« សូមប្រណីទុកជីវិតរបស់ម៉ាក់ផង » លីអាហូណា ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០២៤ ។
សំឡេងពួកបរិសុទ្ធថ្ងៃចុងក្រោយ
សូមប្រណីទុកជីវិតរបស់ម៉ាក់ផង
ខ្ញុំមានការភ័យខ្លាច នៅពេលម្តាយខ្ញុំត្រូវការការវះកាត់បេះដូងបើកចំហ ប៉ុន្តែគ្រូបង្រៀនអង្គការបឋមសិក្សាដ៏លះបង់ម្នាក់បានបង្រៀនខ្ញុំឲ្យអធិស្ឋាន ។
គ្រីស្ទី ហ្គៀលឡា និងម្តាយរបស់នាង
អ្នកនិពន្ធផ្តល់សិទ្ធិឲ្យប្រើប្រាស់រូបថត
ពេលខ្ញុំអាយុ ១០ ឆ្នាំ ម្ដាយខ្ញុំមានជំងឺគាំងបេះដូងយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ ។ គាត់បានចំណាយពេលជាច្រើនសប្តាហ៍នៅមន្ទីរពេទ្យតស៊ូដើម្បីជីវិតរបស់គាត់ ។
ក្នុងអំឡុងពេលនេះ គ្រូបង្រៀនថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សារបស់ខ្ញុំ គឺបងស្រី អេលែន ចនសុន បានមកផ្ទះខ្ញុំម្ដងក្នុងមួយសប្តាហ៍ដើម្បីជួបខ្ញុំ ។ ខ្ញុំទើបតែបានចាប់ផ្ដើមចូលរួមក្នុងថ្នាក់អង្គការបឋមសិក្សា ហើយមានការយល់ដឹងកម្រិតទាបអំពីដំណឹងល្អ ។ ជារៀងរាល់សប្តាហ៍ បងស្រី ចនសុន បានថ្លែងសក្ខីភាពរបស់គាត់មកដល់ខ្ញុំ ហើយបាននិយាយអំពីការអធិស្ឋាន ។ គាត់បានបង្រៀនខ្ញុំថា ប្រសិនបើខ្ញុំអធិស្ឋាន នោះព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងឆ្លើយតប ។
ប៉ុន្មានសប្ដាហ៍ក្រោយមក សុខភាពរបស់អ្នកម្តាយកាន់តែយ៉ាប់យ៉ឺនទៅៗ ។ គាត់មានវ៉ាល់បេះដូងមួយដែលខូចដែលត្រូវការជួសជុល ។ វេជ្ជបណ្ឌិតរបស់គាត់បាននិយាយថា គាត់នឹងស្លាប់បើគ្មានការវះកាត់បេះដូងទេ ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ឱកាសរបស់គាត់ក្នុងការជាសះស្បើយគឺមានត្រឹមតែ ៥០/៥០ ប៉ុណ្ណោះ ។
ការវះកាត់បេះដូងបើកចំហគឺថ្មី និងមានគ្រោះថ្នាក់ណាស់នៅដើមទសវត្សរ៍ឆ្នាំ ១៩៦០ ។ គ្រូពេទ្យវះកាត់បានគ្រោងកាត់បើកទ្រូងរបស់គាត់ទៅដល់ឆ្អឹងខ្នងរបស់គាត់ ហើយបន្ទាប់មកពុះឆ្អឹងទ្រូងរបស់គាត់ដើម្បីចូលទៅក្នុងបេះដូងរបស់គាត់ ។ អ្នកជំងឺជាច្រើនមិនមានជីវិតរស់នៅពេលវះកាត់នោះទេ ។ ខ្ញុំរកាំចិត្ត ហើយខ្លាចម្តាយខ្ញុំស្លាប់ណាស់ ។
ប៉ាភាគច្រើននៅកន្លែងធ្វើការ ឬនៅមន្ទីរពេទ្យជាមួយម៉ាក់ ។ បងស្រីខ្ញុំឈ្មោះ ផាម បានមើលថែប្អូនប្រុសខ្ញុំ និងខ្ញុំ ។ នៅពេលយប់ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ឯកោ និងភ័យខ្លាច ប៉ុន្តែខ្ញុំបានគិតអំពីអ្វីដែលបងស្រី ចនសុន បានបង្រៀនខ្ញុំអំពីការអធិស្ឋាន ។ ខ្ញុំតែងតែលុតជង្គង់នៅក្បែរគ្រែរបស់ខ្ញុំ ហើយយំអង្វរព្រះវរបិតាសួគ៌ឲ្យទុកជីវិតឲ្យម្តាយខ្ញុំផង ។
ក្នុងអំឡុងពេលអធិស្ឋានយំអង្វរមួយ មានសេចក្តីសុខសាន្តដ៏អស្ចារ្យមួយបានមកលើខ្ញុំ ហើយខ្ញុំឈប់យំ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថា អ្វីៗគ្រប់យ៉ាងនឹងមិនអីទេ ។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍នៃការធានាថា ម្តាយរបស់ខ្ញុំនឹងនៅរស់ ដើម្បីមើលខ្ញុំធំឡើង ហើយថាខ្ញុំមិនចាំបាច់ព្រួយបារម្ភឡើយ ។ ខ្ញុំមិនបានឮសំឡេង ឬមើលឃើញការនិមិត្តទេ តែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ស្ងប់ស្ងាត់ និងសុខសាន្ត ។ ខ្ញុំមិនសង្ស័យទ្រង់ទាំងទ្វេទេ ។ ហើយខ្ញុំដឹងថា ព្រះវរបិតាសួគ៌បានឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ។
រចនារូបភាពដោយ អាឡិច ណាបោម
អ្នកម្តាយបានរួចជីវិតពីការវះកាត់ ។ គាត់ខ្សោយ និងឈឺភាគច្រើនក្នុងជីវិតរបស់គាត់ ប៉ុន្តែព្រះវរបិតាសួគ៌បានឆ្លើយតបនឹងការអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ហើយបានសង្គ្រោះជីវិតរបស់គាត់ ។ គាត់នៅរស់ដើម្បីមើលខ្ញុំធំឡើង រៀបការ ហើយមានកូន ។
ជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក នៅពេលដែលប្រធាន រ័សុល អិម ណិលសុន បានក្លាយជាសាវក អ្នកម្តាយបានប្រាប់ខ្ញុំថា លោកគឺជាគ្រូពេទ្យវះកាត់បេះដូងដែលបានសង្គ្រោះជីវិតរបស់គាត់ ។ ខ្ញុំបានសរសេរសំបុត្រមួយច្បាប់ដល់លោកដើម្បីអរគុណលោក ។ នៅពេលលោកសរសេរត្រឡប់មកវិញ លោកបានថ្លែងអំណរគុណខ្ញុំចំពោះសំបុត្ររបស់ខ្ញុំ ហើយបានទទួលស្គាល់ជំនួយរបស់ព្រះនៅក្នុងកិច្ចការរបស់លោក ។