Moja podstawa. Komunikacja. Otrzymanie obrzędów świątynnych

Maksymalny czas: 20 minut

Rozważ:

Jakie sprawy mają dla ciebie największe znaczenie?

Obejrzyj:

Film „Doing What Matters Most” [Czynienie tego, co najważniejsze] dostępny na stronie internetowej: srs.lds.org/videos. (Jeśli nie masz dostępu do filmu, przeczytaj scenariusz na końcu tego rozdziału).

Omów:

Jakie mało znaczące sprawy mogą nam przeszkodzić w czynieniu postępów? W jaki sposób obrzędy świątynne mogą nam pomóc?

Przeczytaj:

Przeczytaj wypowiedź Prezydenta Boyda K. Packera.

Prezydent Boyd K. Packer

„Pan będzie nam błogosławił, jeżeli będziemy uczestniczyć w świętych obrzędach świątynnych […]. Będziemy błogosławieni we wszystkich naszych sprawach. Będziemy godni tego, aby Pan interesował się zarówno naszymi duchowymi, jak i doczesnymi sprawami”.

The Holy Temple (1980), str. 182

Omów:

Dlaczego ważne jest, by być godnym rekomendacji świątynnej, kiedy dążymy do samowystarczalności?

Zadanie (5 minut)

Krok 1.: Wraz ze współpracującym partnerem przeczytajcie słowa Starszego Quentina L. Cooka i fragmenty z pism świętych. Pomyślcie o błogosławieństwach obiecanych ludziom, którzy oddają w świątyni cześć Bogu.

Starszy Quentin L. Cook

„Powinniśmy studiować 109. rozdział Nauk i Przymierzy i podążać za wezwaniem Prezydenta [Howarda W.] Huntera, ‘by świątynia Pana stała się [dla nas] wspaniałym symbolem [naszego] członkostwa’”.

„Ujrzyj siebie w świątyni”, Ensign lub Liahona, maj 2016, str. 99; cytat z: Nauki Prezydentów Kościoła: Howard W. Hunter (2015), str. 178

„Przeto w jego obrzędach ukazana jest moc Boga” (NiP 84:20).

„I aby wzrastali w Tobie, i przyjęli pełnię Ducha Świętego, i zorganizowali się według praw Twoich, i przygotowani byli, aby uzyskać wszystko, co potrzebne” (NiP 109:15).

„A kiedy lud twój popełni wykroczenie, którykolwiek z nich, aby mógł szybko odpokutować i powrócić do Ciebie i znaleźć łaskę w oczach Twoich, i być przywróconym do błogosławieństw, które wyświęciłeś do przelania na tych, co będą cię poważać w domu Twoim” (NiP 109:21).

„I prosimy Cię, Święty Ojcze, aby słudzy Twoi mogli pójść z tego domu uzbrojeni mocą Twoją, i aby imię Twoje było na nich, i chwała Twoja wokół nich, a aniołowie Twoi opiekowali się nimi” (NiP 109:22).

„Prosimy Cię, Święty Ojcze […], aby żadna broń ukuta na nich, nie skutkowała” (NiP 109:24–25).

Krok 2.: Zastanów się: „Co muszę zmienić w moim życiu, aby częściej brać udział w obrzędach świątynnych?”. Zapisz swoje pomysły poniżej.

Zobowiąż się:

Zobowiąż się do podjęcia w ciągu tygodnia poniższych działań.

• Jeśli posiadasz rekomendację świątynną, ustal datę następnej wizyty w świątyni.

• Jeśli nie posiadasz rekomendacji świątynnej, spotkaj się z twoim biskupem lub prezydentem gminy, aby omówić, w jaki sposób możesz przygotować się do otrzymania obrzędów świątynnych.

• Opowiedz rodzinie lub przyjaciołom o tym, czego nauczyłeś się dzisiaj o obrzędach świątynnych.

Czynienie tego, co najważniejsze

Jeśli nie możecie obejrzeć filmu, poproś członka grupy o przeczytanie następującego scenariusza.

Czynienie tego, co najważniejsze

Narrator: Ciemną grudniową nocą na Florydzie rozbił się samolot. Zginęło ponad 100 osób. Bezpieczne lotnisko znajdowało się zaledwie 40 km dalej.

Prezydent Dieter F. Uchtdorf: Po wypadku śledczy próbowali określić jego przyczynę. Podwozie było poprawnie wysunięte. Stan techniczny samolotu nie budził zastrzeżeń. Wszystko działało dobrze — wszystko oprócz jednej rzeczy — jednej przepalonej żarówki. Przez tę małą żaróweczkę — wartą może 20 centów — rozpoczął się ciąg wydarzeń, który ostatecznie doprowadził do tragicznej śmierci ponad 100 osób.

Niedziałająca żarówka, ma się rozumieć, nie spowodowała wypadku — wydarzył się on, ponieważ załoga skupiła uwagę na czymś, co wydawało się istotne w tamtej chwili — tracąc z pola widzenia to, co miało największe znaczenie.

Skłonność do skupiania się na tym, co nie ma znaczenia, kosztem tego, co najistotniejsze, zdarza się nie tylko pilotom, lecz wszystkim. Wszyscy jesteśmy narażeni na to ryzyko […]. Czy twoje myśli i serce są skupione na tych małych ulotnych sprawach, które mają znaczenie tylko przez chwilę, czy może na rzeczach najważniejszych?

(„Wykonujemy wielką pracę i nie możemy jej przerwać”, Ensign lub Liahona, maj 2009, str. 59, 60)