Spámaðurinn Jónas

Læra að treysta á miskunn Drottins

Jónas var spámaður. Drottinn sagði honum að vara fólkið í Níníve við því að borg þeirra yrði lögð í rúst, ef það iðraðist ekki.

Jónas 1:1–2

Fólkið í Níníve var óvinveitt Ísraelsmönnum. Jónas vildi ekki prédika fyrir því. Hann fór því um borð í skip til að sigla langt í burtu frá Níníve.

Jónas 1:3

Þegar Jónas var á skipinu kom mikið óveður. Mennirnir á skipinu hræddust um líf sitt. Þeir báðu Jónas um að biðja til Drottins til að bjarga þeim.

Jónas 1:4–6

Jónas vissi að Drottinn sendi óveðrið af því að hann hafði flúið það sem Drottinn hafði beðið hann um að gera. Jónas vildi bjarga fólkinu á skipinu. Hann sagði að ef þeir hentu honum í sjóinn myndi storminn lægja.

Jónas 1:12

Mennirnir vildu ekki henda Jónasi fyrir borð. Þeir reyndu að róa bátnum í land, en óveðrið var of mikið. Að lokum köstuðu þeir Jónasi í sjóinn.

Jónas 1:13–15

Storminn lægði, en svo gleypti stór fiskur Jónas.

Jónas 1:15; 2:1

Jónas var í kviði fisksins þrjá daga og þrjár nætur. Á þeim tíma bað Jónas og iðraðist. Hann vildi gera það sem rétt var og hlusta á Drottin. Drottinn heyrði bænir Jónasar og lét fiskinn spýta Jónasi upp á þurrt land.

Jónas 2:1–11

Drottinn sagði Jónasi aftur að prédika fyrir fólkinu í Níníve. Í þetta sinn hlýddi Jónas. Hann fór til Níníve og bauð fólkinu að iðrast, ella legði Drottinn borg þeirra í rúst. Konungurinn og þjóð hans iðruðust. Drottinn fyrirgaf þeim og lagði Níníve ekki í rúst.

Jónas 3

Jónas var vonsvikinn yfir að fólkinu hafi ekki verið tortímt. Honum fannst það ekki verðskulda fyrirgefningu.

Jónas 4:1–2

Til að veita Jónasi áminningu lét Drottinn plöntu vaxa upp, sem skýldi Jónasi fyrir sólinni. Síðan visnaði plantan og Jónasi leið illa yfir því.

Jónas 4:5–9

Drottinn veitti Jónasi áminningu um börn hans. Jónas lærði það að hann ætti að syrgja þegar fólk iðraðist ekki og gleðjast þegar það gerði það.

Jónas 4:10–11