Marzec
Żyjący prorocy nauczają mnie wybierać dobro
„Zapamiętaj to, mój synu, i nabieraj mądrości w swych młodych latach, w młodości naucz się przestrzegać przykazań Boga” (Alma 37:35).
Pieśń: „Uczciwie żyj”
(HOPDD, str. 108)
Uzupełnij znajdujące się tutaj pomysły własnymi propozycjami. Każdego tygodnia planuj, w jaki sposób (1) przedstawisz doktrynę dzieciom, (2) pomożesz im ją zrozumieć i (3) zastosować w ich życiu. Zadaj sobie pytanie: „Jakie zajęcia pomogą dzieciom w nauce i jak mogę pomóc im odczuwać Ducha?”
Tydzień 1.: Bóg przemawia przez żyjących proroków.
Przedstaw doktrynę (demonstracja i uczenie się na pamięć fragmentu z pism świętych): Poproś dziecko, by wyszło na przód klasy. Powiedz innym dzieciom, by postępowały zgodnie z jego wskazówkami. Powiedz dziecku do ucha proste polecenia, takie jak: „Niech dzieci klasną w dłonie trzy razy” albo „Powiedz im, żeby wstały i maszerowały w miejscu”. Niech kilkoro dzieci ma możliwość przewodzenia. Wyjaśnij, że choć nie wszystkie słyszały, jak przekazywałaś polecenia, mogły je wypełnić, ponieważ wiedziały, kogo mają słuchać. Zapytaj, kogo mamy naśladować, żeby dowiedzieć się, czego oczekuje od nas Ojciec Niebieski. Pokaż zdjęcie obecnego Prezydenta Kościoła. Niech dzieci powiedzą razem: „Bóg przemawia poprzez żyjących proroków”. Przeczytaj Ks. Amosa 3:7 i wyjaśnij słowa, których dzieci nie rozumieją. Pomóż dzieciom w zapamiętaniu tego fragmentu (zob. NNMWP, 181–182).
Tydzień 2.: Rada Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu Apostołów to prorocy.
Przedstaw doktrynę: Napisz na tablicy: „Rada Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu Apostołów to prorocy”. Powiedz dzieciom, że w Kościele Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich jesteśmy prowadzeni przez Prezydenta Kościoła, jego dwóch doradców w Radzie Prezydenta Kościoła i przez Dwunastu Apostołów. Wyjaśnij, że członkowie Rady Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu Apostołów są prorokami.
Zachęcaj do stosowania (gra w dopasowywanie): Zestaw razem zdjęcia sześciu członków Rady Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu i napisz ich imiona i nazwiska na osobnych kartkach. Umieść kartki i zdjęcia odwrócone do tablicy. Poproś dziecko, aby odwróciło zdjęcie, a inne dziecko niech odwróci kartkę z imieniem i nazwiskiem. Jeśli zdjęcie oraz imię i nazwisko nie pasują do siebie, odłóż je na miejsce i niech dwoje innych dzieci dokona następnego wyboru. Jeśli kartki pasują do zdjęć, szepnij dwójce dzieci do ucha jedną z zasad ewangelii, której podany przywódca nauczał podczas ostatniej konferencji generalnej (zob. ostatnie wydanie Ensign lub Liahony) i poproś je, aby odegrały scenkę tego, jak mogą przestrzegać tej zasady. Niech pozostałe dzieci odgadną, co one robią.
Tydzień 3.: Prorocy i apostołowie Boga przemawiają do nas podczas konferencji generalnej.
Wzmocnij zrozumienie i zastosowanie (gra): Napisz na osobnych kartkach jednozdaniowe podsumowania przesłań z ostatniej konferencji generalnej, wygłoszonych przez członków Rady Prezydenta Kościoła i Kworum Dwunastu. Umieść je na tablicy wraz ze zdjęciami przywódców. Omówcie każde przesłanie. Poproś kilkoro dzieci, aby wyszły z klasy. Usuń jedno z przesłań z tablicy. Poproś dzieci, aby wróciły do klasy i ustalcie razem, którego przesłania brakuje. Poproś dzieci o wybranie pieśni Organizacji Podstawowej, która jest związana z tym przesłaniem i zaśpiewajcie ją wspólnie. Zachęć dzieci, aby zaproponowały, w jaki sposób mogą zastosować to przesłanie. Powtórz tę zabawę z innymi przesłaniami.
Dostosuj zabawy do wieku i możliwości dzieci, które nauczasz. W zabawie z tygodnia 3., oprócz pisanych przesłań, możesz wykorzystać obrazki.
Tydzień 4.: Kiedy postanawiam podążać za prorokiem, jestem błogosławiony.
Przedstaw doktrynę (śpiewanie piosenki): Zaśpiewajcie pierwszą zwrotkę hymnu „Dziękujemy Ci, Boże, za proroka” (HOPDD, str. 47–49). Poproś dzieci, aby, słuchając, poszukały powodów, dla których podążamy za wskazówkami proroka. Niech dzieci powiedzą razem: „Kiedy postanawiam podążać za prorokiem, jestem błogosławiony”.
Wzmocnij zrozumienie (inscenizowanie historii z pism świętych): Opowiedz dzieciom historię o Eliaszu i wdowie z Sarepty (zob. I Ks. Królewska 17:8–16) i poproś dzieci, aby zainscenizowały ją razem z tobą. Na przykład: „Pan powiedział prorokowi Eliaszowi, aby poszedł do miasta zwanego Sareptą (maszeruj w miejscu). Kiedy dotarł do miasta, zobaczył kobietę, zbierającą drewno (udawaj, że zbierasz drewno). Eliasz poprosił kobietę, aby dała mu coś do picia (udawaj, że dajesz komuś napój) i kawałek chleba. Kobieta powiedziała Eliaszowi, że ma tylko odrobinę mąki i oliwy, aby upiec chleb dla swojego syna (pokręć głową odmownie). Eliasz powiedział jej, aby upiekła chleb najpierw dla niego, a Bóg da jej więcej mąki i oliwy. Kobieta posłuchała Eliasza (udawaj, że ugniatasz chleb). Miała wystarczająco mąki i oliwy, aby piec chleb przez wiele dni (udawaj, że jesz)”. Powtórz tę zabawę, opowiadając historię o Mojżeszu i miedzianym wężu (zob. IV Ks. Mojżeszowa 21:5–9) oraz o Nefim i mosiężnych płytach (zob. 1 Nefi 3–4; 5:21–22). Poproś dzieci, aby opowiedziały, w jaki sposób ludzie z tych historii zostali pobłogosławieni dzięki temu, że postąpili według rady proroka.
Zachęcaj do stosowania (omówienie nauk proroka): Zapytaj dzieci: „Kto jest teraz prorokiem?” Pokaż zdjęcie obecnego Prezydenta Kościoła. Wyjaśnij, że został on powołany przez Boga. Niech dzieci przedyskutują w małych grupach, w jaki sposób mogą podążać za jego wskazówkami. Poproś kilkoro dzieci z każdej grupy, aby podzieliły się swoimi pomysłami. Zachęć dzieci do wybrania jednego sposobu, w jaki mogą podążać za wskazówkami proroka w ciągu tygodnia. Sporządź notatkę dla przypomnienia, którą dzieci będą mogły zabrać do domu i podzielić się ze swoimi rodzinami. Przypomnij dzieciom, że mogą słuchać słów proroka podczas konferencji generalnej i zachęć je do tego, aby oglądały i słuchały konferencji ze swoimi rodzinami. Tydzień po konferencji generalnej poproś kilkoro dzieci o podzielenie się doświadczeniami, które miały, słuchając proroka i podążając za jego wskazówkami.
Dzielenie na grupy pozwala na zaangażowanie większej liczby dzieci. Możesz tworzyć grupy na wiele sposobów. Na przykład możesz poprosić dzieci, aby pracowały razem w swoich grupach klasowych, lub możesz dobrać w pary dzieci starsze z młodszymi. Każdą grupą powinna opiekować się osoba dorosła.