“Kapitulli 62: Pionierët Shkojnë në Luginën e Sollt Lejkut: qershor 1846–korrik 1847,” Histori nga Doktrina e Besëlidhje (2002), 224–29
“Kapitulli 62,” Histori nga Doktrina e Besëlidhje, 224–29
Kapitulli 62
Pionierët Shkojnë në Luginën e Sollt Lejkut
(qershor 1846–korrik 1847)
Pionierët ishin akoma në Kaunsëll Bllëfs. Ata kishin nevojë për shumë njerëz të fortë për t’i ndihmuar në udhëtim. Shumica e të rinjve ishin në Batalionin Mormon, kështu që pionierët vendosën të mos shkonin në malet Shkëmbore deri në verë.
Indianët i lanë shenjtorët të kishin pak tokë në anën tjetër të lumit. Atje shenjtorët ndërtuan një qytet të quajtur Lagjet Dimërore. Ata bënë rrugë dhe ndërtuan shtëpi. Disa prej tyre u bënë me dru. Shtëpi të tjera ishin në guva brenda kodrave. Pionierët mbollën drithëra.
Brigam Jang e ndau qytetin në degë. Ai zgjodhi burra për të qenë peshkopë. Disa indianë shkaktuan shqetësime për pionierët. Pionierët ndërtuan një mur rreth e rrotull qytetit për t’u mbrojtur nga indianët që shkaktuan shqetësime.
Kur pionierët ishin në Lagjet Dimërore, Brigam Jang pati një zbulesë. Zoti i tregoi si duhej të përgatiteshin njerëzit për t’u larguar. Ai i tregoi Brigam Jangut çfarë duhej të bënin njerëzit, ndërsa udhëtonin.
Zoti tha se njerëzit duhej të ndaheshin në grupe të vogla. Çdo grup duhej të kishte një drejtues. Njerëzit duhej t’u bindeshin drejtuesve të tyre. Ata duhej të ndihmonin njëri-tjetrin dhe të kujdeseshin për familjet që s’kishin as atë, as nënë.
Çdo grup duhej të kishte ushqimin dhe karrocat e tij. Çdo grup duhej të kishte njerëz që dinin si të rregullonin karroca, të ndërtonin shtëpi, të mbillnin drithëra dhe të ndërtonin ura.
Zoti u tregoi shenjtorëve gjëra të tjera që ata duhej të bënin. Ata duhej të mbanin urdhërimet e tij dhe prem- timet ndaj njëri-tjetrit. Ata nuk duhej të thoshin gjëra të këqija për njëri-tjetrin dhe të ishin të ndershëm. Ata duhej të kthenin gjërat e marra hua ose të gjetura.
Zoti donte që pionierët të ishin të lumtur. Ai u tha të këndonin dhe kërcenin së bashku. Ata s’duhej të frikësoheshin. Ai do t’i ndihmonte ata. Ai u tha se do të kishin shqetësime, por shqetësimet e tyre do t’i bënin ata njerëz më të mirë. Ata do të ishin të bekuar.
Brigam Jangu bëri çfarë i tha Zoti të bënte. Ai i ndau njerëzit në grupe. Çdo grup kishte çdo gjë që kishte nevojë për të ndërtuar një qytet në male.
Shenjtorët u mblodhën në një konferencë. Atëherë Brigam Jang zgjodhi një grup që të nisej i pari. Ata ishin 143 burra, 3 gra dhe 2 fëmijë. Të nesërmen grupi i parë u largua nga Lagjet Dimërore.
Secili kishte një punë për të bërë gjatë rrugës. Gratë u kujdesën për fëmijët. Ato gatuan ushqimin. Gjithë burrat kishin pushkë për të mbrojtur njerëzit dhe kafshët.
Pionierët udhëtuan gjithë ditën. Natën ata ngritën kampin. Ata i vendosën karrocat në një rreth. Njerëzit dhe kafshët qëndruan brenda rrethit. Ata ndezën zjarre dhe gatuan ushqimin.
Ata kërcyen dhe kënduan. Një nga këngët ishte «Eni Shenjtorë.» Ajo i bëri njerëzit të ndiheshin më mirë.
Një burrë i ra burisë për t’u treguar se ishte koha për të shkuar në shtrat. Pionierët thanë lutjet e tyre dhe shkuan të flinin.
Pionierët udhëtuan gjatë përmes fushave. Ata udhëtuan për katër muaj dhe takuan njerëz të tjerë në rrugë. Disa burra ishin ngritës kurthesh. Ata i thanë Brigam Jangut që të mos shkonte në malet Shkëmbore se drithërat nuk do të rriteshin atje.
Njerëz të tjerë i thanë Brigam Jangut t’i çonte shenjtorët në Kaliforni. Por Brigam Jangu tha se Zoti i kishte treguar ku duhej të shkonin shenjtorët. Ai donte t’i bindej Zotit.
Më në fund pionierët arritën te malet. Ishte e vështirë të udhëtonin atje.
Brigam Jangu u sëmur. Ai nuk mund të udhëtonte shumë shpejt. Ai zgjodhi disa burra për të shkuar përpara. Ai u tha të shkonin në luginën e Sollt Lejkut të madh. Ata duhej të fillonin të mbillnin drithëra.
Burrat i çuan karrocat e tyre matanë maleve. Ata shkuan poshtë në luginë dhe e ngritën kampin pranë një përroi.
Atje iu lutën Zotit dhe 1 kerkuan të bekonte farat që ata do të mbillnin. Burrat i mbollën farat.
Të nesërmen, Brigam Jangu dhe pionierët që ishin me të erdhën në luginë. Brigam Jangu shikoi luginën nga karroca e tij. Ai e dinte që ishte vendi ku Zoti donte të jetonin shenjtorët. Brigam Jangu tha: «Ky është vendi. Ecni në të». Shenjtorët ecën me karrocat e tyre poshtë për në luginë. Ishte 24 korrik 1847.