«Քանանի կնոջ հեզությունը», Լիահոնա, սեպտ. 2023
Հիսուսի հրաշքները
Քանանացի կնոջ հեզությունը
Ո՞րն է հավատքի և հեզության դերը մեզ անհրաժեշտ հրաշքները փնտրելու հարցում:
Քանանացի կինը, Հարոլդ Քոփինգ
Իր մահկանացու ծառայության ընթացքում Հիսուս Քրիստոսի ունեցած անհամար շփումների շարքում կա մեկը, որը հեշտ է բաց թողնել, քանի որ պատմությունը կարճ է և երբեմն սխալ հասկացված. քանանացի կինը, որը նկարագրված է Մատթեոս 15.21–28-ում:
Այնուամենայնիվ, լրացուցիչ համատեքստով մենք կարող ենք գեղեցիկ ճշմարտություններ սովորել Հիսուս Քրիստոսի համբերության և կարեկցանքի մասին, երբ ծանոթանում ենք այդ հազվադեպ հիշատակվող օրինակելի հավատքի և հեզ կնոջ հետ:
Համատեքստ
Մատթեոս 14 գլխում մենք իմանում ենք, որ Փրկիչը տեղյակ էր Հովհաննես Մկրտչի մահվան մասին, որը գլխատվել էր Հերովդիայի դրդմամբ: Իմանալով իր զարմիկի մահվան մասին՝ Հիսուսը փորձեց նավով «մի ամայի տեղ» գնալ, գուցե սգալու համար, բայց մարդկանց բազմությունը ոտքով հետևեց Նրան (տես Մատթեոս 14.13): Մեծ կարեկցանքի դրսևորումով՝ Քրիստոսը օրն անցկացրեց մարդկանց հետ և նույնիսկ կատարեց Իր զորավոր հրաշքներից մեկը՝ կերակրելով հազարավոր բազմությանը հինգ հացով և երկու ձկով (տես Մատթեոս 14.15–21):
Այդ գիշեր Փրկիչը կատարեց երկրորդ մեծ հրաշքը: Նա բարձրացել էր լեռը՝ Իր աշակերտներից «առանձին աղոթելու»։ Նրա աշակերտները նստեցին մի նավ, որն այնուհետև շրջափակվեց Գալիլեայի ծովում՝ տարուբերվելով ալիքներից և քամուց: «Հիսուսը, լճի վրա քայլելով, նրանց մոտ եկավ»՝ հուշելով աշակերտներին ասել. «Իսկապես դու Աստծու Որդին ես» (Տես Մատթեոս 14.23-25, 33):
Այնուհետև Հիսուսը Գալիլեայից գնաց հյուսիս՝ դեպի Տյուրոսի և Սիդովնի ափերը, որոնք գտնվում են ժամանակակից Լիբանանի տարածքում։ Նա, անշուշտ, փնտրում էր «հանգստություն, մեկուսացում կամ Տասներկուսին ուսուցանելու համապատասխան հնարավորություն», որը խույս էր տվել Նրանից:1 Այնտեղ էր, որ «քանանացի մի կին դուրս եկավ նույն ափերից և աղաղակեց նրան ու ասաց. «Ողորմի՛ր ինձ, Տե՛ր, Դավթի՛ որդի, իմ աղջիկը տառապում է դևից» (Մատթեոս 15.22):
Քանանացի կնոջ դստեր բժշկումը տեղի ունեցավ Գալիլեայից հյուսիս գտնվող Սիդովնի և Տյուրոսի միջև ընկած շրջանում։
Սիդովն (տես վերևի նկարը), նաև հայտնի է որպես Զիդովն: Հնում առևտուրն այն դարձնում էր Փյունիկիայի կարևորագույն քաղաքներից մեկը։
Տյուրոս. (տես վերևի լուսանկարը). մեկ այլ կարևոր առևտրային քաղաք, որը գտնվում է Սիդովնից մոտ 22 մղոն հարավ: Իր ծառայության ընթացքում Պողոս առաքյալն այցելեց Եկեղեցու անդամներին այստեղ (տես Գործք Առաքելոց 21.3–7):
Սիդովնի նկարները, Բալագե Բալոգի
Քանանացի կինը
Ուշագրավ էր, որ կինն ընդհանրապես մոտեցավ Հիսուսին։ Նա քանանացի էր, «հեթանոսական ծագումով», իսկ քանանացիները «հատկապես անարգված էին հրեաների կողմից»:2 Եվ, այնուամենայնիվ, Հիսուս Քրիստոսի զորության հանդեպ նրա հավատքը և դստեր հանդեպ սերը մղեցին նրան օգնության խնդրելու Փրկչին: Տասներկու Առաքյալների Քվորումից երեց Ջեյմս Է. Թալմիջը (1862–1933) բացատրել է. «Այն փաստը, որ նա Հիսուսին դիմեց որպես Դավթի Որդի, ցույց է տալիս նրա հավատքն առ այն, որ Նա Իսրայելի Մեսիան է»:3
Թեև մենք շատ քիչ բան գիտենք այս հեթանոս մոր մասին, կարող ենք ենթադրել, որ նրա հավատքը նման էր Նոր Կտակարանում հիշատակված մյուս կանանց հավատքին: Ինչպես արյան հետ կապված խնդիր ունեցող կինը (Մարկոս 5.25), Մարիամն ու Մարթան Բեթանիայից և Մարիամ Մագդաղենացին, քանանացի կինը ևս իր ամբողջ հույսը դրեց Փրկչի վրա: Նա հաստատուն և վստահ հասկացողություն ուներ, թե ով է Նա:
Սկզբում Հիսուսը չպատասխանեց նրան։ Աշակերտները խրախուսեցին Նրան արձակել կնոջը, քանի որ նա անհանգստացնում էր իրենց, և նրանք հասկացան, որ կինը անհանգստացնում էր Նրան՝ հանգստության Իր փնտրտուքների պահին:4
Ի վերջո, Հիսուսը պատասխանեց. Բացատրելով Իր նախորդ լռությունը՝ Նա ասաց. «Ես չեմ ուղարկուել՝ եթէ ոչ Իսրայէլի տան կորած ոչխարների մօտ» (Մատթեոս 15.24):
Փրկչի հայտարարությունը ավելի ապշեցուցիչ է դարձնում այն փաստը, որ այս հեթանոս կինը եկել է օրհնություն փնտրելու իր դստեր համար: Նա Իսրայելի կին չէր, բայց ինչ-որ կերպ գիտեր, որ Հիսուս Քրիստոսը Մեսիան է՝ Թագավորը: Եվ չնայած Նա հստակեցրեց, որ Իր առաքելությունն ուղղված է Իսրայելի հրեաներին, կինը հավատում էր, որ Նա կբուժի իր դստերը: Հեզությամբ նա ընկավ նրա ոտքերը՝ ճանաչելով նրա թագավորությունն ու զորությունը (տես Մարկոս 7.25), «երկրպագեց նրան» և կրկին ասաց. «Տէր, օգնիր ինձ» (Մատթեոս 15.25):
Հեզություն և հրաշքներ
Ժամանակակից աշակերտներին կոպիտ թվացող պատասխանով Հիսուսն ասաց. «Լաւ չէ երեխաների հացն առնել եւ շներին գցել» (Մատթեոս 15.26): Աստվածաշնչի գիտնականները բացատրել են, որ այս համեմատությամբ «երեխաները» հրեաներն են, իսկ «շները»՝ հեթանոսները։
Այլ կերպ ասած, Քրիստոսի հիմնական պարտականությունը հրեաների հանդեպ էր։ Նա պետք է կերակրեր նրանց, կամ նախ նրանց տար ավետարանը, իսկ հետո նրանք կերակրեին կամ ուսուցանեին մնացած աշխարհին: Երեց Թալմիջը բացատրել է. «Բառերը, որքան էլ դրանք կոպիտ հնչեն մեզ համար, նրա կողմից հասկացվեցին Տիրոջ մտադրության ոգով: … Անշուշտ, կինը համեմատությունից չի վիրավորվել»:5
Այս բարի կնոջ պատասխանը դարձյալ հուզիչ է, սքանչելի ու հեզ. «Այո, Տէր, սակայն շներն էլ իրանց տէրերի սեղանից ընկած փշրանքներիցն են ուտում» (Մատթեոս 15.27):
Հավատավոր այս կինը չվհատվեց։ Վիրավորվելու փոխարեն՝ նա ընտրեց հավատքը։ Նրա պատասխանը հույսի արտահայտություն է՝ նույնիսկ փշրանքների մեջ: Ինչպիսի՜ անհավանական հավատք. հավատալ, որ Փրկչի սեղանի մի փշուրը բավական կլինի հաղթահարելու այն ամենը, ինչ անհանգստացնում էր իր դստերը: Այս հավատարիմ մոր արձագանքը ցույց է տալիս խոնարհություն և հեզություն:
Տասներկու Առաքյալների Քվորումից երեց Դեյվիդ Ա. Բեդնարը բացատրել է հեզությունը որպես՝ «ուժեղ, ոչ թույլ. ակտիվ, ոչ պասիվ, համարձակ, ոչ երկչոտ»:6 Քանանացի կինը իսկապես ուժեղ, ակտիվ և խիզախ էր՝ հայտարարելով իր հավատքն առ այն, որ Փրկչի զորության նույնիսկ մեկ պատառը բավական կլիներ:
Քանանացի կինը ուժեղ, ակտիվ և խիզախ էր՝ հայտարարելով իր հավատքը, որ Փրկչի զորության նույնիսկ մեկ պատառը բավական կլինի:
Ի վերջո, Հիսուս Քրիստոսը պատասխանեց զորացնող և ծանոթ պատասխանով. «Ով կին, մեծ է քո հավատը. թող քեզ քո ուզածի պես լինի»: Այս ցուցադրումին, որ Նա գնահատում և ընդունում է մեզանից յուրաքանչյուրին Իր մոտ գալու մեր ճամփորդության մեջ, սուրբ գրության մեջ հաջորդում է այն հավաստիացումը, որ «նույն պահին նրա աղջիկը բժշկվեց» (Մատթեոս 15.28):
Ի՞նչ կարող ենք սովորել
Երեց Թալմաջը մեկնաբանել է. «Կնոջ գովելի համառությունը հիմնված էր հավատքի վրա, որը հաղթահարում է ակնհայտ խոչընդոտները և դիմանում նույնիսկ հուսահատության պայմաններում»:7
Հիսուս Քրիստոսի հանդեպ տոկուն հավատքի այս տեսակը հենց այն է, ինչ մեր սիրելի մարգարեն՝ նախագահ Ռասսել Մ. Նելսոնը, խորհուրդ է տվել մեզ զարգացնել. «Հիսուս Քրիստոսի հանդեպ հավատքը ամենամեծ զորությունն է, որը հասանելի է մեզ այս կյանքում: Ամեն ինչ հնարավոր է նրանց համար, ովքեր հավատում են»։8
Ես փառաբանում եմ Քանանացի կնոջը, որն ուժեղ, ակտիվ, խիզախ և հաստատակամ էր, երբ հաստատում էր իր հավատքն առ Հիսուս Քրիստոս՝ որպես Փրկիչ, Մեսիա և Թագավոր: Նա Հիսուս Քրիստոսի բոլոր աշակերտներից պահանջվող հավատքի և հեզության Նոր Կտակարանի օրինակն է: Չվախենալով, եկեք համառորեն հետամուտ լինենք այդ տեսակի հավատքին «գալիք բարիքների Քահանայապետի» հանդեպ (Եբրայեցիներին 9.11):