Dienen was moeilijk
De auteur woont in Santiago (Filipijnen).
Hoe kon ik zorgen voor iemand die zo negatief was?
Illustraties Christopher Thornock
Mijn houding van ‘het kan me niet schelen’ was een zwakheid die ik maar met moeite overwon. Ik was niet enthousiast over wat ik deed, ik was koeltjes en had geen geduld met mensen.
Dat veranderde allemaal toen mij gevraagd werd in de schoolvakantie voor mijn 76-jarige grootvader te zorgen. We noemden hem ‘Dadi’. Hij had een hersenbloeding gehad waardoor hij voor de helft verlamd was. Toen mijn familie me vroeg om twee maanden voor hem te zorgen, kon ik me niet voorstellen hoe dat mogelijk was!
Ik moest vroeg opstaan om zijn ontbijt klaar te maken, zijn bad te vullen en hem zijn medicijnen te geven. Ik hielp hem om elke dag een eindje te wandelen. Omdat bewegen moeilijk voor hem was, bleef ik voortdurend in zijn buurt, zelfs als hij in bad en naar het toilet ging. Voor een 18-jarig meisje was dat het moeilijkst.
Daarnaast was hij moeilijk in de omgang. Hij is geen lid van de kerk en heeft andere normen dan ik. Hij was een bittere man; schreeuwde altijd, glimlachte nooit en zei voortdurend ‘ik ga dood’. Vanwege zijn houding was het moeilijk om een goede band met hem te krijgen.
In het begin vermeed ik mijn taken zoveel mogelijk, maar dat werkte niet. Dus besloot ik mijn houding te veranderen en mijn best te doen.
Toen ik dat een week had gedaan, begon ik het fijn te vinden om Dadi te dienen. Ik kreeg meer geduld en ik ging zijn lijden beter begrijpen. Doordat ik voor hem zorgde, zag ik ons samenzijn niet meer als een last, maar als een kans om een gezellige tijd met hem door te brengen.
Dadi veranderde ook. De oude mopperdoos werd een vriendelijke opa met een glimlach. Hij ging zelfs houden van mormoonse muziek voor jongeren.
Eens hoorde ik hem ’s nachts, dus ging ik naar zijn kamer om te zien wat hij deed. Hij was voor het eerst aan het bidden. Die verandering inspireert me nog elke dag.
Ik ben nu weer aan de studie, maar ik ga nog twee keer per maand met mijn familie bij Dadi op bezoek. We eten samen en zingen voor hem. Zijn gezondheid is achteruitgegaan, dus nu kan ik hem alleen nog echt helpen door voor hem te bidden.
Ik ben dankbaar dat ik de kans kreeg om voor Dadi te zorgen, want daardoor heb ik ontdekt wat ik kan geven. Liefde is krachtig; zij verzachtte zowel mijn hart als dat van Dadi. Ik leerde wat opoffering en mededogen betekenen. Naastenliefde verlicht echt elk hart!