Iya Bang Kalmahon ang Akong mga Unos?
Nick Gentile, Utah, USA
Isip magtutudlo sa ikalima nga ang-ang sa usa ka pribado nga eskwelahan sa Massachusetts, USA, nakig-miting ako sa mga administrador aron sa paghisgut kabahin sa school’s diversity curriculum, nga supak gayud sa mga baruganan sa “Ang Pamilya: Usa ka Pamahayag sa Kalibutan.” Ang akong mga paningkamot sa pagbarug sa kamatuoran kabahin sa kaminyoon ug pamilya ug sa pagpasiugda nga walay pagpihig, pagtahud, ug pagsabut, hinoon, miresulta sa usa ka unos nga walay pagkasinabtanay, pagbiay-biay, ug pagpanglutos.
Usahay mibati ko nga sama sa mga Apostoles nga naglawig sa giunos nga Dagat sa Galilea samtang natulog si Jesus. Mibati ko nga akong pagtuo, sama sa ilaha, misugod sa pagkahuyang, ug ako usab nakapangutana, “Wala ka ba lang magpakabana nga malumos [ko]?” (Marcos 4:38). Nagtuo ko nga si Jesus tinuoray nga mipakalma sa kusog kaayong hangin ug balod kaniadto, apan samtang nagkalisud ang akong mga pagsulay, naglisud ko sa pagsalig nga Iyang pakalmahon ang akong mga unos.
Usa ka adlaw usa ka administrador sa eskwelahan mihangyo kanako sa pag-esplikar unsa ang akong mga problema sa tanang magtutudlo ug mga kawani sa usa ka diversity-training meeting. Samtang nangandam ko niini nga presentasyon, ang akong personal nga mga pag-ampo, pagtuon sa kasulatan, ug pag-adto sa templo nahimong mas kinasingkasing, ug mibati ko sa Espiritu nga naggiya kanako unsa ang isulti.
Sa dihang miabut ang akong panahon sa pagpamulong ngadto sa akong mga kaubanan, misalig ko sa mga pulong ni Propeta Joseph Smith: “Kita magmalipayon sa pagbuhat sa tanan nga mga butang ubos sa atong gahum; ug unya kita magmalinawon, uban ang labing dako nga kasiguroan, nga makasaksi sa kaluwasan sa Dios, ug sa iyang mga bukton nga ipadayag” (D&P 123:17).
Samtang namulong ko, nabati nako ang Espiritu nga mipuno kanako sa kalinaw ug gahum. Mipamatuod ko sa dakong gugma sa Dios alang sa Iyang mga anak ug sa ilang balaanong kinaiya, talagsaong potensyal, ug mahangturong bili. Mitudlo ko nga ang mga sugo sa Dios nagpakita sa Iyang gugma tungod kay kini naggiya sa dalan paingon sa labing dako nga kalipay. Ug mideklarar ko nga si Jesukristo makaayo sa mga samad tungod sa kinaiyahan ug tungod sa ubang mga tawo.
Sa dihang nakamatikod nako, milapas nako sa 30 minutos nga gigahin alang kanako. Hinay-hinay kong mipalayo sa podium, gipundok ang akong mga papel, ug mihangad. Usa ka kalma nga hilum ang mabati sa kwarto. Pipila sa mga tawo nagpahiyum ug ang uban naghilak. Ang mga magtutudlo nga may sukwahi nga panglantaw mipasalamat kanako sa akong kaisug ug kombiksyon. Usa ka kaubang magtutudlo misulti nga siya natandog sa usa ka “espesyal nga pagbati” samtang namulong ko. Ang uban miingon kanako nga wala pa sila makadungog og ingon nga sensitibo ug may pagtahud nga pagkapamulong sa ingon nga mga pagtuo ug ang akong mga pulong nakatabang kanila sa pagkakita nga ang kurikulum sa eskwelahan kinahanglang usabon.
Ang Agalon, kinsa mipakalma sa nagkapintas nga balod pinaagi sa pagsugo, “Hilum, hunong” (Marcos 4:39) mibuhat na usab niini—niining higayon alang kanako!
Pinaagi niini nga kasinatian, nakakat-on ko nga kita wala mag-inusara sa pagbarug sa kamatuoran. Ang Ginoo anaa kanunay sa duol. Sama sa Iyang gisaad, “Ako molakaw diha sa inyong atubangan. Ako anaa sa inyong tuo nga kamot ug sa inyong walà, ug ang akong Espiritu mahimo nga anaa sa inyong mga kasingkasing, ug ang akong mga anghel anaa libut kaninyo, aron sa pagtabang kaninyo” (D&P 84:88).
Uban sa akong tibuok kalag, ako mopamatuod nga Siya Dios sa kaluwasan [deliverance]. Nasayud ko niini nga kamatuoran tungod kay Iya kong giluwas. Iyang gipakalma ang akong mga unos.