga kalisdanan.

Oo, tanan kita may lisud nga mga panahon, sa tinagsa o sa kinatibuk-an, apan bisan sa pinakalisud nga panahon, sa karaan o sa karon, kana nga mga problema ug mga pagpanagna walay laing tuyo kondili ang pagpanalangin sa mga matarung ug pagtabang niadtong dili kaayo mga matarung aron maghinulsol. Gihigugma kita sa Dios, ug ang kasulatan nagsulti kanato nga “gihatag niya ang iyang bugtong Anak, aron ang tanan nga mosalig kaniya dili malaglag, kondili may kinabuhing dayon” [Juan 3:16].⁵

Ang bantugang patriarka sa Basahon ni Mormon, si Lehi, maawhagon nga namulong sa iyang anak nga si Jacob, anak nga natawo sa kamingawan panahon sa dakong panglimbasug ug oposisyon. Ang kinabuhi ni Jacob lahi ra kay sa iyang gilauman ug dili ingon kamaayo nga kasinatian kay sa iyang gidahum. Giantus niya ang mga balatian ug mga kasagmuyo, apan misaad si Lehi nga ang maong mga balatian ipahinungod alang sa kaayohan sa iyang anak (tan-awa sa 2 Nephi 2:2).

Dayon gidugang ni Lehi kini nga mga pulong nga walay paglubad:

“Kay kini gikinahanglan gayud nga adunay katugbang sa tanan nga mga butang. Kay kon wala pa, … ang pagkamatarung dili gayud mapahinabo, ni ang pagkadautan ni ang pagkabalaan ni ang pagkauyamot, ni ang pagkamaayo ni ang pagkangil-ad 2 Nephi 2:11.

Nahupay gayud ako sulod sa katuigan tungod niini nga pagpasabut sa pipila ka kasakit ug kasagmuyo sa kinabuhi. Gani dako ang akong kahupayan nga ang pinakabantugang mga tawo, lakip ang Anak sa Dios, misagubang sa sama nga oposisyon aron mas masabtan ang pagkasukwahi tali sa pagkamatarung ug kadautan, kabalaan ug kauyamot, kamaayo ug kangil-ad. Gikan sa ngiub, tun-ug nga Bilanggoan sa Liberty, si Propeta Joseph Smith nakakat-on nga kon gitawag kita nga moagi og mga kalisdanan, alang kini sa atong pag-uswag ug kasinatian ug sa katapusan ikadugang sa atong kaayohan (tan-awa sa D&P 122:5–8).

Kon ang usa ka kahigayunan mawala, may lain nga ihatag, bisan alang sa usa ka propeta nga nabilanggo. Dili igo ang atong kamanggialamon ni ang atong kasinatian aron tukma kitang mohukom sa tanang oportunidad o mga limitasyon sa kinabuhi. Adunay espesyal nga mga kasinatian nga gusto sa Dios nga atong latason atol sa atong pag-uswag ngadto sa mahangturong ganti nga Iyang giandam kanato. …

Sa lain-laing higayon sa atong kinabuhi, tingali sa subli-subli nga higayon sa atong kinabuhi, kinahanglan natong ilhon nga ang Dios nasayud sa unsay wala nato masayri ug makakita unsay dili nato makita. “Kay akong mga hunahuna dili mao ang inyong mga hunahuna, ni ang inyong mga dalan akong mga dalan, nagaingon ang Ginoo” (Isaias 55:8).

Kon duna kamoy problema sa panimalay sa mga bata nga nahisalaag, kon nag-antus kamo sa pinansyal ug sa emosyonal nga kasakit nga mihulga sa inyong panimalay ug sa inyong kalipay, kon gikinahanglan nga sagubangon ninyo ang pagkawagtang sa kinabuhi o kabaskog sa panglawas, akong iampo nga magmalinawon kamo. Dili kita tintalon labaw kay sa atong malahutay [tan-awa sa 1 Mga Taga-Corinto 10:13; Alma 13:28; 34:39]. Ang wala dahumang mga kausaban sa atong panaw ug mga kapakyasan mao ang tul-id og higpit nga dalan padulong Kaniya.⁶

Dihang didto si Joseph Smith sa Bilanggoan sa Liberty, mipadayag ang Ginoo kaniya nga ang kalisdanan makahatag nato og kasinatian ug alang sa atong kaayohan.

Anaa kanato ang tanang rason nga magma-positibo ug magmasaligon bisan sa mga panahon sa kalisud.

Kaniadto pa anaa ang mga kalisdanan sa normal nga kinabuhi, ug sa kanunay maanaa kini. Apan sa paghibalo sa unsay atong mahibaloan, ug sa pagpakabuhi sa angay natong pakabuhian, wala gayuy dapit, walay rason, alang sa pagkahanap sa panglantaw ug pagkawala sa paglaum.

Sa akong kinabuhi nakakita ko og duha ka gubat sa kalibutan, sa Korea, sa Vietnam ug [daghan pa]. Akong nasinati ang Kalisud ug misugakod ko sa pag-eskwela og abogasiya samtang nagsugod ko og bag-ong pamilya. Akong nakita ang stock market ug ang ekonomiya sa kalibutan nga walay klaro, ug ang bangis ug dili angay nga mga pamaagi sa pagdumala sa mga lider, tanan kini naghatag og problema sa tibuok kalibutan.

Nanghinaot ko nga di mo magtuo nga ang tanang kalisdanan sa kalibutan nahitabo ra sa inyong panahon, o ang mga butang dili sama kagrabe kay sa karon, o dili na gyud kini momaayo pa. Akong ipaniguro nga kaniadto mas lisud ang mga butang ug kini padayon pang magkaanam og kamaayo. Magpadayon kini—ilabi na kon kita magpakabuhi ug mohigugma sa ebanghelyo ni Jesukristo ug hatagan kini og higayon nga mopanalangin sa atong kinabuhi. …

Sukwahi sa tingali isulti sa uban, kamo adunay tanang rason niini nga kalibutan nga magmalipayon ug magma-positibo ug magmasaligon. Ang matag henerasyon sukad sa sinugdanan adunay mga butang nga buntugon ug mga problema nga sulbaron.⁷

Kon moduol kita sa Manluluwas, Iyang himoong sayon ang atong mga palas-anon ug pagaanon ang gibug-aton.

“Umari kanako, kamong tanan nga nabudlay ug nabug-atan, ug papahulayon ko kamo.

“Isangon ninyo ang akong yugo diha kaninyo, ug pagtuon kamo gikan kanako; kay ako maaghup ug mapaubsanon sa kasingkasing: ug makakaplag kamog pahulay alang sa inyong mga kalag.

“Kay masayon ang akong yugo, ug magaan ang akong luwan.” (Mat. 11:28–30.) …

… Kining katingalahan nga tanyag sa tabang nga gitanyag sa Anak sa Dios mismo dili lang para sa mga Taga-Galilea sa iyang panahon. Kini nga tawag nga itaod ang iyang sayon nga yugo ug dawaton ang gaan niya nga palas-anon dili lang para sa nangagi nga henerasyon. Kaniadto ug karon kini ang kinatibuk-ang hangyo ngadto sa tanang katawhan, sa tanang siyudad ug kanasuran, sa matag lalaki ug babaye, ug mga bata bisan asa.

Sa kaugalingon natong panahon sa panginahanglan kinahanglang dili nato ibaliwala kining walay kapakyasan nga tubag sa mga kahingawa ug kabalaka sa atong kalibutan. Ania ang saad sa personal nga kalinaw ug panalipod. Ania ang gahum sa pagbuntog sa sala sa tibuok nga mga kapanahunan. Kita, usab, kinahanglang motuo nga si Jesukristo nagbaton sa gahum sa pagpasayon sa atong mga palas-anon ug pagpagaan sa gibug-aton. Kita, usab, kinahanglang moduol kaniya ug didto makadawat og kapahulayan sa atong mga kahago.

Siyempre, ang mga obligasyon nag-uban niana nga mga saad. “Isangon ninyo ang akong yugo diha kaninyo,” siya mihangyo. Sa biblikanhong mga kapanahunan ang yugo usa ka himan nga dako og ikatabang niadtong nanagtikad sa umahan. Naghimo kini nga ang kusog sa ikaduha nga hayop isumpay ug idoble sa paningkamot sa usa ka hayop, magtinabangay ug mopagaan sa budlay nga pagbira sa daro o kariton. Ang palas-anon nga labihan ka bug-at o tingali imposible nga mapas-an sa usa ka tawo mas dali nga pas-anon sa duha nga pareho nga gitauran sa komon nga yugo. Ang Iyang yugo nagkinahanglan og labihan ug matinguhaong paningkamot, apan alang niadtong tinuoray nga nakabig, ang yugo sayon ug ang palas-anon mogaan.

Nganong atubangon pa man nga mag-inusara ang palas-anon, nangutana si Kristo, o nganong atubangon man kini uban sa temporal nga suporta nga dali rang mapakyas? Ngadto sa mga nabug-atan kini ang yugo ni Kristo, ang gahum ug kalinaw sa pakigtambayayong uban sa Dios ang mohatag og suporta, balanse, ug kalig-on sa pag-atubang sa atong mga hagit ug paglahutay sa atong mga tahas dinhi sa malisud nga mga kahimtang sa mortalidad.

Dayag lang, ang personal nga mga palas-anon sa kinabuhi magkalahi sa matag tawo, apan matag-usa kanato aduna niini. … Klaro, ang ubang kasub-anan naggikan sa mga sala sa kalibutan sa wala pagsunod sa tambag sa [atong] Amahan sa Langit. Bisan unsay rason, walay usa nato ang hingpit nga gawasnon gikan sa mga hagit sa kinabuhi. Sa usa ug sa tanan, si Kristo miingon, bahin niini: Hangtud nga kitang tanan mopas-an sa ubang palas-anon ug motaod sa ubang yugo, nganong dili man nato pas-anon ang akong palas-anon ug itaod ang akong yugo? Ang akong saad kaninyo mao nga masayon ang akong yugo ug magaan ang akong luwan. (Tan-awa sa Mat. 11:28–30.)⁸

“Ang mga disipulo ni Kristo sa matag henerasyon gidapit, gani gisugo, sa pagbaton og hingpit nga kahayag sa paglaum.”

Ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw dili kinahanglang mahadlok sa mga kalisdanan sa katapusang mga adlaw.

Ang mga kasulatan … nag-ingon nga dunay mga panahon diin ang kalibutan dunay mga kalisdanan. Nasayud kita nga sa atong dispensasyon ang kadautan, dayag na kaayo, ug magdala kini sa dili kalikayan nga mga kalisdanan ug kasakit ug silot Ang Dios dali nga motapos niana nga pagkadautan sa iyang kaugalingon nga panahon, apan ang atong tahas mao ang pagpakabuhi nga hingpit ug matinud-anon ug dili kaayo mabalaka sa mga kasub-anan sa kalibutan o kon kanus-a man kini matapos. Ang atong tahas mao ang pagbaton sa ebanghelyo sa atong kinabuhi ug mamahimong sanag nga kahayag, usa ka siyudad nga nahimutang sa bungtod, nga nagpakita sa katahum sa ebanghelyo ni Jesukristo ug sa kalipay ug kamaya nga kanunayang moabut sa matag tawo sa tanang kapanahunan kinsa nagtuman sa iyang mga sugo.

Niining katapusan nga dispensasyon adunay hilabihan nga kalisud. (Tan-awa sa Mat. 24:21.) Nasayud kita nga dunay mga gubat ug mga hungihong sa mga gubat (tan-awa sa D&P 45:26) ug ang tibuok yuta magkaguliyang (tan-awa sa D&P 45:26). Ang tanang dispensasyon adunay iyang peligro nga mga panahon, apan ang atong kapanahunan adunay mas grabe nga pamiligro. (Tan-awa sa 2 Tim. 3:1.) Mosamot kadautan ang mga tawong dautan (tan-awa sa 2 Tim. 3:13), apan ang mga tawong dautan sagad misamot kadautan. Mga kalamidad moabut ug ang kadautan modagsang. (Tan-awa sa D&P 45:27.)

Dili kalikayan nga ang natural nga sangputanan sa pipila niini nga matang sa panagna mao ang kalisang, ug kana nga kalisang dili lamang mabati sa mas bag-ong henerasyon. Kalisang kana nga bation sa mga tawo sa bisan unsang edad kinsa wala makasabut sa unsay atong nasabtan.

Apan gusto nakong ipasabut nga kini nga mga pagbati dili angay sa matinud-anong mga Santos sa Ulahing mga Adlaw, ug kini dili gikan sa Dios. Sa karaan nga Israel, ang halangdong Jehovah miingon:

“Magmakusganon kamo ug magmadasigon kamo; dili kamo malisang kanila, ug dili kamo mahadlok kanila: kay ang Ginoo nga imong Dios mao ang magauban kanimo; dili ka pasagdan niya, ni pagabiyaan ikaw niya. …

“Ug ang Ginoo, mao ang magauna kanimo; siya magauban kanimo, ikaw dili niya pasagdan, ni pagabiyaan ka niya: dili ka mahadlok, dili ka magmaluya.” (Deut. 31:6, 8.)

Ug diha kaninyo, ang atong katingalahang henerasyon sa modernong Israel, ang Ginoo miingon:

“Busa, ayaw kahadlok, gagmay nga panon; pagbuhat og maayo; tuguti nga ang yuta ug impyerno maghiusa sa pagbatok kaninyo, kay kon kamo gitukod diha sa akong lig-on nga sukaranan, sila dili makabuntog. …

“Paghunahuna ngari kanako sa matag hunahuna; ayaw pagduha-duha, ayaw kahadlok.” (D&P 6:34, 36.)

Ang mao nga tambag anaa sa atong bag-o nga mga kasulatan. Paminawa kining maanindot nga kasiguroan: “Ayaw kahadlok, gagmay nga mga bata, kay kamo akò, ug Ako nakabuntog sa kalibutan, ug kamo kabahin kanila nga gihatag sa Amahan kanako.” (D&P 50:41.) “Sa pagkatinuod Ako moingon nganha kaninyo akong mga higala, ayaw kahadlok, himoa nga mahupay ang inyong mga kasingkasing; oo, maglipay hangtud sa hangtud, ug sa matag butang maghatag og mga pagpasalamat.” (D&P 98:1.)

Sa paghunahuna nga gihatagan kita nianang talagsaong tambag, nagtuo ko nga importante ngari nato nga daghanon ang pagmaya ug minusan ang kasagmuyo, magpalasamat sa unsay naa nato ug sa gidaghanon sa mga panalangin sa Dios kanato, ug minusan ang paghisgot sa unsay wala nato, o sa mga kabalaka nga nag-uban sa lisud nga mga panahon karon o sa ubang henerasyon.

Usa ka panahon sa dakong paglaum ug kahinam

Alang sa mga Santos sa Ulahing mga Adlaw panahon kini sa dakong paglaum ug kahinam—usa ka talagsaong kapanahunan sa Pagpahiuli ug usa sa pinakatalagsaong kapanahunan sa bisan unsang dispensasyon, tungod kay ang atong dispensasyon ang pinakatalagsaon sa tanang dispensasyon. Atong gikinanglan ang pagtuo ug paglaum, nga duha sa mahinungdanong mga hiyas sa pagkadisipulo ni Kristo. Kinahanglan kitang magpadayon sa pagsalig sa Dios, tungod kay kana ang unang baruganan sa patakaran sa atong gituohan. Kinahanglan kitang motuo nga ang Dios pinakagamhanan sa tanan, nga siya nahigugma nato, ug ang iyang buhat dili mahunong o mapakyas sa indibidwal natong kinabuhi o sa kalibutan sa kinatibuk-an. …

Mosaad ko ninyo sa pangalan sa Ginoo kansang sulugoon mao ako nga ang Dios manalipod ug nagpangga sa iyang mga tawo. Kita adunay atong mga kalisud sama nga ang matag henerasyon ug katawhan adunay mga kalisud. Apan tungod sa ebanghelyo ni Jesukristo kamo aduna sa tanang paglaum ug saad ug kasiguradoan. Ang Ginoo adunay gahum diha sa iyang mga Santos ug kanunay nangandam og mga dapit sa kalinaw, pagpanalipud, ug kaluwasan alang sa iyang katawhan. Kon kita adunay hugot nga pagtuo sa Dios kita makalaum og mas maayong kalibutan—alang nato sa personal, ug alang sa tanang katawhan. Si propeta Ether mitudlo sa kakaraanan (siya may nahibaloan mahitungod sa mga problema): “Busa, kinsa kadto nga motuo diha sa Dios tingali uban sa kasiguroan molaum alang sa maayo nga kalibutan, oo, gani usa ka dapit diha sa tuo nga kamot sa Dios, kansang paglaum moabut pinaagi sa hugot nga pagtuo, naghimo og kalig-on ngadto sa mga kalag sa mga tawo, diin makahimo kanila nga lig-on ug makanunayon, sa kanunay puno sa maayo nga mga buhat, gitultulan ngadto sa paghimaya sa Dios.” (Ether 12:4.)

Ang mga disipulo ni Kristo sa matag henerasyon gidapit, gani gisugo, nga magbaton og hingpit nga kahayag sa paglaum. (Tan-awa sa 2 Ne. 31:20.)

Maningkamot nga dili mahadlok

… Kon ang atong pagtuo ug paglaum nakaankla kang Kristo, sa iyang mga pagtulun-an, mga sugo, ug mga saad, niana makasalig kita og butang nga talagsaon, tinuod nga milagro, nga makaiway sa Pulang Dagat ug mogiya sa modernong Israel sa usa ka dapit “nga walay mopasakit o manghadlok.” (Hymns, 1985, nu. 30.) Ang kahadlok, nga mahimong moabut sa mga tawo sa lisud nga mga panahon, usa ka nag-unang hinagiban nga gamiton ni Satanas sa paghimo sa tawo nga masulub-on. Kinsa man kadtong mahadlok mawad-an sa kalig-on sa pakigbugno sa kinabuhi batok sa dautan. Busa ang gahum sa dautan kanunay nga maningkamot sa paghadlok sa tawhanong kasingkasing. Sa tanang kapanahunan, ang mga tawo nagsagubang og kahadlok.

Isip mga anak sa Dios ug mga kaliwatan ni Abraham, Isaac, ug Jacob, kinahanglan nga maningkamot kitang dili mahadlok. Ang kulang sa kaisog, ug tawong mahadlukon dili makahimo og tarung sa ilang buluhaton, ug dili sila makahimo sa buluhaton sa Dios. Ang mga Santos sa Ulahing mga Adlaw dunay balaanong misyon nga tumanon nga dili kinahanglang mabuntog lang sa kahadlok ug kabalaka.

Usa sa Apostol sa Ginoo sa unang panahon miingon niini: “Ang yawe alang sa pagbuntog sa kahadlok gihatag ngadto ni Propeta Joseph Smith. ‘Kon kamo andam dili kamo mahadlok.’ (D&P 38:30.) Kana nga balaanong mensahe kinahanglang balik-balikon karon sa matag stake ug ward.” (Elder John A. Widtsoe, sa Conference Report, Abr. 1942, p. 33.)

Andam ba kita nga motugyan ngadto sa mga sugo sa Dios? Andam ba kita nga mokab-ot og kadaugan batok sa atong mga pisikal nga tinguha? Andam ba kita nga motuman sa matarung nga balaod? Kon tinuoray kitang motubag og oo nianang mga pangutanaha, atong mahinginlan ang kahadlok sa atong kinabuhi. Sa tinuod ang sukod sa kahadlok diha sa atong kasingkasing masukod pinaagi sa atong preparasyon sa pagpakabuhing matarung—sa pagpakabuhi nga maoy ilhanan sa matag Santos sa Ulahing mga Adlaw sa tanang kapanahunan.

Ang pribilehiyo, dungog, ug responsibilidad sa pagpakabuhi sa ulahing mga adlaw

Tuguti kong motapos uban sa usa sa pinakatalagsaong pamahayag nga akong nabasa gikan kang Propeta Joseph Smith, kinsa misagubang og labihan nga kalisdanan sa iyang kinabuhi ug kinsa, sa dayag, mibayad sa katapusang kantidad alang sa iyang kadaugan. Apan siya nagmadaugon, ug siya malipayon, lig-on, positibo nga tawo. Ang mga nakaila kaniya mibati sa iyang kalig-on ug kaisug, bisan sa pinakapait nga mga panahon. Wala siya maluya sa espiritu, o padayong nawad-an og paglaum.

Miingon siya mahitungod sa atong panahon—sa inyoha ug sa akoa nga—atoa ang panahon “diin ang mga propeta, mga pari ug mga hari [sa nanglabayng kapanahunan] nagpakabuhi uban sa talagsaon nga kahimuot; [ang tanang karaang mga saksi sa Dios] ila kining gilauman uban sa malipayon nga pagpaabut sa adlaw diin kita magpuyo; ug gidasig uban sa langitnon ug mahimayaon nga mga pagpaabut nga ilang giawit ug gisulat ug gipanagna kining atong panahon; … kita ang gikahimut-an nga mga katawhan nga [gipili] sa Dios aron sa pagdala sa Ulahing Adlaw nga kahimayaan” [Mga Pagtulun-an sa mga Presidente sa Simbahan: Joseph Smith, 186].

Pagkanindot nga pribilehiyo! Pagkanindot nga dungog! Pagkanindot nga responsibilidad! Ug pagkamakalilipay! Anaa kanato ang tanang rason sa karon ug sa kahangturan nga magmaya ug magpasalamat alang sa kalidad sa atong kinabuhi ug sa mga gasa nga gihatag kanato.⁹

Mga Sugyot alang sa Pagtuon ug Pagtudlo

Mga Pangutana

Unsaon niini sa pagtabang kanato nga masayud nga ang kalisdanan kabahin diay sa plano sa Dios alang sa atong mahangturong pag-uswag? (Tan-awa sa seksyon 1.) “Sa inyong hunahuna ngano kaha nga ang kalisdanan kinahanglanon nga bahin sa mortalidad?”
Ribyuha ang mga pagtulun-an ni Presidente Hunter sa seksyon 2 mahitungod sa ubang mga katuyoan sa kalisdanan. Sa unsang paagi ikaw nakakita nga ang kalisdanan mahimo nga alang sa atong kaayohan? Unsaon nato nga makakita sa kalisdanan gikan sa mahangturong panglantaw sa Ginoo?
Ngano, sama sa gitudlo ni Presidente Hunter, may rason man kita nga magmalipayon ug magma-positibo bisan sa mga panahon sa kalisdanan? (Tan-awa sa seksyon 3.) Unsaon nato nga mas magma-positibo kita atol sa ingon niining mga panahon? Unsa ang pipila ka mga panalangin ang padayon natong madawat bisan sa pinakapait nga kalisdanan?
Unsaon nato sa pagdawat sa pagdapit sa Manluluwas nga tugutan Siyang mopas-an sa atong palas-anon ug mopagaan sa gibug-aton? (Tan-awa sa seksyon 4.) Unsay buot ipasabut sa pagpas-an sa Iyang yugo ngari kanato? Sa unsang paagi ang Manluluwas mitabang kanimo sa mga panahon sa kalisdanan?
Gitudlo ni Presidente Hunter nga ang mga pagbati sa kahadlok mahitungod sa mga kalisdanan sa katapusang mga adlaw dili gikan sa Dios (tan-awa sa seksyon 5). Sa unsang paagi ang pagpakabuhi sa kahadlok makadaot? Sa unsang paagi nga kita magpakabuhi uban sa paglaum ug hugot nga pagtuo kay sa kahadlok?

May Kalabutan nga mga Kasulatan

Juan 14:27; 16:33; Hebreohanon 4:14–16; 5:8–9; 1 Nephi 1:20; Alma 36:3; D&P 58:2–4; 101:4–5; 121:7–8; 122:7–9

Tabang sa Pagtuon

“Daghang nag-ingon nga mas maayong panahon ang pagtuon sayo sa buntag human sa gabii nga pagpahulay. … Mas palabihon sa uban nga magtuon sa hilum nga oras human sa trabaho ug sa mga kahasol sa adlaw. … Tingali ang mas importante kay sa unsang orasa mao ang pag-set og regular nga oras alang sa pagtuon” (Howard W. Hunter, “Reading the Scriptures,” Ensign, Nob. 1979, 64).