Moja podstawa. Samowystarczalność jest zasadą zbawienia

Maksymalny czas: 20 minut

Rozważ:

Ew. Jana 10:10.

Ew. Jana 10:10

„Ja przyszedłem, aby [mieli] życie i [obfitowali]”.

Omów:

Czym jest obfite życie?

Obejrzyj:

Film „He Polished My Toe” [Zapastował mój palec u nogi] dostępny na stronie: srs.lds.org/videos. (Jeśli nie masz dostępu do filmu, zobacz scenariusz na końcu tego rozdziału).

Omów:

Czy wierzysz, że istnieje rozwiązanie twoich problemów? Co mamy robić, by otrzymać pomoc Pana?

Przeczytaj:

Tekst z publikacji Handbook 2 i wypowiedź Starszego Dallina H. Oaksa.

Handbook 2: Administering the Church [Podręcznik 2: Administrowanie Kościołem]

„Samowystarczalność jest zdolnością, zobowiązaniem i dążeniem do zaspokajania duchowych i doczesnych potrzeb życiowych nas samych i naszej rodziny. Kiedy członkowie stają się samowystarczalni, mają też więcej możliwości, aby służyć bliźnim i troszczyć się o nich”.

(2010), 6.1.1

Starszy Dallin H. Oaks

„Wszystko, co powoduje, że stajemy się zależni od innych w podejmowaniu decyzji lub uzyskiwaniu zasobów, które moglibyśmy zapewnić sobie sami, osłabia nas duchowo i opóźnia nasz rozwój w kierunku, który przewidziała dla nas ewangelia”.

„Odpokutowanie i zmiana”, Ensign lub Liahona, listopad 2003, str. 40

Bycie samowystarczalnym nie oznacza, że możemy zrobić lub osiągnąć wszystko, co tylko przyjdzie nam do głowy. Chodzi raczej o wiarę w to, że dzięki łasce Jezusa Chrystusa, czyli mocy umożliwiającej działanie, oraz dzięki naszym własnym wysiłkom, możemy zaspokoić wszystkie duchowe i doczesne potrzeby życiowe nas samych i naszych rodzin. Samowystarczalność jest dowodem naszego zaufania, czyli wiary w to, że Bóg ma moc przenoszenia gór w naszym życiu i może dać nam siłę, byśmy wyszli zwycięsko z naszych prób i nieszczęść.

Omów:

W jaki sposób łaska Chrystusa pomogła ci zaspokoić duchowe i doczesne potrzeby życiowe?

Zadanie (5 minut)

Krok 1.: Wybierz osobę z grupy i razem przeczytajcie poniższe zasady.

Doktrynalne zasady samowystarczalności
1. Samowystarczalność jest przykazaniem.	„Kościół oraz jego członkowie otrzymali przykazanie od Pana, aby byli samowystarczalni i niezależni” (Teachings of Presidents of the Church: Spencer W. Kimball [2006], str. 116).
2. Bóg może znaleźć sposób na to, by Jego prawe dzieci stały się samowystarczalne, i uczyni to.	„Celem moim jest zaopatrzyć świętych moich, bowiem wszystkie rzeczy są moje” (NiP 104:15).
3. Aspekty doczesne i duchowe są dla Boga jednym i tym samym.	„Przeto, zaprawdę, powiadam wam, że wszystkie rzeczy są dla mnie duchowe” (NiP 29:34).

Krok 2.: Omów z partnerem, dlaczego wiara w te prawdy może przyczynić się do zwiększenia waszej samowystarczalności.

Omów:

Przeczytaj słowa Prezydenta Mariona G. Romneya. Skąd możesz wiedzieć, czy stajesz się bardziej samowystarczalny?

Prezydent Marion G. Romney

„Bez samowystarczalności nie można rozwijać wrodzonego pragnienia służby. W jaki sposób możemy coś dać, jeśli nic nie mamy? Pokarmu dla głodnych nie można wziąć z pustych półek. Pieniędzy na pomoc potrzebującym nie zaczerpnie się z pustego portfela. Zrozumienia i wsparcia nie może udzielić osoba wygłodniała emocjonalnie. Nauka nie może pochodzić od osoby nieuczonej. A przede wszystkim, duchowe przewodnictwo nie może przyjść od osoby słabego ducha”.

„The Celestial Nature of Self-Reliance”, Ensign, listopad 1982, str. 93

Zobowiąż się:

Zobowiąż się do wykonania w ciągu tygodnia poniższych zadań.

• Przeczytaj list od Pierwszego Prezydium, który znajduje się na początku tego podręcznika, i odszukaj obiecane błogosławieństwa. Co musisz zrobić, aby dostąpić tych błogosławieństw? Zapisz poniżej swoje przemyślenia.

• Opowiedz rodzinie lub przyjaciołom o tym, czego nauczyłeś się dzisiaj o samowystarczalności.

Zapastował mój palec u nogi

Jeśli nie możecie obejrzeć filmu, poproś członka grupy o przeczytanie następującego scenariusza.

Zapastował mój palec u nogi

Starszy Enrique R. Falabella:

Kiedy byłem mały, nie mieliśmy zbyt wiele. Pamiętam, jak pewnego dnia podszedłem do taty i powiedziałem do niego: „Tato, potrzebuję nowej pary butów. Te, które mam na sobie, są już znoszone”. Przerwał to, co robił, spojrzał na moje buty i zauważył, że naprawdę są znoszone. Odpowiedział: „Myślę, że można coś zrobić, aby to naprawić”. Wziął trochę czarnej pasty i zapastował moje buty, tak że lśniły i pięknie wyglądały. Stwierdził: „Synu, teraz są naprawione”. Odparłem: „Nie, jeszcze nie. Nadal widać mój palec wystający z buta”. Odpowiedział: „Na to też możemy coś poradzić!”. Wziął więcej pasty i wypastował mój palec.

Tego dnia nauczyłem się, że istnieje rozwiązanie każdego problemu. Jestem przekonany, że zasada samowystarczalności i ten program to sposób na przyśpieszenie dzieła Pana. Jest to część dzieła zbawienia.

Wszyscy możemy być lepsi, niż jesteśmy teraz. Musicie porzucić apatię. Często spoczywamy na laurach, co niweczy nasz postęp. Każdego dnia możemy czynić postępy, jeśli postanowimy, że to, co wczoraj robiliśmy źle, dzisiaj zrobimy lepiej. Jeśli będziecie postępować z wiarą, pokładając nadzieję, że Chrystus będzie wam pomagał, znajdziecie sposób, aby doskonalić się w kwestiach duchowych i doczesnych. Tak będzie, gdyż Bóg żyje, a wy jesteście Jego synami lub córkami.