Październik
Błogosławieństwa kapłaństwa są dostępne dla wszystkich
„A także wszyscy ci, co otrzymują to kapłaństwo, otrzymują mnie, rzecze Pan” (NiP 84:35).
Uzupełnij znajdujące się tutaj pomysły własnymi propozycjami. Każdego tygodnia planuj, w jaki sposób (1) przedstawisz doktrynę dzieciom, (2) pomożesz im ją zrozumieć i (3) zastosować w ich życiu. Zadaj sobie pytanie: „Jakie zajęcia pomogą dzieciom w nauce i jak mogę pomóc im odczuwać Ducha?”
Tydzień 1.: Godni młodzi mężczyźni otrzymują kapłaństwo, kiedy kończą 12 lat.
Przedstaw doktrynę (oglądanie obrazka): Pokaż dzieciom obrazek przedstawiający Jezusa Chrystusa ustanawiającego sakrament. Wyjaśnij, że Chrystus dał sakrament Swoim Apostołom i uczniom w Księdze Mormona i poprosił ich, aby po Jego odejściu nadal błogosławili sakrament i udzielali go. Przeczytajcie razem 3 Nefi 18:5–6. Zadaj dzieciom pytania, takie jak: Kto błogosławi sakrament w dzisiejszych czasach? Kto roznosi sakrament? Jaką moc trzeba posiadać, aby błogosławić i roznosić sakrament?
Wzmocnij zrozumienie (omawianie doktryny): Wyjaśnij, że kapłaństwo jest mocą Boga, która ma błogosławić ludzi na ziemi i służyć im. W dniach ostatnich Chrystus naucza nas, że kapłaństwo może posiadać każdy mężczyzna, jeśli spełnia dwa wymagania. Pierwsze to określony wiek. Poproś dzieci, aby wstały, kiedy usłyszą, jak podajesz wiek, w którym chłopiec może otrzymać kapłaństwo. Licz wolno od jednego do dwunastu. Powiedz dzieciom, że drugie wymaganie to bycie godnym. Wyjaśnij, co oznacza bycie godnym i zaznacz, że zarówno chłopcy, jak i dziewczęta mogą dowiedzieć się, jak żyć godnie, korzystając z broszury „Moje normy ewangelii”.
Zachęć do stosowania (uczestnictwo w zabawie ruchowej): Podziel dzieci na grupy. Przydziel każdej grupie po jednej normie z broszury „Moje normy ewangelii”. Poproś każdą grupę, aby wymyśliła jakąś prostą czynność, która symbolizuje tę normę. Wypowiedz kilka słów, żeby dzieci rozpoznały normę i niech grupa, której ją przydzielono, wstanie i pokaże swoją czynność. Powtarzaj zabawę, aż wszystkie grupy będą miały swoją kolej. Wyjaśnij, że życie według tych norm pomaga chłopcom pozostać godnymi posiadania kapłaństwa i otrzymania obrzędów kapłańskich, a dziewczynkom — pozostać godnymi otrzymania obrzędów kapłańskich, takich jak chrzest czy obrzędy świątynne.
Tydzień 2.: Dzięki kapłaństwu otrzymujemy obrzędy zbawienia.
Lekcję poglądową można zastosować, by wzbudzić zainteresowanie, skupić uwagę dzieci lub przedstawić zasadę ewangelii.
Przedstaw doktrynę (lekcja poglądowa): Niech jedno z dzieci trzyma otwarty parasol, a kilkoro dzieci stanie pod nim. Porównaj parasol do kapłaństwa. Zaznacz, że gdyby padał deszcz, wszystkie dzieci stojące pod parasolem byłyby błogosławione, będąc suche, a nie tylko osoba, która go trzyma. W podobny sposób Bóg, poprzez Swoje kapłaństwo, umożliwił wszystkim Swoim dzieciom, aby były błogosławione. Dzięki kapłaństwu otrzymujemy obrzędy zbawienia, które umożliwiają nam powrót do Boga i ponowne życie z Nim.
Wzmocnij zrozumienie (wspólne układanie puzzli): Zapisz każde z tych słów na osobnej kartce: chrzest, konfirmacja, ustanowienie kapłańskie (w przypadku mężczyzn), obdarowanie świątynne. oraz zapieczętowanie w świątyni. Potnij każdą kartkę, tworząc puzzle. Pokrótce wyjaśnij dzieciom, czym jest obrzęd (jest to święta ceremonia bądź czynność, która ma duchowe znaczenie) i powiedz dzieciom, że warunkiem naszego powrotu do życia z Ojcem Niebieskim jest przyjęcie pewnych obrzędów kapłańskich. Narysuj na tablicy pięć schodków i na górnym schodku umieść ilustrację przedstawiającą Jezusa Chrystusa. Podziel dzieci na pięć grup i daj każdej z nich po jednej układance zrobionej przez ciebie. Poproś, aby ułożyły swoje puzzle, a następnie powiedziały pozostałym dzieciom w Organizacji Podstawowej, co wiedzą na temat przydzielonego im obrzędu. Niech grupy umieszczą poukładane przez siebie puzzle w odpowiedniej kolejności na schodkach narysowanych na tablicy.
Tydzień 3.: Dzięki błogosławieństwom kapłańskim mogę otrzymać wzmacniającą moc.
Przedstaw doktrynę (omawianie doktryny): Poproś dzieci, aby podniosły do góry ręce i popatrzyły na nie. Zapytaj je, w jaki sposób ręce pomagają im w zabawie, w pracy i przygotowaniu się do kościoła. Poproś je o pokazanie każdej odpowiedzi za pomocą pantomimy. Następnie zapytaj je, w jaki sposób ludzie mogą korzystać ze swoich rąk, aby pomagać innym. Wyjaśnij, że posiadacze kapłaństwa mogą korzystać ze swoich rąk, aby udzielać błogosławieństw, które pomagają nam i wzmacniają nas.
Wzmocnij zrozumienie i zachęć do zastosowania (oglądanie obrazków i dzielenie się doświadczeniami): Rozmieść w całej klasie obrazki przedstawiające obrzęd sakramentu, chrztu, konfirmacji, błogosławienia niemowląt i chorych oraz wyjaśnij, co dzieje się na każdym obrazku. Poproś dzieci, aby odrysowały swoje obydwie ręce na kartce i wycięły je. Niech napiszą swoje imię z jednej strony każdego śladu ręki. Poproś je, aby przykleiły taśmą swoje papierowe rączki obok obrazka przedstawiającego błogosławieństwo bądź obrzęd, który otrzymały z rąk posiadacza kapłaństwa. Wybierz kilka rączek i poproś dzieci, które je zrobiły, aby podzieliły się swoimi odczuciami związanymi z tym, jak kapłaństwo błogosławi i wzmacnia je. Opowiedz historię o Jezusie błogosławiącym dzieci, opisaną w 3 Nefi 17:11–25. Z przodu klasy postaw obrazek przedstawiający Jezusa i poproś każde dziecko, aby przykleiło drugą papierową rączkę obok obrazka. Wyjaśnij, że posiadacze kapłaństwa posiadają moc, by działać w imieniu Jezusa Chrystusa; mogą oni błogosławić nas w taki sam sposób, jak zrobiłby to Jezus, gdyby był tutaj.
Angażowanie dzieci do aktywnego udziału w lekcji pomoże im w zastosowaniu nauczanej doktryny.
Tydzień 4.: Kiedy będę starszy, będę mógł pójść do świątyni, by otrzymać obrzędy za moich przodków.
Przedstaw doktrynę i wzmocnij zrozumienie (kolorowanie): Przypomnij dzieciom, że zanim będziemy mogli powrócić do życia z naszym Ojcem Niebieskim, musimy otrzymać pewne obrzędy kapłańskie. Poproś, aby wymieniły niektóre z tych obrzędów. Wyjaśnij, że wielu ludzi zmarło, nie mając możliwości otrzymania tych obrzędów, dlatego potrzebują naszej pomocy. Powiedz dzieciom o jednym z twoich przodków, który zmarł, nie otrzymawszy tych obrzędów. Daj każdemu dziecku prosty zarys człowieka, wycięty z papieru. Poproś, aby narysowały siebie z jednej strony kartki, a przodka, o którym im powiedziałaś, z drugiej. (Jeśli dzieci znają któregoś ze swoich przodków, który zmarł, nie otrzymawszy obrzędów kapłańskich, mogą narysować tę osobę). Niech powtórzą temat na ten tydzień, trzymając przed sobą swojego papierowego ludzika. Poproś, żeby pokazały rysunek siebie samych, kiedy będą mówić słowo „będę” oraz rysunek przodka, kiedy będą wypowiadać słowo „przodków”.