« មានតែ លីលៀន ប៉ុណ្ណោះ » ប្រិយមិត្ត ខែ មីនា ឆ្នាំ ២០២៣ ទំព័រ ៤០–៤១ ។
មានតែ លីលៀន ប៉ុណ្ណោះ
លីលៀនមិនចង់ធ្វើជាសិស្សតែម្នាក់ឯងនៅក្នុងថ្នាក់យុវនារីទេ ។
ថ្ងៃនេះគឺជាថ្ងៃចុងក្រោយរបស់ លីលៀននៅក្នុងអង្គការបឋមសិក្សា ។ លីលៀន នឹងនឹកកុមារផ្សេងទៀតក្នុងបឋមសិក្សា ។ ក្នុងថ្នាក់មានតែបីនាក់ប៉ុណ្ណោះក្នុងចំណោមពួកគេគឺក្មេងស្រីពីរនាក់អាយុតិចជាងនិងប្អូនប្រុសតូចរបស់នាងឈ្មោះ ម៉ៃឃើល ។
« តើប្អូនមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាក្នុងការប្តូរទៅថ្នាក់យុវនារី ? » គ្រូបឋមសិក្សារបស់នាងសួរ ។
« អូ ខ្ញុំពិតជាចង់ទៅថ្នាក់ជាមួយក្មេងស្រីធំៗណាស ! » លីលៀនបាននិយាយ ។
« ខ្ញុំរីករាយណាស់ដែលប្អូនសប្បាយចិត្ត » គ្រូបឋមសិក្សារបស់នាងបាននិយាយ ។ « តើមាននរណាខ្លះនឹង ចូលរួមក្នុងថ្នាក់យុវនារីជាមួយប្អូន ? »
លីលៀន គិតពីក្មេងស្រីធំៗដែលនៅក្នុងវួដនោះ ។ សាំមើ និងខូវា ទើបតែរៀនចប់វិទ្យាល័យ ។ ហើយគ្រួសាររបស់ម៉ែវីណាបានផ្លាស់លំនៅហើយ ។ ឈប់សិន ។ នៅសល់ . . . មានតែ លីលៀនប៉ុណ្ណោះ ។
តើថ្នាក់យុវនារីរបស់នាងនឹងមានលក្ខណៈបែបណា ? មានតែគ្រូបង្រៀន និងនាងឬ ? ស្តាប់ទៅដូចជាចម្លែក—និងឯកោណាស់ ។ គិតអំពីរឿងនេះធ្វើឲ្យ លីលៀន ភ័យណាស់ ។ នាងធ្វើមុខស្រពោន ។ លីលៀនមិនចង់ធ្វើជាសិស្សតែម្នាក់ឯងនៅក្នុងថ្នាក់យុវនារីទេ ។
ពេញមួយថ្ងៃ លីលៀនគិតអំពីការធ្វើជាយុវនារីតែម្នាក់ឯង ។ នៅអាហារពេលល្ងាច នាងកាយម្ហូបចុះឡើងនៅក្នុងចានរបស់នាង ដោយមិនបរិភោគវាទេ ។ នាងបាននិយាយរអ៊ូរៗនៅពេលដល់វេននាងអានការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាលក្ខណៈគ្រួសារ ។
ម៉ាក់បានដាក់គម្ពីររបស់គាត់ចុះ ។ គាត់សួរថា « តើមានរឿងអី មែនទេ ? »
លីលៀនដកដង្ហើមធំ ។ កូននឹងទៅទីនោះតែម្នាក់ឯងក្នុងថ្នាក់យុវនារី ! »
ម៉ាក់ងើបមកអង្គុយក្បែរ លីលៀន ។ គាត់ បានឱបនាង ។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា« នោះមិនងាយស្រួលទេ » ។ តើប៉ាម៉ាក់អាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីជួយកូនបាន ? »
លីលៀន បានគិតមួយសន្ទុះ ។ « ប្រហែលយើងអាចអធិស្ឋានឲ្យក្មេងស្រីផ្សេងទៀតប្តូរចូលមកក្នុងវួដរបស់យើង ។ ហើយប្រហែលជាប៉ាអាចប្រសិទ្ធពរឲ្យខ្ញុំ » ។
ប៉ា បានញញឹម ។ « នោះគឺជាគំនិតដ៏ល្អ » ។
គ្រួសារបានលុតជង្គង់អធិស្ឋាន ។ « ព្រះវរបិតាសួគ៌ » លីលៀនចាប់ផ្តើម « ខ្ញុំម្ចាស់រីករាយណាស់ដែលខ្ញុំម្ចាស់បានប្តូរទៅថ្នាក់យុវនារី ។ ខ្ញុំម្ចាស់មិនចង់ឯកោទេ ប៉ុន្តែបើវាជាព្រះទ័យរបស់ទ្រង់នោះ នោះក៏មិនថ្វីដែរ ។ សូមជួយខ្ញុំម្ចាស់ឲ្យដឹងពីអ្វីដែលខ្ញុំម្ចាស់ត្រូវធ្វើដើម្បីមានអារម្មណ៏ប្រសើរឡើង ។ ហើយប្រសិនបើព្រះអង្គចង់បំផុសគំនិតគ្រួសារមួយដែលមានក្មេងស្រីអាយុស្របាលខ្ញុំម្ចាស់ឲ្យប្តូរចូលវួដរបស់យើង នោះក៏ជារឿងដ៏អស្ចារ្យផងដែរ » ។
ក្រោយពីអធិស្ឋានហើយ ប៉ាបានដាក់ដៃលើក្បាលរបស់នាង ។ ប៉ាបាននិយាយថា « ប៉ាសូមប្រសិទ្ធពរឲ្យកូនមានអារម្មណ៍សុខសាន្តអំពីការប្តូរទៅថ្នាក់យុវនារី ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងប្រទានពរដល់កូន ពេលកូនសូមជំនួយពីទ្រង់ » ។
លីលៀន បានមាន អារម្មណ៍សុខសាន្ត ។ នាងមិនទាន់ប្រាកដថានាងអាចធ្វើអ្វីបាន ដើម្បីធ្វើឲ្យការប្តូរចូលថ្នាក់យុវនារីកាន់តែងាយស្រួលនៅឡើយទេ ។ ប៉ុន្តែនាងក៏ដឹងថា ព្រះវរបិតាសួគ៌នឹងជួយដល់នាងផងដែរ ។
នៅថ្ងៃអាទិត្យ លីលៀននៅតែមានការភ័យខ្លាចបន្តិចបន្តួច ។ ប៉ុន្តែនាងបានចាំពីអារម្មណ៏ដែលនាងទទួលក្រោយពីប៉ារបស់នាងប្រសិទ្ធពរឲ្យ ។ នាងបានដឹងថានាងនឹងមិនអីទេ ។
នៅក្នុងការប្រជុំសាក្រាម៉ង់ ប៊ីស្សព បានប្រកាសថាបងស្រី បានន៍ នឹងធ្វើជាប្រធានយុវនារីថ្មី ។ បងស្រីបានន៍ ក្រោកឈរឡើងនៅពេលឈ្មោះរបស់គាត់ត្រូវបានប្រកាស ។ លីលៀនមិនដែលស្គាល់គាត់ទេ ប៉ុន្តែមើលទៅគាត់ដូចជារួសរាយ ។
ម៉ាក់បាននិយាយថាកាលពីគាត់អាយុប៉ុន លីលៀន អ្នកដឹកនាំយុវនារីរបស់គាត់បានក្លាយទៅជាមិត្តសម្លាញ់របស់គាត់ ។ ប្រហែលជាលីលៀន និងបងស្រីបានស៍ អាចធ្វើជាមិត្តនឹងគ្នាបាន ! នោះគឺជាចម្លើយឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់នាង ។
ក្រោយប្រជុំសាក្រាម៉ង់ លីលៀនបានទៅថ្នាក់ថ្មីរបស់នាង ។ មានក្មេងស្រីធំម្នាក់ឈរនៅតាមច្រកដើរ ។
លីលៀននិយាយថា « ជម្រាបសួរ » ។ តើបងមកលេងវួដរបស់យើងមែនទេ ? »
ក្មេងស្រីនោះបានគ្រវីក្បាល ។ « អត់ទេ ។ គ្រួសាររបស់យើងទើបតែប្តូរមកទីនេះ » ។
លីលៀនញញឹម ។ « សូមស្វាគមន៍មកកាន់វួដរបស់យើង ។ នេះគឺជាថ្ងៃដំបូងរបស់ខ្ញុំក្នុងថ្នាក់យុវនារី » ។ នាង និងក្មេងស្រីនោះអង្គុយចុះនៅក្នុងថ្នាក់ ។ « និយាយអ៊ីចឹង ខ្ញុំឈ្មោះ លីលៀន » ។
ក្មេងស្រីថ្មីនោះនិយាយ « មិនគួរឲ្យជឿទេ ! » ។ « ខ្ញុំក៏ឈ្មោះ លីលៀនដែរ ! »
លីលៀនសើច ។ ព្រះវរបិតាសួគ៌បានឆ្លើយតបការអធិស្ឋានរបស់នាងម្តងទៀត ! មើលទៅការនៅក្នុងថ្នាក់យុវនារីនឹងមិនឯកោនោះទេ ។
រឿងនេះបានកើតឡើងនៅក្នុងប្រទេសអូស្រ្តាលី ។
រចនារូបភាពដោយ ស៊ូ ធីអូឌូរូ