Geloofsportret
Viktor Barbinjagra
Charkov (Oekraïne)
Viktor is drie maanden te vroeg geboren. Daardoor heeft hij een aantal beperkingen en kon hij pas lopen toen hij 7 jaar was. Ondanks zijn beproevingen, kiest Viktor om gelukkig te zijn. Hij put vreugde uit anderen dienen en liefhebben.
Fotograaf Leslie Nilsson
Ik ben drie maanden te vroeg geboren. De artsen zeiden dat ik waarschijnlijk niets zou kunnen doen, maar mijn moeder zocht steeds naar manieren om me te helpen. Ik heb jarenlang tevergeefs verschillende behandelingen ondergaan om te kunnen lopen.
Uiteindelijk vond mijn moeder een behandeling die me in staat zou kunnen stellen om mijn eerste stappen te zetten. Voor we eraan begonnen, vroeg ze de zendelingen me een zalving te geven. Na de zalving gingen we naar de dokter. De behandeling bestond uit verschillende oefeningen. Uiteindelijk zette ik mijn eerste stappen.
Soms erger ik me aan mijn beperkingen, maar ik probeer dat voor me te houden. Ik ben meestal gelukkig en laat mijn frustraties niet blijken.
Maar als tiener was ik een tijd erg depressief.
Ik wilde niet naar de kerk gaan. Ik vroeg God: ‘Waarom ben ik zo? Waarom kunt u me niet genezen? Waarom heb ik geen goede band met anderen?’ Die vragen waren ontmoedigend. Ik was erg verdrietig. Ik wist niet hoe ik mijn situatie kon verbeteren, en dacht dat ik er misschien beter een eind aan kon maken.
Maar toen dacht ik aan mijn moeder en aan hoe ze zou reageren. Ze zou zich waarschijnlijk schuldig voelen en denken dat ze iets verkeerds of niet genoeg had gedaan. Ik besloot om te leven en het niet op te geven.
Ik ben eigenlijk best gelukkig.
Ik heb net als iedereen problemen. Die zijn niet groter of kleiner. Hoewel we onze problemen misschien niet volledig kunnen oplossen, weet ik dat we ermee kunnen leren omgaan.
Ik weet dat God voor iedereen een plan heeft.
Mijn moeder zei altijd dat de knapste man soms de ongelukkigste is, en dat een lelijke man heel gelukkig kan zijn.
Dankzij de kerk weet ik dat je ongeacht je situatie gelukkig kunt zijn, want het plan van God is een plan van geluk. Ik geloof dat geluk vanbinnen en niet vanbuiten zit.
Geluk vloeit voort uit geloof, vertrouwen op God en gehoorzaamheid aan het evangelie. Daardoor hebben we een goede houding en gebruiken we onze middelen om ons leven te verbeteren.
Voor ieder ligt er iets positiefs in het verschiet. En we kunnen de negatieve zaken het hoofd bieden.
Ik probeer anderen lief te hebben, want onze onderlinge band is het belangrijkste in dit leven. Ik probeer van mijn familie te houden. Mijn familie is mijn toekomst, mijn alles. Ik ben God dankbaar voor alles wat ik heb.
Ik geef ieder die problemen heeft de volgende raad: probeer jezelf met al je gebreken te aanvaarden en geloof dat je beter kunt worden.
‘Ik [weet] dat je ongeacht je situatie gelukkig kunt zijn,’ zegt Viktor Barbinjagra, ‘want het plan van God is een plan van geluk.’ Viktor heeft deze dingen dankzij de Schriften geleerd.
Viktor put de nodige leiding uit de Schriften. Hij zegt: ‘Ik weet dat God voor iedereen een plan heeft.’
Viktor zegt: ‘Mijn familie is […] mijn alles.’ Hij woont bij zijn grootmoeder, Tamara Kovaljova.
Ondanks zijn beproevingen is Viktor gelukkig als hij anderen kan helpen en liefhebben. ‘Ik probeer anderen lief te hebben, want onze onderlinge band is het belangrijkste in dit leven’, zegt hij.
Viktor spreekt met zijn vriend Anton Michajlovski, een gemeentepresident in Charkov.